Ανάπτυξη και μείωση του χρέους

oikonomica

Ακούγεται πολλές φορές από πολιτικούς κι δημοσιογράφους ότι στόχος της κυβερνητικής πολιτικής θα πρέπει να είναι το «συμμάζεμα» των οικονομικών, δηλαδή η μείωση του χρέους, και η ανάπτυξη. Ακόμα και ο «τεχνοκράτης» πρωθυπουργός που ανέλαβε τη χώρα το Νοέμβριο του 2011 στην εναρκτήρια ομιλία του έθεσε ως στόχους τη μείωση του χρέους και την ανάπτυξη της οικονομίας.

Η ανάπτυξη συνήθως μετριέται με την ποσοστιαία μεταβολή του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας.

To ΑΕΠ είναι το σύνολο των προϊόντων και των αγαθών που παράγει μια οικονομία, εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες.

Για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας το ποσοστό ανάπτυξης σε γενικές γραμμές θα πρέπει να είναι υψηλότερο από το επιτόκιο δανεισμού. Ο επί πλέον πλούτος που παράγεται θα πρέπει να κατευθύνεται στην αποπληρωμή των τόκων των δανείων που έχουν συναφθεί και μέρος του αρχικού κεφαλαίου.

Η αύξηση όμως του ΑΕΠ μιας χώρας απαιτεί αύξηση των συναλλαγών που πραγματοποιούνται σε μια χώρα. Οι συναλλαγές όμως απαιτούν χρήμα και γνωρίζοντας ότι η αποπληρωμή των δανείων μειώνει το διαθέσιμο χρήμα σε μια οικονομία, αν δε συνοδεύεται από νέο μεγαλύτερο δανεισμό,  μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η αύξηση του ΑΕΠ σε μια χώρα με μικρότερη ποσότητα χρήματος είναι εξαιρετικά δυσχερής. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει οι πολίτες να αυξήσουν την ταχύτητα με την οποία ξοδεύουν τα χρήματά τους για να ανπληρώσουν τη μειωμένη ποσότητα χρήματος στην οικονομία, πράγμα που είναι σχεδόν αδύνατο, ιδιέταιρα σε περιόδους που επικρατεί αβεβαιότητα στην οικονομία. 

Μπορεί λοιπόν να ακούγεται λογικό όταν ακούμε από τα χείλη ενός πολιτικού ή ενός δημοσιογράφου ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνατότητες για την ανάπτυξη του τόπου και όχι σε δανεικά, δέν είναι όμως σωστό. Κάτι τέτοιο ίσως να ισχύει σε ατομικό επίπεδο, για το σύνολο της οικονομίας όμως είναι αδύνατο και όποιος το ισχυρίζεται, είτε έχει πλήρη άγνοια του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, είτε ηθελημένα παραπλανεί το κοινό του.