Ο αμερικανικός ρατσισμός-analyst.gr

analyst

Ίσως να μην αναζωπυρώνεται σήμερα μόνο στις Η.Π.Α., αλλά και στην Ευρώπη η οποία, με μοχλό πίεσης τη Γερμανία, επιμένει στη λιτότητα, αρνούμενη να εφαρμόσει μία πολιτική υπέρ των αδυνάτων – ενισχύοντας το ρατσιστικό  νεοφιλελευθερισμό

Η φρενήρης επιβολή μέτρων εξαθλίωσης στην Ελλάδα, από τον ίδιο άνθρωπο που στην κυριολεξία κατακρεούργησε την Ανατολική Γερμανία μέσω της θηριώδους «Treuhand», ξεπουλώντας σε δυτικούς ολιγάρχες τις επιχειρήσεις της, από τον κ. Σόιμπλε δηλαδή, ο οποίος θέλει να εφαρμόσει την ίδια νοσηρή συνταγή, εντείνεται – με την ελληνική κυβέρνηση να συνθηκολογεί άνευ όρων (ανάλυση).

Σε αντίθεση δε με τότε, όπου η Ανατολική Γερμανία βοηθήθηκε με δύο τρις € (άρθρο), η Ελλάδα πρέπει να βιώσει όλες τις συνθήκες μίας επώδυνης πτώχευσης, χωρίς να χρεοκοπήσει – με τον πρωθυπουργό να ελπίζει ουτοπικά πως η πατρίδα μας θα μπορεί να καλύπτει τις δαπάνες της, από τα έσοδα της.

Την ίδια στιγμή, η καγκελάριος επιβάλλει απολυταρχικά μία πολιτική λιτότητας σε ολόκληρη την Ευρωζώνη,με στόχο να συνεχίσει να απομυζεί τους εταίρους της, παράγοντας τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο της εις βάρος τους – κάτι που δεν φαίνεται να προβληματίζει τους υπόλοιπους ηγέτες, καθώς επίσης τους αξιωματούχους της Ευρώπης, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τα προνόμια που τους εξασφαλίζει η θέση τους, αδιαφορώντας για τους Πολίτες που όφειλαν να υπηρετούν.

Παράλληλα, καταστρέφονται μία ή περισσότερες γενιές νέων ανθρώπων, οι οποίοι είτε δεν βρίσκουν εργασία υποχρεούμενοι να μένουν στους γονείς τους (γράφημα), είτε πληρώνονται με συνεχώς λιγότερα χρήματα- ταυτόχρονα με την παροχή όλο και πιο περιορισμένων κοινωνικών υπηρεσιών, σε συνδυασμό με ένα αυξανόμενο κόστος διαβίωσης.

 .

 .

Εν τούτοις, η πολιτική που εφαρμόζεται στις Η.Π.Α. δεν είναι καλύτερη, κρίνοντας από το ότι εξαθλιώνεται η μεσαία τάξη (άρθρο) – η οποία ουσιαστικά διατήρησε μετά το 1980 το βιοτικό της επίπεδο όχι από τα εισοδήματα της, αλλά μέσω του δανεισμού που τελικά οδήγησε στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007.

Η δολοφονία της μεσαίας τάξης, αφού προηγουμένως οδηγήθηκαν στο περιθώριο περίπου 100 εκατομμύρια Αμερικανοί από τις χαμηλότερες, έχοντας εξαφανισθεί από τις επίσημες στατιστικές του κράτους (άρθρο), συνεχίζεται χωρίς σταματημό – με βάση τις οδηγίες μίας αχόρταγης ελίτ, η οποία ασφαλώς θα προκαλέσει τεράστιες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, εάν συνεχίσει στον ίδιο δρόμο.

Επί πλέον στα παραπάνω προβλήματα, η υπερδύναμη είναι αντιμέτωπη με την αναζωπύρωση του ρατσισμού – αν και είναι μία πολύ λιγότερο ρατσιστική χώρα, από ότι ήταν στο παρελθόν, σύμφωνα με το πρόσφατο άρθρο του κ. P. Krugman (πηγή), το οποίο αναφέρεται στην μακριά σκιά του ρατσισμού, τονίζοντας σε ελεύθερη περίληψη τα εξής:

.

Το προπατορικό αμάρτημα

”Δεν στηρίζω την άποψη μου στο πάντοτε εντυπωσιακό γεγονός, σύμφωνα με το οποίο στο Λευκό Οίκο κάθεται ένας Αφροαμερικανός – αλλά στο ότι ο τραχύς, βίαιος θεσμικός ρατσισμός, ο οποίος κυριαρχούσε πριν από τα κινήματα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτελεί πλέον παρελθόν, παρά το ότι συνεχίζουν να υπάρχουν λεπτές φυλετικές διακρίσεις. Έχουν αλλάξει δραματικά οι υποκειμενικές απόψεις, αφού έως τη δεκαετία του 1980 οι μισοί αμερικανοί ήταν εναντίον των γάμων ανθρώπων από διαφορετικές φυλές – κάτι που δεν συμβαίνει πλέον.

Εν τούτοις, ο ρατσισμός είναι ακόμη μία ισχυρή δύναμη στην κοινωνία μας, όπως μας θύμισαν τα πρόσφατα γεγονότα – ενώ, όσο και να με στενοχωρεί που το λέω, το χάσμα μεταξύ των φυλών συνεχίζει να αποτελεί ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της πολιτικής οικονομίας μας. Η Αμερική ξεχωρίζει μεταξύ των σύγχρονων κρατών για τη φροντίδα της, όσον αφορά τους λίγους ευκατάστατους Πολίτες της – καθώς επίσης για την προθυμία της να αδιαφορεί, όσον αφορά τη μη αναγκαία οδύνη των υπολοίπων.  

Η ράτσα στην εθνική μας πολιτική διαδραματίζει έναν κεντρικό ρόλο. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Larry Bartels, η τάξη των λευκών εργαζομένων έχει οδηγηθεί να ψηφίζει εναντίον των δικών της συμφερόντων, επειδή η Δεξιά έχει αξιοποιήσει τα πολιτιστικά της προβλήματα - κυρίως στο Νότο, όπου επικρατούν οι Ρεπουμπλικάνοι. Στα πλαίσια αυτά, η ράτσα διευκόλυνε το νεοφιλελευθερισμό που επέβαλλε οReagan – γεγονός που τεκμηριώνεται από το ότι, ακόμη και σήμερα στο βαθύ νότο της χώρας, το 85-90% των λευκών ψηφίζει τους Ρεπουμπλικάνους.

Κατά δεύτερο λόγο, σύμφωνα με τρεις οικονομολόγους, σε μία μελέτη τους με τον τίτλο «Γιατί δεν έχουν οι Η.Π.Α. ένα Κράτος προνοίας, κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα», η κεντρική αιτία είναι επίσης η ράτσα – επειδή οι Αμερικανοί θεωρούν τα κοινωνικά προγράμματα, τα οποία βοηθούν τους αδυνάτους, ως προγράμματα που βοηθούν «Αυτούς τους ανθρώπους» (τους νέγρους, τους μη ανθρώπους).

Όσον αφορά τώρα το πρόγραμμα του αμερικανού προέδρου, το οποίο επιτρέπει στους αδύναμους εισοδηματικά Πολίτες να έχουν δωρεάν πρόσβαση στο σύστημα Υγείας (Obama-care), το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έδωσε το 2012 το δικαίωμα στις επί μέρους Πολιτείες να το εμποδίσουν, εάν το θέλουν – παρά το ότι δεν επιβαρύνονταν αυτές με το κόστος, αλλά ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός, ενώ βοηθούσε σε μεγάλο βαθμό τους Πολίτες τους, καθώς επίσης την αύξηση της κατανάλωσης.

Αν και είναι αδύνατον λοιπόν να φαντασθεί κανείς πως θα απέρριπταν το πρόγραμμα οι Πολιτείες, μέχρι στιγμής έχουν τοποθετηθεί εναντίον του 22! Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ουσιαστικά η ιστορία τους, όσον αφορά το δουλεμπόριο και τη διατήρηση σκλάβων. Η ιδιαιτερότητα αυτή δεν αφορά μόνο τη μεταρρύθμιση στον τομέα της Υγείας – αγγίζοντας πολλά άλλα θέματα, όπως την οπλοκατοχή, τους βασικούς μισθούς, την εχθρότητα απέναντι στα εργατικά συνδικάτα, τη φορολογική πολιτική κοκ.

Αναρωτιέται τελικά κανείς εάν η Αμερική θα παραμείνει για πάντα έτσι – εάν είναι καταδικασμένη δηλαδή να ζει στο διηνεκές, κάτω από τη σκιά της δουλείας ανθρώπων από ανθρώπους. Πιστεύω πως όχι, ενώ συχνά ακούει κανείς πως η ράτσα δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα στις Η.Π.Α. Πρόκειται όμως για ευχολόγιο – αφού συνεχίζει μας επισκέπτεται το προπατορικό μας αμάρτημα«.

.

Συμπέρασμα

Προφανώς ο αμερικανός οικονομολόγος έχει δίκιο, αναφερόμενος στο πρόβλημα των Η.Π.Α. – ενώ ο ρατσισμός έχει πολλά διαφορετικά πρόσωπα, ειδικά στη Γερμανία, σε σχέση με την Ευρώπη (άρθρο).

Αφορά δηλαδή επίσης την αποικιοκρατική εποχή, με θύματα τις χώρες του τρίτου κόσμου, υπενθυμίζοντας πως το Ολοκαύτωμα, το οποίο εξαπέλυσαν οι Γερμανοί, με στόχο τους Ευρωπαίους Εβραίους και τους Ρομά που συνήθως δεν αναφέρονται, δεν ήταν το πρώτο γερμανικό ολοκαύτωμα – αφού είχαν εμπλακεί σε τρομερές σφαγές στο νότιο άκρο της Λατινικής Αμερικής, καθώς επίσης σε ολόκληρο τον κόσμο (πηγή).

Ίσως λοιπόν ο ρατσισμός να μην αναζωπυρώνεται μόνο στις Η.Π.Α., αλλά και στην Ευρώπη η οποία, με μοχλό τη Γερμανία, επιμένει στην οδυνηρή λιτότητα, αρνούμενη να εφαρμόσει μία πολιτική υπέρ των αδυνάτων – κατά το αμερικανικό παράδειγμα, τασσόμενη ανάλογα υπέρ του ρατσιστικού νεοφιλελευθερισμού.

Analyst Team