Το Ποντίκι
του Ξενοφώντος Μπρουντζάκη
Επανερχόμαστε στο αφιέρωμά μας «Μυστικές Οργανώσεις» μετά τη διακοπή για την παρένθετη χριστουγεννιάτικη ιστορία περί του άστρου της Βηθλεέμ. Όπως, λοιπόν, παρατηρήσαμε, το μυστήριο που περιέβαλλε τον θάνατο του Πάπα Ιωάννη Παύλου Α’ βασιζόταν περισσότερο σε φαντασιοκοπίες παρά σε αληθινά γεγονότα. Αντίθετα, τα στοιχεία είναι συντριπτικά για τα όσα λέγονται και θρυλούνται για την τράπεζα του Βατικανού.
Ωστόσο, παρά την πληθώρα των αποδεικτικών στοιχείων, στα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο του Πάπα Ιωάννη όλα έμειναν στη σιωπή, μια σιωπή που διατήρησε πολλούς ανώτερους καθολικούς ιερείς στις ιδιαίτερα σημαντικές τους θέσεις - που, κατά πολλούς, εξασφαλίστηκε μερικές φορές και με τη χρήση των όπλων!
Όταν όμως οι έρευνες για την τράπεζα του Βατικανού ξεκίνησαν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το σκοτεινό πέπλο που κάλυπτε διάφορες ενέργειες άρχισε να σηκώνεται. Αποτέλεσμα αυτών των ερευνών ήταν να συλληφθούν επί αμερικανικού εδάφους τόσο ο Σικελός τραπεζίτης Μικέλε Σιντόνα όσο και ο αρχιεπίσκοπος Παύλος Μάρσινκο, οι οποίοι αποδείχθηκε ότι έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ατασθαλίες της τράπεζας του Βατικανού.
Βέβαια, η πιο δραματική εξέλιξη σε αυτή την υπόθεση υπήρξε ο ιδιαίτερα «εντυπωσιακός» θάνατος του Ρομπέρτο Κάλβι. Ο Κάλβι, που ήταν τραπεζίτης, είχε ιδιαίτερα στενές σχέσεις με τους κύκλους της τράπεζας του Βατικανού. Λόγω αυτής της ειδικής και στενής σχέσης, τον αποκαλούσαν όλοι «Τραπεζίτη του Θεού», με μιαν εμφανή δόση χιούμορ αλλά και κυνισμού. Ο Κάλβι, ωστόσο, απ’ ό,τι αποδείχτηκε περίτρανα, δεν τίμησε καθόλου αυτή την ειδική σχέση. Αντίθετα με διάφορες τολμηρές δραστηριότητες ενεπλάκη σε κολοσσιαίες πράξεις απάτης. Αποκορύφωμα αυτών των δραστηριοτήτων του ήταν η υπεξαίρεση ενός αστρονομικού ποσού που έφτανε - κρατηθείτε - στο ύψος του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων από την τράπεζα Αμπροζιάνο, της οποίας ήταν πρόεδρος. Για τη μεταφορά αυτού του τερατώδους ποσού χρησιμοποιήθηκε η τράπεζα του Βατικανού!
Υποθέσεις συνωμοσίας
Δίχως να υπάρχουν απτές αποδείξεις γύρω από αυτήν την απίστευτου όγκου μεταφορά χρημάτων, πολλοί είναι εκείνοι που φωτογραφίζουν τον αρχηγό της μασονικής στοάς P2 Λίτσιο Τζέλι. Σύμφωνα, λοιπόν, με ένα ανεπιβεβαίωτο σενάριο, ο Τζέλι υποχρέωσε τον «Τραπεζίτη του Θεού» να κλέψει τα χρήματα για λογαριασμό του. Από αυτά, ένα μέρος υποστηρίζεται ότι διατέθηκαν για τη χρηματοδότηση κομμάτων της Δεξιάς, ενώ τα υπόλοιπα κατέληξαν σε προσωπικές θυρίδες. Κάποιοι, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι ο Τζέλι είπε κάποτε: «Όλες οι τραπεζικές θυρίδες ανοίγουν προς τα δεξιά».
Ωστόσο, όταν τα ελλείμματα στους λογαριασμούς δεν μπορούσαν πλέον να καλυφτούν, ο Κάλβι αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τα μεγάλα μέσα. Έτσι, αξιοποιώντας τις διασυνδέσεις του με την P2 του Λίτσιο Τζέλι, ήρθε σε επαφή με τη μαφία. Κι εκεί αναγκάστηκε να προσφερθεί για το ξέπλυμα των μαφιόζικων χρημάτων. Ο Κάλβι κατάφερε να ξεπλένει χρήματα της μαφίας κρατώντας τον λόγο του, αλλά ταυτόχρονα αναγκαζόταν να υπεξαιρεί τεράστια επίσης ποσά για να καλύψει ακόμα πιο τεράστιες τρύπες ελλειμμάτων – δηλαδή χρημάτων που είχαν υπεξαιρεθεί –, μπαίνοντας κυριολεκτικά σε έναν άνευ προηγουμένου φαύλο κύκλο.
Το 1979 οι ιταλικές αστυνομικές αρχές είχαν φτάσει σχεδόν δίπλα στον Κάλβι και τον είχαν στριμώξει στη γωνία δίχως να έχει διέξοδο διαφυγής. Τότε, ωστόσο, απετράπη η σύλληψη του Κάλβι εξαιτίας της δολοφονίας τού επικεφαλής των ερευνών, πράγμα που απέτρεψε τη σύλληψη του τραπεζίτη την τελευταία στιγμή. Η δολοφονία του αξιωματούχου της αστυνομίας δεν ήταν η μόνη. Ακολούθησε η κτηνώδης δολοφονία ενός δημοσιογράφου, για τον οποίο υπήρχαν υπόνοιες ότι είχε στείλει στον Πάπα Ιωάννη Παύλο Α’ τον κατάλογο με τα ονόματα της P2. Με αυτόν τον κατάλογο, ο άτυχος δημοσιογράφος πληροφορούσε τον Πάπα για τον βαθμό διείσδυσης της οργάνωσης στο Βατικανό.
Σε αυτή τη φάση, οι αρχές συνέλαβαν δυο από τους στενούς συνεργάτες του Σικελού τραπεζίτη Σιντόνα. Οι συλλήψεις αυτές αποκάλυψαν την έκταση της επιρροής της P2.
Στη διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας διαπράχθηκαν κι άλλες δολοφονίες, οι οποίες ωστόσο δεν στάθηκαν ικανές να εμποδίσουν την προσαγωγή των δυο ανδρών - συνεργατών του Σιντόνα στη δικαιοσύνη και κατόπιν τη φυλάκισή τους. Το 1980 ήρθε η σειρά του ίδιου του Σιντόνα, που καταδικάστηκε σε φυλάκιση είκοσι πέντε ετών. Έναν χρόνο αργότερα, το 1981, ο Κάλβι, έπειτα από προσπάθειες των αρχών, καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών, αλλά αφήνεται ελεύθερος κατόπιν εφέσεως.
Μια εντυπωσιακή αυτοκτονία
Η ελευθερία, ωστόσο, του «Τραπεζίτη του Θεού» δεν κράτησε πολύ και κυρίως δεν τον… ωφέλησε. Το Ιούνιο του 1982 βρέθηκε το πτώμα του να αιωρείται κατά τρόπο ιδιαίτερα κινηματογραφικό, κρεμασμένο από τη γέφυρα Μπλακφρίαρς του Λονδίνου. Οι αστυνομικοί που ξεκρέμασαν το πτώμα βρήκαν στις τσέπες του… τούβλα!
Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι ότι η μητροπολιτική αστυνομία απέδωσε αυτόν τον τόσο ύποπτο θάνατο σε αυτοκτονία. Βεβαίως αυτό το μάλλον γελοίο πόρισμα της αστυνομίας το ανέτρεψαν κατοπινές έρευνες, μια και αποδείχτηκε ότι ο Κάλβι είχε πέσει θύμα στραγγαλισμού προτού βρεθεί κρεμασμένος στη γέφυρα. Για τον τρόπο δολοφονίας του ειπώθηκε ότι τα τούβλα που βρέθηκαν στις τσέπες του ήταν αναμφίβολα σύμβολα του μασονισμού και η ειδεχθής δολοφονία του παραπέμπει σε πρακτικές κολασμού που απεικονίζονται σε μασονικούς μύθους.
Σύμφωνα, πάντως, με άλλες εκδοχές που βασίστηκαν σε περαιτέρω ανακλήσεις και κατοπινές ομολογίες, ο Κάλβι φέρεται ασφαλώς να εκτελέστηκε από τη μαφία. Προφανώς, η δολοφονία του σχετιζόταν με τις υπεξαιρέσεις που αναγκαζόταν να κάνει και στα λεφτά της μαφίας προκειμένου να καλύψει αυτά της τράπεζας Αμπροζιάνο. Πάντως, οι μασονικοί συμβολισμοί που χαρακτηρίζουν τον φόνο υποδηλούν και πιθανή ανάμεξη της P2.
Εντυπωσιακές αποκαλύψεις
Μετά το 1980 είχε πλέον διαφανεί ο αχρείος ρόλος της P2. Το 1981 η ιταλική αστυνομία επέδραμε στη βίλα του Τζέλι στην Τοσκάνη και απέσπασε τον κατάλογο των μελών της οργάνωσης. Τα ονόματα που περιείχε συγκλόνισαν ολόκληρη την Ιταλία. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και αυτό του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Η έρευνα αυτή είχε ελάχιστα αποτελέσματα, μια και ο Τζέλι εξαφανίστηκε και η κυβερνητική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η P2 ήταν πιθανότατα μια μυστική εγκληματική οργάνωση για την οποία δεν προκύπτουν στοιχεία ενοχής για τη δράση της!
Στη διάρκεια του πολέμου των Φόκλαντς, ο Τζέλι εμφανίστηκε στο προσκήνιο ως μεσολαβητής μεταξύ της Αργεντινής και της Γαλλίας για την αγορά πυραύλων Εξοσέτ. Έκτοτε χάθηκαν εκ νέου τα ίχνη του κάπου στη Νότα Αμερική…
* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1845 στις 31 Δεκεμβρίου 2014
του Ξενοφώντος Μπρουντζάκη
Επανερχόμαστε στο αφιέρωμά μας «Μυστικές Οργανώσεις» μετά τη διακοπή για την παρένθετη χριστουγεννιάτικη ιστορία περί του άστρου της Βηθλεέμ. Όπως, λοιπόν, παρατηρήσαμε, το μυστήριο που περιέβαλλε τον θάνατο του Πάπα Ιωάννη Παύλου Α’ βασιζόταν περισσότερο σε φαντασιοκοπίες παρά σε αληθινά γεγονότα. Αντίθετα, τα στοιχεία είναι συντριπτικά για τα όσα λέγονται και θρυλούνται για την τράπεζα του Βατικανού.
Ωστόσο, παρά την πληθώρα των αποδεικτικών στοιχείων, στα χρόνια που ακολούθησαν τον θάνατο του Πάπα Ιωάννη όλα έμειναν στη σιωπή, μια σιωπή που διατήρησε πολλούς ανώτερους καθολικούς ιερείς στις ιδιαίτερα σημαντικές τους θέσεις - που, κατά πολλούς, εξασφαλίστηκε μερικές φορές και με τη χρήση των όπλων!
Όταν όμως οι έρευνες για την τράπεζα του Βατικανού ξεκίνησαν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το σκοτεινό πέπλο που κάλυπτε διάφορες ενέργειες άρχισε να σηκώνεται. Αποτέλεσμα αυτών των ερευνών ήταν να συλληφθούν επί αμερικανικού εδάφους τόσο ο Σικελός τραπεζίτης Μικέλε Σιντόνα όσο και ο αρχιεπίσκοπος Παύλος Μάρσινκο, οι οποίοι αποδείχθηκε ότι έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ατασθαλίες της τράπεζας του Βατικανού.
Βέβαια, η πιο δραματική εξέλιξη σε αυτή την υπόθεση υπήρξε ο ιδιαίτερα «εντυπωσιακός» θάνατος του Ρομπέρτο Κάλβι. Ο Κάλβι, που ήταν τραπεζίτης, είχε ιδιαίτερα στενές σχέσεις με τους κύκλους της τράπεζας του Βατικανού. Λόγω αυτής της ειδικής και στενής σχέσης, τον αποκαλούσαν όλοι «Τραπεζίτη του Θεού», με μιαν εμφανή δόση χιούμορ αλλά και κυνισμού. Ο Κάλβι, ωστόσο, απ’ ό,τι αποδείχτηκε περίτρανα, δεν τίμησε καθόλου αυτή την ειδική σχέση. Αντίθετα με διάφορες τολμηρές δραστηριότητες ενεπλάκη σε κολοσσιαίες πράξεις απάτης. Αποκορύφωμα αυτών των δραστηριοτήτων του ήταν η υπεξαίρεση ενός αστρονομικού ποσού που έφτανε - κρατηθείτε - στο ύψος του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων από την τράπεζα Αμπροζιάνο, της οποίας ήταν πρόεδρος. Για τη μεταφορά αυτού του τερατώδους ποσού χρησιμοποιήθηκε η τράπεζα του Βατικανού!
Υποθέσεις συνωμοσίας
Δίχως να υπάρχουν απτές αποδείξεις γύρω από αυτήν την απίστευτου όγκου μεταφορά χρημάτων, πολλοί είναι εκείνοι που φωτογραφίζουν τον αρχηγό της μασονικής στοάς P2 Λίτσιο Τζέλι. Σύμφωνα, λοιπόν, με ένα ανεπιβεβαίωτο σενάριο, ο Τζέλι υποχρέωσε τον «Τραπεζίτη του Θεού» να κλέψει τα χρήματα για λογαριασμό του. Από αυτά, ένα μέρος υποστηρίζεται ότι διατέθηκαν για τη χρηματοδότηση κομμάτων της Δεξιάς, ενώ τα υπόλοιπα κατέληξαν σε προσωπικές θυρίδες. Κάποιοι, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι ο Τζέλι είπε κάποτε: «Όλες οι τραπεζικές θυρίδες ανοίγουν προς τα δεξιά».
Ωστόσο, όταν τα ελλείμματα στους λογαριασμούς δεν μπορούσαν πλέον να καλυφτούν, ο Κάλβι αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τα μεγάλα μέσα. Έτσι, αξιοποιώντας τις διασυνδέσεις του με την P2 του Λίτσιο Τζέλι, ήρθε σε επαφή με τη μαφία. Κι εκεί αναγκάστηκε να προσφερθεί για το ξέπλυμα των μαφιόζικων χρημάτων. Ο Κάλβι κατάφερε να ξεπλένει χρήματα της μαφίας κρατώντας τον λόγο του, αλλά ταυτόχρονα αναγκαζόταν να υπεξαιρεί τεράστια επίσης ποσά για να καλύψει ακόμα πιο τεράστιες τρύπες ελλειμμάτων – δηλαδή χρημάτων που είχαν υπεξαιρεθεί –, μπαίνοντας κυριολεκτικά σε έναν άνευ προηγουμένου φαύλο κύκλο.
Το 1979 οι ιταλικές αστυνομικές αρχές είχαν φτάσει σχεδόν δίπλα στον Κάλβι και τον είχαν στριμώξει στη γωνία δίχως να έχει διέξοδο διαφυγής. Τότε, ωστόσο, απετράπη η σύλληψη του Κάλβι εξαιτίας της δολοφονίας τού επικεφαλής των ερευνών, πράγμα που απέτρεψε τη σύλληψη του τραπεζίτη την τελευταία στιγμή. Η δολοφονία του αξιωματούχου της αστυνομίας δεν ήταν η μόνη. Ακολούθησε η κτηνώδης δολοφονία ενός δημοσιογράφου, για τον οποίο υπήρχαν υπόνοιες ότι είχε στείλει στον Πάπα Ιωάννη Παύλο Α’ τον κατάλογο με τα ονόματα της P2. Με αυτόν τον κατάλογο, ο άτυχος δημοσιογράφος πληροφορούσε τον Πάπα για τον βαθμό διείσδυσης της οργάνωσης στο Βατικανό.
Σε αυτή τη φάση, οι αρχές συνέλαβαν δυο από τους στενούς συνεργάτες του Σικελού τραπεζίτη Σιντόνα. Οι συλλήψεις αυτές αποκάλυψαν την έκταση της επιρροής της P2.
Στη διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας διαπράχθηκαν κι άλλες δολοφονίες, οι οποίες ωστόσο δεν στάθηκαν ικανές να εμποδίσουν την προσαγωγή των δυο ανδρών - συνεργατών του Σιντόνα στη δικαιοσύνη και κατόπιν τη φυλάκισή τους. Το 1980 ήρθε η σειρά του ίδιου του Σιντόνα, που καταδικάστηκε σε φυλάκιση είκοσι πέντε ετών. Έναν χρόνο αργότερα, το 1981, ο Κάλβι, έπειτα από προσπάθειες των αρχών, καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών, αλλά αφήνεται ελεύθερος κατόπιν εφέσεως.
Μια εντυπωσιακή αυτοκτονία
Η ελευθερία, ωστόσο, του «Τραπεζίτη του Θεού» δεν κράτησε πολύ και κυρίως δεν τον… ωφέλησε. Το Ιούνιο του 1982 βρέθηκε το πτώμα του να αιωρείται κατά τρόπο ιδιαίτερα κινηματογραφικό, κρεμασμένο από τη γέφυρα Μπλακφρίαρς του Λονδίνου. Οι αστυνομικοί που ξεκρέμασαν το πτώμα βρήκαν στις τσέπες του… τούβλα!
Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι ότι η μητροπολιτική αστυνομία απέδωσε αυτόν τον τόσο ύποπτο θάνατο σε αυτοκτονία. Βεβαίως αυτό το μάλλον γελοίο πόρισμα της αστυνομίας το ανέτρεψαν κατοπινές έρευνες, μια και αποδείχτηκε ότι ο Κάλβι είχε πέσει θύμα στραγγαλισμού προτού βρεθεί κρεμασμένος στη γέφυρα. Για τον τρόπο δολοφονίας του ειπώθηκε ότι τα τούβλα που βρέθηκαν στις τσέπες του ήταν αναμφίβολα σύμβολα του μασονισμού και η ειδεχθής δολοφονία του παραπέμπει σε πρακτικές κολασμού που απεικονίζονται σε μασονικούς μύθους.
Σύμφωνα, πάντως, με άλλες εκδοχές που βασίστηκαν σε περαιτέρω ανακλήσεις και κατοπινές ομολογίες, ο Κάλβι φέρεται ασφαλώς να εκτελέστηκε από τη μαφία. Προφανώς, η δολοφονία του σχετιζόταν με τις υπεξαιρέσεις που αναγκαζόταν να κάνει και στα λεφτά της μαφίας προκειμένου να καλύψει αυτά της τράπεζας Αμπροζιάνο. Πάντως, οι μασονικοί συμβολισμοί που χαρακτηρίζουν τον φόνο υποδηλούν και πιθανή ανάμεξη της P2.
Εντυπωσιακές αποκαλύψεις
Μετά το 1980 είχε πλέον διαφανεί ο αχρείος ρόλος της P2. Το 1981 η ιταλική αστυνομία επέδραμε στη βίλα του Τζέλι στην Τοσκάνη και απέσπασε τον κατάλογο των μελών της οργάνωσης. Τα ονόματα που περιείχε συγκλόνισαν ολόκληρη την Ιταλία. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και αυτό του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Η έρευνα αυτή είχε ελάχιστα αποτελέσματα, μια και ο Τζέλι εξαφανίστηκε και η κυβερνητική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η P2 ήταν πιθανότατα μια μυστική εγκληματική οργάνωση για την οποία δεν προκύπτουν στοιχεία ενοχής για τη δράση της!
Στη διάρκεια του πολέμου των Φόκλαντς, ο Τζέλι εμφανίστηκε στο προσκήνιο ως μεσολαβητής μεταξύ της Αργεντινής και της Γαλλίας για την αγορά πυραύλων Εξοσέτ. Έκτοτε χάθηκαν εκ νέου τα ίχνη του κάπου στη Νότα Αμερική…
* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1845 στις 31 Δεκεμβρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου