Οι έξι παράμετροι του ριζοσπαστικού προγράμματος που παρουσίασε ο Κώστας Λαπαβίτσας

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Ο  Κώστας Λαπαβίτσας παρουσίασε του βιβλίου του «Ενα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την Ελλάδα/και την Περιφέρεια της Ευρωζώνης» εκδόσεων Λιβάνη.

Ο κ. Λαπαβίτσας επανήλθε στην κριτική που ασκεί στις προγραμματικές εξαγγελίες που έκανε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ, κάτι που είχε προκαλέσει και την αντίδραση του κ. Πάνου Σκουρλέτη, ο οποίος είχε διερωτηθεί ποιος είναι ο Λαπαβίτσας, το όνομα του οποίου συζητούνταν, αν μη τι άλλο, να είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Σε ερώτηση πως βρίσκει τις εξαγγελίες Τσίπρα ο κ. Κώστας Λαπαβίτσας απάντησε: «Τα προγράμματα που χαράζουμε εδώ στην Ελλάδα μοιάζουν με αυτά που σκαρφίζονταν κάποτε οι ηγεμόνες των παραδουνάβιων περιοχών: όσο μικρότερη η χώρα, τόσο μεγαλύτερο το πρόγραμμα. Χανόμαστε σε άπειρες ανούσιες λεπτομέρειες και παραμέτρους καταγράφοντας ένα πρόγραμμα που μοιάζει με οδηγό σε δημοπρασία. Ενώ τα πράγματα χρειάζονται σαφείς απαντήσεις και ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα 1,2,3 άντε και το πολύ 4 σημείων. Εγώ ξέρω να σας πω το πρόγραμμα που θα πρότεινα εγώ. Για τα υπόλοιπα ρωτήστε το ΣΥΡΙΖΑ».

Ο κ. Λαπαβίτσας σχολίασε και την κατάθεση πρότασης νόμου για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. «Δεν είναι δυνατόν να διεκδικούμε την άνοδο των μισθών  στα 751 ευρώ.Τι θα γίνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πραγματικά αιμορραγούν;», ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι σε όλα αυτά πρεσβεύει ότι ο Σύριζα πρέπει να δείξει αποφασιστική στάση και να μη φοβάται το κόστος. «Να υποστηρίξει με σθένος όσα πρέπει να γίνουν ώστε να ξαναρχίσει να λειτουργεί αποτελεσματικά η βιομηχανική μηχανή της χώρας», συμπλήρωσε.

Παράλληλα υποστήριξε ότι μια ριζοσπαστική κυβέρνηση θα έπρεπε «να θέσει επιτακτικά το ζήτημα χάραξης ενός αντίστοιχα ριζοσπαστικού προγράμματος δίχως φόβο- και το κυριότερο χωρίς ημίμετρα. Ακόμη και το χειρότερο ενδεχόμενο της εξόδου από τη νομισματική Ένωση είναι διαχειρίσιμο», έχοντας τονίσει λίγο πριν ότι δεν καταλαβαίνει την εμμονή με την ΕΕ «τη στιγμή που όλοι βλέπουμε τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής της. Σάμπως όλοι να πάσχουμε από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και να είμαστε ερωτευμένοι με αυτό που φοβόμαστε ή το αντίθετο. Καμία χώρα δεν έχει χτυπηθεί τόσο πολύ όσο η Ελλάδα και καμία δεν φοβάται τόσο την έξοδο όσο η Ελλάδα».

Οσον αφορά το χρέος, τόνισε ότι απαιτείται βαθιά διαγραφή και εκ νέου διαπραγμάτευση.«Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα και να μη φοβόμαστε να έχουμε απλωμένο το όπλο στο τραπέζι» τόνισε. Για εκείνον η έξοδος από το ευρώ που ενδεχομένως να μας προταθεί δεν είναι κόκκινη ζώνη ούτε λέξη ταμπού-ούτε τότε, ούτε τώρα. «Είχε προταθεί επισήμως κάποια στιγμή από τους εταίρους μας προς τον Βενιζέλο και εκείνος για λόγους εθνικής ‘περηφάνιας’ είχε αρνηθεί προτιμώντας να οδηγήσει την οικονομία μας σε πλήρη διάλυση»είπε.

Οι βασικές παράμετροι ενός ριζοσπαστικού προγράμματος, όπως παρουσιάσθηκαν από τον κ. Κ. Λαπαβίτσα , περιλαμβάνουν τα εξής:

«1) Αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο. Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα απαιτήσει διαγραφή, κίνηση που πιθανότατα θα περιλαμβάνει μονομερείς ενέργειες, όπως η στάση πληρωμών. Είναι ύψιστης σημασίας η αναδιάρθρωση του χρέους να αντιμετωπιστεί με πλήρη διαφάνεια, πρώτο βήμα για την οποία θα είναι η ενεργοποίηση μίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους.

 2) Άρση της λιτότητας και αναπροσαρμογή της δημοσιονομικής πολιτικής με στόχο τη μείωση της ανεργίας. Ο κύριος μοχλός της ενίσχυσης της ζήτησης πρέπει να είναι οι δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές και αλλού. Ωστόσο, η κοινωνική καταστροφή που προκλήθηκε από την κρίση είναι τόσο μεγάλη, ώστε η λήψη άμεσων μέτρων για την ενίσχυση της κατανάλωσης και της δημόσιας παροχής υγείας, στέγασης και σίτισης είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας.

 3) Αναπροσαρμογή των δημόσιων οικονομικών και εγκατάλειψη της επιδίωξης πλεονασματικών ή ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα είναι απολύτως νόμιμο εργαλείο οικονομικής πολιτικής. Εάν τα ελλείμματα δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν μέσω του εγχώριου δανεισμού, τότε πρέπει να είναι δυνατός ο εκχρηματισμός τους για σχετικά σύντομα χρονικά διαστήματα.

 4) Ο ελάχιστος μισθός θα πρέπει να αποκατασταθεί αμέσως και να αντιμετωπιστούν οι μειώσεις συντάξεων, ενώ η μελλοντική πορεία των εισοδημάτων και των συντάξεων θα πρέπει να καθορίζεται με βάση την αύξηση της παραγωγικότητας. Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρξει βαθιά αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου μέσω του φορολογικού συστήματος και της πολιτικής μισθών. Είναι απαραίτητη η αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους σε τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

 5) Αλλαγή ισορροπίας στην οικονομία με ενίσχυση του παραγωγικού τομέα πέρα από τον τομέα των υπηρεσιών. Κύριο πεδίο της οικονομικής δραστηριότητας πρέπει να είναι η εγχώρια οικονομία, αλλά πρέπει επίσης να αλλάξει και η ισορροπία υπέρ των τομέων της οικονομίας που παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά έναντι εκείνων που δεν παράγουν τέτοια αγαθά.

 6) Το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα πρέπει να τεθεί σε τελείως διαφορετική βάση. Απαιτείται εκτεταμένη ρυθμιστική παρέμβαση συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των κεφαλαιακών ροών. Θα πρέπει επίσης να υπάρξει δημόσια ιδιοκτησία των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων».