του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Τελικά, οι υπουργικές επισκέψεις χρησιμεύουν σε κάτι: στο να ξαναθυμόμαστε επιμελώς λησμονημένα ζητήματα που, βέβαια, ευθύς αμέσως ξαναλησμονούνται αφού γίνουν οι σχετικές δηλώσεις και διεκδικηθεί (λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένα) η επικαιρότητα. Έτσι και με την επίσκεψη Νίκου Δένδια - ως υπουργού Ανάπτυξης - στο Βερολίνο και τον Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε και (εδώ φθάνουμε στην ουσία) στους ανθρώπους της KfW.
Επανήλθε, λοιπόν, στο προσκήνιο η υπόθεση του Επενδυτικού Ταμείου, του Institution for Growth που πάνω από δυόμιση χρόνια μετά το ενθουσιώδες λανσάρισμά του - ήταν, θυμηθείτε, επί Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και Φίλιπ Ρέσλερ - συνεχίζει να πηγαίνει από καθυστέρηση σε καθυστέρηση.
Να πούμε την αλήθεια, η καθυστέρηση αυτού του θεσμού, που λογική είχε να φέρει κάποια ρευστότητα (με φθηνότερους όμως όρους) στην πραγματική οικονομία της υπό Μνημόνιο αποξηραμένης Ελλάδας, δεν οφείλεται μόνον σ’ εμάς. Σ’ εμάς και στις διαδοχικές αλλαγές “αρμοδίων υπουργών” (Χρυσοχοϊδης, αννα Διαμαντοπούλου, Στουρνάρας, Μηταράκης-Χατζηδάκης, Μηταράκης-Δένδιας τώρα), σ’ εμάς και στην κούφια αντιπαλότητα Ανάπτυξης και Οικονομικών, σ’ εμάς, και στην άνευ τέλους συζήτηση άν “αξίζει” να δεσμευτούν πόροι από ΕΣΠΑ ή από Προϋπολογισμό (ώστε, μαζί με την στήριξη ΚfW, ΕΙΒ, μάλλον και Γάλλων και βλέπουμε, μαζί και με μόχλευση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές με rating κοντά στης KfW, να κινητοποιηθούν άμεσα κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια με λογικά επιτόκια σε ανακυκλούμενα κεφάλαια....), σ’ εμάς και στη γενική μας ασυνεννοησία.
Οφείλεται και στους “έξω”! Στην πολυπλόκαμη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, όπου θετική μεν η Task Force, όμως διστακτική έως αρνητική η DGComp (μην και δημιουργηθεί δημοσίου συμφέροντος τράπεζα), αμφιρρέπουσα η ΕΙΒ. Στην ίδια την KfW, που ήθελε το νομικό σχήμα που θα στηθεί να κρατά την ίδια μακριά από “κάθε μυρωδιά, έστω ελληνικού κινδύνου”, ώστε να μην κινδυνεύσει το δικό της ζηλευτό rating. Στους γάλλους, που έχουν τα δικά τους. Στη γενική γραφειοκρατικότητα: συσκέψεις επί συσκέψεων...
Όποτε, σε κάθε υπουργική επίσκεψη ανασυρόταν το Επενδυτικό Ταμείο - μέχρι και πρωθυπουργός και καγκελάριος ανέμελψαν ύμνους στο project - και παρευθύς “αφηνόταν”. Τώρα, με αποφασισμένο και ιδρυμένο το νομικό σχήμα (ιδρυμένο; διαβάσατε πουθενά για ΔΣ;) και με προτεραιότητα στον κλάδο χρηματοδότησης των μικρομεσαίων - άλλες πτυχές, όπως της χρηματοδότησης υποδομών, αφέθηκαν γι αργότερα - εκεί δηλαδή όπου υπάρχει διαγνωσμένη η μέγιστη ανάγκη και όπου το Επενδυτικό Ταμείο υπόσχεται άμεση χρηματοδότηση ΚΑΙ της αναδιάρθρωσης του δανεισμού βιώσιμων επιχειρήσεων (το πιο σημαντικό μέτωπο της περιόδου!), μας προέκυψε άλλο κουκούτσι.
Οι ελληνικές τράπεζες, μέσω των οποίων θα γίνεται η εκταμίευση των κονδυλίων - μεταξύ μας: και η αξιολόγηση των φακέλων... - δεν δείχνουν να πολυεπείγονται. Αισθάνονται ότι “κάτι καινούργιο” πάει να μπει στα πόδια τους. Έχουν τσουρουφλιστεί και με τη συνεργασία με την ΕΙΒ. Νομίζουν (ή παριστάνουν) ότι έχουν, μετά τις αυξήσεις κεφαλαίου, “δικά τους” διαθέσιμα προς προώθηση κεφάλαια. Ηρθε και το καλοκαίρι, βλέπετε.
Κανείς τελικά δεν το ηγάπησε το Επενδυτικό Ταμείο. Να δούμε τώρα, προεκλογικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου