Η πλουτοκρατία να αναλάβει το κόστος των μνημονιακών πολιτικών*

Vamvoukas' Blog

του Γιώργου Βάμβουκα**

Όταν ο Γιωργάκης Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ) κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών της 4ης Οκτωβρίου 2009, εξαπατούσε συνειδητά τον ελληνικό λαό, λέγοντας την δόλια φράση “λεφτά υπάρχουν”, εννοούσε τις ανεξόφλητες οφειλές σε φόρους νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς το ελληνικό δημόσιο. Το Σεπτέμβριο του 2009, το σύνολο των ανεξόφλητων οφειλών σε φόρους ανερχόταν σε 33 δις ευρώ (€). Τον Ιούλιο του 2014, οι ανεξόφλητες οφειλές σε φόρους ήταν 69 δις €, δηλαδή υπερδιπλάσιες σε σύγκριση με τα “λεφτά υπάρχουν” του οικονομικού εγκληματία ΓΑΠ. Τον Δεκέμβριο του 2014, οι ανεξόφλητες οφειλές νοικοκυριών και επιχειρήσεων αναμένονται σε 74 δις €, λόγω της διαρκούς ύφεσης που μαστίζει την εθνική μας οικονομία από το καλοκαίρι του 2008. Ο αμερικανοέλληνας ΓΑΠ με την ψευδεπίγραφη φράση ότι “λεφτά υπάρχουν”, πήρε τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2014 και αντί να μοιράσει στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού, τα δις ευρώ που έλεγε ότι υπάρχουν και θα έμπαιναν τάχιστα στα κρατικά ταμεία, μας πέταξε στο στόμα της τρόικας και των αρπακτικών πιστωτών, βάζοντας τη χώρα στην εθνική περιπέτεια των μνημονίων.

Ωστόσο, ο κοινός νους θα διερωτηθεί: Είναι δυνατόν στην Ελλάδα της δικομματικής νομενκλατούρας, της μίζας και της διαφθοράς, να μην κυκλοφορεί πολύ χρήμα; Όταν στα κοσμοπολίτικα νησιά (Μύκονος, Πάρος, Σαντορίνη, Σύρος, κ.ά.) συρρέουν χιλιάδες καρεκλοκατακτητές της εξουσίας και οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες με τα κότερα τους οργώνουν τις ελληνικές θάλασσες, σπαταλώντας τα θαλασσοδάνεια που παίρνουν από τις δικές τους τράπεζες, δεν προκύπτει ότι άφθονο νόμιμο και παράνομο χρήμα, είναι καταχωνιασμένο στις τσέπες και τους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων αυτών των κυριών και των κυρίων; 

Πράγματι, είναι ποτέ δυνατόν να μην υπάρχει πλούτος και άρα άφθονο χρήμα, στα βαλάντια των θεσιθήρων του δικομματικού καθεστώτος, στην κάστα των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και στα κυκλώματα της άνομης παραοικονομίας, όταν στις διάφορες λίστες Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργου, κ.λπ., είναι καταχωρημένα τα ονόματα δεκάδων χιλιάδων γνωστών και αγνώστων ελλήνων πολιτών, με σύνολο καταθέσεων πολλών δις ευρώ; Έγκριτοι διεθνείς οργανισμοί όπως BIS (Bank for International Settlements), κ.λπ., έχουν επισημάνει ότι οι καταθέσεις ελλήνων πολιτών σε τραπεζικοπιστωτικά ιδρύματα του εξωτερικού εκτιμώνται μεταξύ 300 έως 600 δις ευρώ.

Πρόσφατα, οι εγχώριες ελληνικές τράπεζες παρέδωσαν στο ΣΔΟΕ 65 CD, στα οποία περιλαμβάνονται 1.215.000 κινήσεις λογαριασμών κατά την περίοδο 2000-2012 συνολικής αξίας περίπου 45 δις €, που από την Ελλάδα έφυγαν σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι περισσότερες κινήσεις, που πιθανόν να υπερβαίνουν τα 30 δις €, έγιναν από πολίτες των οποίων τα εισοδήματα της περιόδου 2000-2012, δεν αιτιολογούν την εκροή ενός τόσο μεγάλου ποσού. Δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία ότι στην Ελλάδα “υπάρχουν πολλά λεφτά” στις τσέπες των κομματόσκυλων της δικομματικής παρεούλας, στο πουγκί στελεχών του κομματικού κατεστημένου όλων των αποχρώσεων (συνδικαλιστές, καρεκλοκένταυροι των αριστερών προοδευτικών δυνάμεων, κ.ά.) και στον λαβύρινθο των έκνομων παραοικονομικών δραστηριοτήτων (λαθρέμποροι, φοροφυγάδες, έμποροι ναρκωτικών και λευκής σαρκός, αρχαιοκάπηλοι, τζογαδόροι, μιζαδόροι, τοκογλύφοι, κ.ά.). Με τους συντηρητικότερους υπολογισμούς, στην εύπορη τάξη της εγχώριας πλουτοκρατίας ανήκουν τουλάχιστον 400.000 άτομα, όπως πολιτικοί, κομματικοί θεσιθήρες, εφοπλιστές, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι, γιατροί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, στελέχη τραπεζών, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, μεσάζοντες πολυεθνικών εταιριών, ξενοδόχοι, εισοδηματίες, τσιφλικάδες, κ.ά.

Τα νόμιμα και τα παράνομα ετήσια εισοδήματα της εγχώριας πλουτοκρατίας των 400.000 ατόμων, εκτιμώνται τουλάχιστον σε 100 δις ευρώ. Μια κυβέρνηση που ασκεί την οικονομική της πολιτική με αίσθημα δικαίου, οφείλει να δώσει το καλό παράδειγμα, επιβάλλοντας έκτακτη εισφορά στα νόμιμα εισοδήματα της ντόπιας κομματοκρατίας. Ας γίνει η αρχή με τους Παπαδήμο, Στουρνάρα, Χαρδούβελη, Ζανιά και τουλάχιστον 100.000 ομοίους τους, οι οποίοι μετά τη μεταπολίτευση έχουν καπαρώσει τις κρατικές καρέκλες. Αφήνουν την καρέκλα όταν αποβιώσουν. Πάρτε το παράδειγμα του Τίμου Χριστοδούλου, ο οποίος είναι 85 ετών και μετά τη μεταπολίτευση κάθεται μόνιμα σε χρυσοφόρες καρέκλες. Ο άνθρωπος έχει περάσει από δεκάδες πόστα, όπως υπουργός, διοικητής τραπεζών, ευρωβουλευτής, πρόεδρος οργανισμών, κ.λπ. Λεφτά με τη σέσουλα. Σαν τον Χριστοδούλου και τον Παπαδήμο υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες κομματικοί. Τους ξέρουμε και τους ξέρουν. Αυτοί τα παίρνουν και αυτοί να πληρώσουν. Με μηνιαίους μισθούς, 10, 30, 50, 100 ή ακόμα και 200 χιλιάδες ευρώ, γιατί δεν τους γίνεται μια μηνιαία παρακράτηση βάσει προοδευτικής κλίμακας, ώστε το κράτος να γεμίσει τα ταμεία του; Τα 200.000 ευρώ μηνιαίος μισθός δεν είναι αστείο. Όταν ο αρχικαρεκλοκένταυρος Αράπογλου ήταν Πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας την περίοδο 2004-2009, τα ετήσια εισοδήματά του από μισθούς, μπόνους, κ.λπ., ενδέχεται να προσέγγιζαν ή ακόμα να ξεπερνούσαν τα 3.000.000 ευρώ. Η πλουτοκρατία έχει και πρέπει να πληρώσει.

* Δημοσιεύτηκε στην Kontranews στις 20.8.2014
** Ο Γιώργος Α. Βάμβουκας είναι  Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών