Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Η ΕΕ σε κρίση ταυτότητας

Σοφοκλέους 10


Η κρίση έχει αναδείξει τις βασικές αδυναμίες της οικονομικής διακυβέρνησης σε επίπεδο ευρωζώνης όπου η νομισματική πολιτική εισήχθη χωρίς παράλληλη δημοσιονομική πολιτική. Σε αντίθεση με άλλα παγκόσμια νομίσματα όπως το δολάριο ή το γιεν, το ευρώ εξαρτάται από 17 διαφορετικές οικονομικές στρατηγικές και αγορές ομολόγων, χωρίς κοινό ταμείο, καμία κοινή έκδοση χρέους και χωρίς κοινή αρχή τραπεζικής εποπτείας.
Το κοινό όραμα αυτό θα πρέπει να βασίζεται σε μια ομοσπονδιακή δομή, καθορισμένο από ένα νέο, περιεκτικό συνταγματικό έγγραφο που θα καταρτιστεί από το επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και που υποβληθεί σε δημοψήφισμα σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ΕΕ προσπαθεί να κερδίσει τις καρδιές και το μυαλό του κοινού. Παρά το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει νομιμοποίηση με τις άμεσες εκλογές, εξακολουθεί να μην διαθέτει την εμπιστοσύνη πολλών ψηφοφόρων, οι οποίοι δεν αισθάνονται το λόγο γιατί να ψηφίσουν για ευρωβουλευτές. Οι ευρω-εκλογές αντιμετωπίζονται σε μεγάλο βαθμό ως εθνικά δημοψηφίσματα για την εκάστοτε κυβέρνηση στην εξουσία και όχι σαν μια ευκαιρία να συζητήσουμε τις πολιτικές επιλογές για την αντιμετώπιση διακρατικών ζητημάτων όπως η κλιματική αλλαγή ή η μετανάστευση.
Οι εθνικές κυβερνήσεις προτιμούν να κατηγορούν τις Βρυξέλλες για ό,τι δεν πάει καλά ενώ καρπούνται οι ίδιες ό,τι πηγαίνει σωστά. Πρέπει να υπάρξει μια ριζική αλλαγή σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας συνείδησης: τα ευρωπαϊκά κόμματα πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να εξαπολύσουν σε όλη την ΕΕ εκστρατείες και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε ως ένωση των 500 εκατομυρίων πολιτών και όχι ως 27 ξεχωριστές εθνικές οντότητες.

Το επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που θα εκλεγεί τον Ιούνιο του 2014, θα πρέπει να αποτελεί την κοινή φωνή  όλων εκείνων των οποίων η κύρια ευθύνη θα είναι να εκπονήσουν ένα προσχέδιο συντάγματος, σε συμφωνία με το συμβούλιο υπουργών. Το κείμενο θα πρέπει να είναι σύντομο και περιεκτικό (σε αντίθεση με την τελευταία προσπάθεια) και να περιοριστεί στις συνταγματικές πτυχές της διακυβέρνησης της ΕΕ.
Θα πρέπει να υποβληθεί σε δημοψήφισμα ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες της Ένωσης. Τα μεμονωμένα κράτη θα μπορούσαν στη συνέχεια να καθορίσουν αν επιθυμούν να είναι μέρος του.
Η ΕΕ είχε ως στόχο να φέρει σε επαφή τους λαούς της Ευρώπης μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους που πυροδοτήθηκαν από τον εθνικισμό και την οικονομική ύφεση. Αν επιτρέψουμε αυτές οι δυνάμεις να αποκτήσουν ισχύ για άλλη μια φορά, θα έχουμε χάσει έναν αιώνα οικοδόμησης στενότερων δεσμών και απλά θα δούμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται.
Ο φεντεραλισμός αποτελεί σήμερα το προπύργιο ενάντια στον εθνικισμό. Είναι το σωστό μοντέλο για την αντιμετώπιση των υπερεθνικών προκλήσεων του 21ου αιώνα. Ως προσέγγιση έχει επικριθεί από πολλούς, αλλά πολλά κράτη μέλη της ΕΕ αποτελούν ομοσπονδιακές δομές. Είναι απολύτως δυνατόν, για παράδειγμα, να είναι κάποιος από τη Φλάνδρα, το Βέλγιο και να είναι και Ευρωπαίος όλα την ίδια στιγμή.
Σε μια όλο και περισσότερο μετα-εθνική εποχή, όπου η παγκόσμια οικονομία οδηγείται από μεγάλους εμπορικούς συνασπισμούς και αναδυόμενες αγορές, τα ευρωπαϊκά εθνικά κράτη του 19ου αιώνα δεν έχουν πλέον την οικονομική και πολιτική επιρροή που είχαν κάποτε. Το G8 του 2030 μάλλον θα είναι πολύ διαφορετικό από αυτό σήμερα. Η κυριαρχία είναι καλύτερα να συγκεντρωθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο παρά να χαθεί σε παγκόσμιο επίπεδο.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου