Χωρίς ριζικές μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση και βαθιές αλλαγές στον παραγωγικό ιστό, η απασχόληση θα είναι άπιαστο όνειρο. Προϋπόθεση για την παροχή κεφαλαίων, η εμπιστοσύνη.
Γράφει ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος
«Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η ελληνική παραγωγική μηχανή δεν έχει σχεδόν καμία δυνατότητα να ανακάμψει. Άρα, η δημιουργία απασχόλησης στην Ελλάδα είναι άπιαστο όνειρο. Εκτός και αν, πολύ γρήγορα, έρθουν τα πάνω-κάτω σε όλους τους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας σας». Αυτό είναι το απαισιόδοξο σχόλιο κορυφαίου στελέχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, επιφορτισμένου να παρακολουθεί την ελληνική οικονομία στο επίπεδο της προσφοράς εργασίας.
Το σχόλιο αυτό έχει φυσικά ανεπίσημο χαρακτήρα, πλην όμως το γεγονός δεν αναιρεί την πραγματικότητα που απεικονίζει. Μία πραγματικότητα που οι νέοι στη χώρα μας βιώνουν ως απελπισία, χωρίς όμως να υποκύπτουν σε αυτήν -και αυτή τους η άρνηση ίσως να κρύβει μέσα της και μια ελπίδα. Οι καιροί έχουν αλλάξει, αλλά όχι και πολλά μυαλά στην Ελλάδα, που παραμένουν αγκυλωμένα στο παρελθόν και σε γελοίες σήμερα ιδεοληψίες. Αυτές οι ιδεοληψίες, εξάλλου, είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες και για τα σημερινά χάλια.
Ωστόσο, πολλά θα μπορούσαν να αλλάξουν -αν, βέβαια, κάποιοι αποφασίσουν να δουν τι συμβαίνει στον κόσμο μας, με κριτήριο τη λογική ανάλυση και όχι την παραλογική ασυναρτησία. Καινοτομίες, νέες ιδέες, Διαδίκτυο, ταχύτητα στις λήψεις αποφάσεων, φαντασία και γνώση είναι μερικά από τα θεμελιακά χαρακτηριστικά της σύγχρονης οικονομικής πραγματικότητας. Σαφέστατα δε, η αλήθεια που υπάρχει πίσω από την πραγματικότητα αυτή είναι η ίδια, είτε αναφερόμαστε στιςΗΠΑ είτε στην Ινδία είτε στη χώρα μας. Όμως, για να μπει κάποιος στον χορό, είναι απαραίτητη η ύπαρξη μιας σειράς παραγόντων, με κυρίαρχη τη θέση της εμπιστοσύνης.
Είτε αρέσει είτε όχι, η εφαρμογή μιας νέας ιδέας ή μιας νέας πρωτοβουλίας στην οικονομία απαιτεί κεφάλαια και τα κεφάλαια, με τη σειρά τους, προϋποθέτουν εμπιστοσύνη. Συνεπώς, για να μπορέσει η Ελλάδα να σπάσει τον φαύλο κύκλο του υπερδανεισμού και της λιτότητας -που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην καθίζηση και τη διάλυση της οικονομίας- χρειάζεται να αναλάβει πρωτοβουλίες και να διαμορφώσει συνθήκες εμπιστοσύνης. Να δημιουργήσει μία νέα βάση, ένα νέο εφαλτήριο για να περάσει η χώρα στην οικονομική ανάπτυξη. Να προσελκύσει κεφάλαια, να ανοίξει νέες δουλειές, νέες θέσεις εργασίας.
Σήμερα υπάρχουν απίστευτα κεφάλαια, τα οποία στριφογυρίζουν ανά τον κόσμοκαι θέλουν να επενδυθούν. Πολλά χρήματα από την Κίνα, τη Ρωσία, τις αραβικές χώρες -αλλά και από τον βορρά της Ευρώπης, που έχει σημαντικά πλεονάσματα αλλά δεν εμπιστεύεται πλέον τον νότο και την Ελλάδα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Θα πρέπει λοιπόν εμείς οι Έλληνες να αποφασίσουμε εάν θέλουμε πράγματι μία ανοιχτή και ζωντανή οικονομία ή εάν θέλουμε να οδηγηθούμε πολύ γρήγορα σε μία βαλκανοποίηση παλαιού τύπου.
Άλλοι δρόμοι δεν υπάρχουν. Ας το συνειδητοποιήσουμε άμεσα. Οι δουλειές, οι νέες δουλειές, είναι η μόνη διέξοδος και προοπτική για τον τόπο. Και αυτές απαιτούν φρέσκα κεφάλαια και εμπιστοσύνη. Μία καινούργια, γόνιμη σχέση με το ξένο κεφάλαιο, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε σελίδα.
Κουβεντιάζοντας με νέους επιχειρηματίες όπως ο Δημ. Τσίγκος, ο Σωκράτης Πλούσας κ.ά., συνειδητοποίησα ότι πρώτη ύλη υπάρχει στη χώρα. Όπως υπάρχουν και θερμοκοιτίδες επιχειρήσεων. Και στις τελευταίες, όπως πολύ σωστά υποστηρίζει ο καθηγητής Γιώργος Δουκίδης, πολλοί νέοι βρίσκουν διέξοδο μέσω της επιχειρηματικότητας στα αδιέξοδα της ανεργίας. Οι νέοι αυτοί αρνούνται την ιδεολογία της θέσης στο Δημόσιο και πιστεύουν ότι πρέπει οι ίδιοι να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα, για να ανοίξουν νέους δρόμους στη ζωή τους.
Τι απομένει, συνεπώς; Να ξεκινήσουμε πάλι σε νέες βάσεις, να οικοδομήσουμε με υγεία και θέληση το απαιτούμενο παραγωγικό μοντέλο, να ξαναβάλουμε μπροστά τη μηχανή για τη δημιουργία εθνικού πλούτου και εισοδήματος. Είναι το μόνο που μπορούμε και αυτό που επιβάλλεται να πράξουμε οπωσδήποτε από μόνοι μας, για να καταφέρουμε να βγούμε από το αδιέξοδο. Έχοντας κατά νου, όπως θα έλεγε και ο Αϊνστάιν, ότι «τα λάθη του παρελθόντος είναι η γνώση του μέλλοντος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου