Η μηδενική και η επιλεκτική ανοχή

Της Βασιλικής Σιούτη

Παρά τη μηδενική ανοχή «απέναντι σε κάθε ανομία» που διακηρύττει,καιρό τώρα, ο αρμόδιος για τα θέματα Δημόσιας Τάξης υπουργός, Ν.Δένδιας, οι φραουλοπαραγωγοί της Νέας Μανωλάδας εξακολουθούσαν να εφαρμόζουν τις παράνομες και μαφιόζικες πρακτικές τους απέναντι στους αλλοδαπούς –κατ’ ευφημισμό εργαζόμενους, γιατί σαν σκλάβοι δούλευαν και ζούσαν.
Έπρεπε να τους πυροβολήσουν, όταν πήγαν να ζητήσουν τα ψιχία που είχαν συμφωνήσει ως δεδουλευμένα, και να προβληθεί στα διεθνή ΜΜΕ, για να ασχοληθεί ο Ν.Δένδιας. Κι όμως, δε χρειαζόταν καμία κοπιώδη επιχείρηση για να διαπιστώσει τις παρανομίες του συγκεκριμένου μεγαλοκαλλιεργητή. Ήταν εκεί, μπροστά στα μάτια όλων, γνωστή από χρόνια, καθώς δεν έκανε καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να κρύψει τις παράνομες πράξεις του.
Ούτε παρακολουθήσεις, ούτε κοριοί, ούτε προσπάθεια συγκέντρωσης αποδείξεων…τίποτα δε χρειαζόταν, παρά μόνο η αληθινή βούληση του αρμόδιου υπουργού να πατάξει την ανομία.

Υπάρχουν πολλές Μανωλάδες στην ελληνική επικράτεια, αλλά η αντιμετώπισή τους προϋποθέτει μηδενική ανοχή απέναντι σε όσους παρανομούν εναντίον των αδυνάτων. Μέχρι στιγμής όμως, η «μηδενική ανοχή» του Ν.Δένδια είναι αρκετά επιλεκτική, τόσο που καθιστά αδόκιμη τη χρήση του χαρακτηρισμού «μηδενική».

Δύο από τους διαμαρτυρόμενους κατοίκους της Ιερισσού για τα μεταλλεία χρυσού, βρίσκονται ήδη στη φυλακή με διαδικασίες και αποδεικτικά στοιχεία για τα οποία υπάρχουν έντονες διαμαρτυρίες. Συνδικαλιστές που ενόχλησαν με τη δράση τους, όπως των ΠΟΕ ΟΤΑ, του Μετρό και της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, βρίσκονται υπόδικοι στα δικαστήρια. Δημοσιογραφικά σάιτ του αντιεξουσιαστικού χώρου, όπως το Indymedia, που υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, κατεβαίνουν από το διαδίκτυο χωρίς καμία εξήγηση , παρότι μέχρι σήμερα -όσο κι αν ενοχλούσαν τις κυβερνήσεις- δεν τολμούσαν να προβούν σε κινήσεις «φίμωσης». Την ίδια στιγμή η Ελλάδα αλλάζει κατηγορία, κατρακυλώντας προς τα κάτω, στους τομείς που αφορούν τον πλουραλισμό την πολυφωνία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αλλά για αυτούς που καταπατούν ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα δεν υπάρχει μηδενική ανοχή. Για την ακρίβεια υπάρχει τεράστια ανοχή. Τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν με τη Ν.Δ δικαιολογούν τον κ.Δένδια, με το άλλοθι της Χρυσής Αυγής, στην οποία «δεν πρέπει να αφήσει περιθώρια αύξησης της επιρροής της», όπως λένε! Αποδεικνύεται λοιπόν, σύμφωνα με τη λογική αυτή, ότι η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής βολεύει τα μέγιστα όσους θέλουν να ακολουθήσουν μία συγγενική πολιτική. (Στην κυβέρνηση επικρατεί και άλλη μία «βολική» αντίληψη , ότι η πολιτική της μηδενικής ανοχής εκθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ, χρεώνοντας του την υπεράσπιση της ανομίας, από την οποία εκτιμούν ότι χάνει πολιτικά).

Η «μηδενική ανοχή» της κυβέρνησης υποτίθεται ότι επιδιώκει να παρέχει στους πολίτες το αίσθημα της ασφάλειας. Αντί όμως να προστατεύονται οι μη προνομιούχοι, ενισχύεται ο κατασταλτικός μηχανισμός, ειδικά σε περιοχές που θεωρούνται ύποπτες για αναταραχές και εξεγέρσεις, όπως στις Σκουριές, παλιότερα στην Κερατέα κτλ. . Ο φόβος που καλλιεργείται για το έγκλημα και την τρομοκρατία, συμβάλει στην στοχοποίηση και ποινικοποίηση συνδικαλιστών, μεταναστών, διαμαρτυρόμενων πολιτών κ.α Αλλά η ενίσχυση της καταστολής, στην πραγματικότητα, στοχεύει όλη την κοινωνία. Η κυβέρνηση αδυνατεί να ελέγξει το πραγματικό έγκλημα και χρησιμοποιεί την καταστολή για να καλύψει αυτή την αδυναμία της και να διατηρήσει την εξουσία της, ειδικά σε συνθήκες κρίσης, όπου η κατάσταση είναι απρόβλεπτη

Ο κ.Δένδιας εξαντλεί όλη την αυστηρότητα του στις Σκουριές, αλλά είχε τα μάτια κλειστά στη Μανωλάδα, όπου όλα γίνονταν φανερά.
Η κυβέρνηση παραβιάζει στην πράξη την αρχή της ίσης μεταχείρισης, ωθώντας συχνά με τις δικές της πράξεις ή παραλείψεις στην ανομία. Αλλιώς, ας μας απαντήσουν γιατί δεν επιδεικνύουν την ίδια μηδενική ανοχή για τους πολιτικούς που αποδεδειγμένα δωροδόκησε η Siemens; Γιατί δε διενεργούν έρευνες για το θέμα αυτό; Γιατί δεν έχει τιμωρηθεί ποτέ κανείς για κατάχρηση εξουσίας, για τα θαλασσοδάνεια στα κόμματα, για την τεράστια και πανθομολογούμενη φοροδιαφυγή; Αντιθέτως, όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις, όχι μόνο μηδενική ανοχή δεν επιδεικνύουν, αλλά νομολογούν εκ των υστέρων για να τους προστατεύσουν από τυχόν ποινικές ευθύνες στο μέλλον, όταν η πολιτική βούληση μπορεί να είναι διαφορετική.

(δημοσιεύθηκε στον “Επενδυτή”) 

Από το blog της Βασιλικής Σιούτη