Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

Ο μιθριδατισμός (ή: ο μικρός βοσκός και ο λύκος)


του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Μετά και την τελευταία φάση "διαπραγματεύσεων στο νήμα" για τη διαβόητη δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου-3 –όπως κατέληξε στη "συμφωνία" στα πλαίσια του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας και όπως προσδιορίστηκε ακόμη περισσότερο με την Κορυφή των Κυριών (Μέρκελ-Λαγκάρντ), με μια προσθήκη από Ευρωπαϊκή Επιτροπή/Γιουνκέρ–, αλλά και με τις καθημερινές πλέον τουρκικές ασκήσεις αμφισβήτησης του status quo στο Αιγαίο –μετά τα Ίμια, με όλους τους επιτελείς της Άγκυρας, Παναγιά/Οινούσσες, Φαρμακονήσι με πραγματικά πυρά, πάλιν Ίμια σε απόσταση κάποιων μέτρων από την ακτή–, έχουμε πια στη δημόσια σκηνή ένα επικίνδυνο φαινόμενο. Πείτε το "κόπωση", πείτε το αδιαφορία λόγω της εξάντλησης από την επανάληψη.

Πάντως, ένα είναι βέβαιο: η συνεχής επαναφορά ειδήσεων και σχολίων και εξορκισμών για τις ακραίες καταστάσεις, μαζί και με τις επίσημες ανακοινώσεις άλλοτε απειλών/άλλοτε περιφανών νικών, αλλά μαζί και με τις διαψεύσεις (του ότι οι "κόκκινες γραμμές" στα θέματα της αξιολόγησης συνεχίζουν να ισχύουν, του ότι οι εικόνες από παραβιάσεις των θαλάσσιων συνόρων που οι Τούρκοι συνεχώς "ανεβάζουν" στα κανάλια τους δεν υπάρχουν καν...), αρχίζουν και δημιουργούν συνθήκες μιθριδατισμού. Όπως με την παλιά, αρχαία εποχή, όπου ο βασιλιάς του Πόντου και της Αρμενίας έπαιρνε κάθε μέρα λίγο δηλητήριο, ώστε να το συνηθίσει ο οργανισμός του (και όταν θα ερχόταν η ώρα να επιχειρήσει να τον δηλητηριάσει κάποιος διεκδικητής του θρόνου, να μην δηλητηριαστεί!), έτσι και η Ελλάδα του 2017, η πολιτική της τάξη και εμείς –η κοινή γνώμη– συνηθίζουμε.  Και παραβλέπουμε.


Αν πάλι προτιμάτε αντί για την αρχαιογνωσία κάτι από τη λαϊκή θυμοσοφία (στηριγμένη, πάντως, και αυτή σε μύθο του Αισώπου), μπορείτε να θυμηθείτε τον μικρό βοσκό που κάθε τόσο αναστάτωνε το χωριό με τις φωνές: «Λύκος! Λύκος!», όταν όμως ο λύκος αληθινά ήρθε, κανείς δεν έτρεξε – και τα πρόβατά του φαγώθηκαν. Με τη συνεχή ατμόσφαιρα συναγερμού στην οποία εγκατασταθήκαμε, πλέον, όταν/άμα βρεθούμε σε γνήσια διακινδύνευση ποιος θα κινητοποιηθεί.

(Μόνο... μην είναι αυτό το επιδιωκόμενο;)

economia

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου