Μια ματιά στην τραπεζική τρικυμία

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ "δεν γνωρίζει από Τράπεζες". Αυτό ακούγεται απλουστευτικό, ίσως αχρείαστα επιθετικό. Όμως, με φόντο την εμπειρία του δεύτερου 3μηνου του 2015 ...

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ "δεν γνωρίζει από Τράπεζες". Αυτό ακούγεται απλουστευτικό, ίσως αχρείαστα επιθετικό. Όμως, με φόντο την εμπειρία του δεύτερου 3μηνου του 2015 - με κορύφωση την πορεία προς το κλείσιμο των τραπεζών και την χαρωπή/Βαρουφακική εγκαθίδρυση των capital controls - χρειάζεται κανείς να το έχει υπόψη.

Στο κοινωνιολογικό φόντο της σημερινής Κυβέρνησης, συνεπώς και στα πολιτικά της αντανακλαστικά, "οι Τράπεζες" είναι κάτι γκρίζο αν μη κακό, είναι κάτι το απειλητικό, προσοχή! Αυτό, σ' ένα άλλο επίπεδο, ήρθε και έδωσε μιαν ιδιαίτερη χαλαρότητα στην αντιμετώπιση (για να είμαστε πιο σωστοί: στην μη-αντιμετώπιση) των "κόκκινων δανείων" - όπου, για να μην ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου με τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς "των σπιτιών των φτωχών" (τα οποία ΠΟΤΕ δεν στοχοποιήθηκαν από τις τράπεζες, για δικούς τους λόγους...), εξετράφησαν δυο ακόμη γενεές στρατηγικών κακοπληρωτών. Μην φανούμε άδικοι: και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις έδειξαν αντίστοιχη στάση - νωρίτερα/ σε λιγότερο δραματικές συνθήκες, όμως.

Άλλα επεισόδια, όπως πχ. η διελκυστίνδα για την τοποθέτηση (=για την αποδοχή των διαδικασιών ΤΧΣ για τοποθέτηση) Διοικήσεων στις συστημικές τράπεζες, ή πάλιν η Οδύσσεια της Τράπεζας Αττικής δείχνουν πολλά. Κορωνίδα, βέβαια, του "δεν γνωρίζουν από Τράπεζες" η ασύλληπτη ελαφρότητα στην διαχείριση/ανοχή της 3ης ανακεφαλαιοποίησης, που "απαγόρευσε" σε Έλληνες μετόχους κάθε συμμετοχή...

Όλα αυτά, χρειάζεται να τα έχει κανείς κατά νουν. Γιατί; Διότι τώρα, με την αργόσυρτη διεξαγωγή των "διαπραγματεύσεων" για την διαβόητη δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου-3, κάτι με την επιταχυνόμενη εκροή καταθέσεων , κάτι με το νέο κύμα "κόκκινων δανείων" που δημιουργείται, το τραπεζικό σύστημα ξαναβρίσκεται στην κορυφή των ανησυχιών. Και της μηντιακής βαβούρας: η αύξηση, ήδη, του ορίου του ELA διεκτραγωδήθηκε - κι ας αφορούσε μόλις 400 εκατ. ευρώ, με νέα οροφή τα 46τόσα δις (όταν στην χειρότερη φάση του 2012 το άνοιγμα/στήριξη ξεπερνούσε τα 100 δις (!), το δε καλοκαίρι Βαρουφάκη είχε φτάσει τα 88 δις - βέβαια .... με capital controls). Το ζήτημα δεν είναι εδώ, είναι πώς θα το πάνε από δω και πέρα, όταν ήδη ακούγονται μουρμουρητά για "προληπτική/αμυντική συγχώνευση Εθνικής-Eurobank" ενόψει του καλοκαιριού 2017... Με το φάσμα ενός bail-in, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε, στον νου όλων.

economia