Π. Ήφαιστος, Νίκο Κοτζιά: Εύγε, αλλά λίγο ακόμη πιο ψηλά την σημαία των εθνικών συμφερόντων!

Ινφογνώμων Πολιτικά

Εκεί που είχαμε φτάσει, στο χείλος της αβύσσου, εμφανίζεται ο Νίκος Κοτζιάς πριν δύο περίπου χρόνια και αναλαμβάνει το πηδάλιο της Ελληνικής διπλωματίας. Μακρά η διαδρομή του ΝΚ και διακεκριμένη. Όπως όλων των ανθρώπων, γεμάτη καμπυλότητες, πνευματικές και πολιτικές δοκιμές και αναπροσανατολισμούς με τους οποίους τα γνήσια πολιτικά όντα και οι ευφυείς άνθρωποι αδιάλειπτα αναζητούν να σταθεροποιήσουν κοσμοθεωρητικές παραδοχές για την πατρίδα, την ασφάλειά της, την ευημερία της και την διεθνή σταθερότητα.

Αναλαμβάνοντας το ΥΠΕΞ ο Νίκος Κοτζιάς χωρίς περιστροφές ευθυγραμμίστηκε με το εθνικό συμφέρον με τρόπο που με τα νεοελληνικά δεδομένα αποτελεί είδος πολιτικής και διπλωματικής επανάστασης.

Προηγήθηκε ένα με κάθε κριτήριο ποιοτικό άλμα: Η ρηξικέλευθη στηλίτευση του γεγονότος πως το κράτος μας έγινε «αποικία χρέους».

Αναμφίβολα δύο άνθρωποι δεν μπορούν να ταυτίζονται πλήρως και για πάντα. Αυτό ισχύει για τον υποφαινόμενο και τον Νίκο Κοτζιά ή  οποιονδήποτε άλλο. Ενόψει και της μείζονος σημασίας επίσκεψής του στην Κύπρο, λοιπόν, ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα με αληθινά, ειλικρινή και ουσιαστικά λόγια.

ΠΡΩΤΟΝ, από τις πρώτες μέρες της αντιπροσώπευσης του νεοελληνικού κράτους στην ΕΕ και σε άλλα φόρα, ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΚΕ. Ο ΝΚ –με την για τα Ελληνικά δεδομένα εκπληκτική διακριτική δημόσια στήριξη και του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου– διέρρηξε πρακτικές αιώνων περί «μικρής και εξαρτημένης Ελλάδας» η οποία ως κράτος αντί να συμμετέχει και να συναλλάσσεται κυρίαρχα και στην βάση των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων, σερνόταν φοβικά στην βάση άθλιων δογμάτων του τύπου «ανήκουμε στην Δύση» ή «ανήκουμε στην Ευρώπη».

Δόγματα ανάξια ενός εθνικά ανεξάρτητου κράτους. Μηδένιζαν την κυριαρχία μας, μηδένιζαν την διαπραγματευτική μας ικανότητα, μηδένιζαν τα ερείσματά μας και μας καθιστούσαν γονατισμένους ουραγούς ξένων συμφερόντων και όχι κράτος που διαπραγματεύεται ισότιμα και σπρώχνει τις σχέσεις προς την ισότητα και την διακρατική ισορροπία συναλλαγών και συμφερόντων. Γίνεται σαφές ότι παρά τους νέους προσανατολισμούς που καθιέρωσε ο ΝΚ πολλά έχουν να γίνουν και είναι αμφίβολο αν θα γίνουν.

Αμέσως εξηγώ το κύριο πρόβλημα: Πριν δύο περίπου χρόνια ο νυν υπουργός άμυνας μου πρότεινε να διαδραματίσω ρόλο συντονιστή μεταξύ κυρίως ΕΔ και Υπουργείου Εξωτερικών στην χάραξη και εφαρμογή στρατηγικής. Ευγενικά αρνήθηκα λέγοντας σε αμφότερους τους πολιτικούς προϊστάμενους των Υπουργείων αυτών ότι αυτό είναι έργο των κρατικών λειτουργών.

Ένα «χελιδόνι», για παράδειγμα ο ΝΚ, δεν φέρνει την Άνοιξη. Σε όλα τα βιώσιμα και σοβαρά κράτη, οι κρατικοί λειτουργοί, ενδεχομένως ενισχυμένοι ad hoc και από μερικούς ειδικούς που συνεπικουρούν, συγκροτούν επιτελικές ομάδες πληροφόρησης, ανάλυσης, στάθμισης, εκτίμησης, χάραξης και εφαρμογής στρατηγικής στην βάση των ρητά προσδιορισμένων και ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων. Οι κρατικοί λειτουργοί υπεύθυνα και αρμοδίως ενώνουν όλα τα νήματα των κρατικών θεσμών που εμπλέκονται. Δικό τους έργο είναι και κανενός άλλου. Τις πολιτικές αποφάσεις τις παίρνει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία εάν και όταν έχει όλα τα εναλλακτικά σχέδια κάθε ζητήματος που απαιτεί αποφάσεις.

Μια τέτοια θεσμική συγκρότηση –τουλάχιστον όπως την αντιλαμβανόμαστε όσοι υπηρετούμε την στρατηγική θεωρία– δυστυχώς δεν διαθέτει η Ελλάδα. Εξάλλου, λόγω μακρόχρονης  επαφής μου (αλλά ευτυχώς όχι ταύτισής μου) με το μεταπολιτευτικό «σύστημα», γνωρίζω ότι  καθόλα άξιοι κρατικοί λειτουργοί σε κεντρικούς θεσμούς είναι κυριολεκτικά παροπλισμένοι. Έτσι ήταν πάντα λόγω κυριαρχίας της ιδεολογικής και κομματικής ιδιωτείας που παραλύει τους πολιτειακούς θεσμούς και θρέφει πελατειακές συναλλαγές εις βάρος του δημόσιου-κοινού συμφέροντος. Το ζήτημα είναι μείζονος πολιτικής και Πολιτειακής σημασίας και απαιτεί δραστικές μεταρρυθμίσεις.

Τα προαναφερθέντα ανάλγητα ακυρωτικά του κράτους δόγματα είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην έχουμε συνειδητοποιήσει ότι το νεοελληνικό κράτος απαιτεί να αναδιαρθρωθεί εκ βάθρων και όχι στην βάση εντολών ξένων τεχνοκρατών, κερδοσκόπων και τοκογλύφων.

Μια πρωτίστως ριζική Συνταγματική μεταρρύθμιση (και όχι κομματικά προσδιορισμένη) είναι αναγκαία. Για να καταστούν οι πολίτες εντολείς και η κοινωνία κάτοχος του κράτους. Προσανατολισμένη αληθινά και όχι υποκριτικά και ψεύτικα προς την ατομική, κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Χωρίς κάτι τέτοιο οι νεοέλληνες φτάνουν στο τέλος. Μια «ειρηνική πολιτική επανάσταση», γράψαμε πριν 4 περίπου χρόνια, δημιουργώντας με αυτό τον τίτλο και μια σελίδα στο διαδίκτυο.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, από τις πρώτες μέρες της ανάληψης του πηδαλίου της διπλωματίας ο ΝΚ άρχισε την ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΛΕΟΝ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ  ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙ ΚΑΙ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΚΡΑΤΟΣ: Του δόγματος «η Κύπρος είναι μακριά» Είχε καθιερωθεί εδώ και τέσσερεις δεκαετίες από πολιτικό πρόσωπο το οποίο κήρυττε επίσης και τα δόγματα «ανήκουμε εδώ και εκεί» (στην Δύση, Ευρώπη κτλ), διακηρύξεις τις οποίες ακόμη και όταν ήμουνα φοιτητής κατανοούσα πόσο ανορθολογικές είναι και απορούσα γιατί τον χαρακτήριζαν «μεγάλο ηγέτη». Πουθενά δεν ανήκουμε. Η πατρίδα δεν ανήκει σε κανένα εκτός συνόρων. Ανήκει μόνο στην κοινωνία της. Συμμετέχουμε σε όλους τους διεθνείς θεσμούς και διαπραγματευόμαστε ισότιμα. Όχι «ανήκουμε». Ισχύει παντού και πρωτίστως στην ΕΕ όπου η ισοτιμία είναι κοσμοθεωρία και θα είναι όσο υπάρχει (αμφίβολο πόσο καθότι ροκανίστηκε, ακριβώς, η ισοτιμία που με πρωτόγνωρο τρόπο διαμέσου των συναινετικών αποφάσεων ήταν και ισότητα).

Το δόγμα «η Κύπρος είναι μακριά» είναι το «αυτουργό πολιτικό και πνευματικό αίτιο» της σημερινής συμφοράς:

1. Εκμηδενίζεις την κρατική σου αξιοπιστία ως συντελεστής της διεθνούς πολιτικής όταν κηρύττεις πως εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποί σου είναι μακριά (για τους οποίους μάλιστα ακόμη και η αποικιοκρατική δύναμη δέχτηκε ότι είσαι εγγυητής). Στην στρατηγική θεωρία έχει από καιρό εδραιωθεί πως κύριο κριτήριο του δείκτη στρατηγικής/αποτρεπτικής αξιοπιστίας ενός κράτους είναι το κατά πόσο διασφαλίζει την ζωή και την ελευθερία ακόμη και ενός μέλους της εθνικής του ύπαρξης.
2. Προγραμματικά ακυρώθηκαν οι πιθανότητες να συγκροτηθεί μια ορθολογιστική και αποτελεσματική στρατηγική απέναντι στην Μεγαλόνησο. Η ΚΔ, τυγχάνει να βρίσκεται σε ένα από τα σημαντικότερα αν όχι το σημαντικότερο γεωπολιτικό πεδίο του πλανήτη (και αυτό πριν ανακαλυφθούν οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι). Επιπλέον, το έλλειμμα στρατηγικής απέναντι στην ΚΔ κυριολεκτικά έδεσε χειροπόδαρα την ευρύτερη Ελληνική εθνική στρατηγική σε όλο το φάσμα των εξωτερικών επιλογών. Ερωτάται: Είναι τυχαίο το γεγονός πως κάποια περίεργα «ιδρύματα» καταπολέμησαν μαζικά την ένταξη της ΚΔ στην ΕΕ, τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο και την Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική, ενώ περιέργως προγραμματικά τάχθηκαν με το φασιστικό, αντιδημοκρατικό και ανελεύθερο σχέδιο Αναν [αυτά και άλλα συναφή βλ. Ελληνική Εθνική Στρατηγική: Η τριπλή στρατηγική. Έννοια σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου» http://wp.me/p3OlPy-Ff και «In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. Ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και ο Γιάννος Κρανιδιώτης» http://wp.me/p3OlPy-I2 ].

Ο κατευνασμός, η υποχωρητικότητα και η παράλειψη να εφαρμοστεί αυτό που προβλέπει το διεθνές δίκαιο στις θάλασσες της Ελληνικής Επικράτειας δεν είναι παρά μόνο μερικές ενδείξεις για το που οδήγησε το ανορθολογικό δόγμα «η Κύπρος είναι μακριά». Γιγαντιαίοι πόροι που οι Έλληνες φορολογούμενοι προσφέρουν για την Ελληνική άμυνα, κατ’ ουσία, ακυρώθηκαν γιατί δεν μπορέσαμε να συγκροτήσουμε μια αξιόπιστη εθνική στρατηγική που θα διασφαλίζει αυτά που προσφέρει η διεθνής νομιμότητα. Τα ελάχιστα και στοιχειώδη περισώζονται πλην και αυτά τελικά σταδιακά εκμηδενίζονται.

3. Το «η Κύπρος είναι μακριά» και οι «οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες κύπριοι αποφασίζουν (να αυτοκτονήσουν) και η Ελλάδα … συμπαρίσταται» οδήγησε όλα τα μέτωπα της εθνικής στρατηγικής σε αδιέξοδο με κύριο και κεντρικό το Κυπριακό μέτωπο. Μέτωπο στο οποίο το νεοελληνικό κράτος καλό είναι να διευκρινιστεί πως αν κινδυνέψουν οι εκατοντάδες χιλιάδες ομοεθνείς δεν έχει επιλογή παρά να εισέλθει σε πόλεμο, εξ ου και η ανάγκη ορθολογιστικής αποτρεπτικής στρατηγικής. Η προσπάθεια μιας πιο ενιαίας στρατηγικής με πρωτοβουλίες μεμονωμένων ανθρώπων ροκανίστηκε όταν την δεκαετία του 1980 και πάλι οδηγηθήκαμε στους κατευνασμούς και στις υποχωρήσεις. Εν τέλει, ερωτάται, γιατί προέκυψε το σχέδιο Αναν και τι σχέση με τα μνημόνια που ακολούθησαν.
4. Ακριβώς, δεν είναι μόνο το σχέδιο Αναν. Το σχέδιο Αναν το έγραψε ο Λόρδος Χάνευ μαζί με κάποιους συνειδητούς ή ανεπίγνωστους Οδοιπόρους της Ύδρας, του Βερολίνου και της Οξφόρδης. Το στήριξαν πολλοί στην «Μητρόπολη» επιβεβαιώνοντας ότι το νεοελληνικό κράτος έχει παρακμάσει πνευματικά και επιστημονικά σε ανησυχητικό βαθμό (όχι στο επίπεδο της κοινωνίας αλλά του «συστήματος»), έχει προκληθεί κοσμοθεωρητικό έλλειμμα, έχει συρρικνωθεί πολιτειακά όσον αφορά την προαναφερθείσα αξιοποίηση των κρατικών λειτουργών και ενώ ξοδεύει γιγαντιαίους σπάνιους κοινωνικούς πόρους δεν έχει στρατηγική που εκπληρώνει τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα. Πριν μια δεκαετίας μερικοί καταγραφήκαμε να λέμε απεγνωσμένα ότι το Σχέδιο Αναν είναι ο προάγγελος ενός «ευρύτερου νεοελληνικού σχεδίου Αναν». Τα μνημόνια δεν άργησαν: Μας ακύρωσαν ως κράτος, εκμηδένισαν την εθνική ανεξαρτησία, μας κατέστησαν, για να θυμηθούμε τις θέσεις του ΝΚ, «αποικία χρέους» και αν δεν σταθούμε όρθιοι αναπόδραστα πολλά έπονται.

Η σωτήρια διέξοδος, ενόψει μάλιστα του γεγονότος ότι εισήλθαμε σε μετάβαση καταιγιστικών στρατηγικών ανακατατάξεων, μπορεί μόνο να έχει ως αφετηρία την Μεγαλόνησο, πολύ περισσότερο καθότι σχετίζεται με την Τουρκία και τους υποθαλάσσιους πλουτοπαραγωγικούς πόρους.

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ, ΟΜΩΣ, ΧΡΗΖΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΝ ΠΙΟ ΥΨΗΛΑ, ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, συγκεκριμένα την αδιαπραγμάτευτη αξίωση εφαρμογής της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας χωρίς παρεκκλίσεις και συμβιβασμούς.

ΤΡΙΤΟΝ, πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Κοτζιάς ΣΗΚΩΣΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ως μια πρώτη καλή αρχή του ολοφάνερου κατήφορου που περιγράψαμε πιο πάνω. Κάποιοι και κυρίως ο συνάδελφος Μάριος Ευρυβιάδης το λέγαμε από καιρό. Ισχύουν τα εξής και τα λέω όχι για να αντιπολιτευτώ τον Νίκο Κοτζιά –κάθε άλλο χωρίς να σημαίνει πως αν το κρίνω αναγκαίο δεν θα το κάνω– αλλά για να ενισχύσω την Ελληνική διπλωματία εντός των προσανατολισμών που επιλέγηκαν:

α. Όλοι γνωρίζουμε ότι υπήρξαν αντιδράσεις και κυρίως από τους Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες «Οδοιπόρους προς τα Σούσα της Ελβετίας». Η θέση αυτή κάποια στιγμή ταλαντεύτηκε και τώρα είναι θολή. Μια αξιόπιστη, αδιαπραγμάτευτη και ορθολογιστική θέση μπορεί να είναι μόνο: Τα στρατεύματα φεύγουν αμέσως και όχι «σιγά-σιγά» (ας μάθουν κάποιοι πόσο πήρε να φύγει η Μεραρχία από την Κύπρο) και οι κίβδηλες «εγγυήσεις» που η ίδια η ιστορία και τα γεγονότα ακύρωσαν, τερματίζεται οριστικά και τελεσίδικα. Το ζήτημα αυτό είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι η λύση ή «λύση».

β. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΛΥΣΗ-ΜΙΣΟ-ΛΥΣΗ», ΚΑΘΟΤΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ «ΛΥΣΗ» ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΩΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ από το να συνεχίσουμε χωρίς χρονικούς περιορισμούς τον αγώνα για την αποκατάσταση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.

Εδώ λοιπόν Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ ΕΤΣΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ, ΧΡΗΖΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΝ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ: Δεν αποφασίζουν οι Κύπριοι να αυτοκτονήσουν με την εκτρωματική και διεστραμμένη ΔΔΟ και η Ελλάδα … συμπαρίσταται.

γ. ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΛΥΣΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ μια ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ:

Πλήρης αποκατάσταση της κρατικής κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αποχώρηση των εποίκων πλην αυτών που προβλέπουν οι Συνθήκες.

Ο ΟΗΕ έχει αρμοδιότητα μόνο στην αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας κατά αυτών που την παραβίασαν το 1974 και οι εντολοδόχοι (κάθε κράτους-μέλους) αξιωματούχοι της διεθνούς Αμφικτιονίας έχουν αρκετό μυαλό για να καταλάβουν ότι οι συζητήσεις για εκτρωματικές και διεστραμμένες ρυθμίσεις αντιβαίνουν στον Καταστατικό Χάρτη και «θέτουν σε κίνδυνο την διεθνή ειρήνη  και ασφάλεια».

Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο εκ του γεγονότος πως η Τουρκία δεν κρύβει τους σκοπούς ελέγχου και επικυριαρχίας επί της ανεξάρτητης και κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας αιτιολογώντας την άνομη αυτή  στάση με γεωπολιτικούς όρους, κάτι που ασφαλώς αντιβαίνει στον Χάρτη και στις αποφάσεις του ΣΑ.

δ. Το κυριότερο όμως δεν αναφέρθηκε ακόμη: Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΝΤΑΞΗΣ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΛΥΣΗΣ». Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ [Γι’ αυτό πλέον δεν χρειάζεται να αποφασίσει κάτι άλλο παρά μόνο να αξιώσουμε έντονα εμείς οι ίδιοι να εφαρμοστεί!!] ότι το acquis communautaire ισχύει για όλη την Επικράτεια του ισότιμου και κυρίαρχου κράτους-μέλους της.

Βασικά, τόσο η αποτυχία των συνομιλιών επί 4 δεκαετίες όσο και η ένταξη –συν βέβαια το καθοριστικό ΟΧΙ των κυπρίων στο φασιστικό, αντί-δημοκρατικό και ανελεύθερο σχέδιο Αναν– επιτάσσουν αποκατάσταση στην Κύπρο της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.

Τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει, τίποτα άλλο δεν δημιουργεί συνθήκες σταθερότητας, ασφάλειας και ευημερίας και οτιδήποτε άλλο είναι αυτοκτονία για την οποία δεν πρέπει να βιαζόμαστε.

 Η λεγόμενη «λύση» των ύστερων Οδοιπόρων προς τα Σούσα της Ελβετίας οδηγεί σε νομιμοποίηση των κατεχομένων με παράνομη βία, νομιμοποίηση του εγκλήματος πολέμου του εποικισμού, επικυριαρχία της Τουρκίας επί όλης της Μεγαλονήσου, αστάθεια και κακουχία για όλους τους Κύπριους, στρατηγική παγίδευση του νεοελληνικού κράτους και οτιδήποτε αυτά σημαίνουν.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΝΙΚΟ ΚΟΤΖΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΕ ΠΡΟΚΟΠΗ  ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΕ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1974 ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΥΠΕΥΘΥΝΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΔΕΝ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ!!   

Τα πιο πάνω, εκτιμώ και υποστηρίζω, δεν είναι «περίεργα» ή εξεζητημένα. Είναι τα αυτονόητα. Είναι επίσης ζητήματα που αφορούν τον πολιτικό και στρατηγικό ορθολογισμό των δύο κρατών και την αυτοσυντήρηση του κυπριακού και νεοελληνικού κράτους και των κοινωνιών τους.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος, http://www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/362465/evg-n-kotzia-alla-lig-akomi-pio-psila-tin-simaia-ton-ethnikon-symferonton

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

www.ifestos.edu.gr / www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr

Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/

Διεθνής πολιτική 21^ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/

ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/

Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/

Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/

Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/

Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/

Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/

Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/

Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτηςhttps://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/

Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/

Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/

Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos

Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB

«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos

Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos

BY ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ on 21/03/2017