Γράφει ο Γιώργος Α. Κορομηλάς
Την Τετάρτη το πρωί, σε μια περιοχή που ήμουν από την προηγούμενη ημέρα για επαγγελματική υποχρέωση, κάλεσα μέσο μεταφοράς στο ξενοδοχείο για να πάω στο αεροδρόμιο. Ο ευγενικότατος και εξυπηρετικότατος, οφείλω να ομολογήσω, οδηγός όταν κάθισε στη θέση του μου απηύθυνε την ερώτηση «θα χρειαστείτε απόδειξη;».
Η ερώτηση δεν με ξένισε γιατί είναι συνηθισμένο πλέον το φαινόμενο αυτό σε διάφορους κλάδους της «επιχειρηματικής» δραστηριότητας, μα όταν του απάντησα ότι «δεν πρέπει να ρωτάει, απλά να εκδίδει και να παραδίδει την απόδειξη σε κάθε πελάτη» μου είπε εμφανώς ενοχλημένος ότι «εγώ είμαι οδηγός και το αφεντικό μου έχει πει να κόβω αποδείξεις για να βγαίνει 10 ευρώ ΦΠΑ την ημέρα».
Στην επόμενη ερώτηση μου «αν είχε πάρει δυο πελάτες αγνώστους, όπως άγνωστος ήμουν και εγώ, οι οποίοι όταν έφταναν στον προορισμό τους και δεν λάμβαναν απόδειξη αποδεικνυόταν ότι ήταν ελεγκτές που διενεργούσαν προληπτικούς ελέγχους και του επέβαλαν το προβλεπόμενο πρόστιμο, τι θα έκανε;» η απάντηση ήταν ότι «θα πλήρωνε το πρόστιμο αυτός γιατί αυτό έχει συμφωνήσει με το αφεντικό», απάντηση η οποία βγήκε άνετα και άνευ αγωνίας μιας και όπως άφησε να εννοηθεί οι έλεγχοι είναι περιορισμένοι, ειδικά σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, αλλά και ο μαύρος τζίρος είναι τόσο μεγάλος στις περιοχές αυτές που χαρακτηρίζονται και είναι τουριστικές που η επιβολή ενός ή περισσοτέρων προστίμων είναι «κόστος» ήδη αποσβεσμένο.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής μου έδωσε και άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, τις οποίες αναφέρω με κάθε επιφύλαξη διασταύρωσης, όπως για τα ποσά ενοικίων αυτών των μέσων μεταφοράς σε επαγγελματίες που έχουν ανάγκη, περίπου 1.000 ευρώ το μήνα από τα οποία φορολογικά υπαρκτά είναι μόνο τα 250 τα οποία αναφέρονται στη σχετική σύμβαση, (στην Αθήνα οδηγός μου είχε αναφέρει ότι το ενοίκιο ποικίλει από 30 έως και 40 ευρώ τη βάρδια), συνεπώς κατ’ αρχήν δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης των λεγομένων του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας.
Φτάνοντας στον προορισμό μας και στο τελευταίο μου ερώτημα με αφορμή την αναφορά του σε δυο παιδιά που σπουδάζουν «πως απαιτεί από την πολιτεία να παρέχει δωρεάν σπουδές στα ΤΕΙ και στα ΑΕΙ όταν αυτός ή/και το αφεντικό του έχουν αυτή τη συμπεριφορά» η απάντησή του ήταν ότι, «εγώ εκτελώ εντολές γιατί αν κόψω όλες τις αποδείξεις θα με σχολάσει το αφεντικό και τις προάλλες που ήμουν στον ?.. για ένα σοβαρό θέμα δεν μου έδωσε απόδειξη, ούτε ο ?. μου έδωσε απόδειξη κ.λπ.», δηλαδή στην προσπάθειά του να αποκτήσει άλλοθι για την παραβατική συμπεριφορά άρχισε να στοχοποιεί και άλλους κλάδους, όχι κατ’ ανάγκην αμέτοχους στο πάρτι που έχει στηθεί και στοιχίζει ακριβά σε όλους τους άλλους που επωμίζονται τα βάρη τους.
Στο τέλος αφού τον ευχαρίστησα γιατί μου έδωσε την ιδέα για το τι θα γράψω για αυτό το Σαββατοκύριακο, άρχισα να σκέφτομαι πάλι πώς θα αντιδράσει ο συνεπής φορολογούμενος σε αυτή τη χώρα όταν πέραν των δικών του υποχρεώσεων αναλαμβάνει και τις υποχρεώσεις άλλων, όπως του πρωταγωνιστή αυτής της μικρής αλλά πέρα για πέρα αληθινής ιστορίας, ενός πρωταγωνιστή μέλους ενός θιάσου που ξέρει να απαιτεί από την πολιτεία χωρίς όμως να έχει καμία διάθεση να συμβάλλει.
Ημερησία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου