Σελίδες από την εθνική μας υποτέλεια: Η πράξη εθνικής υποτέλειας του 1825

άρθρο του Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

.

Πολλοί και διάφοροι και από διάφορες ιδεολογικοπολιτικές κατευθύνσεις και αποχρώσεις ολοφύρονται πολύ καθυστερημένα για την απώλεια της εθνικής Ανεξαρτησίας, την οποία κατέλυσε η Τρόικα με εφαλτήριο τα τοκογλυφικά  δάνεια τα οποία υπήρξαν απότοκο της ανερμάτιστης και τυχοδιωκτικής πολιτικής σαράντα χρόνων πολιτικών νάνων.

Πρόκειται για ένα γεγονός το οποίο έλκει την καταγωγή του ήδη από τα πρώτα χρόνια της εθνεγερσίας του ’21, με την περίφημη Πράξη Εθνικής Υποτέλειας, με την οποία το επαναστατημένο  Γένος έθεσε την ύπαρξή του υπό την προστασίαν της Αγγλίας.

Αρχιτέκτονες αυτού του επαίσχυντου Σχεδίου ο Υπουργός της Αγγλίας Τζωρτ Κάννιγκ και ο «κακός δαίμονας της Ελληνικής Επαναστάσεως και τυφλό όργανο της αγγλικής πολιτικής Αλέξανδρος Μαυροκορδά­τος«, ο οποίος τον Αύγουστο του 1825 πήγε στ’ Ανάπλι, όπου η έδρα του Υπουργικού Συμβουλίου προκειμένου να αποσπάσει τις υπογραφές.

Παράλληλα, «ο Κάννιγκ μεταχειρίστηκε σατανικά μέσα για να αποσπάσει τις υπογραφές όσων διαφωνούσαν», όπως γράφει ο ιστορικός της Αριστεράς Τ. Βουρνάς, ο οποίος προσθέτει: «Ένας από αυτούς ήταν ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος στην αρχή ήταν αμετάπειστος. Για να τον κάμψουν τον έριξαν στην περιπέτεια της μάχης των Τρυκόρφων και της ήττας».

Να, λοιπόν, τι έλεγε «το Σχέδιο του Μαυροκορδάτου, ντοκουμέντο εθελοδουλείας και μοναδικής στην ιστορία αγοραπωλησίας ενός ευρωπαϊκού λαού», το οποίο «η ηττημένη κυβέρνηση του Αναπλιού το είδε ως σανίδα σωτηρίας και το υπόγραψε αυθωρεί».

Μάλιστα δε, ο Μαυροκορδάτος, «για να του δώσει περισσότερο κύρος, πήρε και τις υπογραφές των βουλευτών, των ιεραρχών και μερικών οπλαρχηγών και το έστειλε στην Αγγλία», συμπληρώνει ο Βουρνάς, τονίζοντας, ότι: «Το καλοκαίρι του 1825, η Επανάσταση κρεμόταν σε μία κλωστή».

Να, λοιπόν, το πρώτο κεφάλαιο αυτού του Σχεδίου, το οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει ως «προτεκτορα­τοποίηση της Ελλάδας»: «Το ελληνικόν έθνος δυνάμει της  παρούσης  πράξεως θέτει εκουσίως την ιεράν παρακαταθήκην της αυτού ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας και της πολιτικής αυτού υπάρξεως, υπό την μοναδικήν υπεράσπισιν της Μ. Βρεταννίας…»

Το εν λόγω Σχέδιο, το οποίο στάλθηκε υπό τύπον αναφοράς στο Λονδίνο, «κινητοποίησε αμέσως το νόμιμο και το μυστικό μηχανισμό της αυτοκρατορίας» και σε μερικούς μήνες αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμα­τεύ­σεων των κυβερνήσεων Αγγλίας – Ελλάδας, «η οποία δέχτηκε ολοκληρωτικά τις αγγλικές θέσεις, ανάμεσα στις οποίες να εγκαταλείψει τις αξιώσεις της για πλήρη ανεξαρτησία και να δεχτεί την υποτέλεια στο σουλτάνο».

Αυτό ήταν, λοιπόν, σε χονδρικές γραμμές, το Σχέδιο εθελοδουλείας των Ελλήνων και Άγγλων αλλά «ό,τι αποφάσισαν όμως Άγγλοι και Μαυροκορδάτος, τους τα γκρέμισαν οι Τούρκοι, που δεν δέχτηκαν καμία συζήτηση, γιατί οι πρώτες επιτυχίες του Ιμπραήμ είχαν δημιουργήσει στην Πύλη τη βεβαιότητα ότι η Ελληνική περιπέτεια θα τελείωνε με ολοσχερή κατάπνιξη της επαναστάσεως».

Βέβαια, για διαφορετικούς λόγους, το Σχέδιο αυτό «που είχε διαστάσεις εθνική προδοσίας από την κυβέρνηση του Μαυροκορδάτου» δεν πήρε τις υπογραφές όλων και μάλιστα αποδείχτηκε «με ντοκουμέντα ότι πολλές υπογραφές πλαστογραφήθηκαν».

Όμως, το Σχέδιο αυτό συνάντησε μεγάλες αντιδράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στους φιλελληνικούς κύκλους.

Από  τους πρώτους Έλληνες του εξωτερικού, ο Αδαμάντιος Κοραής, αντέδρασε εγγράφως, ζητώντας εξηγήσεις «από τινάς, πως και δια ποίαν κατεπείγουσαν ανάγκην απεφασίσθη η καταφυγή εις την είτε υπεράσπισιν, είτε προστασίαν των Άγγλων», ενώ οι απεσταλμένοι από τις φιλελληνικές εταιρείες, Γάλλος στρατηγός Ρος και ο Αμερικανός Γεώργιος Ουάσιγκτον, σε επιστολή τους προς την Ελληνική κυβέρνηση διαμαρτυρήθηκαν ακαριαίως γράφοντας: «…άτομα τινά, μόνον ως απλοί πολίται, έλαβον την τόλμην να γίνωσιν αρχηγοί μιας φατρίας και ενατνίον των καθεστηκότων νόμων της πατρίδος των, υπέγραψαν και παρεκίνησαν και άλλους να υπογράψωσι μίαν αναφοράν όλως δι’ όλου υβριστικήν εις τον χαρακτήρα των εθνών…»

Ο Ουάσιγκτον, ευρισκόμενος στο Ναύπλιο ως εθελοντής και υπερασπιστής της ελευθερίας και ανεξαρτησίας της Ελλάδος, σε δεύτερη αναφορά του έκανε τούτη τη δήλωση: «Μετά την παραχώρηση της κυριαρχίας της Ελλάδος στους Άγγλους θα έφευγε, γιατί δεν είχε έρθει στην Ελλάδα να αγωνιστεί για να γίνει η χώρα αγγλική αποικία» (όλα τα παραθέματα εντός εισαγωγικών ανήκουν στον Τ. Βουρνά: «Ιστορία της νεώτερης Ελλάδας» (1821-1909), εκδ. «Τολίδη», Αθήνα 1978, σελ. 155-168, όπου το κεφάλαιο: «Η προδοτική κίνηση να πουληθεί η Ελλάδα στους Άγγλους και ο ρόλος του Μαυροκορδάτου».

Ανάμεσα στις εκδηλωθείσες αντιδράσεις κατά της προδοτικής αυτής προσπάθειας «ήταν ο Δημήτρης Υψηλάντης», ο οποίος με την από Αυγούστου 1825 επιστολή του προς τον Γκούρα «τον καλούσε να εναντιωθούν στο ξεπούλημα της Ελλάδας στους Άγγλους».

Το θέμα του ξεπουλήματος της πατρίδας άγεται προς συζήτηση στην Γ’ Εθνική Συνέλευση, η οποία συνήλθε τον Απρίλιο του 1826 στην Επίδαυρο και στην οποία: «Ο Υψηλάντης σε μια στιγμή υπέροχης εθνικής και πατριωτικής έξαρσης,  συνέταξε και υπέβαλε την παρακάτω αναφορά του». Αντιτασσόμενος σφοδρά ο πατριώτης Υψηλάντης σε αυτό το προδοτικό Σχέδιο, κατέληγε: «….δεν θέλω λείψει… να χύσω και την τελευταίαν ρανίδα του αίματός μου, ενόσω διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας πόλεμος…». Όμως, ολόκληρο, σχεδόν, το σύστημα της προδοσίας καραδοκούσε, με αποτέλεσμα, γράφει ο Βουρνάς: «η γενναία και πατριωτική φωνή του αγνού πολεμιστή δεν είχε απήχηση στην Εθνοσυνέλευση, που την κατηύθυνε η αγγλική φατρία», γεγονός το οποίο όχι μόνο έθαψε την διαμαρτυρία του Υψηλάντη, αλλά και στράφηκε εναντίον του με ειδικό ψήφισμα με το τερατώδες αιτιολογικό ότι «δι’ αυτής καθυβρίζει αυθαδώς τους νόμιμους πληρεξούσιους» και γι’ αυτό «αποκλείεται από κάθε πολιτικόν δικαίωμα και πατριωτικόν υπούργημα»!

Ο Κολοκοτρώνης αντέδρασε σ’ αυτή την πράξη της εθνικής καταισχύνης και «μόνο χάρη στην επέμβασή του έγινε κατορθωτό να μειωθεί η τιμωρία του Υψηλάντη για ένα χρόνο».

Κατά κανόνα οι εν Ελλάδι προδότες έχουν πάντα τον πρώτο λόγο, όπως συμβαίνει και τούτα τα χρόνια της Τρόικα περιμένοντας το Γουδί!…

Σχόλιο: Για την ιστορία πρέπει να μνημονευθεί το γεγονός ότι το 1947 η Αγγλία πούλησε την Ελλάδα στις ΗΠΑ, και από τότε ο κάθε "εκλεγμένος" κυβερνήτης της Ελλάδος, είθισται να συναντά τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. 

Πηγή averoph.wordpress.com