Νέα Πολιτική
του Στάθη Καραπάνου*
Μεταξύ Κλίντον και Τραμπ, για τα κινεζικά ΜΜΕ, ο νικητής ήταν δίχως άλλο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας. Τα κινεζικά πρακτορεία ειδήσεων φρόντισαν να τονίσουν πως η θεατρική προεκλογική μάχη για τον Λευκό Οίκο, στολισμένη με αποκαλύψεις σκανδάλων και βαριές κατηγορίες του ενός υποψηφίου κατά του άλλου, ήταν το εμφανές παράδειγμα πως, με λίγα λόγια, η δημοκρατία παραπέμπει στο χάος, ενώ ο κινεζικός αυταρχισμός εγγυάται σταθερότητα. Αυτός είναι πλέον ένας βασικός μοχλός της προπαγανδιστικής μηχανής του Πεκίνου, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη του κινεζικού λαού.
Τους μήνες που προηγήθηκαν των αμερικανικών εκλογών, η συμπάθεια της Κίνας φαινόταν να ταλαντεύεται μεταξύ των δύο υποψηφίων, ανάλογα με το αν ελάμβανε κανείς υπ’ όψιν του τον λαϊκό σφυγμό ή τους προβληματισμούς της κινεζικής ηγεσίας.
Ο Τραμπ, παρά τις κατηγορίες που εξαπέλυε συνεχώς κατά της Κίνας, κατάφερε να προκαλέσει συμπάθεια στον μέσο Κινέζο (διαβάζοντας τα σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης). Αυτό, λόγω της αντιδραστικής του φύσης απέναντι στο αμερικανικό κατεστημένο, όπως επίσης και για τις δηλώσεις του περί ενδεχόμενης απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων από την Ανατολική Ασία-κατηγορώντας τους ασιατικούς συμμάχους της Ουάσιγκτον πως δεν πληρώνουν το σωστό τίμημα εις αντάλλαγμα της στρατιωτικής κάλυψης των ΗΠΑ.
Τα ίδια χαρακτηριστικά που έκαναν τον Τραμπ αρεστό σε πολλούς Κινέζους πολίτες, ήταν αυτά που προκάλεσαν ανησυχία στα κρυφά δωμάτια του Τζονγκ-ναν-χάι, το κινεζικό Κρεμλίνο, από τη στιγμή που η πολιτική που θα ακολουθήσει ο Αμερικανός κροίσος δεν είναι εύκολα προβλέψιμη. Μια απόσυρση των ΗΠΑ από την Ανατολική Ασία μπορεί να φαντάζει θετική για την επέκταση των κινεζικών συμφερόντων, η Κίνα όμως ίσως να μην είναι έτοιμη να καλύψει αυτό το κενό. Επιπλέον, ο πόλεμος που έχει κηρύξει ο Τραμπ στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία θα έβλαπτε την ανάπτυξη της Κίνας, η οποία βρίσκεται ποσοστιαία στα χαμηλότερά της επίπεδα από την δεκαετία του 1990 και έχει ανάγκη τις εμπορικές συναλλαγές με τις ΗΠΑ.
Είναι αλήθεια πως η Κλίντον, όταν τελούσε καθήκοντα Γραμματέα του Κράτους των ΗΠΑ, είχε ασκήσει έντονη κριτική στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα και στην επιθετική εξωτερική πολιτική του Πεκίνου. Η στάση της Αμερικανίδας υποψηφίου απέναντι στην Κίνα, όμως, θα αποτελούσε κατά πάσα πιθανότητα φυσική προέκταση της πολιτικής του Ομπάμα, εκτός συγκλονιστικών απροόπτων. Αυτό θα σήμαινε μεν στρατηγικές συγκλίσεις με τους συμμάχους των ΗΠΑ στην Ασία, αλλά και μεγαλύτερη ανοχή στις οικονομικές και νομισματικές πολιτικές του Πεκίνου.
Η προστατευτική –για τις ΗΠΑ- ιδεολογία του Τραμπ προκαλεί αμφιβολία και ανησυχία. Αυτό φάνηκε αμέσως από τις χρηματιστηριακές αγορές, με αυτή του Χονγκ Κονγκ να πέφτει κατά 800 μονάδες μόλις ανακοινώθηκε πως ο Τραμπ είχε κερδίσει την πολιτεία κλειδί του Οχάιο. Μετά από έναν αρχικό δισταγμό, τρία εικοσιτετράωρα μετά τις εκλογές, ο πρόεδρος της Κίνας, Σι, τηλεφώνησε στον Τραμπ για να τον συγχαρεί, υπογραμμίζοντας πως η συνεργασία μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ είναι μονόδρομος. Από τη μεριά του ο Τραμπ φάνηκε να θέλει να καθησυχάσει τον Κινέζο πρόεδρο, δηλώνοντας πως οι δύο χώρες θα συνεργαστούν στενά και θα σεβαστεί η μία την άλλη. Την ίδια στιγμή που η Κίνα προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι ο Τραμπ θα κάνει σημαντικές «κωλοτούμπες» σε σχέση με τις προεκλογικές του δηλώσεις, άλλοι αναλυτές προβλέπουν πως ο Τραμπ θα υιοθετήσει μια πολύ σκληρή στάση απέναντι στην Κίνα.
* Σινολόγος, βοηθός ερευνητή στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Νάπολης «L’Orientale»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου