του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Μέσα στον πολιτικό Μιθριδατισμό που έχει εγκατασταθεί, μετά το 2012 πάντως, στην δημόσια ζωή - πίνοντας λίγο-λίγο το δηλητήριο του κυνισμού αλλά και των πολιτικών χειρισμών, έχουμε συνηθίσει στα πάντα, έχουμε αποδεχθεί τα πάντα: αριστερόστροφο ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συνεργασία με τον αποφασισμένο ΛΑΟΣ την μια, Αντώνη Μανιτάκη και Αντώνη Ρουπακιώτη στο ίδιο σχήμα με Άδωνι Γεωργιάδη και Μαυρουδή Βορίδη, ου μην αλλά και με Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου Τάκη Μπαλτάκο... - καταντήσαμε να συμπιέζουμε την ουσία στις στήλες των παραπολιτικών. Το ζήσαμε όλον τον τελευταίο καιρό, αυτό, με την στα όρια του κωμικού (αν δεν είχε πινελιές τραγικού) συνεχώς ανανεούμενη και μηδέποτε καταλήγουσα συζήτηση για την διαβόητη Κεντρο-Αριστερά (που, όταν βάζει τα Ευρωπαϊκά της ρούχα, μετονομάζεται σε Σοσιαλδημοκρατία).
Όμως το πράγμα πήγε να πάρει κάτι πιο γνήσιο σαν περιεχόμενο με δυο αιχμές οι οποίες - στην Ελλάδα είμαστε, άρα αναπόφευκτο! - προσέλαβαν και σαφέστερο το προσωπικό στοιχείο. Διόλου παράξενο, το κουβάρι ξετυλίγεται γύρω από το πάλαι ποτέ διαλάμψαν ΠΑΣΟΚ, ήδη κακόηχο ως ΔηΣυμπ, στο κέντρο. Από την μια, που λέτε, ήταν την περασμένη βδομάδα το σήριαλ γύρω από την συνάντηση Κώστα Λαλιώτη με τον Χρήστο Σπίρτζη (στο εστιατόριο - όχι ταβέρνα - της Μίνας, με θέα στην Ακρόπολη, την οποία Ακρόπολη λίγο αργότερα έμελλε να δει η υφήλιος ως φόντο του Μπαράκ Ομπάμα), με το υποτιθέμενο "ντηλ" για αποκόλληση του ΠΑΣΟΚ από την στρατηγική Μητσοτάκη (ή: Μητσοτάκη/Βενιζέλου, ή πάλι: Σαμαρά/Βενιζέλου), για υπερψήφιση των τροπολογιών που επέτρεψαν να συσταθεί το ΕΣΡ, με "αντίδωρο" να μην γίνει επέκταση του ΣΥΡΙΖΑ με υπουργοποιήσεις ΠΑΣΟΚογενών. Σε πιο νοσηρό έδαφος πορεύθηκε η φήμη περί εισήγησης Λαλιώτη για διαγραφή Β.Β. από το ΠΑΣΟΚ. Φυσικά όλα αυτά διαψεύσθηκαν, με σχετικά ήπιους τόνους, από πλευράς Λαλιώτη. (Περιέργως, κανείς δεν ξαναπήρε την άκρια του νήματος με τις κινήσεις Σπίρτζη στις εκλογές του ΤΕΕ, όπου οι ΠΑΣΟΚογενείς ανέκαθεν παίζουν καθοριστικό ρόλο).
Από την άλλη, είναι οι όλο και πιο φανερές κινήσεις Βαγγέλη Βενιζέλου - φανερές/φωναχτές όπως ο,τιδήποτε αφορά τον Ευάγγελο: ο παρασκηνιακός χειρισμός δεν του βγαίνει, ξεχειλίζει! - π.χ. με την ανά την επικράτεια διοργάνωση συναντήσεων/συζητήσεων στα πλαίσια του Ομίλου/διαδικτυακού εργαλείου e-kyklos. (Με Χρ. Χωμενίδη στην Λάρισα, με Λευτ. Κουσούλη στην Πάτρα, με Λίνα Μενδώνη στην Καβάλα, με Ν. Μαραντζίδη και Θαν. Διαμαντόπουλο στην Θεσσαλονίκη), με ένα συνεχές και αδιάλειπτο προσωπικό άγχος να καταδείξει ότι το PSI/το PSI+ ήταν όχι απλώς σωστά αλλά και σωτήρια ("κληρονομώντας" έτσι την μετά-ΓΑΠ εποχή του ΠΑΣΟΚ, καθώς και την επιλογή συμπόρευσης με Αντώνη Σαμαρά). Κυρίως όμως με την ευθεία αμφισβήτηση των ηγετικών επιλογών της Φώφης, οσάκις παρεκκλίνουν απο την μονόπλευρη αντι-ΣΥΡΙΖΑ μαχητική στράτευση.
Το αν θα επιτευχθεί απο τον πρώτο κάτι σαν επανασύσταση ενός ΠΑΣΟΚ διαθέσιμου για μετεκλογική συμπόρευση στα Αριστερά, απο τον δεύτερο για δημιουργία σχήματος "Δημοκρατικής Αναγέννησης" η ό,τι σχετικού, μόνον η πράξη των επόμενων μηνών θα το δείξει. Δεν θάναι και οι πιο ήρεμοι και βατοί αυτοί οι μήνες, δα! Πάντως, με τις διαφορές Λαλιώτη - Βαγγέλη να θυμίζουν δυο διαφορετικά σύμπαντα - όσο, ας πούμε, της Τζούλιας Κασκαμπά με της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ - το επίδικο είναι, εν τέλει, ένα: του ΠΑΣΟΚ ο ψηφοφόρος, όχι μόνον ο υπολειμματικά στρατευόμενος στην ΔηΣυμπ, αλλά και όσοι (περισσότεροι, όχι;) είχαν "πάει ΣΥΡΙΖΑ" και τώρα βρίσκονται στην γωνία, διατηρούν ή όχι τον αριστεροστροφο προσανατολισμό τους; Ακούγεται "παλιό" το ερώτημα. Θαρρούμε όμως ότι ισχύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου