Η Ευρώπη και η προστασία των συνόρων

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας (Κ) και ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης αρμόδιος για θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας (Δ) συνομιλούν με την Γερμανίδα Καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ, κατά την διάρκεια της συνάντησης τους στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής για το προσφυγικό, στις Βρυξέλλες, Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, Andrea Bonetti

Του ΕΡΡΙΚΟΥ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Καλές είναι οι διασκέψεις, τριμερείς ή και κορυφής, αλλά υπό μία προϋπόθεση πάντα – να εφαρμόζονται αυτά τα οποία αποφασίζονται.

Οπως καλά είναι και τα «γαλόνια» και οι «πρωτοκαθεδρίες» που διεκδικούνται από κυβερνήσεις, πρωθυπουργούς και αξιωματούχους, αλλά πρέπει να έχουν και κάποιο αντίκρισμα – να αποδεικνύονται ικανοί να επιβάλλουν τις αποφάσεις που παίρνουν. Δυστυχώς στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του προσφυγικού προβλήματος, οι προϋποθέσεις αυτές δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Είναι προφανές ότι σοβαρή αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν είναι γνωστός ο αριθμός των προσφύγων που πρόκειται να προωθηθούν για μετεγκατάσταση στην Ευρώπη. Αρα είναι και αυτονόητο πως όσο δεν διασφαλίζεται η συνεπής συνεργασία της Τουρκίας, έτσι ώστε ο αριθμός των διακινουμένων μέσω αυτής να είναι κατά το δυνατό συγκεκριμένος, ούτε αποτελεσματικός σχεδιασμός μπορεί να γίνει ούτε και σαφείς δεσμεύσεις είναι δυνατό να αναληφθούν ως προς τον αριθμό που θα δεχθεί η μία ή η άλλη χώρα.

Αυτό είναι το ένα πρόβλημα που οφείλουν να ξεπεράσουν οι Βρυξέλλες αλλά και το Βερολίνο στη διαπραγμάτευσή τους με την τουρκική κυβέρνηση. Αλλά υπάρχει και το δεύτερο που έχει να κάνει με τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων, η οποία πολύ σωστά θα πρέπει να αναληφθεί συνολικά από την ΕΕ. Αν διατηρείται ακόμη ζωντανό το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης, τότε είναι αυτονόητη η υποχρέωση του κάθε κράτους-μέλους να συμμετάσχει στην προστασία των συνόρων του όποιου άλλου από κάθε μορφής παραβίαση.

Γι’ αυτό και είναι, επίσης, αδιανόητη και η αδιαφορία για την ιδιαιτερότητα της κάθε χώρας και των όποιων προβλημάτων έχει με έναν ή περισσότερους γείτονές της. Οπως εν προκειμένω συμβαίνει στην περίπτωσή μας με την Τουρκία ή και τα Σκόπια. Οι όποιες ρυθμίσεις για το σύστημα προστασίας που θα ισχύσει θα πρέπει να συνεκτιμούν οπωσδήποτε αυτό το δεδομένο και να είναι απόλυτα εναρμονισμένες με το διεθνές δίκαιο και την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων του κράτους-μέλους. Αν αποφάσισαν επιτέλους στις Βρυξέλλες να αναγνωρίσουν ότι τα θαλάσσια σύνορά μας στο Αιγαίο είναι και σύνορα της ΕΕ, καλό θα είναι να μην ξεχνάνε ότι πρωτίστως είναι ελληνικά.

WWW.ETHNOS.GR

mignatiou.com