Η ιστορία μας ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω. Βρισκόμαστε στο έτος ‘0’’.
Η Ναζαρέτ μια κωμόπολη στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ μπαίνοντας στο πρόγραμμα Calicratius οδηγία της EUROPUS IMPERIUM χάθηκε στα περίχωρα της Ιουδαίας. Έως τότε ήταν μια πόλη που έσφυζε από ζωή και είχε πλήθος επαγγελματιών όπως ξυλουργούς, τσαγκάρηδες, βοσκούς, αγρότες κι άλλα πολλά. Οι ξυλουργοί όμως με την είσοδο στο πρόγραμμα πέρασαν στη εργασιακή εφεδρεία με το σκεπτικό πως ήταν πολλοί, κοπρίτες κι αντιπαραγωγικοί.
Έτσι ένας από τους ήρωες της ιστορίας μας ο Ιωσήφ έμεινε άνεργος κι ανασφάλιστος. Η Μαριάμ, η σύζυγος, κεντούσε στο σπίτι και κάνοντας οικιακές εργασίες κατηγορήθηκε από το καθεστώς για αδήλωτη εργασία, φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή.
Οι αγρότες και οι βοσκοί κατηγορήθηκαν για κατάχρηση επιδότησης από την EUR.IMP. με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ειδικές οικονομικές ζώνες όπου τα χωράφια τους και τα ζώα τους πέρασαν στην ιδιοκτησία της EUR.IMP. οπότε και κλήθηκαν να δουλέψουν με μεροκάματο 2 κούπες αλεύρι και 1 κούπα γάλα.
Εκεί δούλευαν ήλιο με ήλιο ακόμα και τα Σάββατο όπου θεωρήθηκε αντιπαραγωγική αργία οπότε και καταργήθηκε. Οι συνεταιρισμοί της εποχής εξαγοράστηκαν από τους νέους ιδιοκτήτες, διαλύθηκαν και οι εκπρόσωποί τους παίρνοντας οφίτσια διευκόλυναν την μετάβαση στο νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Τούτα συνέβαιναν γιατί στην Ιουδαία και στον ευρύτερο χώρο της EUROPUS IMPERIUM ξέσπασε μια πρωτοφανής οικονομική και πολιτική κρίση. Το οικονομικό μέρος της κρίσης αφορούσε στα δάνεια που είχαν χορηγηθεί στην Ιουδαία για λογαριασμό του καθεστώτος. Οι κεντρικές τράπεζες της EUR.IMP ήταν στη Ρώμη αλλά επειδή στο χώρο της EUR.IMP. δεν υπήρχαν σύνορα το χρέος που δημιουργείτο στην Καισαρική αυλή μοιραζόταν στις περιφέρειες του Νότου για να καταστεί βιώσιμο.
Στα πλαίσια των ανοιχτών συνόρων υπήρχε ελεύθερη διακίνηση εμπορίου και χρήματος οπότε και στην Ιουδαία δεν έπρεπε να υπάρχει κανένα κλειστό επάγγελμα και ούτε ίχνος ιδιοκτησίας. Η EUR.IMP. όμως έχασε τον έλεγχο των συναλλαγών ο οποίος πέρασε στα χέρια των αγορών και των τραπεζών. Έτσι λοιπόν οι κάτοικοι κατέληξαν να δουλεύουν για την βόρεια EUR.IMP., να καταναλώνουν τα προϊόντα τους και να αμείβονται με το μικρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από την εποχή των Φαραώ.
Αυτή η κατάσταση οδήγησε τους πληθυσμούς στα δάνεια των τραπεζών και στα νύχια των τοκογλύφων. Όχι όμως όλους. Υπήρχαν και οι καθεστωτικές εξαιρέσεις δηλαδή το πολιτικό σύστημα της εποχής. Λαμπρός εκπρόσωπός του και ο αρχιγραμματέας της Φαρισαϊκής τάξης Theodorua Ben Pagalos γόνος φασιστικής οικογένειας με σοσιαλιστικές ανησυχίες, ο οποίος έσπευσε να αποδεχθεί το χρέος γράφοντας σε πάπυρους της εποχής πως «Τα φάγαμε όλοι μαζί». Όλα αυτά συνοψίστηκαν σε ένα κείμενο το οποίο ονομάστηκε «MNEMONIUM DE FACTUS».
Σ’ αυτό το σημείο και υπό το βάρος των πολιτικών εξελίξεων που ραγδαία μετατράπηκε σε πολιτική κρίση ο Αρχισαδδουκαίος -με οικογενειακή παράδοση στην εξουσία και αντιεξουσιαστικά σύνδρομα- Georgua Ben Andref Ben Georgua αφού παρέδωσε κι επίσημα τον τόπο στους δανειστές παραιτήθηκε κι αναλώθηκε στο πέρασμα της Ερυθράς Θάλασσας με την σχεδία του.
Ήταν ο άνθρωπος που είχε εκλεγεί με το σύνθημα ‘Αργύρια υπάρχουν’ με το Socialus Partius παρ’ όλα αυτά προέβει στην χειρότερη οικονομική πολιτική λιτότητας από την εποχή των Φαραώ δηλ. πάλι σε κατοχικό καθεστώς. Ήταν τότε που η EUR.IMP. δια στόματος της καίσαρος Iulius Mercelus ζήτησε την συνεργασία των Γραμματέων, των Φαρισαίων, Σαδδουκαίων και των εθνικιστικών φασιστικών φορέων της εποχής κι έτσι προχώρησαν με το Socialus το Capitalus και το Fasistus Partius σε συνεργασία.
Έτσι υπό το ένδυμα της συνεργασίας και της δημοκρατίας επιβλήθηκε στον λαό ο δικτάτορας Lucus Papademous, άνθρωπος που κινούνταν στον άξονα της καισαρικής αυλής. Επιπλέον έθεσαν τον τόπο υπό μόνιμη επιτροπεία με επικεφαλής τον έπαρχο Pontius Raihenbahus ο οποίος αποτελούσε το άγρυπνο μάτι της Ioulious Mercelus στην Ιουδαία.
Ο κλήρος της εποχής μένοντας έξω από το MNEMONIUM DE FACTUS ταυτίστηκε με το καθεστώς για άλλη μια φορά διαλαλόντας στους ναούς την κρισιμότητα της κατάστασης και την αναγκαιότητα υπακοής στο νέο έπαρχο. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Ζηλωτές οι οποίοι βρίσκονταν εξ’ εμονίμων στην περιοχή του κυβερνείου της διαφθοράς μετά το πραξικόπημα Papademus παρέμειναν στο χώρο για να ασκήσουν κριτική στην συγκυβέρνηση μαύρου μετώπου με την ευγενική χορηγία – επιδότηση από την EUR.IMP.
Αντί να παραιτηθούν καλούσαν τον λαό να συστρατευθεί με τις δυνάμεις τους διότι κατείχαν την απόλυτη αλήθεια και κρατούσαν αμόλυντες τις εντολές του πατερούλη Αβραάμ δια χειρός Joshef Ben Jacob που τις άφησε σε μια κιβωτό φτιαγμένη στα κάτεργα της μακρινής Αιγυπτιακής ερήμου. Στην κιβωτό κρατήθηκε και το μάννα εξ’ ουρανού που προορίζεται αποκλειστικά για τα μέλη. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι Εσσαίοι οι οποίοι αναζητώντας πολιτική ταυτότητα διασπάζονταν και διαλαλούσαν την ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος στα πλαίσια της EUR.IMP. να μην κινδυνεύσει και η επιδότηση.
Ο Ύπατος Προεδρικός Αρμοστής που διακοσμούσε κάποιο παράθυρο της τετραρχίας υπέγραφε συνεχώς νόμους και διατάγματα δακρύζοντας. Ο Επίτιμος Προεδρικός Δακρυοσυλλέκτης τοποθετούσε τα δάκρυα στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου βουτούσε ο Ύπατος Προεδρικός Αρμοστής το χέρι του μετά τις υπογραφές.
Ήταν αυτό το έτος όπου η Μαριάμ έμεινε έγκυος. Τότε τις απεστάλλη χαρτί από την οικονομική υπηρεσία ότι το βρέφος χρωστούσε 32.600 αργύρια. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο έπρεπε να απογραφούν όλοι οι κάτοικοι των περιφερειών στον τόπο καταγωγής τους ούτως ώστε να υπολογιστεί το πραγματικό μέγεθος του χρέους από τη Στατιστική Αρχή.
Ο Ιωσήφ άνεργος πια πήρε από το χέρι την Μαριάμ και πήγανε στην Βηθλεέμ. Μην έχοντας λεφτά, τα τελευταία τα είχε διαθέσει στον έκτακτο κεφαλικό φόρο, προσπάθησε να βρεί ένα κατάλυμα για να βγάλουν την νύχτα. Τότε έπιασαν οι πόνοι την Μαριάμ. Ανασφάλιστοι κι οι δυο δεν μπορούσαν να πάνε στο μαιευτήριο οπότε κατέφυγαν έξω απ’ την πόλη εκεί όπου ζούσαν οι άστεγοι, οι άνεργοι και οι φτωχοί σε σπηλιές και παραπήγματα.
Η σπηλιά βέβαια που διηγούνται οι γραφές επειδή αποτελούσε δημόσια περιουσία είχε ιδιωτικοποιηθεί. Το νέο αφεντικό ήταν η Zimensus Companius όπου και την χρησιμοποιούσε για φύλαξη των προϊόντων της. Για την γέννηση του βρέφους είχαν ξεκινήσει και 3 μάγοι από διαφορετικά σημεία του ορίζοντα. Με φωτεινό οδηγό το υπέρλαμπρο άστρο συναντήθηκαν λίγο έξω από την Ιερουσαλήμ. Ξάφνου όμως το άστρο έσβησε διότι θεωρήθηκε προτιμησιακή συμφωνία φωτεινής ενέργειας έξω από τα πλαίσια της EUR.IMP.
Έτσι λοιπόν συνελήφθησαν κι οι μάγοι στους οποίους και κατασχέθηκαν τα δώρα. Τα δώρα όμως έσπευσε να δώσει στην θέση τους 3 άλλοι άνθρωποι, επίτροποι γνωστοί ως τρόικα, από την EUR.IMP., την HOMUS BANKUS και το DOMUS MONETUS FUNDUS(fundus από την λέξη φούντο). Πλησίασαν τον Ιωσήφ προσφέροντας σμύρνα, χρυσό και λίβανο με την μορφή δανείου φυσικά με αντάλλαγμα εμπράγματες εγγυήσεις δηλ. την κυριαρχία του βρέφους το οποίο ήδη χρωστούσε 32.600 αργύρια. Έτσι μόλις έκλεινε τα 12 έτη θα μετανάστευε βόρεια στο Alemanius Raihus όπου θα δούλευε εφ’ όρου ζωής. Ο Ιωσήφ αρνήθηκε ευγενικά κι η τρόικα αποχώρησε.
Όταν γεννήθηκε το βρέφος δεν υπήρχαν αμνοί και μοσχάρια να το ζεστάνουν. Ο λόγος ήταν πως δεσμευτήκαν από τους καινούργιους ιδιοκτήτες και στάλθηκαν στην καισαρική αυλή προς σφαγή. Όμως το περιέβαλλαν με στοργή οι άστεγοι, οι άνεργοι και σιγά σιγά κατέφτασαν κι οι εργαζόμενες-οι από τις οικονομικές ζώνες. Ο κόσμος λοιπόν αντιλήφθηκε πως αυτό το βρέφος αποτελούσε την ελπίδα τους κι έπρεπε να το προστατέψουν. Έδωσαν όλοι από κάτι και τι φυγάδευσαν μακριά από την Βηθλεέμ.
Η τρόικα γυρνώντας εκνευρισμένοι στο κυβερνείο εξέδωσαν διαταγή μέσω του Εvangelou Ben Benoua, υπεύθυνου οικονομικών της περιφέρειας, να σφαγιαστούν όλα τα νεογνά ώστε να μειωθεί δραστικά το χρέος(32.600 αργύρια έκαστο) και να κατασταλεί το κίνημα ανυπακοής της εποχής από το σοκ. Ρίχνοντας μια ματιά στους πάπυρους ευρείας κυκλοφορίας της εποχής(Kathimerinim, Neus, Vimus, Ethnus κ.λ.π.) διαβάζουμε πως οι επιλογές της Imperium ήταν σωστές διότι τα βρέφη ήταν ασύμφορα οπότε το κούρεμα ήταν αναπόφευκτο. Οι γνωστότεροι τελάληδες της εποχής βλ. Pretederium, Portosaltus όπως και τα μεγάλα πρακτορεία τελάληδων, τα οποία είχαν αναλάβει και τι σύνολο των δημοσίων έργων, όπως Megus, και Skaius, διαλαλούσαν την καταστροφή που θα επέφερε η επιβίωση των νεογνών.
Έτσι ένα γενναίο κούρεμα ήταν μονόδρομος. Όσοι στάθηκαν θαρραλέα και με στοιχεία απέναντι στην κυρίαρχη προπαγάνδα κατηγορήθηκαν ως ψευδοπροφήτες κινδυνολογούντες και προσφέρθηκε η κεφαλή τους επί πινάκι στην καισαρική αυλή.
33 χρόνια μετά οι ίδιοι άνθρωποι, οι ομογάλακτοι κι ομοαίματοι αυτών, μέσω μιας άλλης τρόικας του ίδιου καθεστώτος(Άννας, Καϊάφας και Πιλάτος) θα έστελναν αυτό το βρέφος στον σταυρικό θάνατο διότι τόλμησε και άνοιξε το κλειστό επάγγελμα της εξουσίας. Τόλμησε να διακηρύξει την ελευθερία των ανθρώπων, την αυτονομία και την αλληλεγγύη κάνοντας το ‘δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώτε’ στάση ζωής.
Έτσι λοιπόν γεννήθηκε το βρέφος. Ανάμεσα σε άνεργους, άστεγους κι εξαθλιωμένους ανθρώπους. Είναι η ελπίδα που γεννήθηκε μέσα στον λαό, τη ζέστανε στα χέρια του και τη μεγάλωσε, έγινε κομμάτι του ίδιου του λαού. Έτσι κι εμείς όπως κάποιοι άνθρωποι τότε δεν το βάζουμε κάτω. Εμείς κρατάμε την ελπίδα στα χέρια μας. Κάποιοι άνθρωποι και τότε έψαλλαν¨ εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης¨ , το διαχρονικό αίτημα όλων των ανθρώπων. Κι όποια ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική για τον απλούστατο λόγο πως όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται και θα συνεχίσει να επαναλαμβάνεται (κάποιοι φροντίζουν γι’ αυτό) δεν είναι σύμπτωση, άγνοια είναι.
Καιρός λοιπόν να μάθουμε.
Καλά Χριστούγεννα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου