Outside the Wall
Όσοι βρέθηκαν σε κάποια τράπεζα αυτές τις μέρες έγιναν (εκτός από θύματα) μάρτυρες της μεγαλύτερης κλοπής που έχει συντελεστεί στον τόπο μας από την εποχή που χάνονταν περιουσίες για ένα τενεκέ λάδι
Σύμφωνα με την επιστήμη της Ψυχολογίας, το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι ένα φαινόμενο στο οποίο οι όμηροι συνηθίζουν τόσο πολύ την κατάστασή τους που φτάνουν στο σημείο να εκφράζουν συμπάθεια για τους απαγωγείς τους, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που προχωρούν ακόμη παραπάνω και τους υπερασπίζονται ή ταυτίζονται με αυτούς.
Δεν αποκλείεται κάποια στιγμή, αν δεν συμβαίνει ήδη, κατ’ αντιστοιχία να γίνεται λόγος για το «Σύνδρομο της Αθήνας». Να δημιουργηθεί δηλαδή ένας όρος που να περιγράφει τη στάση του ελληνικού λαού στα χρόνια που ακολούθησαν την οικονομική κρίση και τα μνημόνια.
Η κατάσταση που επικρατεί το τελευταίο διήμερο στα τραπεζικά καταστήματα θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία μιας μελέτης που θα έριχνε φως σε αυτήν την κατά τα άλλα ακατανόητη συμπεριφορά.
Εκατοντάδες άνθρωποι περίμεναν σιωπηλά σε ατέλειωτες ουρές, με τη στωικότητα της έκφρασής τους να μαρτυρά την απόλυτη παράδοση, τη συνθηκολόγηση και τελικά την ήττα. Στα χέρια του καθενός μια σειρά από χαρτάκια. Το ένα κοινό σε όλους. Ο αριθμός προτεραιότητας για το πρώτο ελεύθερο γκισέ. Τα υπόλοιπα άλλαζαν κατά περίπτωση και μαρτυρούσαν τον προσωπικό Γολγοθά. ΕΝΦΙΑ, δόσεις στην εφορία, διακανονισμοί χρεών, ταυτότητες ρυθμιζόμενων οφειλών…
Φτάνοντας στο ταμείο, έβγαζαν από τις τσέπες τους κάτι άλλα χαρτάκια τα οποία ονομάζονται χρήματα και μαζί με τα υπόλοιπα, τα έδιναν στον υπάλληλο. Οι περισσότερες συναλλαγές γίνονταν δίχως κουβέντα. Άλλωστε, τα ευκόλως εννοούμενα συνήθως παραλείπονται. Όλοι βρέθηκαν εκεί για να πληρώσουν και παράλληλα να εκπληρώσουν την… αποστολή αυτής της γενιάς, που δεν είναι άλλη από το να συνεισφέρει στη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που έχει συμβεί στη χώρα από την περίοδο της Κατοχής, όταν ένα σπίτι αποτελούσε το αντίτιμο για λίγο λάδι…
Η μεγάλη διαφορά είναι πως πλέον αυτή η ντροπή συντελείται όχι μόνο με την ανοχή αλλά και με τις ευλογίες του κράτους. Της οργανωμένης Πολιτείας που κατάφερε τις δικές της διαδοχικές ήττες να τις μετακυλήσει και στους πολίτες της. Αφού σώθηκαν οι λεονταρισμοί και οι ηρωισμοί, όσοι υποσχέθηκαν ότι θα μας σώσουν, έβγαλαν τις… σούπερ στολές τους και μας άφησαν στις ουρές να πληρώσουμε τα σπασμένα.
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στα ΑΤΜ εξαιτίας των capital controls, δεν υπάρχουν τηλεοπτικές κάμερες για να απαθανατίσουν το φαινόμενο. Έτσι κι αλλιώς δεν θα έβρισκαν πολλά να καταγράψουν. Ούτε εντάσεις, ούτε αγωνίες, ούτε οργή, ούτε φωνές. Οι Έλληνες βουβοί, προδομένοι και ηττημένοι, έχουμε αποδεχτεί τη μοίρα μας και συντεταγμένα προχωράμε προς το ταμείο γνωρίζοντας πως μετά την απομάκρυνση από αυτό, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Και ρε γαμώτο, κάναμε πολλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το ατιμωτικό «Σύνδρομο της Αθήνας»…
Υ.Γ Η φωτογραφία δεν είναι πρόσφατη, αλλά τραβήχτηκε την εποχή των capital controls, που αποτέλεσε το καθοριστικό χτύπημα για τις ελπίδες ή τις ψευδαισθήσεις και των τελευταίων, οδηγώντας στη σημερινή συνθηκολόγηση.
Πηγή: sport-fm
Όσοι βρέθηκαν σε κάποια τράπεζα αυτές τις μέρες έγιναν (εκτός από θύματα) μάρτυρες της μεγαλύτερης κλοπής που έχει συντελεστεί στον τόπο μας από την εποχή που χάνονταν περιουσίες για ένα τενεκέ λάδι
Σύμφωνα με την επιστήμη της Ψυχολογίας, το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι ένα φαινόμενο στο οποίο οι όμηροι συνηθίζουν τόσο πολύ την κατάστασή τους που φτάνουν στο σημείο να εκφράζουν συμπάθεια για τους απαγωγείς τους, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που προχωρούν ακόμη παραπάνω και τους υπερασπίζονται ή ταυτίζονται με αυτούς.
Δεν αποκλείεται κάποια στιγμή, αν δεν συμβαίνει ήδη, κατ’ αντιστοιχία να γίνεται λόγος για το «Σύνδρομο της Αθήνας». Να δημιουργηθεί δηλαδή ένας όρος που να περιγράφει τη στάση του ελληνικού λαού στα χρόνια που ακολούθησαν την οικονομική κρίση και τα μνημόνια.
Η κατάσταση που επικρατεί το τελευταίο διήμερο στα τραπεζικά καταστήματα θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία μιας μελέτης που θα έριχνε φως σε αυτήν την κατά τα άλλα ακατανόητη συμπεριφορά.
Εκατοντάδες άνθρωποι περίμεναν σιωπηλά σε ατέλειωτες ουρές, με τη στωικότητα της έκφρασής τους να μαρτυρά την απόλυτη παράδοση, τη συνθηκολόγηση και τελικά την ήττα. Στα χέρια του καθενός μια σειρά από χαρτάκια. Το ένα κοινό σε όλους. Ο αριθμός προτεραιότητας για το πρώτο ελεύθερο γκισέ. Τα υπόλοιπα άλλαζαν κατά περίπτωση και μαρτυρούσαν τον προσωπικό Γολγοθά. ΕΝΦΙΑ, δόσεις στην εφορία, διακανονισμοί χρεών, ταυτότητες ρυθμιζόμενων οφειλών…
Φτάνοντας στο ταμείο, έβγαζαν από τις τσέπες τους κάτι άλλα χαρτάκια τα οποία ονομάζονται χρήματα και μαζί με τα υπόλοιπα, τα έδιναν στον υπάλληλο. Οι περισσότερες συναλλαγές γίνονταν δίχως κουβέντα. Άλλωστε, τα ευκόλως εννοούμενα συνήθως παραλείπονται. Όλοι βρέθηκαν εκεί για να πληρώσουν και παράλληλα να εκπληρώσουν την… αποστολή αυτής της γενιάς, που δεν είναι άλλη από το να συνεισφέρει στη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που έχει συμβεί στη χώρα από την περίοδο της Κατοχής, όταν ένα σπίτι αποτελούσε το αντίτιμο για λίγο λάδι…
Η μεγάλη διαφορά είναι πως πλέον αυτή η ντροπή συντελείται όχι μόνο με την ανοχή αλλά και με τις ευλογίες του κράτους. Της οργανωμένης Πολιτείας που κατάφερε τις δικές της διαδοχικές ήττες να τις μετακυλήσει και στους πολίτες της. Αφού σώθηκαν οι λεονταρισμοί και οι ηρωισμοί, όσοι υποσχέθηκαν ότι θα μας σώσουν, έβγαλαν τις… σούπερ στολές τους και μας άφησαν στις ουρές να πληρώσουμε τα σπασμένα.
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στα ΑΤΜ εξαιτίας των capital controls, δεν υπάρχουν τηλεοπτικές κάμερες για να απαθανατίσουν το φαινόμενο. Έτσι κι αλλιώς δεν θα έβρισκαν πολλά να καταγράψουν. Ούτε εντάσεις, ούτε αγωνίες, ούτε οργή, ούτε φωνές. Οι Έλληνες βουβοί, προδομένοι και ηττημένοι, έχουμε αποδεχτεί τη μοίρα μας και συντεταγμένα προχωράμε προς το ταμείο γνωρίζοντας πως μετά την απομάκρυνση από αυτό, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Και ρε γαμώτο, κάναμε πολλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το ατιμωτικό «Σύνδρομο της Αθήνας»…
Υ.Γ Η φωτογραφία δεν είναι πρόσφατη, αλλά τραβήχτηκε την εποχή των capital controls, που αποτέλεσε το καθοριστικό χτύπημα για τις ελπίδες ή τις ψευδαισθήσεις και των τελευταίων, οδηγώντας στη σημερινή συνθηκολόγηση.
Πηγή: sport-fm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου