Η πράγματι εντυπωσιακή διακλαδική άσκηση του ΝΑΤΟ με την επωνυμία «Σύζευξη τρίαινας» που είναι σε εξέλιξη στη Μεσόγειο και θα ολοκληρωθεί στις αρχές Νοεμβρίου (αρκεί να αναφερθεί ότι πέρα από 60 πλοία, 140 αεροσκάφη και 36.000 στρατιώτες, συμμετέχουν και 30 χώρες δηλαδή …2 περισσότερες από τα μέλη του) μπορεί να είχε αποφασιστεί δύο χρόνια πριν, όταν κανείς δεν ήταν σε θέση να προβλέψει τη ρωσική ανάμειξη στη Συρία, υπό το φως ωστόσο των τελευταίων εξελίξεων αποκτά τεράστιους συμβολισμούς. Μετατρέπεται σε επίδειξη δύναμης των Αμερικανών εναντίον της Ρωσίας, μια κάθε άλλο παρά συμβολική υπόδειξη ότι οι ΗΠΑ επ’ ουδενί δε συζητούν έναν άτυπο γεωπολιτικό διαμελισμό της Μεσογείου σε ρωσικό ανατολικό και αμερικανικό δυτικό, και θα συνεχίσουν να αποκαλούν τη Μεσόγειο «mare nostrum».
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Όπως ακριβώς συνέβαινε σε όλη την μεταψυχροπολεμική περίοδο, όταν η Ρωσία, οικεία βουλήσει, ποτέ δεν έκανε εμφανή την παρουσία της στη Μεσόγειο, παρότι διατηρούσε δύο ναυτικές βάσεις στο έδαφος της Συρίας.
Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η αποτελεσματικότητα των ρωσικών βομβαρδισμών στη Συρία (για καταστροφή 819 στόχων κάνει λόγο μέχρι στιγμής η Μόσχα), πολύ περισσότερο αν συγκριθεί με την αμερικανική δημόσια αποστασιοποίηση και ιδιωτική υποστήριξη του Ισλαμικού Κράτους, της δίνει πρωτοφανή περιθώρια διαπραγματεύσεων και οικοδόμησης νέων συμμαχιών με τα γειτονικά κράτη. Καθόλου τυχαία δεν είναι η πρόσφατα εγκαινιασθείσα στρατιωτική συνεργασία της Ρωσίας με την Ιορδανία που καίγεται να εξασφαλίσει τα βόρεια σύνορα της από το Ισλαμικό Κράτος, παρότι ετησίως λαμβάνει από την Ουάσινγκτον 1 δισ. δολ. ως στρατιωτική βοήθεια. Επίσης αναβαθμίζει σημαντικά το κύρος της Μόσχας στους λαούς, που ανήμποροι να αντιδράσουν παρατηρούσαν επί πέντε σχεδόν χρόνια τις ΗΠΑ και τα συμμαχικά τους καθεστώτα στον Περσικό Κόλπο, από κοινού με την Τουρκία, να στηρίζουν με κάθε τρόπο το Ισλαμικό Κράτος.
Παρότι τα άμεσα οφέλη της Ρωσίας είναι τεράστια από κάθε άποψη (λαμβάνοντας επίσης υπ’ όψη τη δημιουργία αντίβαρου στην Ουκρανία και το μήνυμα που έστειλε στους φονταμενταλιστές του Καυκάσου), το μέλλον της Συρίας και του Άσαντ, ο οποίος είχε πετύχει με έναν μαγικό τρόπο να ικανοποιεί τα πιο αταίριαστα δίδυμα (Αμερικάνους και Ρώσους, Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους) παραμένουν άδηλα. Τα συντριπτικά πλήγματα των ρωσικών βομβαρδιστικών θα ολοκληρώνονταν υπό δύο αυστηρές συνθήκες: την προέλαση χερσαίων δυνάμεων που θα εξάλειφαν και τους τελευταίους θύλακες των τζιχαντιστών και, το σημαντικότερο, τη δρομολόγηση μιας ενοποιητικής πολιτικής διαδικασίας που θα αφαιρούσε το έδαφος στο οποίο επωάστηκε ο αυταρχισμός του Άσαντ με τον άλληλοτροφοδοτούμενο μεσαίωνα των τζιχαντιστών. Είναι όροι που ο Άσαντ δεν μπορεί και δε θέλει να υλοποιήσει…
leonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου