Το ελληνικό σύνδρομο της Στοκχόλμης

analyst

Ο εγχώριος μισελληνισμός, σε συνδυασμό με την ανοησία ορισμένων, καθώς επίσης με την πεποίθηση ότι είμαστε θύτες αντί θύματα, θα μας οδηγήσουν τελικά στην ολοκληρωτική μας υποδούλωση στους ξένους – εκτός εάν το συνειδητοποιήσουμε επιτέλους, αλλάζοντας ριζικά αντιλήψεις.   

.

«Πάντοτε και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία. H πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο, είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ατόμου. Ηλίθιος χαρακτηρίζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημίες σε ένα άλλο άτομο ή σε ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανό και να βλάπτεται σημαντικά.

Οι μη ηλίθιοι άνθρωποι πάντα υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι συνεχώς παραβλέπουν πως η συναναστροφή / συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται απαρέγκλιτα μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα από χρόνο, τόπο και συνθήκες. O ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό» (C. Cipolla).

του Ιάκωβου Ιωάννου

Άποψη

Όλα μπορεί να τα καταπολεμήσει ο άνθρωπος, από όλα είναι σε θέση να βγει νικητής, με μία και μοναδική εξαίρεση: την ανθρώπινη ηλιθιότητα, την οποία έχει περιγράψει με πολύ λίγες αλλά περιεκτικές φράσεις ο παραπάνω συγγραφέας. Όσο για το ελληνικό «σύνδρομο της Στοκχόλμης», με την έννοια ότι τα θύματα δικαιολογούν τους θύτες τους αγκαλιάζοντας τους όταν τους πατούν, παρά το ότι οι πράξεις τους κάθε άλλο παρά αιτιολογημένες είναι, δεν νομίζω ότι μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς – εκτός φυσικά από τους αθεράπευτα ηλιθίους.

Αντίδραση τώρα!

analyst

Θα πρέπει να πάψουν να υπογράφονται μνημόνια και να εφαρμόζονται νέα μέτρα, να σταματήσει αμέσως η πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων, καθώς επίσης να δοθεί οριστικό τέλος στη διεθνή ζητιανιά – ακόμη και αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, εκβιαζόμενη στην έξοδο από την Ευρωζώνη (ηχητικό).

.

«Το ψυχικό τραύμα είναι το μαρτύριο των ανήμπορων. Το τραύμα αυτό δημιουργείται τη στιγμή που το θύμα καθίσταται ανίσχυρο από μία πανίσχυρη δύναμη. Αν αυτή η δύναμη είναι η δύναμη της φύσης, τότε μιλάμε για φυσικές καταστροφές. Εάν όμως άλλοι άνθρωποι ασκούν τη δύναμη αυτή, τότε μιλάμε για πράξεις βίας. Τα τραυματικά γεγονότα καταργούν το κοινωνικό δίκτυο, το οποίο προσφέρει συνήθως στους ανθρώπους το συναίσθημα του ελέγχου – της συμμετοχής σε ένα σύστημα σχέσεων και το νόημα της ζωής» (J. Hermann, Οι ουλές της βίας).

του Ιάκωβου Ιωάννου

Άποψη

Στην Ελλάδα, μετά από τις πρώτες αντιδράσεις που συνόδευσαν την ασφαλώς άδικη υπαγωγή της στην Τρόικα, επικράτησε μία εκκωφαντική σιωπή των αμνών – μία παθολογική κατάσταση που προσπαθήσαμε στο παρελθόν να ερμηνεύσουμε με τη βοήθεια της ψυχολογίας (άρθρο), αναφερόμενοι μεταξύ άλλων στη «συλλογική αποχαύνωση» της κοινωνίας.

Σήμερα η σιωπή αυτή έχει μετατραπεί σε μία τρομακτική απογοήτευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους ανήμπορους να αμυνθούν στα μαρτύρια που υποβάλλονται – ενοχοποιώντας το ευρώ χωρίς όμως να στηρίζουν την επιστροφή της χώρας στη δραχμή. Κατηγορούν επίσης την κυβέρνηση χωρίς να ζητούν εκλογές ή να επιδιώκουν την ανατροπή της – πλημμυρίζοντας τους δρόμους, αρνούμενοι να συμμορφωθούν, παύοντας να πληρώνουν κοκ.

Η μεγαλύτερη κλοπή του αιώνα

Outside the Wall

Όσοι βρέθηκαν σε κάποια τράπεζα αυτές τις μέρες έγιναν (εκτός από θύματα) μάρτυρες της μεγαλύτερης κλοπής που έχει συντελεστεί στον τόπο μας από την εποχή που χάνονταν περιουσίες για ένα τενεκέ λάδι

 

 

Σύμφωνα με την επιστήμη της Ψυχολογίας, το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι ένα φαινόμενο στο οποίο οι όμηροι συνηθίζουν τόσο πολύ την κατάστασή τους που φτάνουν στο σημείο να εκφράζουν συμπάθεια για τους απαγωγείς τους, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που προχωρούν ακόμη παραπάνω και τους υπερασπίζονται ή ταυτίζονται με αυτούς. 

Δεν αποκλείεται κάποια στιγμή, αν δεν συμβαίνει ήδη, κατ’ αντιστοιχία να γίνεται λόγος για το «Σύνδρομο της Αθήνας». Να δημιουργηθεί δηλαδή ένας όρος που να περιγράφει τη στάση του ελληνικού λαού στα χρόνια που ακολούθησαν την οικονομική κρίση και τα μνημόνια. 

Η κατάσταση που επικρατεί το τελευταίο διήμερο στα τραπεζικά καταστήματα θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία μιας μελέτης που θα έριχνε φως σε αυτήν την κατά τα άλλα ακατανόητη συμπεριφορά. 

Εκατοντάδες άνθρωποι περίμεναν σιωπηλά σε ατέλειωτες ουρές, με τη στωικότητα της έκφρασής τους να μαρτυρά την απόλυτη παράδοση, τη συνθηκολόγηση και τελικά την ήττα. Στα χέρια του καθενός μια σειρά από χαρτάκια. Το ένα κοινό σε όλους. Ο αριθμός προτεραιότητας για το πρώτο ελεύθερο γκισέ. Τα υπόλοιπα άλλαζαν κατά περίπτωση και μαρτυρούσαν τον προσωπικό Γολγοθά. ΕΝΦΙΑ, δόσεις στην εφορία, διακανονισμοί χρεών, ταυτότητες ρυθμιζόμενων οφειλών… 

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης και… της Ελλάδος

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Χάρη Ζάβαλου

Πριν λίγες μέρες επισκέφτηκα την πρωτεύουσα της Σουηδίας, Στοκχόλμη.

Έχοντας διαβάσει μερικά πολύ ενδιαφέροντα άρθρα, για αυτό που οι ψυχολόγοι αποκαλούν «σύνδρομο της Στοκχόλμης», θέλησα να επισκεφτώ το σημείο στο οποίο, στις 23 Αυγούστου του 1973, έλαβε χώρα μια από τις γνωστότερες ληστείες τραπεζών. Τα γεγονότα της ομηρίας που ακολούθησαν, γέννησαν από τον Σουηδό ψυχίατρο και εγκληματολόγο, Nils Bejerot, τον όρο «σύνδρομο Norrmalmstorg», από το όνομα της πλατείας που διαδραματίστηκε η ληστεία. Αργότερα, αποδόθηκε ο όρος «σύνδρομο της Στοκχόλμης» από τον ψυχίατρο Frank Ochberg, σε μια προσπάθεια ορισμού της διαχείρισης καταστάσεων ομηρίας.

Τι είναι ακριβώς αυτό το σύνδρομο, θα το μελετήσουμε αργότερα, προσπαθώντας να κάνουμε μια σύνδεση του ψυχολογικού αυτού φαινομένου με την τρέχουσα ελληνική πραγματικότητα.

Πρώτα όμως, ας αφηγηθούμε τι συνέβη στη Στοκχόλμη το 1973 σε αυτές τις 6 μέρες ομηρίας των υπαλλήλων της σουηδικής τραπέζης από τον ληστή, Jan Erik Olsson.

"Greek Reforms" και τρεις αριθμοί με μεγάλη σημασία

Νέα Κρήτη

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ως "σύνδρομο της Στοκχόλμης" περιγράφεται εκείνη η ιδιάζουσα κατάσταση κατά την οποία οι όμηροι και οι αιχμάλωτοι ταυτίζονται και τρέφουν συμπάθεια προς αυτούς που τους κρατούν με τη βία. Η στάση αυτή αναπτύσσεται προοδευτικά, καθώς εξαρτώνται απόλυτα για την επιβίωσή τους από αυτούς, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και το μόνο παράθυρο επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο.

Του Παναγιώτη Μαυροειδή

Τα συμπτώματα του συνδρόμου φαίνονται αρκετά βαριά σε ό,τι αφορά την παρούσα κυβέρνηση και τη σχέση της με την ευρωζώνη.

Από το κείμενο με τίτλο "Greek Reforms" (ελληνικές μεταρρυθμίσεις) του Γιάννη Βαρουφάκη προς τους "εταίρους", το οποίο διέρρευσαν οι δεύτεροι, πολλοί ξεχώρισαν τα - με ελληνικά χέρια γραμμένα - μέτρα που θα εγκρίνουν και θα επιβάλουν οι προστάτες της ΕΕ. Και όμως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, ίσως βρίσκεται στην εισαγωγή του κειμένου. Παραθέτουμε:

«Η Ελληνική Δημοκρατία θεωρεί τον εαυτό της περήφανο και απαράγραπτο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αμετάκλητο μέρος της Ευρωζώνης».

Το κεφαλαίο Έψιλον, όχι μόνο στην ΕΕ αλλά και στην Ευρωζώνη, ανήκει στους συντάκτες του κειμένου.