iskra
Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Μετά το παρασκήνιο που προηγήθηκε το οποίο και επέφερε την… οικειοθελή παραίτηση της κυρίας Παναρίτη από την θέση της εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ «το θέμα θεωρείται λήξαν», υποστηρίζουν κυβερνητικοί παράγοντες.
«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», όπως θα σχολίαζε και ο Πιραντέλο. Διότι τόσο με αφορμή την τοποθέτηση του Μαξίμου ότι η επιλογή της κυρίας Παναρίτη ήταν «συλλογική» όσο και με αφορμή το λεγόμενο «αντάρτικο» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανακύψει ορισμένα ζητηματάκια.
Πρώτο: Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο κ.Τσίπρας αγόρευε στη Βουλή και έλεγε αυτά:
Όμως: Αν άλλοτε τα προεκλογικά του κ.Τσίπρα για την κυρία Παναρίτη γίνονται - μετεκλογικά - «συλλογική επιλογή» της κυρίας Παναρίτη.
Αν άλλοτε τα προεκλογικά του κ.Τσίπρα για την «κατάργηση των Μνημονίων σε ένα νόμο με ένα άρθρο» γίνονται - μετεκλογικά - «σχήματα λόγου».
Κι αν άλλοτε τα προεκλογικά του κ.Τσίπρα για «τέλος η λιτότητα» γίνονται - μετεκλογικά - «ήπια λιτότητα»,
ε, τότε ένα μικρό θεματάκι με αυτό που αποκαλείται συνέπεια μεταξύ προεκλογικών λόγων και μετεκλογικής πράξης, όσο να ‘ναι υπάρχει…
Δεύτερον: Το θέμα με την κυρία Παναρίτη δεν ξεκίνησε τώρα. «Τρέχει» από την πρώτη βδομάδα μετά τις εκλογές, από τις αρχές Φλεβάρη. Από τότε δηλαδή που γνωστοποιήθηκε ότι στην αρχική αντιπροσωπεία που επελέγη από την κυβέρνηση για να διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες με τον Σοιμπλε, με την Λαγκάρντ και με τους «Τόμσεν», μετείχε και η κυρία Παναρίτη!
Αλλά: Η κυρία Έλενα Παναρίτη, δεν ήταν η πρώην βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και ειδική σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου; Η ίδια δεν είναι που χαρακτήριζε τα Μνημόνια, τις Δανειακές συμβάσεις και τα πολυνομοσχέδια της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου σαν «τολμηρή αρχή»; Η ίδια δεν είναι που τον Φλεβάρη του 2012 πήγαινε στην επιτροπή Οικονομικών υποθέσεων της Βουλής, έβγαζε λόγους κατά των Μνημονίων, αλλά δέκα μέρες αργότερα πήγαινε στη Βουλή και ψήφιζε «ναι σε όλα»;
Επίσης: Η κυρία Παναρίτη δεν είναι η ίδια που πριν μερικά χρόνια είχε εργαστεί για την «διάσωση» του Περού επί της εποχής του δικτάτορα Φουτζιμόρι;
Όπου όταν λέμε Φουτζιμόρι εννοούμε αυτόν που μετά το πραξικόπημα που
διέπραξε αρχές του ’90 εγκατέλειψε το 2000 το Περού και καταδικάστηκε σε
25 χρόνια φυλάκιση για μαζικές δολοφονίες, για κατάχρηση εξουσίας,
για υπεξαίρεση χρήματος και διαφθορά αφού πρώτα ξεπούλησε τη χώρα του
και οδήγησε τον λαό του Περού στα οικονομικά και κοινωνικά τάρταρα.
Η κυρία Παναρίτη δεν είναι η ίδια που ως υψηλόβαθμο στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, και ενώ «διέσωζε» τα Περού, εξέδιδε βιβλία υπό τους εξής τίτλους: «Το φαινόμενο του Φουτζιμόρι: Κυβερνητική μεταρρύθμιση μέσω της άμεσης δημοκρατίας» (1995), «Τίτλοι ιδιοκτησίας:Το θαύμα του Περού» (1999), «Στρατηγικές ιδιωτικοποίησης», με παράδειγμα, επίσης, το Περού;
Ερώτηση: Αν μετά από όλα αυτά η κυρία Παναρίτη, λίγες μέρες μετά τις εκλογές, επιλέγεται ως μέλος της «πρώτη φορά αριστερής» ελληνικής διαπραγματευτικής αντιπροσωπείας, αυτή η επιλογή – που έγινε πολύ πριν φτάσουμε στον ατυχή πλην «συλλογικό» διορισμό της στη θέση της εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ – λέει κάτι για τον χαρακτήρα της «επωφελούς», «έντιμης» κλπ συμφωνίας που αναγγέλλεται; Ναι ή όχι;
Τρίτο (και σημαντικότερο): Με αφορμή την υπόθεση Παναρίτη φάνηκε ότι πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε άλλο παρά ευάριθμο τμήμα της κοινοβουλευτικής του ομάδας ασκούνται επιτυχώς στο άθλημα της διύλισης του κώνωπος μετά της ταυτόχρονης κατάποσης της καμήλου.
Εξηγούμεθα: Στην τοποθέτηση της κυρίας Παναρίτη οι συγκεκριμένοι είδαν «μνημονιακή παρέκκλιση». Σε διορισμούς όπως εκείνη του κ.Ταγματάρχη στην ΕΡΤ, σε διορισμούς όπως εκείνες στα Ασφαλιστικά Ταμεία και στις τράπεζες, σε επιλογές όπως ακόμα και αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας, στα προεκλογικά «πεντοζάλια» και στα μετεκλογικά «βαλσάκια», σε τοποθετήσεις όπως η αναγωγή του ΟΟΣΑ ή της εταιρείας Lazzard σε φίλους της κυβέρνησης ή ακόμα και σε τοποθετήσεις που ανάγουν την τρόικα, τους «γκάνγκστερ» και τους εκβιαστές σε «θεσμούς», δεν φαίνεται να διαπίστωσαν κάτι σχετικό…
Η σημερινή καλλιτεχνική εκδήλωση – συναυλία (στην Πετρούπολη, στο θέατρο Πέτρας, στις 8.30μμ, είσοδος ελεύθερη) που διοργανώνει το ΚΚΕ για τα 90χρονα του μεγάλου Έλληνα μουσικοσυνθέτη, του οικουμενικού Μίκη Θεοδωράκη, υπερβαίνει κατά πολύ ό,τι η στενοκεφαλιά ορισμένων θα το προσπερνούσε με το χαρακτηρισμό «κομματική εκδήλωση». Πρόκειται για εκδήλωση τιμής, χρέους και ανάτασης.
*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015
Μετά το παρασκήνιο που προηγήθηκε το οποίο και επέφερε την… οικειοθελή παραίτηση της κυρίας Παναρίτη από την θέση της εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ «το θέμα θεωρείται λήξαν», υποστηρίζουν κυβερνητικοί παράγοντες.
«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», όπως θα σχολίαζε και ο Πιραντέλο. Διότι τόσο με αφορμή την τοποθέτηση του Μαξίμου ότι η επιλογή της κυρίας Παναρίτη ήταν «συλλογική» όσο και με αφορμή το λεγόμενο «αντάρτικο» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανακύψει ορισμένα ζητηματάκια.
Πρώτο: Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο κ.Τσίπρας αγόρευε στη Βουλή και έλεγε αυτά:
Όμως: Αν άλλοτε τα προεκλογικά του κ.Τσίπρα για την κυρία Παναρίτη γίνονται - μετεκλογικά - «συλλογική επιλογή» της κυρίας Παναρίτη.
Αν άλλοτε τα προεκλογικά του κ.Τσίπρα για την «κατάργηση των Μνημονίων σε ένα νόμο με ένα άρθρο» γίνονται - μετεκλογικά - «σχήματα λόγου».
Κι αν άλλοτε τα προεκλογικά του κ.Τσίπρα για «τέλος η λιτότητα» γίνονται - μετεκλογικά - «ήπια λιτότητα»,
ε, τότε ένα μικρό θεματάκι με αυτό που αποκαλείται συνέπεια μεταξύ προεκλογικών λόγων και μετεκλογικής πράξης, όσο να ‘ναι υπάρχει…
Δεύτερον: Το θέμα με την κυρία Παναρίτη δεν ξεκίνησε τώρα. «Τρέχει» από την πρώτη βδομάδα μετά τις εκλογές, από τις αρχές Φλεβάρη. Από τότε δηλαδή που γνωστοποιήθηκε ότι στην αρχική αντιπροσωπεία που επελέγη από την κυβέρνηση για να διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες με τον Σοιμπλε, με την Λαγκάρντ και με τους «Τόμσεν», μετείχε και η κυρία Παναρίτη!
Αλλά: Η κυρία Έλενα Παναρίτη, δεν ήταν η πρώην βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και ειδική σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου; Η ίδια δεν είναι που χαρακτήριζε τα Μνημόνια, τις Δανειακές συμβάσεις και τα πολυνομοσχέδια της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου σαν «τολμηρή αρχή»; Η ίδια δεν είναι που τον Φλεβάρη του 2012 πήγαινε στην επιτροπή Οικονομικών υποθέσεων της Βουλής, έβγαζε λόγους κατά των Μνημονίων, αλλά δέκα μέρες αργότερα πήγαινε στη Βουλή και ψήφιζε «ναι σε όλα»;
Από την
διαδικασία υπερψήφισης στη Βουλή του δεύτερου Μνημονίου και της δεύτερης
δανειακής σύμβασης. «Παρακαλώ να αρχίσει η ανάγνωση του καταλόγου»,
ακούγεται από τον τότε πρόεδρο της Βουλής. Και στη συνέχεια: «Ραγκούσης
Ιωάννης, Επικρατείας»: «Ναι σε όλα». «Παναρίτη Έλενα»: «Ναι σε όλα»….
Η κυρία Παναρίτη δεν είναι η ίδια που ως υψηλόβαθμο στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, και ενώ «διέσωζε» τα Περού, εξέδιδε βιβλία υπό τους εξής τίτλους: «Το φαινόμενο του Φουτζιμόρι: Κυβερνητική μεταρρύθμιση μέσω της άμεσης δημοκρατίας» (1995), «Τίτλοι ιδιοκτησίας:Το θαύμα του Περού» (1999), «Στρατηγικές ιδιωτικοποίησης», με παράδειγμα, επίσης, το Περού;
Ερώτηση: Αν μετά από όλα αυτά η κυρία Παναρίτη, λίγες μέρες μετά τις εκλογές, επιλέγεται ως μέλος της «πρώτη φορά αριστερής» ελληνικής διαπραγματευτικής αντιπροσωπείας, αυτή η επιλογή – που έγινε πολύ πριν φτάσουμε στον ατυχή πλην «συλλογικό» διορισμό της στη θέση της εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ – λέει κάτι για τον χαρακτήρα της «επωφελούς», «έντιμης» κλπ συμφωνίας που αναγγέλλεται; Ναι ή όχι;
Τρίτο (και σημαντικότερο): Με αφορμή την υπόθεση Παναρίτη φάνηκε ότι πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε άλλο παρά ευάριθμο τμήμα της κοινοβουλευτικής του ομάδας ασκούνται επιτυχώς στο άθλημα της διύλισης του κώνωπος μετά της ταυτόχρονης κατάποσης της καμήλου.
Εξηγούμεθα: Στην τοποθέτηση της κυρίας Παναρίτη οι συγκεκριμένοι είδαν «μνημονιακή παρέκκλιση». Σε διορισμούς όπως εκείνη του κ.Ταγματάρχη στην ΕΡΤ, σε διορισμούς όπως εκείνες στα Ασφαλιστικά Ταμεία και στις τράπεζες, σε επιλογές όπως ακόμα και αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας, στα προεκλογικά «πεντοζάλια» και στα μετεκλογικά «βαλσάκια», σε τοποθετήσεις όπως η αναγωγή του ΟΟΣΑ ή της εταιρείας Lazzard σε φίλους της κυβέρνησης ή ακόμα και σε τοποθετήσεις που ανάγουν την τρόικα, τους «γκάνγκστερ» και τους εκβιαστές σε «θεσμούς», δεν φαίνεται να διαπίστωσαν κάτι σχετικό…
Η σημερινή καλλιτεχνική εκδήλωση – συναυλία (στην Πετρούπολη, στο θέατρο Πέτρας, στις 8.30μμ, είσοδος ελεύθερη) που διοργανώνει το ΚΚΕ για τα 90χρονα του μεγάλου Έλληνα μουσικοσυνθέτη, του οικουμενικού Μίκη Θεοδωράκη, υπερβαίνει κατά πολύ ό,τι η στενοκεφαλιά ορισμένων θα το προσπερνούσε με το χαρακτηρισμό «κομματική εκδήλωση». Πρόκειται για εκδήλωση τιμής, χρέους και ανάτασης.
*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου