Πληθαίνουν οι νεκροί εν καιρώ «ειρήνης» και διογκώνονται τα πολιτικοοικονομικά προβλήματα. Ιοί, αυτοκτονίες, σφαγές αμάχων, τρομοκρατία, γονείς- δολοφόνοι, κατάθλιψη και φυσικά το μεταναστευτικό.
Οι υπερεθνικοί οργανισμοί εθελοτυφλούν σκόπιμα στην αύξηση της ανέχειας, διατυμπανίζοντας ότι αδυνατούν να δώσουν λύσεις. Ποιος θα τις δώσει λοιπόν; Ποιος κυβερνά άραγε; O Ο.Η.Ε.; Οι τοπικές κυβερνήσεις; Οι υπερεθνικές (βλ. Ε.Ε.); Ή μήπως μια παγκόσμια κυβέρνηση που σύντομα ευελπιστεί να περάσει από το παρασκήνιο στο προσκήνιο, έτσι ώστε να την γνωρίσουμε;
Οι λαοί φανερά κουρασμένοι αλλά και απογοητευμένοι από τους πολιτικούς ζητούν κάτι μαγικό, προκειμένου να μην χάσουν όσα έχουν. Ζητούν ασφάλεια από την αύξηση της τρομοκρατίας και των θανάτων. Ζητούν λύσεις που θα ανακουφίζουν μέχρι κάποιον βαθμό, οι οποίες όμως παράλληλα θα περιορίζουν όλο και περισσότερο τις ατομικές ελευθερίες.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα θα δώσουν την θέση τους στην ανάγκη για τάξη και ηρεμία, ακριβώς όπως αναφέρει o Thomas Hobbes, στο έργο του «Λεβιάθαν», σύμφωνα με το οποίο « τα άτομα οφείλουν να παραδώσουν ορισμένες ελευθερίες στον «Κυρίαρχο-Λεβιάθαν», που ζει εκτός κοινωνίας και αυτός με την σειρά του θα τους παρέχει «ασφάλεια».
Γι’ αυτό οι μυστικές υπηρεσίες και όσοι βρίσκονται στην υπηρεσία των παγκοσμιοποιητών , δημιουργούν διαφόρων ειδών προβλήματα, και έπειτα προσφέρουν τις λύσεις, τις οποίες οι πολίτες πάνω στην απελπισία τους, δέχονται με την θέλησή τους. Λύσεις που δεν βασίζονται όμως στην ανθρώπινη ευφυΐα, αλλά αποτελούν εκ των πραγμάτων μέρος σχεδίου, με τελικό σκοπό να επιβληθεί μια άκαμπτη παγκόσμια δικτατορία με προηγμένη αστυνόμευση, η οποία θα ελέγχει τον μειωμένο από τους θανάτους πληθυσμό.
Μέχρι στιγμής οι νόμοι και τα Μνημόνια, εκπονημένα με αρκετή δόση πανουργίας, έρχονται στα εθνικά κοινοβούλια από την Ε.Ε., η οποία λαμβάνει τις εντολές από το παγκόσμιο κατεστημένο των οίκων και των πολυεθνικών που έχουν διεισδύσει παντού. Ήδη ο επιχειρηματικός και βιομηχανικός πλούτος έχει μεταφερθεί στο μεγαλύτερο ποσοστό του σε πολυεθνικές μεγάλο-εταιρείες και βιομηχανίες και έπεται συνέχεια, καθώς οι κυβερνήσεις ρουφούν τα πάντα από τους ελεύθερους επαγγελματίες. Όποιος έχει τον πλούτο βέβαια θέτει και τους κανόνες.
Σύντομα θα έρθει ο καιρός που θα παρακαμφθεί ακόμα και το τυπικό της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, ενώ το συμβούλιο επικρατείας, στο οποίο μπορεί να προσφύγει κάποιος εναντίον μιας άδικης υπουργικής απόφασης, θα δικαιώνει τα παγκοσμιοποιητικά συμφέροντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Οι ασαφείς νόμοι, η πολυγλωσσία δεκάδων κομμάτων και «δημοσιογράφων» που φωνασκούν, θα επιφέρει αργά ή γρήγορα ακυβερνησία στον κόσμο μαζί με οικονομικό κραχ. Κι εδώ θέτω ένα « αφελές » ερώτημα: « Γιατί άραγε τα υπερχρεωμένα κράτη δεν συμφωνούν να σβηστούν όλα τα χρέη και ο πλανήτης να κάνει μια νέα αρχή»; Γιατί δεν αντιδρούν οι κυβερνήσεις; Μήπως επειδή σχεδόν όλες ανήκουν στην σφαίρα επιρροής των πολυεθνικών και των οικονομικών οίκων; Όταν τα πράγματα φτάσουν στα άκρα, ενδεχόμενα ζητηθεί από τους πολίτες, των οποίων η «ελεύθερη» βούληση κατευθύνεται από διάφορα Μ.Μ.Ε., να αποφασίσουν αν επιθυμούν παγκόσμια λύση με παγκόσμιο κέντρο εξουσίας, το οποίο δεν θέλει λεφτά αλλά «ελεύθερη» υπακοή. Τα πάντα με την συναίνεση των πολιτών! Γιατί όχι με ένα παγκόσμιο δημοψήφισμα, με πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο βίαιης κατάλυσης της εξουσίας όπου αυτό καταστεί αναγκαίο. Το τελευταίο δημοψήφισμα πριν την δικτατορία…
Το τι ακριβώς θα συμβεί θα το μάθουμε, μα πολύ φοβάμαι ότι θα είναι πολύ αργά.
Παντελής Συτμαλίδης, Δημοτικός Υπάλληλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου