Ο Ανένδοτος Αγώνας του 1961 και το Κόμμα Προοδευτικών: Η πολιτική νηφαλιότητα, υπόδειγμα για το σήμερα

Νέα Πολιτική

Του Τάσου Πανουτσόπουλου*

Οι βουλευτικές εκλογές της 29 Οκτωβρίου του 1961 ανέδειξαν νικήτρια για τρίτη συνεχή φορά την ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις) του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Είχαν προηγηθεί οι εκλογές του 1958 που οδήγησαν σε μεγάλη αύξηση του εκλογικού ποσοστού της Αριστεράς, κάτι που είχε προκαλέσει φόβο και έκπληξη στις αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Πριν την προκήρυξη των εκλογών του 1961 , διεξήχθη μια μεγάλη συζήτηση για το εκλογικό σύστημα. Τελικά οι εκλογές προκηρύχθηκαν μία ημέρα μετά τη δημιουργία της Ενώσεως Κέντρου και την παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή, ενώ τελικά υιοθετήθηκε ένα σύστημα ενισχυμένης αναλογικής.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο Γεώργιος Παπανδρέου και η Ένωσις Κέντρου είχαν καταγγείλει την κυβέρνηση για άσκηση βίας εναντίον του Κέντρου και της Αριστεράς, και για νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος. Ο Γεώργιος Παπανδρέου κατήγγειλε την κυβέρνηση για άσκηση βίας και νοθείας, εξαγγέλλοντας παράλληλα τον Ανένδοτο Αγώνα με αίτημα τη διενέργεια νέων εκλογών, και ξεκινώντας σειρά διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη χώρα.

«No means No» – Η μικρη μηκους ταινια παραγωγης worldgrapher.com σε συνεργασια με το SAVEGREEKWATER

“ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ”…

iskra

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές η τελευταία ενημέρωση από το υπουργείο Ναυτιλίας μιλούσε για 266 Έλληνες επιβαίνοντες στο «Norman Atlantic», για 2 Έλληνες από τους 12 επιβεβαιωμένα νεκρούς και 28 Έλληνες αγνοούμενους. Συγκεχυμένη η εικόνα για την κατάσταση των υπολοίπων 200 περίπου ανθρώπων που επέβαιναν στο πλοίο.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές - τρεις ολόκληρες μέρες μετά το ατύχημα - το αλαλούμ, το χάος, η απόλυτη σύγχυση των αρμόδιων υπηρεσιών όσον αφορά τη διασταύρωση στοιχείων αγνοούμενων και διασωθέντων συνεχιζόταν…

Η Ελλάδα, η μεγαλύτερη εφοπλιστική δύναμη στον κόσμο, η χώρα με τους «οικειοθελώς» φορολογούμενους εφοπλιστές, που η διασωστική της υποδομή σε ό,τι αφορά ναυτικά ατυχήματα εκείνο που κυρίως έχει να επιδείξει είναι η αυτοθυσία, ο αλτρουισμός και η γενναιότητα των παιδιών που συμμετέχουν ως πληρώματα και ως διασώστες σε τέτοιες επιχειρήσεις, παρακολουθεί με ωδίνη μια ακόμα τραγωδία.

Μια τραγωδία με πολλά και αναπάντητα ερωτηματικά. Με πρώτα και αμείλικτα εκείνα τα ερωτήματα που αφορούν την αξιοπλοΐα του βαποριού. Τα ερωτήματα για τις ευθύνες της ιταλικής κυβέρνησης – που είχε το καθοριστικό πρόσταγμα – και της ελληνικής όσον αφορά την επιχείρηση διάσωσης. Τα ερωτήματα που άπτονται ζητημάτων ασφαλείας και υποδομών που διαπιστωμένα παρακάμπτονται στο όνομα του «κόστους» διαμορφώνοντας το περιβάλλον για ατυχήματα όπου το ανθρώπινο «λάθος» αποτελεί το αναπόφευκτο αποτέλεσμα ενός ολοκληρωτικά «λάθους» συστήματος λειτουργίας.

Τα ερωτήματα αυτά γίνονται ακόμα πιο επίμονα αν σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που στις θάλασσές της εκατομμύρια άνθρωποι διακινούνται κάθε χρόνο. Αλλά οι κυβερνώντες το υπόσχονται: Θα διεξαχθούν ενδελεχείς έρευνες για τα αίτια της τραγωδίας. Υποψιαζόμαστε, δε, ότι «το μαχαίρι θα μπει βαθιά στο κόκκαλο». Ειδικά μάλιστα για εκείνες τις ευθύνες που αφορούν το ίδιο το κράτος και έχουν να κάνουν με το πώς το κράτος ζυγίζει την ανθρώπινη ζωή όταν στην άλλη πλάστιγγα της ζυγαριάς βρίσκεται το κέρδος …

Υπάρχουν, άλλωστε, και τα αντίστοιχα προηγούμενα. Σε στεριά, αέρα και θάλασσα:

• Πριν από δυο σχεδόν δεκαετίες, όταν το «Γιάκοβλεφ» πήρε μαζί του πάνω από 70 ανθρώπους εκδόθηκε πόρισμα. Ήταν φυσικά αθωωτικό για τους «από πάνω». Μόνο που το αεροδρόμιο δεν είχε ραντάρ προσέγγισης...
• Όταν ναυάγησε το «Δύστος» έσπευσαν να αθωώσουν την ΑΓΕΤ για το σαπάκι της που τράβηξε στον τάφο 20 ανθρώπους. Πέντε μέρες αργότερα ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας υπέγραψε απόφαση που έδινε άδεια στα πλοία της εταιρείας να σαλπάρουν με μειωμένη σύνθεση του πληρώματος...

ΤΟ ΡΑΙΧ ΑΠΕΙΛΕΙ: ΑΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΣΥΡΙΖΑ, ΣΑΣ ΧΡΕΟΚΟΠΟΥΜΕ!

iskra

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ούτε ένα ούτε δύο. Πέντε (!) ρεπορτάζ, αναλύσεις και άρθρα για την Ελλάδα είχε στο χθεσινό της φύλλο η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η εφημερίδα της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ. Κεντρικό θέμα της πρώτης σελίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας. Τα δύο τρίτα της τρίτης σελίδας. Δεύτερο θέμα της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος της εφημερίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος. Είναι φανερό ότι πείραξε πολύ τους Γερμανούς ηαποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά να εκλέξει τον Σταύρο Δήμα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δείχνουν να απορούν πώς τόλμησαν οι Ελληνες βουλευτές να πάρουν μια απόφαση που δεν εναρμονίζεται με τα γερμανικά συμφέροντα. «Ηαποτυχία του Σταύρου Δήμα είναι μια επώδυνη ήττα για τον κατέχοντα το αξίωμα του πρωθυπουργού Σαμαρά, ο οποίος πιθανόν μας αποχαιρετά» γράφει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της η ναυαρχίδα του γερμανικού Τύπου. «Το κοινοβούλιο εκμηδένισε το σχέδιό του να εκλέξει πρόωρα έναν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε κατόπιν να ολοκληρώσει χωρίς πίεση τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα» εξηγεί η εφημερίδα. «Ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έκανε το παιχνίδι του και έχασε!»έγραψε η σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα του Μονάχου «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ» και συνέχισε: «Ηθελε να σώσει την κυβέρνησή του και χρησιμοποίησε γι' αυτό την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία έτσι έγινε φάρσα»! Ο αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, Ραλφ Μπρίνκχαους, έγινε έξω φρενών με την απόφαση των Ελλήνων βουλευτών: «Είναι απίστευτα εξοργιστικό αυτό που συνέβη!» δήλωσε στην «Χάντελσμπλατ», τη μεγαλύτερη ημερήσια οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας.

Ο Μίκαελ Χίτερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομίας της Κολονίας, ήταν στις δηλώσεις που έκανε στη σκληρή δεξιά γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ» πολύ πιο επιθετικός εναντίον της χώρας μας. «Η νομισματική ένωση θα μπορούσε σήμερα να αντέξει μια έξοδο της Ελλάδας. Τα φαινόμενα μετάδοσης (σ.σ. της κρίσης) σε άλλες χώρες θα ήταν ελάχιστα» είπε και συνέχισε: «Ο ελληνικός πληθυσμός πρέπει να το σκεφτεί τρεις φορές, αν θελήσει να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ απειλεί ολόκληρη τη χώρα μια τεράστια φτωχοποίηση και η έξοδος από την ΕΕ»! Είναι φοβερά αυτά που λέει ο Γερμαναράς -αν τολμήσουν οι Ελληνες να ψηφίσουν Τσίπρα, οι Γερμανοί θα μας διώξουν από το ευρώ και από την ΕΕ!!! Πολύ διαφορετική είναι όμως η άποψη της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία γράφει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της και τα εξής: «Ο Τσίπρας έχει υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του το τέλος της ξένης κυριαρχίας της τρόικας... Το ότι οι Ελληνες έχουν γίνειεπιρρεπείς σε τέτοια συνθήματα έχει πολλές αιτίες. Από μία άποψη έχουν απόλυτο δίκιο. Γιατί, ρωτούν, δείχνει η Κομισιόν της ΕΕ τέτοια επιείκεια απέναντι στους μεγάλους παραβάτες του ελλείμματος, τη Γαλλία και την Ιταλία, επιμένει όμως με πλήρη σκληρότητα στην τήρηση των κανόνων από τη μικρή Ελλάδα;» αναρωτιέται η γερμανική εφημερίδα και απαντά η ίδια: «Πιθανόν είναι ότι αυτή η θέση δεν οφείλεται μόνο στο ότι η ΕΕ και η ΕΚΤ σήμερα μπορούν να εμποδίσουν μια νέα κρίση στην Ελλάδα να μεταδοθεί στην Ιταλία και σε άλλες αποδυναμούμενες χώρες του Νότου. Δεν θα εξαπέλυε λοιπόν ένα φαινόμενο οικονομικού ντόμινο, αλλά πιθανόν ένα φαινόμενο πολιτικού ντόμινο. Υφίσταται ο κίνδυνος ο Τσίπρας με τη συμπεριφορά του να βρει μιμητές. Σε αυτό άλλωστε ποντάρει»!

Κορνήλιος Καστοριάδης: Οι διανοούμενοι και η ιστορία

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Παλαιά φιλοσοφική συνήθεια: Είμαι υποχρεωμένος να σταματήσω κατ’  αρχάς στους όρους με τούς όποιους τίθεται το πρόβλημα. Ιστορία. Μ’ αυτή τη λέξη δεν εννοώ μόνο την ιστορία που έχει γίνει, αλλά και την ιστορία που γίνεται, όπως και την ιστορία που απομένει να γίνει. Αυτή ή ιστορία είναι, ουσιαστικά, δημιουργία —δημιουργία και καταστροφή. Δημιουργία σημαίνει κάτι το εντελώς άλλο από την αντικειμενική απροσδιοριστία ή την υποκειμενική αδυναμία πρό­βλεψης των γεγονότων και της εξέλιξης της ιστορίας. Θα ήταν γε­λοίο αν λέγαμε ότι ή εμφάνιση της τραγωδίας ήταν απρόβλεπτη, και ανόητο αν βλέπαμε τα Κατά Ματθαίον Πάθη ως μια συνέπεια της απροσδιοριστίας της ιστορίας. Η ιστορία είναι ο χώρος όπου το ανθρώπινο ον δημιουργεί οντολογικές μορφές — οι δε ιστορία και κοινωνία είναι οι πρώτες από αυτές τις μορφές.

Το παρακάτω κείμενο βρίσκεται στο βιβλίο «Ο θρυμματισμένος κόσμος» που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις Ύψιλον. Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης, στις 26 Δεκεμβρίου του 1997.

Δημιουργία δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην (και ούτε συνήθως) «καλή» δημιουργία ή δημιουργία «θετικών αξιών». Το Άουσβιτς και το Γκουλάγκ εί­ναι δημιουργίες, το ίδιο όπως και ο Παρθενώνας ή τα Principia Mathematica. ‘Ωστόσο, μεταξύ των δημιουργιών της ιστορίας μας, της ελληνοδυτικής ιστορίας, υπάρχει μία πού εμείς την αποτιμούμε θετικά και την υιοθετούμε. Είναι η θέση σε αμφισβήτηση, η κριτι­κή, ή απαίτηση τού λόγον διδόναι, προϋπόθεση συγχρόνως και της φιλοσοφίας και της πολιτικής. Πρόκειται για μια θεμελιώδη αν­θρώπινη τοποθέτηση — ουδόλως καθολική στην αφετηρία της — , ή όποια προϋποθέτει ότι δεν υπάρχει καμιά εξωανθρώπινη δικαιοδοσία, υπεύθυνη εν τελευταία αναλύσει για ό,τι συμβαίνει στην ιστορία, ότι δεν υπάρχει αληθινή αιτία της ιστορίας ή (μη ανθρώπινος) δημιουργός της ιστορίας- με άλλα λόγια, ότι ή ιστορία δεν έγινε από τον Θεό, από τη φύση ή από οποιουσδήποτε «νόμους». ’Ακριβώς γιατί δεν πίστευαν σε τέτοιους εξωιστορικούς καθορι­σμούς (πέραν του εσχάτου ορίου της Ανάγκης), κατόρθωσαν οι Έλληνες να δημιουργήσουν τη δημοκρατία και τη φιλοσοφία.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ ΝΕΡΑ

iskra

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*

Κάθε χρονιά, γύρω στα τέλη Ιανουαρίου - αρχές Φεβρουαρίου, ο εκάστοτε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών εκφωνεί, σε κοινή συνεδρίαση Βουλής και Γερουσίας, την ομιλία του για την «Κατάσταση της Ενωσης». Σ’ αυτή τη σημαντική παρέμβασή του, προχωρεί σε μια συνολική επισκόπηση των εσωτερικών και διεθνών προβλημάτων, για να χαράξει τις βασικές του προτεραιότητες για το νέο έτος.

Ούτε ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, ούτε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, θα κληθούν να εκφωνήσουν παρόμοια ομιλία. Αλλά κι αν το έκαναν, είναι απίθανο να περιελάμβαναν τη στερεότυπη αποστροφή των Αμερικανών προέδρων: «Η κατάσταση της Ενωσής μας είναι ισχυρή». Ο Πάπας Φραγκίσκος δεν ήταν μια μοναχική φωνή όταν περιέγραφε, πρόσφατα, την Ευρώπη σαν μια γερασμένη οντότητα χωρίς δυναμισμό. Σε διεθνή κλίμακα, πληθαίνουν αυτοί που θεωρούν την Ε.Ε. τον «μεγάλο ασθενή» του παγκόσμιου συστήματος.

Σε πρώτη ματιά, ο διάχυτος πεσιμισμός μοιάζει αδικαιολόγητος. Το 2014 ήταν μια χρονιά σχετικής σταθεροποίησης για την ευρωπαϊκή οικονομία. Είναι αλήθεια ότι το συνολικό ΑΕΠ και η απασχόληση εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω από τα επίπεδα του annus horribilis, του 2008, ενώ η ανάκαμψη παραμένει ισχνή και οι κοινωνικές ανισότητες εκρήγνυνται. Παρ’ όλα αυτά, το ευρώ βγήκε από την εντατική και οι χώρες της περιφέρειας, που επλήγησαν σκληρότατα από την κρίση, αρχίζουν δειλά δειλά να ξεμυτίζουν από την ύφεση, έχοντας βελτιώσει, με τεράστιο κοινωνικό κόστος, τα δημόσια οικονομικά τους.

Ωστόσο, η κατάσταση της Ενωσης θυμίζει ολοένα και περισσότερο το συμπαθές υποζύγιο στον μύθο τουΝασρεντίν Χότζα. Πάνω που έμαθε να ζει με την οικονομία της μόνιμης λιτότητας, κινδυνεύει να υποστεί το μοιραίο από τη σφαίρα της πολιτικής. Οι εξελίξεις του 2014 ήταν, σε αυτό το επίπεδο, καταιγιστικές. Στις ευρωεκλογές του Μαΐου, τα κόμματα εξουσίας υπέστησαν οδυνηρές απώλειες στις περισσότερες χώρες –η Γερμανία αποτελεί σημαντικότατη εξαίρεση– προς όφελος κομμάτων διαμαρτυρίας που τείνουν να ανατρέψουν το υπάρχον πολιτικό σκηνικό.

Στις βόρειες χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα, η κοινωνική διαμαρτυρία κατευθύνθηκε κυρίως προς την ξενοφοβική Δεξιά, ενώ στις χώρες της περιφέρειας ωφελήθηκαν κυρίως αριστερές, ριζοσπαστικές δυνάμεις, όπως το Podemos και η Ενωμένη Αριστερά στην Ισπανία, το Σιν Φέιν στην Ιρλανδία και οΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Κοινός παρονομαστής, η συρρίκνωση των συστημικών, φιλοευρωπαϊκών κομμάτων, ιδιαίτερα της Κεντροαριστεράς, η οποία σε ορισμένες χώρες αντιμετωπίζει πλέον υπαρξιακά προβλήματα.

Νίκος Χουντής: Διαγραφή του δημόσιου χρέους! (Επίκαιρα, 18-23 Δεκεμβρίου 2014)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Την προτεραιότητα που έχει ο στόχος διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, όπως συλλογικά αποφάσισε το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνει ο Νίκος Χουντής, πρώην ευρωβουλευτής, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και υπεύθυνος της ομάδας που συγκρότησε πρόσφατα το κόμμα για την προετοιμασία του στην κατεύθυνση υλοποίησης αυτού του στόχου, όταν εκλεγεί στην κυβέρνηση. Στην συνέντευξη που παραχώρησε στα Επίκαιρα υπογραμμίζει επίσης τις ευθύνης της ΕΕ για την ελληνική κρίση, την μετατροπή της Ελλάδας σε πειραματόζωο, την απώτερη επιδίωξη των πιστωτών για διάσωση των γερμανογαλλικών επιχειρήσεων μέσα από τον δανεισμό της Ελλάδας, κ.α.

- Ήσασταν ευρωβουλευτής τα κρίσιμα χρόνια που η ΕΕ μαζί με το ΔΝΤ επέβαλαν στην Ελλάδα τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας. Πως αξιολογείτε την στάση της ΕΕ κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης;

- Η ΕΕ έχει τεράστιες ευθύνες για την τροπή που έχει πάρει το ζήτημα της ελληνικής κρίσης, για τον τρόπο που αντέδρασε και συμπεριφέρθηκε τόσο κατά την εμφάνισή της, όσο και τον τρόπο που συμφώνησε για την αντιμετώπισή της. Με ευθύνη και της ΕΕ η χρηματοπιστωτική κρίση στην Ελλάδα μετατράπηκε σε κρίση δημοσίου χρέους, προκειμένου να σωθούν, όπως άλλωστε ομολόγησε σε ερώτησή μου και ο τότε επίτροπος οικονομικών κος Ρεν, οι τράπεζες και η ευρωζώνη.

Οι εμιγκρέδες της ζωής μας – Πρώτη στάση , Μπρνό

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Καλησπέρα , καλά Χριστούγεννα και χρόνια πολλά εις άπασες και άπαντες.

Το blog ξεκινά σήμερα μια σειρά συνεντεύξεων με φίλους και γνωστούς που στη διάρκεια της κρίσης βρέθηκαν να μεταναστεύουν κυριολεκτικά στα 4 σημεία του ορίζοντα αναζητώντας βιοπορισμό και λύσεις  στα προβλήματα που προξένησε και συνεχίζει να προξενεί η μνημονιακή πολιτική .

Η προσπάθεια δεν επιδιώκει ένα ακόμα μελόδραμα αλλά αποτελεί μια καταγραφή θέσεων και απόψεων προς προβληματισμό. Εξυπακούεται πως όποιος άλλος φίλος/φίλη του blog επιθυμεί να θέσει τα δικά του ερώτηματα στις επόμενες συνεντεύξεις, είτε βρίσκεται ο ίδιος/ίδια σε ανάλογη θέση μακριά από τη χώρα και θέλει να παρουσιάσει τις δικές του απόψεις , μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας στο ellas2012@ymail.com

Η πρεμιέρα γίνεται με τον Κώστα Τάσκο, Ηλεκτρονικό μηχανικό & μηχανικό Η/Υ που ζει και εργάζεται στο Μπρνο της Τσεχίας.

 Είστε η/ο ;

-Κωνσταντίνος Τάσκος, απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρονικών Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών του Πολυτεχνείου Κρήτης, εργαζόμενος ως UNIX administrator.

Σε ποια χώρα βρίσκεστε ;

-Ζω και εργάζομαι στο Μπρνο της Τσεχίας. Από την Ελλάδα έφυγα 26/03/2012, επί Παπαδήμου!

ΕΡΕΥΝΑ: Ιστορίες για τις κρίσεις χρέους -2ο Μέρος

Στο Κόκκινο

Ιδιωτικοποιήσεις Μια έρευνα του paratiritis.gr για την ιστορία των κρίσεων μέσα στα χρόνια. Οι πολιτικές, οι «σωτήρες» και οι επιπτώσεις απο τις ΗΠΑ του 19ου αιώνα στην Λατινική Αμερική και την Ελλάδα. Αποκλειστικά στο Κόκκινο.   Χρέος : Μία ιστορία πολιτικής χειραγώγησης και ασύδοτης κερδοσκοπίας απο λίγους και ακραίας πτώχειας για τους πολλούς

Του Γ. Τριποταμιανού απο τον paratiritis.gr 

Οι κρίσεις χρέους στην Ελλάδα

1893: Μία χρεωκοπία με διαπλοκή, κερδοσκοπία και ξένο παράγοντα

Η 10η Δεκεμβρίου 1893, για τους περισσότερους ‘Ελληνες δεν σημαίνει τίποτε. Και όμως, την ημέρα αυτή, ουσιαστικά ξεκίνησε η περιπλάνηση του σύγχρονου ελληνικού κράτους στον αστερισμό των…πτωχεύσεων. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, από το βήμα της Βουλής, ανακοίνωσε το ιστορικό «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», κλείνοντας με τον τρόπο αυτό ένα κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας που περιλαμβάνει : μία πορεία υπερδανεισμού, δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ασύστολης κερδοσκοπίας από τους ξένους, αλλά και Έλληνες δανειστές, παρεμβάσεων των υπερδυνάμεων της εποχής για λογαριασμό των τραπεζιτών του, των ομολογιούχων υπηκόων τους, γεωπολιτικών παιγνιδιών, αλλά και μπόλικο παρασκήνιο στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Η αλήθεια είναι ότι η πτώχευση του 1893 θυμίζει σε πολλά σημεία τη σημερινή κρίση. Τα αίτια που την προκάλεσαν, ο ρόλος του ξένου παράγοντα, οι πολιτικοί χειρισμοί στο εσωτερικό, η στάση των ξένων δανειστών και η στήριξη από τις κυβερνήσεις τους, ο ρόλος αλλά και η στάση των ελλήνων κεφαλαιούχων, οι ξένοι τεχνοκράτες και οι επιπτώσεις στο επίπεδο ζωής των ελλήνων, έχουν πολλά κοινά σημεία με τη σημερινή δεινή οικονομική κατάσταση.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: Η ελληνική οικονομία πριν την κήρυξη της χρεωκοπίας είχε βρεθεί στη δίνη μίας διεθνούς οικονομικής ύφεσης, που ξεκίνησε το 1871. Η διεθνής κρίση είχε τρία κομβικά σημεία: την κρίση της Γαλλίας, τη διετία 1882-1884, την κρίση των σιδηροδρόμων στις ΗΠΑ και την κρίση Μπάρινγκ στην Αγγλία. Οι επιπτώσεις στην Ελλάδα ήταν ανάλογες με αυτές που καταγράφηκαν στην πρόσφατη κρίση χρέους: σημειώθηκε κρίση στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, η οποία στη συνέχεια μετατράπηκε σε δημοσιονομική κρίση που μετατράπηκε στη συνέχεια σε κρίση χρέους. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού για μία δεκαετία (1883-1893) χρηματοδοτήθηκε μέσω δανεισμού. Στην πραγματικότητα, με το δανεισμό χρηματοδοτήθηκαν οι υπερμεγέθεις για τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας δημόσιες δαπάνες και επενδύσεις, καθώς και οι δαπάνες εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους. Κοντολογίς, η χρηματοδότηση του ελλείμματος μεταφέρθηκε με τον τρόπο αυτό στις μελλοντικές γενιές.

Ο κύβος ερρίφθη… εκλογές 25 Ιανουαρίου

Νέα Κρήτη

του Γιώργου Σαχίνη 

Η 29η Δεκεμβρίου 2014 εκ των πραγμάτων σημαδεύει το πολυθρύλητο τέλος της μεταπολίτευσης με την αποφασιστική συμμετοχή στα πράγματα της χώρας των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αποδέσμευσε με εκρηκτικό τρόπο η οικονομική της χρεωκοπία.

Η τόλμη και η φρόνησις πρωταγωνιστών και λαού θα αποφασίσουν αν η Ιστορία θα καταγράψει την ημερομηνία αυτή ως την απαρχή μιας νέας εποχής, μιας ασφαλούς αλλαγής προς το καλύτερο με προοπτική ή μιας μέρας ενός ακόμη "σκληρού Δεκέμβρη", όπου η εθνική ηγεσία δεν ήταν συγχρονισμένη με τη φυσιογνωμία και το κάλεσμα των καιρών.

Τρίτη και "φαρμακερή"

«Φαρμακερή» αποδείχθηκε η τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς δε συγκεντρώθηκαν οι απαιτούμενες 180 βουλευτικές ψήφοι, αποτέλεσμα που οδηγεί σε διάλυση της παρούσας Βουλής και στη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών στις 25 Ιανουαρίου.

Το αποτέλεσμα της τρίτης ψηφοφορίας για την κυβέρνηση Σαμαρά ήταν απογοητευτικό, καθώς η υποψηφιότητα του Στ. Δήμα δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ούτε μία περισσότερη ψήφο σε σχέση με το αποτέλεσμα της δεύτερης ψηφοφορίας, δηλαδή 168 «ναι». Υπέρ του Στ. Δήμα ψήφισαν 168 βουλευτές, ενώ "παρών" ψήφισαν 132 βουλευτές.

Από το αποτέλεσμα της τρίτης ψηφοφορίας προκύπτει ότι τελικά, παρά τις προσπάθειες του Α. Σαμαρά - είχε πει ότι κάνει ό,τι μπορεί για να εκλεγεί πρόεδρος - δεν κατάφερε να μεταπείσει ούτε έναν από τους 12 ανεξάρτητους βουλευτές που στις προηγούμενες δύο ψηφοφορίες είχαν ψηφίσει "παρών". Επιπλέον, οι κοινοβουλευτικές ομάδες της ΔΗΜ.ΑΡ. και των ΑΝ.ΕΛ. δεν είχαν άλλες "διαρροές", γεγονός που έκρινε και το τελικό αποτέλεσμα.

Άρτος, προεκλογικά θέματα και πολιτικό διακύβευμα

Νέα Κρήτη

Ελάχιστοι γνωρίζουν τον Decimus Junius Juvenalis τον τελευταίο μεγάλο Ρωμαίο σατυρικό ποιητή, στον οποίο αποδίδεται η πατρότητα της φράσης panem et circenses (άρτος και θεάματα). Όλοι όμως αναγνωρίζουν στη φράση αυτή μία διαχρονική αρχή διακυβέρνησης. Η υψηλή αξία του θεάματος και ειδικότερα του πολιτικού θεάματος σε κάθε μορφή διακυβέρνησης, ο εύκολος εργαλειακός του χαρακτήρας και η άμεση αποτελεσματικότητά του, καθιστούν το πολιτικό θέαμα αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής ζωής. Και ακόμη παραπέρα, στο σύγχρονο δόγμα, όταν λείπει ο άρτος ας περισσεύουν τα θεάματα. Το πολιτικό θέαμα θα είναι λοιπόν το κυρίαρχο θέαμα όλο το επόμενο διάστημα, ειδικά σε αυτή την προεκλογική περίοδο.  

Της Αλεξάνδρας Πολιτάκη

Το πολιτικό διακύβευμα έχει φτιαχτεί μέσα στην κρίση και έχει τεθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό εκφρασμένο με διαφορετικά ονόματα σε όλα τα πεδία: μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί, ευρωπαϊστές - ευρωσκεπτικιστές, πρωτογενές πλεόνασμα - ανεργία, αποπληρωμή του χρέους - διάλυση της κοινωνίας, πολιτική σταθερότητα - πολιτική αβεβαιότητα. Τελικά όμως, όλα συμπυκνώνονται σε ένα ερώτημα: συνεχίζουμε ως έχει ή αλλάζουμε;

Η απάντησή του θα κρίνει αναμφίβολα το εκλογικό αποτέλεσμα για όλους. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι θα κρίνει και το μέλλον της χώρας, τους διεθνείς συσχετισμούς της, τις σχέσεις της με εταίρους, φίλους, συμμάχους. Πολλοί, βλέπουν σε αυτό το τέλος μίας μακράς διακυβέρνησης που σφραγίστηκε με την εναλλαγή στην εξουσία ή τη συγκυβέρνηση δύο κομμάτων, με ελέω Θεού οικογενειοκρατικές διαδοχές, με διαπλοκή, διαφθορά και σκάνδαλα, και ξεκίνησε πολύ πριν την κρίση. Και κάποιοι, επιθυμούν να δουν στο εκλογικό αποτέλεσμα το τέλος μιας εποχής. Με αυτά τα ζητούμενα, ένα απαιτητικό μείγμα πολιτικών οραμάτων, επιθυμιών μιας ζωής, προσδοκιών μιας γενιάς ή και περισσότερων, και αδυσώπητων κοινωνικών αναγκών, θα απαντηθεί το εκλογικό ερώτημα. Πράγμα που με απλά λόγια σημαίνει "χαλαρή ψήφος" δεν υπάρχει.  

Σε 67,6 δις ευρώ εκτιμάται το δημοσιονομικό-χρηματοδοτικό κενό του 2014

kontranews

του Γιώργου Βάμβουκα

Σε άρθρο μου από τη θέση αυτή στις 15 Ιανουαρίου του 2014, με τίτλο “Υποκριτές, αδύναμοι και ικανοί για όλα”, έγραφα τα εξής προφητικά: «Το ενδεχόμενο, το δεύτερο εξάμηνο του 2014, η χώρα μας να εξαναγκαστεί στην υπογραφή μιας νέας μνημονιακής δανειακής σύμβασης, είναι σχεδόν βέβαιη και αναπόφευκτη συνέπεια της ύπαρξης δημοσιονομικού κενού τουλάχιστον 15 δις ευρώ (€) την επόμενη διετία. Το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να αντιληφθεί, ότι, με την λογιστικοποίηση των κύριων δημοσιονομικών δεικτών, οι πιστωτές της χώρας και οι τροικανοί, δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούν την αναγκαιότητα ενός τρίτου κουρέματος του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Πώς θα πειστούν οι διεθνείς χρηματαγορές ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο, όταν τα Greek statistics, τους έχουν κάνει καχύποπτους ως προς την φερεγγυότητα των εθνικολογιστικών μας στοιχείων;». Όταν πριν ένα χρόνο έγραφα το συγκεκριμένο άρθρο, για την εκτίμηση του δημοσιονομικού κενού είχα χρησιμοποιήσει την μαρτυρία της τρόικας, που προέβλεπε το δημοσιονομικό κενό κατά την περίοδο 2014-2015 σε 15 δις €. 

TELEGRAPH: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ

iskra

ΑΤΕΡΜΟΝΟ ΕΠΟΣ ΚΡΙΣΗΣ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Παραθέτουμε αποσπάσματα από άρθρο της βρετανικής «TELEGRAPH », το οποίο δίνει στην ουσία απάντηση στους ισχυρισμούς Χαρδούβελη από το «Βήμα » της περασμένης Κυριακής (28/12), ότι τάχα η ευρωζώνη έχει θωρακισθεί έναντι ενός Grexit.

Ως ευσεβείς πόθους χαρακτηρίζει η βρετανική Telegraph σε σημερινό της δημοσίευμα τις αναφορές εκείνων που υποστηρίζουν πως το ευρώ θα ενισχυόταν από μια ελληνική έξοδο, ξεκαθαρίζοντας πως ενδεχόμενο «Grexit» θα οδηγούσε και άλλα κράτη εκτός της ζώνης του ευρώ.

Η βρετανική εφημερίδα σε άρθρο της σημειώνει πως η Ελλάδα, καθώς και μια σειρά από άλλες περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης, χρειάζονται πράγματι να εγκαταλείψουν το ευρώ για να ανακτήσουν την επιθυμητή ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα του χρέους τους. Ωστόσο, ξεκαθαρίζει πως αυτό θα πρέπει να συμβεί με ελεγχόμενο, διαπραγματεύσιμο και τακτικό τρόπο, με προστασία των ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων και με τη βοήθεια του ΔΝΤ.

Αν και η εφημερίδα αναφέρει πως το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης είναι πολύ ισχυρότερο από ό,τι ήταν κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης του 2011- 2012 και η ευρωζώνη έχει ενισχυθεί με μια σειράδικτύων ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης της υπόσχεση της απεριόριστης αγοράς ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ξεκαθαρίζει πως η άποψη αυτών που μερικές φορές υποστηρίζουν ότι το ενιαίο νόμισμα θα γινόταν στην πραγματικότητα πιο ισχυρό από μια ελληνική έξοδο, καθώς θα μπορούσε να παράσχει ένα τέτοιο συγκλονιστικό παράδειγμα για τους άλλους είναι απλώς ευσεβείς πόθοι.

Κυβερνώντας εν μέσω πόλωσης: Η υπηρεσιακή κυβέρνηση Στυλιανού Μαυρομιχάλη και οι εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963

Νέα Πολιτική

Του Σπύρου Λυγκούρη*

Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος ενός μεγάλου αφιερώματος στις υπηρεσιακές κυβερνήσεις, που γνώρισε  η χώρα την περίοδο του μετεμφυλιακού κράτους 1950-1967. Η περίοδος αυτή, που από την σύγχρονη ιστοριογραφία αποκαλείται « Καχεκτική Δημοκρατία», χαρακτηρίζεται από συχνές και θορυβώδεις εναλλαγές εξουσίας, έντονο παρασκήνιο, καθώς και από παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κυριότερων παικτών του πολιτικού σκηνικού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η παρουσία των υπηρεσιακών κυβερνήσεων έπρεπε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο για την εγγύηση της σταθερότητας και νομιμότητας, εν μέσω συνθηκών ακραίας πόλωσης.

Το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Στυλιανού Μαυρομιχάλη (28.9.1963-8.11.1963), προέδρου του Αρείου Πάγου, που οδήγησε την χώρα σχετικώς ομαλά στις εκλογές της 3^ης Νοεμβρίου 1963, οπότε και η Ένωση Κέντρου (Ε.Κ) του Γεωργίου Παπανδρέου κατήγαγε την ιστορική πρώτη της εκλογική νίκη. Η κυβέρνηση του Στυλιανού Μαυρομιχάλη προέκυψε μετά από την απoμάκρυνση της «πολιτικοϋπηρεσιακής» κυβέρνησης του Παναγιώτη  Πιπινέλη (26.6.1963-26.9.1963). Θυμίζουμε, ότι το σχήμα του Πιπινέλη ακολούθησε την παραίτηση της κυβερνήσεως της Ε.Ρ.Ε (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις) του Κωνσταντίνου Καραμανλή (11.6.1963), μετά την ρήξη του Μακεδόνα πολιτικού με τον Βασιλέα Παύλο.  Μετά την εξέλιξη αυτή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανεχώρησε για τον εξωτερικό, με αποτέλεσμα η ηγεσία της Ε.Ρ.Ε να περιέλθει στα χέρια της τριανδρίας των Παναγιώτη Κανελλόπουλο, Παναγή Παπαληγούρα και Κωνσταντίνο Ροδόπουλο.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΑ ΛΗΣΜΟΝΟΥΝ ΟΤΙ ΔΙΕΓΡΑΨΑΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥΣ

iskra

ΚΟΙΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕ 18 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΧΡΕΗ ΚΑΙ ΕΠΙΤΟΚΙΑ

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΤΟΜΑ ΠΙΚΕΤΙ ΣΤΗ LIBERATION

Το πιο θλιβερό στην ευρωπαϊκή κρίση είναι η εμμονή των ηγετών να παρουσιάζουν την πολιτική τους ως τημόνη δυνατή και ο φόβος που τους προκαλεί κάθεπολιτική αναταραχή η οποία μπορεί να αλλάξει αυτή τη χαρούμενη ισορροπία.  

Αυτά γράφει σε άρθρο του στη σημερινή Λιμπερασιόν (30/12) ο γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί, συγγραφέας του βιβλίου «Το κεφάλαιο τον 21ο αιώνα» που έχει γίνει μπεστ σέλερ σε όλο τον κόσμο.  

Κατά την άποψή του, το βραβείο κυνισμού ανήκει στον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος από τότε που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο LuxLeaks εξηγεί ήρεμα στην κατάπληκτη Ευρώπη ότι δεν είχε άλλη επιλογή, αφού η βιομηχανία της χώρας του διερχόταν κρίση και έπρεπε να βρει μια αναπτυξιακή στρατηγική για τη χώρα του. «Τι άλλο μπορούσα να κάνω», μοιάζει να αναρωτιέται, «από το να καταστήσω τη χώρα μου έναν από τους χειρότερους φορολογικούς παραδείσους της Ευρώπης;» Οι γείτονές του, που αντιμετωπίζουν εδώ και δεκαετίες την αποβιομηχάνιση των χωρών τους, είναι βέβαιο ότι εκτιμούν πολύ αυτές τις εξηγήσεις.  

Είναι καιρός να αναγνωριστεί ότι το πρόβλημα βρίσκεται στους ίδιους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, επισημαίνει ο Πικετί. Και ότι μόνο μια δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης θα επιτρέψει να ακολουθηθεί μια πολιτική κοινωνικής προόδου. 

Για να αποτραπεί η επανάληψη σκανδάλων όπως το LuxLeaks, πρέπει να καταργηθεί ο κανόνας της ομοφωνίας στη φορολογική πολιτική και να λαμβάνονται με απλή πλειοψηφία όλες οι αποφάσεις που αφορούν τη φορολόγηση των μεγάλων εταιρειών (και, κατά προτίμηση, των μεγάλων εισοδημάτων και των μεγάλων περιουσιών). Κι αν το Λουξεμβούργο και άλλες χώρες το αρνηθούν, θα πρέπει οι χώρες που το επιθυμούν να συγκροτήσουν έναν σκληρό πυρήνα που θα εργαστεί σε αυτή την κατεύθυνση και θα απομονώσει όλους εκείνους που συνεχίζουν να θέλουν να λειτουργούν σε φορολογική αδιαφάνεια.  

ΖΗΤΩ Η... "ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ"!

iskra

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα διεξαχθούν με μια λέξη να δεσπόζει στην πορεία προς τις κάλπες: «Σταθερότητα». Η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μαζί με τα δεκανίκια τους θα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «υπονομεύει τη σταθερότητα της χώρας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του θα επιδιώξει να αντιστρέψει την κατηγορία και να αναδειχτεί εκείνος ως «εγγυητής της σταθερότητας».

Ας δούμε, όμως, ποιο είναι το πλαίσιο, ποιοι είναι οι πυλώνες αυτής της «σταθερότητας»:

• Είναι η ΕΕ των 30 εκατομμυρίων ανέργων και των 100 εκατομμυρίων φτωχών. Η ΕΕ στο εσωτερικό της οποίας τα πλεονάσματα της Γερμανίας – κατά δήλωση της κυρίας Λαγκάρντ – είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας. Είναι η ΕΕ του κυρίου «καλό κουράγιο Έλληνες» Ολι Ρεν και του μετρ της φοροαποφυγής πολυεθνικών πρώην πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου και νυν προέδρου της Κομισιόν κ.Γιούνγκερ.
• Είναι η ΕΚΤ του κ.Ντράγκι, δηλαδή του πρώην αντιπροέδρου του ευαγούς ιδρύματος της «Goldman Sachs». Η ΕΚΤ που ακόμα και τώρα παίζει με τα ελληνικά ομόλογα. Που βασικό της μέλημα είναι να λειτουργεί ως τροχονόμος της χρηματοπιστωτικής φούσκας και όταν σκάει η φούσκα αποστολή της είναι η σωτηρία των τραπεζών δια της σταύρωσης των λαών. Είναι η ΕΚΤ του κ.Ντράγκι ο οποίος μόλις πριν ένα μήνα, στις 18 Νοέμβρη 2014, αναφερθείς στο ελληνικό δημόσιο χρέος δήλωνε ότι είναι αντιπαραγωγικό να μιλάμε για μείωση, αναδιάρθρωση ή κούρεμά του και απαιτούσε την εντατικοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.
• Είναι το ΝΑΤΟ. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς. Περιοριζόμαστε σε ένα: Είναι στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, εδώ όπου κάθε γενικός γραμματέας της «συμμαχίας» δίνει συγχαρητήρια στις ελληνικές κυβερνήσεις για το γεγονός ότι κρατούν την Ελλάδα πρωταθλήτρια στις εξοπλιστικές δαπάνες ακόμα και τα χρόνια της κρίσης, που από τα 12 «σούπερ πούμα» στην προχτεσινή ναυτική τραγωδία λειτουργούσαν μόνο τα 3 κι από αυτά επιχειρούσε μόνο το 1…

Αυτοί είναι οι πυλώνες της «σταθερότητας». Όσο για τη θέση της Ελλάδας μέσα στο πλαίσιο που ορίζεται από αυτούς τους πυλώνες «δεν αμφισβητείται», όπως δηλώνεται αρμοδίως.

Ποια είναι όμως αυτή καθ’ αυτή η «σταθερότητα» την οποία βιώνει ο ελληνικός λαός; Για την ακρίβεια ποια είναι η κοινωνική πραγματικότητα που έχουν το θράσος να τη βαφτίζουν «σταθερότητα» και το ακόμα μεγαλύτερο θράσος να μας απειλούν σε περίπτωση που «διασαλευτεί»;

Η «σταθερότητά τους» είναι:

Η ΝΔ ΣΤΟ «ΙΚΡΙΩΜΑ» ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

iskra

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Εκλογές, λοιπόν! Αυτό αποφάσισε η Βουλή. Αρνήθηκε να δώσει ουσιαστικά «ψήφο εμπιστοσύνης» 180 βουλευτών στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου για να της παρατείνει τον πολιτικό βίο επί ακόμη ενάμιση χρόνο. Παρόλο που αυτή η Βουλή βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με τη λαϊκή βούληση, συνειδητοποίησε φαίνεται ότι είναι καλύτερο για την ίδια να διαλυθεί και να δώσει τη θέση της σε μια νεοεκλεγμένη. Ποιος ξέρει, ίσως και να λειτούργησε το ένστικτο αυτοσυντήρησης του συστήματος, το οποίο σίγουρα δεν κινητοποιήθηκε για να δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα υπέρ των Σαμαρά - Βενιζέλου. Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε φυσικά ότι η ΝΔ θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά αυτήν τη στιγμή μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί ένας τέτοιος ισχυρισμός.

Στο διάστημα των τεσσάρων εβδομάδων που μεσολαβούν έως τις εκλογές, μπορεί φυσικά να αλλάξει το πολιτικό κλίμα, το οποίο σήμερα ευνοεί συντριπτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για την ώρα φαίνεται αδύνατον να βγει η ΝΔ πρώτο κόμμα. Πέραν των δημοσκοπήσεων, φταίει και ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς. Αν όντως πιστεύει ότι η ΝΔ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα, τότε ήταν λάθος του που όλο το προηγούμενο διάστημα χαρακτήριζε τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές «εθνική καταστροφή» και «εθνική περιπέτεια». Γιατί θα ήταν «εθνική καταστροφή» οι εκλογές, αφού θα τις κερδίσει η ΝΔ; Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι παράλογος! Αφού πρωθυπουργός είναι ο Αντώνης Σαμαράς, πρωθυπουργός της υπηρεσιακής κυβέρνησης που θα διενεργήσει τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές θα είναι ο Αντώνης Σαμαράς και στη συνέχεια και πάλι πρωθυπουργός θα είναι ο Αντώνης Σαμαράς βάσει της βεβαιότητας ότι νικητής των εκλογών θα είναι η ΝΔ, πού ακριβώς βρίσκεται η... «εθνική καταστροφή» των εκλογών αυτών; Είναι εξόφθαλμο ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με τον συλλογισμό του πρωθυπουργού! Να χαρακτηρίσει π.χ. «άσκοπη ενόχληση» τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές, το καταλαβαίνουμε.

Να χαρακτηρίζει, όμως, τις εκλογές «εθνική καταστροφή» όταν αυτός κυβερνούσε, αυτός κυβερνά και αυτός θα συνεχίσει να κυβερνά, όπως μας διαβεβαιώνει μέσω της ακράδαντης πίστης του στη νίκη της ΝΔ, σημαίνει ότι μας κοροϊδεύει αναφορικά με το τι θα γίνει στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου! Είναι προφανές ότι κανένας πολιτικός ηγέτης δεν ομολογεί την ήττα του κόμματός του πριν από μία εκλογική αναμέτρηση. Λογικό είναι να μην το κάνει φυσικά ούτε ο Αντώνης Σαμαράς και σε αυτό δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε. Από εκεί και πέρα, όμως, είναι εξαιρετικά πιθανή, στα όρια της βεβαιότητας, η εκλογική ήττα της ΝΔ και η κατάληψη της πρώτης θέσης από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μία τραπεζική χώρα

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου

Το σύστημα έχει πάρει τα μέτρα του…

Ο Κέννεθ Γκαλμπρέηθ, ένας από τους σπουδαιότερους οικονομολόγους του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, υποστήριζε πως κάθε κραχ, κάθε μεγάλη και βαθειά οικονομική κρίση οφείλεται σε δύο λόγους. Την άγνοια της οικονομικής ιστορίας και την ανθρώπινη απληστία. Την καρδιά του καπιταλισμού.

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στην αγορά κατοικίας στις ΗΠΑ το 2008 με τα δάνεια υψηλού ρίσκου που έδιναν οι τράπεζες, συνέβη, γιατί οι τράπεζες, ο στυλοβάτης του συστήματος -καθοδηγητής και υποβολέας του, επίσης- βρήκαν τη μέθοδο να κερδοσκοπήσουν χοντρά. Η διασύνδεση των οικονομιών διασφάλισε τη μεταφορά της κρίσης, όταν έσκασε η φούσκα στις ΗΠΑ, σε όλο τον πλανήτη.

Αυτή η κρίση των δανείων υψηλού ρίσκου, για μία ακόμη φορά έδειξε πόσο εκτεθειμένο είναι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα -που αποτελεί έναν απροσπέλαστο δαίδαλο αδιαφάνειας- στις οργανωμένες κινήσεις κερδοσκοπίας. Κινήσεις, απέναντι στις οποίες τα κράτη δεν έχουν καμία άμυνα, εκτός αν θεωρήσουμε αυτή τη γελοιότητα των επιτοκίων, άμυνα. Ενα από τα σημαντικότερα στοιχεία αυτής της κρίσης έχει να κάνει με το ποιος, τέλος, φορτώνεται αυτή τη ζημιά που προκάλεσαν οι κερδοσκοπικές κινήσεις και η απληστία κάποιων καθαρμάτων. Μα, όλοι εμείς.

Οι κεντρικές τράπεζες δανείζουν αφειδώς δισεκατομμύρια σε τραπεζικά ιδρύματα που τζογάρισαν στη φούσκα των ακινήτων, για να μην πτωχεύσουν. Και αυτά τα εκατομμύρια που δανείζουν, ουσιαστικά τα πληρώνουμε εμείς. Διότι αυτά τα τεράστια ποσά «οικονομικής στήριξης», οι κυβερνήσεις τα κόβουν από τις χρηματοδοτήσεις του προϋπολογισμού στα ταμεία, την παιδεία, την υγεία και όλες τις κοινωνικές, λεγόμενες, δαπάνες.

«Λευκή», αναίμακτη γενοκτονία*

Το Ποντίκι

Είναι γνωστό, καθώς είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, πως το ελληνικό Κοινοβούλιο, στο όνομα του ελληνικό λαού, ψηφίζει για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ενδεχομένως και ο ίδιος ο ελληνικός λαός θα κληθεί το αμέσως επόμενο διάστημα να ψηφίσει για το ποιος θα τον κυβερνήσει. Αυτό που δεν είναι και τόσο γνωστό είναι ότι ο ελληνικός λαός λιγοστεύει, ο πληθυσμός της Ελλάδας βρίσκεται σε πορεία μείωσης για πρώτη φορά στην Ιστορία του νεοελληνικού κράτους.

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής (Μάιος 2011), τα οποία οριστικοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 2014. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν πως βρίσκεται σε εξέλιξη μια «λευκή», αναίμακτη γενοκτονία του ελληνικού λαού ως αποτέλεσμα της μνημονιακής πολιτικής.

Δεν μειώνονται μόνο το ΑΕΠ, οι μισθοί, οι συντάξεις, το κοινωνικό κράτος, συνολικά το επίπεδο ζωής της κοινωνίας, αλλά μειώνεται και ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε αυτήν τη χώρα. Πρόκειται για την πρώτη μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας που καταγράφεται από συστάσεως νεοελληνικού κράτους. Σε καμία απογραφή ώς τώρα μετά το 1828 δεν είχαμε μείωση πληθυσμού, ούτε καν σ’ αυτές που έγιναν το 1951 μετά την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, το 1961 και το 1981 μετά τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα τις δεκαετίες του ’50 και του ’70.

Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν άλλα έξοδα

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ας υποθέσουμε ότι υπήρχε μια χώρα με αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία στην οποία το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο έπρεπε να δωροδοκήσει μερικές δεκάδες βουλευτές για να παραμείνει στην εξουσία.

Ας υποθέσουμε επίσης ότι κάθε βουλευτής χρειάζεται από δυο έως τρία εκατομμύρια ευρώ για να αλλάξει την ψήφο του και λείπουν 12 βουλευτές για μια κρίσιμη ψηφοφορία. Απαιτούνται δηλαδή τουλάχιστον 36 εκατομμύρια ευρώ – πέραν αυτών που δόθηκαν για να φτάσουμε ως εκεί.

Δυστυχώς εάν υπήρχε διαρροή αυτής της πληροφορίας οι τιμές θα ανέβαιναν ενώ αρκετοί ακόμη βουλευτές που αρχικά στήριζαν την κυβέρνηση θα ζητούσαν και αυτοί αύξηση των αποδοχών τους, υπουργοποιήσεις κτλ.

Φυσικά σε μια τέτοια χώρα θα απαιτούνταν και ένας τεράστιος μηχανισμός προπαγάνδας για να συγκαλύπτει το μηχανισμό εξαγοράς βουλευτών. Οι μεγαλοδημοσιογράφοι των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης μαζί με τους αρχισυντάκτες και τους διευθυντές σταθμών θα ζητούσαν τρομακτικές αυξήσεις μισθών, ειδικά αν υπήρχε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Αν υπολογίσεις πέντε μεγάλους σταθμούς και άλλες τόσες εφημερίδες, με τους μισθούς ανώτατων στελεχών να ξεπερνούν τα δέκα χιλιάδες ευρώ το μήνα, το κόστος αυξάνεται σημαντικά.

Τα χρήματα αυτών των δημοσιογράφων πληρώνονται φυσικά από μεγάλες τράπεζες είτε μέσω διαφημίσεων είτε με χαμηλότοκα δάνεια. Αν λόγου χάρη ένας σταθμός ζητούσε 95 εκατομμύρια ευρώ πριν από την ψηφοφορία εύκολα μπορούμε να υποθέσουμε τι «έξοδα» θα είχε σε προεκλογική περίοδο.

ΕΡΕΥΝΑ: Ιστορίες για τις κρίσεις χρέους -1ο Μέρος

Στο Κόκκινο

Ιδιωτικοποιήσεις Μια έρευνα του paratiritis.gr για την ιστορία των κρίσεων μέσα στα χρόνια. Οι πολιτικές, οι «σωτήρες» και οι επιπτώσεις απο τις ΗΠΑ του 19ου αιώνα στην Λατινική Αμερική και την Ελλάδα. Αποκλειστικά στο Κόκκινο.   Χρέος : Μία ιστορία πολιτικής χειραγώγησης και ασύδοτης κερδοσκοπίας απο λίγους και ακραίας πτώχειας για τους πολλούς

Του Γ. Τριποταμιανού απο τον paratiritis.gr 

Αν κάποιος θελήσει να μελετήσει τις κρίσεις χρέους τους τελευταίους δύο αιώνες, θα ανακαλύψει συγκλονιστικές ομοιότητες.

Οι πρωταγωνιστές οι ίδιοι : πολιτικοί, τραπεζίτες, ομολογιούχοι, αξιολογητές και ξένοι σωτήρες.. .

Η μεθοδολογία επαναλαμβάνεται : ευνοϊκό οικονομικό περιβάλλον για υπερδανεισμό, ένα μικρό διάστημα εικονικής ευημερίας, αύξηση του κόστους δανεισμού, δημοσιονομική κρίση και αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους, βολικές κυβερνήσεις που ζητούν την αρωγή του ΔΝΤ (μέχρι την εμπλοκή της ΕΕ) ...

Οι επιπτώσεις των συνταγών αντιμετώπισής της, εμφανίζουν μία ανατριχιαστική ταύτιση καθώς :

Οι λίγοι επωφελούνται και αποκομίζουν μυθώδοι κέρδη από : Την αναδιανομή πλούτου, την εκχώρηση δημόσιας περιουσίας, την αδίστακτη κερδοσκοπία απο πολυεθνικές, αλλά και από τοπικές πολιτικές και οικονομικές ολιγαρχίες, τον πλουτισμό της ντόπιας ηγετικής, αλλά και της γραφειοκρατικής κάστας, που στηρίζουν τα «προγράμματα μεταρρυθμίσεων που θα βγάλουν την χώρα από την κρίση», τα υπερκέρδη που αποκομίζει μία δράκα συμβούλων που «πουλάνε» τεχνογνωσία για την εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» και οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι παρακλάδια τραπεζών(ντόπιων και ξένων), πολυεθνικών αλλά και «γνωστοί» των ...ηγετών...

Οι πολλοί οδηγούνται στην οικονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική απαξίωση, που προκαλείται απο την ανεργία, την εξαφάνιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων, την αύξηση της εγκληματικότητας, την εξαφάνιση των στοιχειωδών κοινωνικών υποδομών...

Τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι ηγεσίες προκειμένου να επιβάλλουν τις «μεταρρυθμίσεις» και να αντιμετωπίσουν όσους αντιτίθενται σε αυτές, είναι ταυτόσημα. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος της Αργεντινής Δε λα Ρούα, «κατήγγειλε» τους εξαθλιωμένους αργεντίνους που είχαν βγεί στους δρόμους, ότι είχαν οργανωθεί από «εχθρούς της Δημοκρατίας ». Κάτι αντίστοιχο δηλώνει ο Ραχοϊ, αλλά και οι δικοί μας ...

Οι «σωτήρες» παντού οι ίδιοι: Οι κυβερνήσεις των χωρών από τις οποίες προέρχονταν οι ομολογιούχοι κατά τον 19ο αιώνα και τα «μακρυά χέρια» τους (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα αλλά και συλλογικοί φορείς συνασπισμών χωρών, όπως προσφάτως η ΕΕ και η ΕΚΤ) στις πιο πρόσφατες κρίσεις χρέους...

Οι πολιτικές πανομοιότυπες: Εσωτερική υποτίμηση, Πώληση δημόσιου πλούτου, Συρρίκνωση κοινωνικών και –γενικότερα-δημοσίων δαπανών...

Η επόμενη μέρα ήρθε - Ανάλυση

tvxs

Κατεβαίνοντας κανείς τον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου την Κυριακή θα έβλεπε την Ντόρα Μπακογιάννη σε μια προεκλογική συγκέντρωση «φίλων». Η πρώην υπουργός θα είναι υποψήφια με τη ΝΔ στην Α’ Αθήνας και θα δώσει σκληρή μάχη με την Όλγα Κεφαλογιάννη και τον Βασίλη Κικίλια για τη σειρά, αλλά και με την Φωτεινή Πιπιλή και τον Νικήτα Κακλαμάνη που θα διεκδικήσουν με αξιώσεις τη διατήρηση της έδρας. Η επίδοση θα έχει ιδιαίτερη σημασία για τους υποψήφιους της ΝΔ αυτή τη φορά γιατί όποιος πρωτεύσει ή πάει πολύ καλά θα έχει βαρύτερο λόγο και σημαντικότερο ρόλο την επόμενη μέρα.

Στη Β’ Αθήνας ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προσπαθήσει για να κρατήσει το προβάδισμά του, γνωρίζοντας ότι ο Νίκος Δένδιας που θα μετακινηθεί εκεί από την Κέρκυρα δεν είναι εύκολος αντίπαλος και ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει το κοινό του. Ο Μάκης Βορίδης μπορεί να αισθάνεται άνετα στην περιφέρεια Αττικής, αφού θα αυξηθούν εκεί οι έδρες με βάση την τελευταία απογραφή του πληθυσμού. Και τι θα γίνει με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας; Πάλι Λαζαρίδης; Και αν διεκδικήσει θέση η Βούλτεψη όπως είχε γίνει με τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο Μιχελάκη το 2012;
 
Μπορεί να είπε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στην ΝΕΡΙΤ ότι οι εκλογές τώρα «τον βολεύουν», αλλά δεν το πιστεύουν όλοι στο εσωτερικό της ΝΔ. Πολλοί τρέμουν για την έδρα τους και αρκετοί ανησυχούν ότι θα ακολουθήσει το κόμμα τους την πορεία του ΠΑΣΟΚ ή μία παρεμφερή. Βέβαια, η πορεία του ΠΑΣΟΚ είναι τόσο ιδιαίτερη που δύσκολα θα επαναληφθεί. Μπορεί κανείς να φανταστεί ότι ο Κώστας Καραμανλής θα έκανε δικό του κόμμα παίρνοντας βουλευτές και στελέχη από την ΝΔ;

Λαπαβίτσας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κερδίσει»

the press project

Μετά την αποτυχία της κυβέρνησης να εκλέξει νέο πρόεδρο τώρα η χώρα οδηγείται, σύμφωνα με το σύνταγμα, σε Εθνικές Εκλογές. Αυτές θα είναι απόλυτα κρίσιμες για την Ελλάδα αλλά και σημαντικές για την Ευρώπη. Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προσφέρει ελπίδα ότι η Ευρώπη, επιτέλους, θα αφήσει πίσω της τις πολιτικές λιτότητας. Οι εκλογές όμως ενέχουν επίσης κινδύνους για την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Αριστερά.

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα του προγράμματος προσαρμογής που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 2010 από την Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) που διέθεσε τεράστια δάνεια στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης ζητώντας άνευ προηγουμένου περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, αυξήσεις φόρων και κατάρρευση μισθών. Ήταν ένα τυπικό, έως ακραίο, πακέτο λιτότητας με μια διαφορά ζωτικής σημασίας: Αυτή τη φορά δεν ήταν δυνατό να περιοριστούν οι επιπτώσεις της λιτότητας μέσω της υποτίμησης του νομίσματος όπως, για παράδειγμα, συνέβη στην Ασιατική κρίση του 1997-98. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη είχε κλείσει όλες τις εξόδους διαφυγής.

Η βίαιη λιτότητα κατάφερε να σταθεροποιήσει την Ελλάδα και να την κρατήσει εντός της οικονομικής και νομισματικής ένωσης καταστρέφοντας την οικονομία και την κοινωνία. Το δημοσιονομικό έλλειμα έχει μειωθεί δραστικά, το έλλειμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών έχει μετατραπεί σε πλεόνασμα και η προοπτική αθέτησης της εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους έχει υποχωρήσει. Αλλά το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 25%, η ανεργία εκτοξεύτηκε πάνω από το 25%, οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί κατά 30% και η βιομηχανική παραγωγή έχει μειωθεί κατά 35%. Το ανθρώπινο κόστος των πολιτικών της τρόικας είναι ανυπολόγιστο και προσομοιάζει σε μια σιωπηλή ανθρωπιστική κρίση: Ο αριθμός των αστέγων έχει εκτοξευτεί , η πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη έχει καταρρεύσει, τα συσσίτια έχουν πολλαπλασιαστεί και η παιδική θνησιμότητα έχει αυξηθεί.