Πεισίστρατος (605-527 π.Χ.)

Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

Ο Πεισίστρατος, γιος του Ιπποκράτη, αρχηγός των Διακρίων και εξάδελφος του Σόλωνα, γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν χαρισματικός ρήτορας, ενεργητικός και επινοητικός. Κατά την διάρκεια του πολέμου των Αθηνών με τα Μέγαρα, το 570 π.Χ., κατέλαβε το λιμάνι τους, την Νίσαιαν. Μετά από αυτό το γεγονός έγινε πολύ δημοφιλής με τον λαό. Προσπάθησε δύο φορές με στρατηγήματα να γίνει τύραννος, αλλά και τις δύο φορές τον εξόρισαν.

(Φώτο: Προετοιμασίες των Αθηναϊκών δυνάμεων, στα χρόνια του Πεισίστρατου από αττικό βάζο, Βρετανικό Μουσείο).

Στην πρώτη του προσπάθεια, εμφανίσθηκε στην αγορά με ένα ζευγάρι πληγωμένα μουλάρια, τα οποία είχε ο ίδιος τραυματίσει, καθώς επίσης και τον εαυτόν του. Εξήγησε στους παρευρισκομένους, ότι μόλις και μετά βίας σώθηκε από δολοφονία, υπερασπίζοντας τα δικαιώματα τους. Οι Αθηναίοι, ειδικά εκείνοι οι οποίοι ήταν δυσαρεστημένοι με τους νόμους του Σόλωνα, κάλεσαν συμβούλιο, στο οποίο αποφασίστηκε να του δώσουν πενήντα άνδρες για την προσωπική του ασφάλεια. Ο Πεισίστρατος με τον καιρό, αύξησε τον αριθμό των σωματοφυλάκων του, και το 560 π.Χ. κατέλαβε την Ακρόπολη.  Αλλά οι αρχηγοί των άλλων δύο τάξεων, ο Λυκούργος και ο Μεγακλής, ενώνοντας τις δυνάμεις τους, τον εξόρισαν. Επέστρεψε στην Αθήνα, όταν οι δύο εχθροί του διαμάχησαν, προσκαλεσμένος από τον Μεγακλή, ο οποίος του πρόσφερε την κόρη του σε γάμο και τον βοήθησε να ξαναπάρει την εξουσία της Αθήνας.

ΕΞΑΝΤΑΣ - Ο ΥΠΑΚΟΥΟΣ ΤΙΓΡΗΣ

Επί σχεδόν δύο δεκαετίες η Ιρλανδία υπήρξε το παγκόσμιο υπόδειγμα του νεοφιλελεύθερου τρόπου ανάπτυξης. Ένα εργαστήριο απόδειξης του δικαίου της εφαρμογής του, στο οποίο το ρόλο του πειραματόζωου είχε πάρει το φτηνό και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό της χώρας. Κυβέρνηση, τράπεζες και κατασκευαστές είχαν μεθύσει από το νέκταρ του χρήματος, συμπαρασύροντας όλοκληρο τον κοινωνικό ιστό. Ο «Κέλτικος Τίγρης», όπως ονομάστηκε η ιρλανδική οικονομία, έδωσε απλόχερα υποσχέσεις ευημερίας σε έναν λαό, που ιστορικά αγκομαχούσε από τη φτώχεια, τη μετανάστευση και την ανεργία. Και φαινόταν να τα πηγαίνει περίφημα! Ωστόσο, η χώρα μετά από χρόνια εντυπωσιακής ανάπτυξης, προσγειώθηκε ξαφνικά και ανώμαλα στην αγκαλιά του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και του ΔΝΤ. Στην ίδια θέση με την Ελλάδα και την Πορτογαλία, αλλά για λόγους διαφορετικούς, που ωστόσο έφεραν το ίδιο αποτέλεσμα: Έσπρωξαν την Ιρλανδία από την κορυφή, από παράδειγμα προς μίμηση, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Σενάριο, σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Επιτόπια Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Αχιλλέας Κουρεμένος / Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξης Μπαρζός / Συντονισμός Έρευνας: Γεωργία Ανάγνου / Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μια παραγωγή της Small Planet για την ΕΡΤ © 2010-2011

Ναόμι Κλάϊν, ο καπιταλισμός και το κλίμα: "Να που τα αλλάζει όλα"

Νέα Κρήτη

Το βιβλίο που η Ναόμι Κλάϊν αφιέρωσε στη κλιματική αλλαγή συνιστά ήδη ένα γεγονός (1). Η συγγραφέας της «Στρατηγικής του σοκ» καταγγέλλει σε αυτό την καπιταλιστική αναπτυξιακή λογική, την απληστία των πολυεθνικών του πετρελαίου, του άνθρακα και του φυσικού αερίου, καθώς και την υποταγή των κυβερνήσεων στα συμφέροντά τους. «Είναι πιο εύκολο να δεχτούν να αλλάξουν το κλίμα της γης με χαοτικό και καταστροφικό τρόπο παρά να δεχτούν τη προοπτική αλλαγής της θεμελιώδους λογικής του καπιταλισμού, που βασίζεται στην ανάπτυξη και στο κυνήγι του κέρδους», γράφει η Κλάϊν (σελ. 89). Για αυτήν, το πείσμα των κλιματο-σκεπτικιστών δεν πέφτει από τον ουρανό, αλλά οφείλεται στο ότι κατανοούν το γεγονός ότι ο σοβαρός αγώνας ενάντια στην υπερθέρμανση απαιτεί μια ριζική αλλαγή πολιτικής, με περισσότερη ρύθμιση, περισσότερο δημόσιο τομέα, περισσότερα κοινά αγαθά, περισσότερη δημοκρατία. Με αξίες διαφορετικές από εκείνες του ανταγωνισμού, της συσσώρευσης και του ο καθείς για τον εαυτό του. Πρόκειται για ένα μείζον έργο, η απήχηση του οποίου θα είναι σίγουρα σημαντική.

Του Ντανιέλ Τανούρο

«Η επαναστατική δύναμη της κλιματικής αλλαγής»

Ο τίτλος είναι εύστοχος: «This changes everything» -αυτό αλλάζει τα πάντα. Η Ναόμι Κλάϊν καλεί την αριστερά, τους προοδευτικούς να αδράξουν την ευκαιρία που τους προσφέρεται μέσα σε αυτούς του δύσκολους καιρούς. Επειδή «η αλήθεια για τη κλιματική αλλαγή, γράφει, δεν ενοχλεί παρά μόνον εκείνους που ικανοποιούνται με το status quo» (αναφορά στο τίτλο του φιλμ του Al Gore: «Μια αλήθεια που ενοχλεί»). Για τους άλλους, «αν υπήρξε ποτέ μια κατάλληλη στιγμή για να προωθήσουν ένα σχέδιο που στοχεύει να γιατρέψει τον πλανήτη γιατρεύοντας ταυτόχρονα τις τσακισμένες οικονομίες μας και τις διαλυμένες κοινότητές μας, αυτή η στιγμή είναι τώρα» (σελ. 155). Η περιβαλλοντική κρίση προσθέτει «τον υπαρξιακό επείγοντα χαρακτήρα της» σε όλα τα προβλήματα. Κατά συνέπεια, «προσφέρει ένα συνολικό λόγο στον οποίο τα πάντα, από τη πάλη για καλές θέσεις απασχόλησης μέχρι τη δικαιοσύνη για τους μετανάστες, περνώντας από τις επανορθώσεις για τις ιστορικές αδικίες όπως η δουλεία και η αποικιοκρατία, μπορούν να ενσωματωθούν στο μεγάλο σχέδιο οικοδόμησης μιας μη τοξικής οικονομίας, που θα αντέχει στα χτυπήματα, πριν είναι πολύ αργά» (σελ. 154).

Mazower: Το έθνος-κράτος παίρνει τώρα τη ρεβάνς

euro2day

Παρά τα οράματα της Αριστεράς και της φιλελεύθερης Δεξιάς, η παγκοσμιοποίηση δεν πέτυχε ποτέ: Αποδείχθηκε η εποχή αστάθειας που κατέληξε στην κρίση και την απομυθοποίηση της απελευθέρωσης. Το εθνικό κράτος έχει επιστρέψει και γίνεται όπλο του απολυταρχισμού.

Το εθνικό κράτος κάνει την επιστροφή του; Ετσι δείχνουν τα πράγματα. Παραδοσιακές διακρατικές συγκρούσεις εκτυλίσσονται στην Θάλασσα της Κίνας και τα δυτικά σύνορα της Ρωσίας. Οι διακρατικές συναντήσεις, όπως η σύνοδος της Apec και της Group of 20 στο Σίδνεϊ χαρακτηρίστηκαν από ασυνήθιστες εντάσεις. Η παραδοσιακή διπλωματία (ευτυχώς εν προκειμένω) είναι εκείνη που μετράει σε ζητήματα από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν μέχρι το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Ωστόσο η κυρίαρχη άποψη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήταν ότι η παγκοσμιοποίηση θα φέρει την μεταμόρφωση του πλανήτη μέσα από μη κρατικούς παράγοντες. Η λήξη του ψυχρού πολέμου προκάλεσε μια, σχεδόνμαρξιστική προσδοκία, ότι το κράτος θα υποτονίσει –υπό την σκιά της ελεύθερης ροής χρήματος και αγαθών και υπονομευόμενο από εξω-κρατικούς παράγοντες, εκ των οποίων οι τρομοκρατικές ομάδες ήταν οι πλέον προφανείς, αλλά όχι οι μόνοι. Ήταν μια προσδοκία την οποία μοιραζόταν όλο το πολιτικό στερέωμα.

Kι όμως! Η Γη είναι τετράγωνη!

Outside the Wall

Τις προάλλες γράφαμε για τη μεγάλη ήττα των ανθρώπων  που αναπόφευκτα έρχεται όταν διαλέγεις το λάθος στρατόπεδο.Τελικά η «κρίση» έκανε κι ένα καλό.Όχι δεν μας αποκάλυψε τους κακούς πολιτικούς,αυτούς τους ξέραμε όσοι δεν φάγαμε τα παραμύθια του «σοσιαλισμού και της δημοκρατίας» ή της εθνικής ενότητας και υπερηφάνειας που μοίραζε απλόχερα δισεκατομμύρια στα παντός είδους λαμόγια.Μας αποκάλυψε όμως τον χαρακτήρα των συμπολιτών μας.Και συμπολίτες δεν πέρασαν και πολλά χρόνια από τότε που η χώρα πανηγύριζε για τους Ολυμπιακούς ή για το ευρωπαϊκό.Τότε με που με τον φρέσκο αέρα του ΕΥΡΩ,ξεχάσαμε και την Ιστορία και τις όποιες αξίες είχανε μείνει στην καρδιά του καθένα.

Θυμάσαι ελληνάκο;Μήπως θυμάσαι κιόλας ποιος τους ψήφιζε επανειλημμένα με την ελπίδα του διορισμού;Tα φράγκα και οι υποσχέσεις έπεφταν βροχή.Όπως και τα σκάνδαλα.Αλλά κάποιοι (το 85% του εκλογικού σώματος) είχαν ήδη διαλέξει στρατόπεδο.Πράσινο-μπλέ,καμία σημασία δεν έχει.Το κακό όμως έγινε.Και σε πολλούς δεν άρεσε.

Αλλά επειδή οι πολλοί έχουνε και κοντή μνήμη,πολύ εύκολα ξέχασαν ανθρώπινες αξίες όπως η δικαιοσύνη,η ισότητα και η ελευθερία.Αυτό που δεν κατάλαβαν οι πολλοί, είναι πως αυτές οι αξίες όπως και άλλες κατά πρώτον δεν αφορούν τον καθένα ξεχωριστά,μα είναι δικαίωμα και υποχρέωση όλης της κοινωνίας να τις αναζητά και να τις αναπαράγει μέσα σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις και εκφάνσεις.Και κατά δεύτερον,αυτές οι αξίες δεν χαρίζονται μα κατακτώνται.

Η Εισήγηση του Λεωνίδα Βατικιώτης στην εκδήλωση της ΑΚΙΟΕ στα Χανιά

Ανεξάρτητη Κίνηση Οικονομολόγων Ελλάδας

7η ΕΚΠΟΜΠΗ/2Σ "MHTSI SHOW" 27/11/2014

Mhtsi Show

Τροφή Για Σκέψη

Του Παναγιώτη
Οικονομόπουλου

v     Το να βολτάρεις συνεχώς γύρω από την πλατεία ξεχωριστά από τους άλλους σαν παρθένα ζητώντας γαμπρό δεν δημιουργεί κοινωνική νομιμοποίηση ούτε αποτελεί πρόσκληση για συμμέτοχη! Ποτέ θα το καταλάβει το ΠΑΜΕ;

v     Ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να προσπαθεί να πείσει επενδυτικά κερδοσκοπικά κεφάλαια για το πρόγραμμα του που είναι σίγουρο ότι σαν δανειστές είναι αντίθετοι στην πολιτική ανακούφισης του Ελληνικού λαού και υπέρ της ρευστοποίησης της κρατικής και ιδιωτικής περιουσίας, θα έπρεπε να συζητάει με ειδικούς οικονομολόγους και γνωστές των οικονομικών σχέσεων με διαχειριστική ικανότητα και να προετοιμάζει τον Ελληνικό λαό για την δραστική αλλαγή που απαιτείται! Ο σκοπός θα έπρεπε να είναι να καταρτιστεί ένα ρεαλιστικό σχέδιο αναδιάρθρωσης της παραγωγικής διαδικασίας και η έκδοση εθνικού νομίσματος με την κρατικοποίηση των τραπεζών ώστε να μπορεί αυτό να χρηματοδοτηθεί. Συνάμα εναλλακτικά εργαλεία αντίδρασης που μπορούν να ανταπεξέλθουν στις προβοκάτσιες και αθέμιτη κερδοσκοπία που το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο θα επιδιώξει να χρησιμοποιήσει ώστε να αποτύχει το σχέδιο! Δεν είναι ρεαλιστικό η επιδίωξη συμμαχίας με το κερδοσκοπικό κεφάλαιο καθώς η ρήξη είναι αναπόφευκτη. Αν δεν σπάσουμε αυγά όχι μονό δεν θα κάνουμε ομελέτα αλλά θα σπάσουμε το κεφάλι μας με περαιτέρω φτωχοποίηση των Ελλήνων! Επίσης πρέπει να πληροφορηθεί ο Ελληνικός λαός όλα τα ενδεχόμενα και να προετοιμαστεί ανάλογα γιατί η ανάκαμψη θα έρθει μονό όταν καταργηθεί η πολιτική του μνημονίου και ο κόσμος πιστέψει στο εναλλακτικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης έστω και αν έχει βραχυπρόθεσμο κόστος ιδίως από επιθέσεις του διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου!

v     Ποτέ κάποιοι αφελείς θα καταλάβουν ότι μια οικονομία δεν μπορεί να ανακάμψει από μια κρίση αν δεν διαθέτει ένα πρόγραμμα κοινωνικής προστασίας των αδυνάτων και ένα πρόγραμμα παραγωγικής αναδιάρθρωσης, τα οποία όμως για να εφαρμοστούν πρέπει να χρηματοδοτηθούν χωρίς να εξαρτώνται από την ιδιωτική κεφαλαιαγορά η οποία λογά κρίσης είτε αδυνατεί είτε αποφεύγει να επενδύσει λογά κίνδυνων από την κρίση. Για να μπορέσει όμως να χρηματοδοτηθεί είτε πρέπει να μπορεί να εκδώσει εθνικό νόμισμα το όποιο να γίνεται αποδεκτό στις συναλλαγές είτε/και να παράγει προϊόντα που είναι σε ζήτηση από άλλες οικονομίες είτε/και να λαμβάνει παροχή διεθνούς οικονομικής βοηθείας, η οποία όμως βασίζεται στην διάθεση ξένων οργανισμών και κρατών να δείξουν αλληλεγγύη η να ανταλλάξει την βοήθεια με χρέος. Όλοι όσοι συνεχίζουν να ελπίζουν στην επιστροφή στην ιδιωτική κεφαλαιαγορά είναι είτε αφελείς είτε ιδεοληψίες είτε ηλίθιοι!

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: ΜΕ ΜΕΤΡΑ ΦΩΤΙΑ ΕΚΛΙΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗΝ «ΑΠΟΙΚΙΑ» ΤΗΣ

iskra

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ Η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ

Με πακέτο μέτρων που μπορεί να θεωρηθεί η χαριστική βολή στην κοινωνία και την ελληνική οικονομία, φαίνεται πως απαντά η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προκειμένου να «εξευμενίσει» την τρόικα των δανειστών.

Από όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα, ιδιαίτερη θέση κατέχουν τα σενάρια για την αλλαγή του καθεστώτος τουΦΠΑ με δραματικές αυξήσεις συντελεστών , καθώς και οι περικοπές συντάξεων με δυσμενείς αλλαγές στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης. Παράλληλα, στις απαιτήσεις των δανειστών και στις προθέσεις της κυβέρνησης εντάσσονται τόσο η άμεση εφαρμογή του λεγόμενου «ενιαίου μισθολογίου» όσο και στα εργασιακάκαι συνδικαλιστικά δικαιώματα.

ΑΥΞΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 6,5% ΣΕ 10% - 13% ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΙΩΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΦΠΑ

Δραματικές αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων, των εφημερίδων, των βιβλίων αλλά και των θεάτρων και των ξενοδοχείων θα επιφέρει αυτόματα η αύξηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ από 6.5% σε 10% ή και 13%, όπως σχεδιάζει να προτείνει η κυβέρνηση στην Τρόικα.

Με την αύξηση του μειωμένου συντελεστή, αυτόματα οι λιανικές τιμές των προϊόντων που υπάγονται σε αυτόν θα ανατιμηθούν σημαντικά, ενώ ειδικά για την κατηγορία των φαρμάκων μια τέτοια αρνητική εξέλιξη θα επιφέρει όχι μόνο αύξηση του κόστους περίθαλψης για τους πολίτες, αλλά σε μια εποχή που εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες έχουν μείνει ανασφάλιστοι θα αρθεί ένα ακόμη αδιαπέραστο εμπόδιο για την πρόσβαση τους στο δημόσιο αγαθό της υγείας.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Την κατάργηση του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ για τα νησιά του Αιγαίου ετοιμάζει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να πειθαρχήσει στις απαιτήσεις της τρόικας για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού του 2015.

Μέχρι σήμερα, ο ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου είναι μειωμένος κατά 30% ανά κατηγορία συντελεστή. Η κατάργηση της μείωσης αυτής, θα οδηγήσει σε ισχυρές ανατιμήσεις σε όλο το φάσμα των αγαθώς και των υπηρεσιών, από τα τρόφιμα και τα φάρμακα μέχρι το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό. Μάλιστα, υπολογίζεται ότι οι τιμές στα νησιά του Αιγαίου θα ανατιμηθούν έως και 6% επηρεάζοντας άμεσα και αρνητικά τις ζωές των κατοίκων τους.

Χρέος και Γεωπολιτική

'Eσο έτοιμος για την επόμενη μέρα

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

«Τους άλλους πολιτικούς τους σκότωσαν οι επικοινωνιολόγοι και οι δημοσκόποι. ‘Ενας υπεύθυνος πολιτικός είναι κάποιος που είναι μέσα στον λαό, που συναισθάνεται αυτό που λέει ο λαός».

 Ψάρεψα αυτή τη φράση της Μαρίν Λε Πεν από το τελευταίο Express. Δημαγωγία μπορεί να πείτε, αλλά αυτή η δημαγωγός έρχεται τώρα πρώτη στις δημοσκοπήσεις για τις επόμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, γεγονός κοσμοϊστορικό για τα μεταπολεμικά πολιτικά δεδομένα μιας χώρας που είναι, εδώ και τρεις αιώνες, η «ιδρύτρια» και το πολιτικό βαρόμετρο όλης της Ευρώπης.

Σε μια κατάσταση βαθειάς κρίσης και «προδοσίας» των ελίτ, το κοινωνικό σώμα έχει ακόμα περισσότερο ανάγκη από τη γλώσσα και την αυθεντικότητα της αλήθειας. ‘Ένα μεγάλο μέρος της εκτόξευσης του ΣΥΡΙΖΑ π.χ. μεταξύ 2011 και 2012 οφείλεται στον «αυθορμητισμό» του Τσίπρα. Μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012, η αλλαγή στο στυλ του κόμματος μάλλον απέτρεψε παρά βοήθησε την άνοδό του.

Από το 1974 έως σήμερα οι πολιτικές ηγεσίες στη χώρα μας κοροϊδεύουν στον α’ ή β’ βαθμό την κοινωνία. Είχαν όμως τη δυνατότητα (τα λεφτά) να το κάνουν. Μετά το 2010 το φαίνεσθαι καταδικάστηκε σε ανελέητη σύγκρουση με το είναι.

‘Ολες οι δυνατές τροχιές, από τον θρίαμβο μέχρι την περιπέτεια και την τραγωδία άνοιξαν  για τον ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2012. Το που θα καταλήξει τελικά εξαρτάται από το αν υποτάξει την επικοινωνία στην πολιτική, την πολιτική στην ιστορία. Αν δηλαδή η πολιτική του ανταποκρίνεται όντως στην τραγική ελληνική πραγματικότητα.

Δεν είμαστε θύματα, είμαστε συνεργοί..

του Κώστα Στούπα

1) Δεν είμαστε θύματα, είμαστε συνεργοί...
Ένας λαός που εκλέγει κλέφτες, προδότες και απατεώνες δεν είναι θύμα! Είναι συνεργός τους.

Τζωρτζ Όργουελ.

 

Πραγματικός πατριώτης είναι αυτός που, όταν παίρνει μια κλήση από την τροχαία, χαίρεται γιατί διαπιστώνει ότι οι κρατικές υπηρεσίες κάνουν καλά τη δουλειά τους 
Βόγκαν Μπ.

 

Ο Καρατζαφέρης και ο Τσοχατζόπουλος αποτελούν χαρακτηριστικά υποδείγματα της ποιότητας  των πολιτικών της μεταπολίτευσης. Μπήκαν στην πολιτική φτωχοί και έγιναν πλούσιοι. Τσουκάτος, Μαντέλης, Παπαντωνίου, Παυλίδης, Ρίζος και δεκάδες χιλιάδες άλλοι πολιτικοί και συνδικαλιστές έπονται.

Ή μήπως η αριστερά που δεν κυβέρνησε «υιοθετώντας» έναντι ψήφων το δεξί χέρι του Άκη Τσοχατζόπουλου παραμένει έξω από το κάδρο;

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας από όλα τα κόμματα μπήκε στην πολιτική χωρίς δεκάρα και μόνο στο πόθεν έσχες που δημοσιεύουν στη Βουλή εμφανίζουν περιουσίες εκατομμυρίων.

Οι περισσότεροι εξ αυτών, εάν έχουν εργαστεί, είναι στο δημόσιο τομέα με ονομαστικούς μισθούς που απαιτούν εισοδήματα πάνω από 20 εργασιακών βίων για να αιτιολογήσουν τα 10-20 ακίνητα ή τις εκατοντάδες χιλιάδες σε φανερά αποταμιεύματα.

«Οι ομιλίες από την συζήτηση που έγινε στα Χανιά (13/11/2014) με θέμα Είναι δυνατή η ανάπτυξη της Οικονομίας χωρίς τη μείωση του Δημόσιου χρέους;»

Ανεξάρτητη Κίνηση Οικονομολόγων Ελλάδας

Εισηγησεις:

Λεωνίδας Βατικιώτης

Γεώργιος Δουράκης

"Προσβάλλουν τους Έλληνες όταν εμπλέκονται στα πολιτικά μας"

Νέα Κρήτη

«Πάμε σε παράταση του προγράμματος με νέα σκληρότερα μέτρα», είπε στο Ράδιο 9,84 και στον Γιώργο Σαχίνη το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής, θέτοντας το δίλημμα το πώς θέλουμε να προχωρήσουμε στη συνέχεια ως Έλληνες πολίτες, δηλαδή με λιτότητα και νέα μέτρα ή αλλαγή πολιτικής.

Προσβολή έναντι θεσμών και πολιτών, σύμφωνα με τον ίδιο, και η στάση τους έναντι της κυβέρνησης με την ανάμειξή τους στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας.

Καιροσκοπικά «παιχνίδια» με τις αξίες των ακινήτων...*

Το Ποντικι

Τι υπόσχονται οι επικεφαλής των τραπεζών στην κυβέρνηση; Ότι δεν θα πειράξουν τα σπίτια του «κοσμάκη» και ότι δεν θα βγάλουν τα δια­μερίσματα στη Δραπετσώνα και στον Κορυδαλλό στο σφυρί.

Και επειδή αυτό «μετράει» στην κοινωνία, η κυβέρνηση θα τους κάνει ένα δώρο: θα φτιάξει το νομοθετικό πλαίσιο με τέτοιο τρόπο ώστε ο απρόθυμος να αποδεχτεί την όποια ρύθμιση του προταθεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με έναν «ηλεκτρονικό πλειστηριασμό», ο οποίος εκτός συνταρακτικού απροόπτου θα αποδειχτεί και γόνιμος. Και αυτό διότι ο πλειστηριασμός δεν θα γίνεται πλέον με βάση την αντικει­μενική, αλλά με βάση την εμπορική αξία των ακινήτων. Και όλο αυτό το σκηνικό θα φέρει ανάπτυξη. Διότι όσο περισσότερα «κόκκινα δάνεια» ρυθμιστούν, όσο πιο έντονος γίνει ο φόβος του πλειστηριασμού τόσο πιο γρήγορα θα ανοίξουν οι στρόφιγγες του δανεισμού από τις τράπεζες.

Υπάρχει και άλλος μοχλός ανάπτυξης στα υπόψη: η κτηματαγορά. Ποιο ήταν το πρόβλημα των υποψήφιων αγοραστών ακινήτων μέχρι σήμερα; τι εμπόδιζε το «έξυπνο χρήμα» από το να τοποθετηθεί στα «χαμηλά»: το απίστευτο «πόθεν έσχες» του τύπου «άλλο ποσό πληρώνεις και άλλο δικαιολογείς ότι πλήρωσες» αλλά και η πολύ μεγάλη φορολογική επιβάρυνση στις μεταβιβάσεις ακινήτων. Φεύγει και αυτό από τη μέση. Ο συντελεστής υπολογισμού του φόρου μεταβίβασης ήδη μειώθηκε στο 3%.

Σύνταξη. Τι ακριβώς σημαίνει;*

Το Ποντίκι

Αφού κατάφεραν να στραγγίξουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τώρα οι σωτήρες μας επιχειρούν να ξετινάξουν τους συνταξιούχους και να τους πιουν το αίμα... Μείωση πάνω από 1 δισ. ευρώ από τις συνταξιοδοτικές δα­πάνες επιβάλλει η τρόικα και, από ό,τι φαίνεται, θα το πετύχει!

Έρχονται μειώσεις από 18% έως 30% στις κύριες συντάξεις, λιγότερο από έναν χρόνο αφότου καταργήθηκε η 13η και 14η σύνταξη. Δηλαδή 2,5 εκατομμύρια περίπου συνταξιούχοι της χώρας αναμένεται να δουν πάλι σοβαρή μείωση των αποδοχών τους από τα ταμεία κύριας ασφάλι­σής τους (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ, ΕΤΑΑ κ.λπ.) έπειτα από εκείνη που ψηφίστηκε στη Βουλή τον Νο­έμβριο του 2012, ίσχυσε από την 1η Ιανουαρί- ου του 2013 και έφερε την κατάργηση του δώ­ρου Πάσχα, καλοκαιριού και Χριστουγέννων.

Σχεδιάζουν επίσης να κόψουν τις συντάξεις ανάλογα με τις εισφορές που έχουν πληρώσει οι ασφαλισμένοι ενώ τις επικουρικές ετοιμάζο­νται να τις κόψουν τελείως! Θυμίζουμε μάλι­στα ότι η αυξημένη, επταμελής, σύνθεση του Α Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε κρίνει ότι είναι συνταγματικές οι περικο­πές των κύριων συντάξεων, ενώ και πάλι λόγω σπουδαιότητας του ζητήματος παρέπεμψε το θέμα στην Ολομέλεια για οριστική κρίση.

Χωρίς εθνικό νόμισμα, δεν έχεις οικονομική αυτονομία

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Η δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Kajsa Ekis Ekman μιλάει στο NEWS 247 για την κρίση στη χώρα μας και στην Ευρώπη, για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον καπιταλισμό και τη δημοσιογραφία εν έτει 2014

Η δημοσιογράφος, ακτιβίστρια και συγγραφέας από τη Σουηδία, Kajsa Ekis Ekman, έγινε γνωστή στη χώρα μας μετά τη συνέντευξη της με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης πριν από ένα χρόνο.

Το βραβευμένο βιβλίο της «Κλεμμένη Άνοιξη» είναι εμπνευσμένο από την ελληνική κρίση και συμπεριλαμβάνει τις συνεντεύξεις των Αλέξη Τσίπρα και Γιώργου Παπανδρέου.

Όπως αναφέρουν οι εκδόσεις «Κέδρος» που έφεραν το βιβλίο στην Ελλάδα:

«Όταν ξέσπασε η κρίση, τα περισσότερα ευρωπαϊκά ΜΜΕ έσπευσαν με μεγάλη ευκολία να κατηγορήσουν τον ελληνικό λαό. Στερεότυπα αναπαράχθηκαν: οι Έλληνες δουλεύουν λίγο, συνταξιοδοτούνται νέοι, έχουν υπερδιογκωμένο δημόσιο τομέα.

Η Σουηδή συγγραφέας και δημοσιογράφος Kajsa Ekis Ekman αμφισβήτησε όλα τα παραπάνω. Για το λόγο αυτό έζησε δύο χρόνια στην Ελλάδα, διερευνώντας τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Η συγγραφέας διεισδύει στις ρίζες του ελληνικού προβλήματος, που δεν αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση αλλά μέρος της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού.

Ποιοι ήταν οι πραγματικοί εμπνευστές του Ευρώ – οι πολιτικοί ή οι μεγαλοβιομήχανοι; Ποιους σκοπούς εξυπηρετεί το κοινό νόμισμα; Ποιοι κέρδισαν από την καθιέρωσή του;

Γ.Βαμβουκας: Ο κρατικος προϋπολογισμός και το πραγματικό μέγεθος του δημοσίου χρέους.

Σχετικά με τον προϋπολογισμό του 2015

Του Κώστα Μελά

Όπως είναι γνωστό κάθε προϋπολογισμός λειτουργεί εντός ενός περιβάλλοντος λελογισμένων αβεβαιοτήτων  όταν το γενικότερο «κλίμα προσδοκιών» είναι σχετικά θετικό. Το «κλίμα προσδοκιών» αναφέρεται όπως είναι γνωστό στο οικονομικό , πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον της χώρας αλλά και στο άμεσο και ευρύτερο διεθνές περιβάλλον εντός του οποίου συναλλάσσεται.

Υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις ο προϋπολογισμός του 2015 εμπεριέχει εγγενείς αβεβαιότητες προερχόμενες από το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον της χώρας.  Αβεβαιότητες που έχουν καταστεί σαφείς σχεδόν από το σύνολο των διεθνών  οικονομικών αναλυτών. Δυστυχώς η ύπαρξη αυτών των αβεβαιοτήτων επικάθονται ως δαμόκλεια σπάθη στην εξέλιξη των μεγεθών που περιέχονται στον προϋπολογισμό και ειδικά σε εκείνα τα στοιχεία κλειδιά που αποτελούν τους πυλώνες του. Αναφέρομαι στον τομέα των επενδύσεων , των εισροών στην ελληνική οικονομία από το εξωτερικό αλλά και στην σύλληψη των εσόδων στο προγραμματιζόμενο ύψος.

Εκτός όμως των παραπάνω αβεβαιοτήτων έχει προκύψει μια επιπλέον αβεβαιότητα που αφορά στην αμφισβήτηση των στοιχείων του προϋπολογισμού εκ μέρους της τρόικας με την γνωστή  της θέση  περί υπάρξεως δημοσιονομικού κενού , ύψους 2,5-3,5 δις , κάτι που αν γίνει αποδεκτό ,εκ των πραγμάτων δυναμιτίζει και τη λογική αλλά και τα στοιχεία που περιέχονται στον προϋπολογισμό. Η ενσωμάτωση μέτρων με δημοσιονομικό αποτέλεσμα του συγκεκριμένου ύψους  όπως γίνεται κατανοητό  το πιθανότατο ,χωρίς να μεταβληθεί τίποτε άλλο, θα έχει  αρνητικές επιπτώσεις τουλάχιστον στην αναμενόμενη  μεγέθυνση του ΑΕΠ   Υπάρχει η θέση ότι η κατάθεση προϋπολογισμού από την κυβέρνηση μιας χώρας που βρίσκεται σε πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής χωρίς την συγκατάθεση της τρόικας αποτελεί προπατορικό αμάρτημα.

ΝΑΥΑΓΟΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑΥΑΓΙΟ

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Αλήθεια λένε. Δεν υπήρξε κανένα ναυάγιο στη διαπραγμάτευση του Παρισιού, διότι απλώς δεν υπήρξε καμία διαπραγμάτευση. Και δεν υπήρξε καμία διαπραγμάτευση από τη στιγμή που ο Χαρδούβελης ομολογεί ότι «ως χώρα έχουμε ολοκληρώσει το 99% των δεσμεύσεών μας, όμως εκείνοι θέλουν και το 1%». Όταν λοιπόν έχεις ολοκληρώσει το 99% των δεσμεύσεών σου στη Τρόικα, τί ακριβώς έχεις διαπραγματευτεί όλο αυτό το διάστημα που δήθεν διαπραγματεύεσαι; Ποια μνημόνια σκίζεις κάθε μέρα, όταν έχεις ολοκληρώσει το 99% των δεσμεύσεων αυτών των μνημονίων;

Κι όταν μιλάμε για «δεσμεύσεις» δεν εννοούμε «στιγμιαίες» δεσμεύσεις, αλλά εφ όρου ζωής. Πρόκειται για δεσμεύσεις με όλη την έννοια της λέξης. Δεσμεύουν την κάθε μας μέρα και την κάθε μέρα της κάθε γενιάς που ακολουθεί. Ας δούμε ποιο είναι και αυτό το 1% που επιμένει να ζητά η Τρόικα. Είναι η υπογραφή ενός νέου Μνημονίου, το οποίο όμως –κι εδώ είναι το ενδιαφέρον – δεν αρνείται η σημερινή κυβέρνηση να υπογράψει, απλώς παρακαλά να της δοθεί πίστωση χρόνου ώστε να το υπογράψει μετά την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.

Σε αυτή την παράταση χρόνου εστιάζεται όλο αυτό που έχουν βαφτίσει «διαπραγμάτευση». Διαπραγματεύονται τον χρόνο που θα είναι ακόμη στην εξουσία. Πρόκειται περί διαπραγμάτευσης καθαρά προσωπικών συμφερόντων του Σαμαρά, του Βενιζέλου και των βουλευτών τους. Αυτό ναι, το δέχομαι. Διαπραγματεύονται όσο μπορούν. Κατά πάσα πιθανότητα θα πάει καλά. Ούτως ή άλλως, ολόκληρο το Σύστημα χρειάζεται χρόνο για να κάψει αποδείξεις απ’ όλα τα σκάνδαλα που δημιούργησε κι απ’ όλες τις συμφορές που συνειδητά έχει προκαλέσει στον τόπο.

Μέχρι τότε το μόνο επιχείρημα της κυβέρνησης θα είναι ότι «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ». Κι εδώ φαίνεται η τεράστια αχαριστία της κυβέρνησης. Αντί να εκφράσει τις μεγάλες της ευχαριστίες στον ΣΥΡΙΖΑ κάθεται και τον κατηγορεί. Κάθε άλλη κυβέρνηση χώρας σε κατάσταση αντίστοιχη με τη δική μας θα ήταν ευτυχής με έναν ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευσή της. Θα ήταν ευτυχής αν είχε μπασταρδέψει τη λειτουργία της Βουλής σε τόσο μεγάλο βαθμό κι όμως η αντιπολίτευση να τη νομιμοποιούσε με την παρουσία της. Θα ήταν ευτυχής αν είχε καταργήσει τις ψηφοφορίες και τις είχε αντικαταστήσει με παραγωγή νομοθετικών διαταγμάτων και όμως η αντιπολίτευση συνέχιζε να τους «ταράζει στη νομιμότητα».

Ελβετία: Φέρτε πίσω το χρυσό μας

Νέα Κρήτη

Το 2013 αρκετοί από τους κεντρικούς τραπεζίτες σε όλο τον κόσμο πάγωσαν όταν πληροφορήθηκαν ότι η γερμανική Μπούντεσμπανγκ σκοπεύει να επαναπατρίσει περισσότερους από 600 τόνους χρυσού, που φυλάσσονταν στις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Κάποιοι είχαν φτάσει στο σημείο να μιλούν για έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κεντρικών τραπεζών των υπερδυνάμεων, για σταδιακή αλλαγή της παγκόσμιας οικονομικής αρχιτεκτονικής ή ακόμη και προετοιμασία της γερμανικής κυβέρνησης για το ενδεχόμενο ολοκληρωτικής κατάρρευσης της ευρωζώνης.

Ένα χρόνο αργότερα οι περισσότεροι γελάνε με τις δικαιολογίες που διατυπώνει επισήμως το Βερολίνο για να εξηγήσει ότι μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να επαναπατρίσει μόλις 37 τόνους χρυσού, από τους οποίους μόνο πέντε προέρχονται από τα αμερικανικά θησαυροφυλάκια. Ούτε λίγο ούτε πολύ η Μπούντεσμπανγκ υποστήριξε ότι η μεταφορά ξεκίνησε από τη Γαλλία και όχι από τις ΗΠΑ επειδή ήταν… πιο κοντά. «Γιατί, με τα πόδια θα μεταφέρατε το χρυσό;» ήταν το χαιρέκακο σχόλιο που ακούστηκε από αρκετούς οικονομικούς αναλυτές, οι οποίοι άρχισαν να υποψιάζονται ότι στο παρασκήνιο παιζόταν ένα πολύ πιο σύνθετο και μυστηριώδες παιχνίδι μεταξύ της Ουάσινγκτον και του Βερολίνου.

Η δεύτερη δικαιολογία που κυκλοφόρησε από τη Γερμανία είναι ότι οι ράβδοι χρυσού που φυλάσσονται στις ΗΠΑ δεν πληρούν τις λεγόμενες προδιαγραφές καλής παράδοσης (The Good Delivery Rules) δηλαδή δεν είναι κομμένοι στο σωστό μήκος και δεν έχουν την περιεκτικότητα που προβλέπεται, οπότε θα έπρεπε να τις λιώσουν και να τις μορφοποιήσουν ξανά.

Όταν τελικά έγινε κατανοητό πως ούτε αυτή η δικαιολογία πείθει κανέναν, αξιωματούχοι από το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα απλώς ανακοίνωσαν ότι «αισθάνονται απόλυτα ασφαλείς να αφήσουν τα αποθέματα χρυσού στα αμερικανικά χέρια». Ούτε αυτή η εξήγηση όμως φάνηκε να πείθει.

Οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (Κοιν.Σ.Επ.) στην υπηρεσία μας

Money Guru

Με καλό σκοπό και πολλά πλεονεκτήματα

Στα «ψιλά» έχει περάσει για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου η νέα μορφή εταιρείας η οποία έχει θεσπισθεί και ισχύει από το 2011, ονόματι Κοιν.Σ.ΕΠ. ήτοι Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση. Ο εν λόγω εταιρικός τύπος θεσπίστηκε το 2011 με Ν.4019 με σκοπό να προωθήσει τηνκοινωνική οικονομία και επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα. Μια  Κοιν.Σ.Επ. ουσιαστικά αποτελεί μια οργάνωση ατόμων τα οποία έχουν σκοπό την παροχή κάποιας υπηρεσίας, την εξυπηρέτηση κάποιου συλλογικού και κοινωνικού σκοπού, την προώθηση της απασχόλησης και για το λόγο αυτό η εταιρεία αυτή προβλέφθηκε να έχει πολύ λιγότερες υποχρεώσεις σε σχέση με τις συμβατικές εταιρικές μορφές και να μην φορολογείται εφόσον η αυτοσκοπός της δεν είναι το κέρδος των μετόχων.

Οι Κοιν.Σ.Επ. διακρίνονται σε τρείς κατηγορίες

(α) Ένταξης

(β) Κοινωνικής Φροντίδας και

(γ) Συλλογικού και Παραγωγικού Σκοπού.

Οι Κοιν. Σ.Επ. ένταξης χαρακτηρίζονται από την υποχρέωση τους να απασχολούν προσωπικό που ανήκει σε ευπαθείς ομάδες όπως αποφυλακισμένους, οροθετικούς, άτομα με αναπηρίες κ.λ.π. Οι Κοιν.Σ.Επ. κοινωνικής φροντίδας δεσμεύονται καταστατικά να παρέχουν υπηρεσίες προνοιακού χαρακτήρα όπως φροντίδα σε ηλικιωμένους, παιδιά κ.ο.κ. Οι Κοιν. Σ.Επ. συλλογικού και παραγωγικού σκοπού είναι πιο γενικής φύσης εφόσον απαιτείται να παράγουν προϊόντα και να παρέχουν υπηρεσίες για την ικανοποίηση αναγκών της συλλογικότητας.

Ιδέες & Καλές Πρακτικές των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων

oikosocial

Γράφει ο Φίλιππος Μιχαλόπουλος

Οικονομολόγος

«Δε χρειάζεται να είσαι σπουδαίος για να κάνεις την αρχή.
Αυτό που χρειάζεται είναι να κάνεις την αρχή στο να γίνεις σπουδαίος»

| JoeSabah, Συγγραφέας - Εκδότης |

Οι επιχειρήσεις του Τρίτου Τομέα της Οικονομίας καλούνται να λειτουργήσουν σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο πολιτικό-κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον και να καλύψουν ένα ευρύ φάσμα ανθρώπινων και κοινωνικών αναγκών, που βρίσκονται εκτός της συμβατικής αγοράς αγαθών και υπηρεσιών. Εν μέσω της παγκόσμιας αυτής κρίσης, είναι ιδιαίτερα σημαντική η κατανόηση της μεγάλης σημασίας της Κοινωνικής Οικονομίας για τη διατήρηση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, καθώς και της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Οι Κοινωνικές Συνετα ιριστικές Επιχειρήσεις (Κοιν.Σ.Επ.), όντας η βασική μορφή φορέων της κοινωνικής οικονομίας, μπορούν να αναπτυχθούν σε όλους τους τομείς της οικονομίας, από τον πρωτογενή έως τον τεταρτογενή τομέα, δηλαδή τον αγροτικό τομέα, τον τομέα της μεταποίησης, του εμπορίου και των υπηρεσιών, με ευρύτητα ειδικών παραγόμενων προϊόντων, αγαθών και υπηρεσιών.

Πιο συγκεκριμένα, μπορούν να δραστηριοποιηθούν σε τομείς, όπως η αξιοποίηση τοπικών και παραδοσιακών προϊόντων, η διατήρηση παραδοσιακών επαγγελμάτων και δραστηριοτήτων, η οικολογία, ο πολιτισμός, το περιβάλλον, η εκπαίδευση, οι παροχές κοινής ωφέλειας κ.ά.

Ας δούμε, όμως, αναλυτικότερα τους τομείς δραστηριοποίησης, τις καλές πρακτικές και τις προοπτικές των επιχειρήσεων αυτών, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Καλές πρακτικές και Εμπειρία Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων Παγκοσμίως

Οι Κοινωνικές Επι χειρήσεις μπορούν να προκύψουν σε οποιοδήποτε τομέα της οικονομίας, εφόσον προάγουν το συλλογικό συμφέρον, την κοινωνική ευημερία, την τοπική ανάπτυξη και την απασχόληση. Παγκοσμίως, έχουν αναπτυχθεί σε διάφορους τομείς, όπως αυτών της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της προστασίας του περιβάλλοντος και της πράσινης ανάπτυξης, των συνεταιριστικών τραπεζών κ.ά. Υγεία 
Στον τομέα της υγείας, έχουμε κοινωνικές επιχειρήσεις και συνεταιρισμούς για τη φροντίδα ηλικιωμένων και ομάδων με ειδικά προβλήματα υγείας.Επίσης, έχουν δημιουργηθεί εταιρείες παροχής υπηρεσιών για προσπελάσιμα συστήματα μεταφορών, όπως εταιρείες ταξί και λεωφορείων, καθώς και τεχνικές εταιρίες με εξειδίκευση στην κατασκευή προσπελάσιμων χώρων (κυρίως για άτομα με ειδικές ανάγκες). Τέλος, δραστηριοποιούνται εταιρείες πληροφορικής - παροχής εξειδικευμένων υπηρεσιών για αναπήρους, ηλικιωμένους, κ.τ.λ.

BYZANTIUM THE LOST EMPIRE 1- Βυζάντιο Η χαμένη αυτοκρατορία

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ 28/11 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ : Η ΧΩΡΑ ΥΠΟ ΚΑΤΟΧΗ

Cretetv Antitheseis

ΕΞΑΝΤΑΣ. ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ BUSINESS

Ο «Εξάντας» του Γιώργου Αυγερόπουλου έχει μέχρι σήμερα αποσπάσει 19 διεθνείς διακρίσεις σε κινηματογραφικά φεστιβάλ και φεστιβάλ ντοκιμαντέρ σε όλο τον κόσμο. Η δουλειά της ομάδας, που τυγχάνει ευρείας αποδοχής από κοινό, δημοσιογράφους και κριτικούς κινηματογράφου τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, έχει χαρακτηριστεί ως «cinema guerilla film making». 

Σήμερα ο «Εξάντας», ακόμα πιο ώριμος από ποτέ, θα συνεχίσει να καταγράφει τη σύγχρονη ιστορία του κόσμου μας. Ενός κόσμου σκοτεινού, άδικου, όμορφου, άπληστου και πολλές φορές επικίνδυνου, μέσα από τις ζωές απλών ανθρώπων.

Η ιστορία του Πανεπιστημίου Αθηνών σαν μυθιστόρημα Του Παναγιώτη Γεωργουδή

tvxs

Μια σύγχρονη μελέτη για τη διαδρομή του πρώτου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος της χώρας από το 1837 και για έναν αιώνα, που διατρέχει τα πνευματικά, πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα που καθόρισαν την ελληνική κοινωνία, φέρνουν στο φως οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Μία πολυεπίπεδη και σύνθετη μελέτη για την ιστορία του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία αφορά μέρος της ιστορίας του ελληνικού κράτους, σπονδυλική στήλη του οποίου υπήρξε για πολλά χρόνια το πρώτο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας, αποτελεί η έκδοση «Το Πανεπιστήμιο Αθηνών (1837-1937) και η ιστορία του» από τους Κώστα Γαβρόγλου, Βαγγέλη Καραμανωλάκη και Χάιδω Μπάρκουλα.

To μεγάλο προσόν της μελέτης είναι η ταυτόχρονη σύνδεση με τα κοινωνικά δρώμενα της εποχής σε τέτοιο βαθμό και τόσο καίρια ώστε ο αναγνώστης να έχει την αίσθηση ότι διαβάζει μία δομημένη ιστορία της ελληνικής κοινωνίας αλλά και ένα πολιτικό μυθιστόρημα με άξονα το Πανεπιστήμιο Αθηνών και τα πολυποίκιλα, ιδεολογικά, επιστημονικά, πνευματικά, πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα που συγκλονίζουν την ελληνική κοινωνία από πλευράς ιδεών, κινημάτων αλλά και των σφοδρών συγκρούσεων με το κράτος και τους μηχανισμούς του.

ΠΟΣΑ ΕΙΣΕΠΡΑΞΕ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ»;

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Ενώ η «εκκαθάριση» από την Τράπεζα Πειραιώς στο «Ερρίκος Ντυνάν» βρίσκεται σε εξέλιξη, με στόχο την εξοικονόμηση 25 εκατ. ευρώ από το λειτουργικό κόστος του νοσοκομείου, πληθαίνουν τα στοιχεία ότι η «αναγκαστική» και «επείγουσα» διαδικασία του πλειστηριασμού για να «σωθεί» το νοσηλευτικό ίδρυμα, δεν ήταν και τόσο επείγουσα.

Η Τράπεζα Πειραιώς, η οποία ήταν και επισπεύδουσα και πλειοδότης μέσω της θυγατρικής της ΗΜΙΘΕΑ Α.Ε στη διαδικασία του πλειστηριασμού, είχε εξασφαλίσει τις απαιτήσεις της έναντι του τότε Κοινωφελούς Ιδρύματος επαρκώς, ώστε να μην υπάρχει λόγος που να δικαιολογεί την κατάσχεση του συνόλου της περιουσίας του, συμπεριλαμβανομένης και της άδειας λειτουργίας του.

Σε προηγούμενο δημοσίευμα το Newsbomb.gr είχε αποκαλύψει ότι είχε συναφθεί συμφωνία μεταξύ Ντυνάν και Πειραιώς για την εκχώρηση στο τραπεζικό ίδρυμα όλων των απαιτήσεων του νοσοκομείου κατά ασφαλιστικών ταμείων και ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.

Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτές οι εξασφαλίσεις –και τα ποσά που είχε ήδη εισπράξει- τις οποίες είχε στα χέρια της η Τράπεζα Πειραιώς.

Συγκεκριμένα, η «MARFIN ΕΓΝΑΤΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ» προκάτοχος της Τράπεζας Πειραιώς είχε χορηγήσει δάνειο στο «Ερρίκος Ντυνάν» ποσού 50.000.000 ευρώ το 2006. Προς εξασφάλιση αυτής της απαίτησής της ενέγραψε προσημείωση υποθήκης στα βιβλία υποθηκών του Υποθηκοφυλακείου Αθηνών για ποσό 60.000.000 ευρώ. Η εν λόγω δανειακή σύμβαση καταγγέλθηκε το 2009, με την απαίτηση της τράπεζας εκείνη τη στιγμή να ανέρχεται στο ποσό των 47.566.727,88 ευρώ. Ποσό 5.000.000 ευρώ, ως μέρος αυτής της απαίτησης, επιδικάστηκε με διαταγή πληρωμής το 2010. Το «Ερρίκος Ντυνάν» αναγνώρισε την υπόλοιπη οφειλή, ύψους 42.433.371,29 ευρώ, και υπέγραψε το 2012 με την Τράπεζα Πειραιώς σχετικό ιδιωτικό συμφωνητικό ρύθμισης. Με βάση αυτό, το 2014 εκδόθηκε διαταγή πληρωμής για το σύνολο του ποσού.

Η πρωθυπουργική καρέκλα στο μικροσκόπιο*

Το Ποντίκι

Νίκος Ζέρβας
Πρωθυπουργοκεντρισμός: Η δεσπόζουσα θλεση του αρχηγού της κυβέρνησης στο πολιτικό μας σύστημα
Εκδόσεις: Μπατσιούλας
Σελ.: 291

Ο πρωθυπουργός ως θεσμός αποτελεί την αιχμή του δόρατος της Δημοκρατίας μας, ωστόσο είναι καιρός να ακονιστεί εκ νέου αυτή η αιχμή, προκειμένου να ανταποκριθεί πληρέστερα και αποτελεσματικότερα στις σύγχρονες απαιτήσεις διακυβέρνησης.

Στην εποχή μας, όπου έχουν τεθεί όλα τα ζητήματα εκ νέου, και κυρίως τώρα που στεκόμαστε προβληματισμένοι μπροστά στις αντοχές και την ποιότητα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, η μελέτη αυτή καταπιάνεται με ένα ιδιαίτερα λεπτό όσο και καθοριστικό για το πολίτευμα θέμα που σχετίζεται με τις πρωθυπουργικές αρμοδιότητες, δηλαδή με τον ρόλο που διαδραματίζει ο πρωθυπουργός θεσμικά στη διεύθυνση της κυβέρνησης και στη λειτουργία του πολιτεύματος. Το πρωτότυπο αυτό πόνημα υπογράφεται από έναν εικοσιτετράχρονο νεαρό και πολλά υποσχόμενο επιστήμονα, τον Νίκο Ζέρβα, και έρχεται ως μια ελπιδοφόρα ψήφος που συνηγορεί υπέρ μιας νεολαίας ζωντανής, καταρτισμένης και ενεργούσας.

Ο Νίκος Ζέρβας παρακολουθεί λεπτομερώς, επαρκώς και οξυδερκώς την ιστορική εξέλιξη του πρωθυπουργικού θεσμού, από τις απαρχές του νεοσύστατου κρατιδίου έως και τις μέρες μας. Σε αυτήν τη διαδρομή γνωρίζει κανείς βήμα προς βήμα τις ιστορικές συγκυρίες και αναγκαιότητες μέσα από τις οποίες έφτασε ο θεσμός του πρωθυπουργού να παίζει τον πρώτο ρόλο στο πολιτικό μας σύστημα. Ωστόσο, και η συνέχεια δεν είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα αφού σε αυτήν αναλύονται με ακρίβεια οι βασικές πρωθυπουργικές αρμοδιότητες, οι οποίες εντέλει καθορίζουν και την ποιότητα της διακυβέρνησης αλλά και του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος, μια και ο πρωθυπουργός αποτελεί τον βασικό πυλώνα του. Έχοντας σχηματίσει μιαν ιστορική αντίληψη του ρόλου του πρωθυπουργικού θεσμού, ο αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει την κριτική τοποθέτηση του συγγραφέα, ο οποίος πολύ σωστά τονίζει την ανάγκη του επανακαθορισμού της λειτουργίας του κυβερνητικού σχήματος υπό το βάρος των εξελίξεων και των σύγχρονων αναγκών της κοινωνίας μας. Επανατοποθετώντας ουσιαστικά τον πρωθυπουργικό θεσμό σε νέες βάσεις, εκσυγχρονίζεται η κυβερνητική λειτουργία, έτσι ώστε να αποδεσμευτεί από τις κακοδαιμονίες και τις αγκυλώσεις του παλαιού πολιτικού συστήματος.

Η αέναη αναζήτηση της κεντροαριστεράς

Νέα Πολιτική 

Του Σπύρου Λυγκούρη*

Η δημόσια συζήτηση για την κεντροαριστερά αναζωπυρώνεται κάθε τόσο, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία τα τελευταία χρόνια, καθώς οι επιπτώσεις της πολύπλευρης οικονομικής κατάρρευσης της χώρας αποδείχθηκαν καταλυτικές για τα κόμματα και τις δυνάμεις του χώρου. Ωστόσο, οι ζυμώσεις συνεχίζονται, με ογκώδη αρθρογραφία και συνεχείς συζητήσεις. Μέχρι νεότερας, ας ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία της ελληνικής  κεντροαριστεράς του 20ου αιώνα.

Ο χώρος της κεντροαριστεράς στην μεταπολεμική Ελλάδα προσπάθησε να τοποθετηθεί στο πολιτικό πλαίσιο της εποχής υπό απολύτως αντίξοες συνθήκες. Τα γεγονότα των Δεκεμβριανών του 1944 και ο επακόλουθος Εμφύλιος Πόλεμος (1946-1949) κατέστρεψαν πολιτικά τους μετριοπαθείς μεταρρυθμιστές, ενώ ταυτόχρονα ενίσχυσαν τις μισαλλόδοξες φωνές, όπως φάνηκε και από τις εκλογές του Μαρτίου του 1946. Στα χρόνια που ακολούθησαν η καταγραφή στην κοινή γνώμη ενός κόμματος ως «σοσιαλίζοντος» παρέπεμπε σε συνοδοιπόρο του ΚΚΕ. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΔΣΚ) του Γεωργίου Παπανδρέου, του πρωθυπουργού που αντιμετώπισε το Δεκεμβριανό κίνημα. Στις εκλογές του 1950 κατέβηκε ως «Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου», ακριβώς για να παραλείψει από τον τίτλο του ό,τι παρέπεμπε στον σοσιαλισμό. Αυτά όλα γίνονταν όταν, την ίδια περίοδο, οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης προχωρούσαν στην σύνταξη των αντιφασιστικών Συνταγμάτων της Απελευθέρωσης, τα οποία καθόρισαν το μεταπολεμικό πλαίσιο των πολιτικών συστημάτων, όπου κυρίαρχησαν δυνάμεις της κεντροαριστεράς.

Ελληνοφρένεια - Σ2 | Επ. 13

alphatv.gr/webtv

Atenistas-TEDx: Όταν η ανθρώπινη βλακεία συναντά την νεοφιλελεύθερη επέλαση

Outside the Wall

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο valuewhatworths και στο φύλλο #25 της εφημερίδας δρόμου Απατρις.

Tον τελευταίο καιρό βλέπουμε συνεχώς νέες μορφές εθελοντισμού να εμφανίζονται και νέα προσχήματα να αναδύονται για την θεμελίωση τους. Το κράτος αφού έχει ισομοιράσει την ευθύνη τις οικονομικής κρίσης, άρχισε να θέτει και νέους όρους για την υπέρβαση αυτής της κρίσης. Η νέα νοοτροπία που αναπτύσσεται μετά την αφομοίωση και την εσωτερίκευση αυτής της ευθύνης από τα παντός είδους φιλήσυχα και ειρηνοποιά κοινωνικά υποκείμενα είναι η προσπάθεια διαχείρισης αυτής της κρίσης και η υποκατάσταση του κράτους εκεί που ηθελημένα απουσιάζει. Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος που ορίζει την επαναστατικότητα σαν εργαλείο διαχείρισης της κρίσης και ως το χρύσωμα του χαπιού στην αρρώστια του συστήματος και όχι σαν μια πρακτική για  την ανατροπή του. Αυτή είναι όμως η μια όψη του νομίσματος.

Εθελοντισμός και ανθρώπινη βλακεία
Η άλλη όψη του νομίσματος που πραγματώνεται πάνω στην ηλιθιότητα και λειτουργεί περισσότερο σαν μια μορφή ψυχοθεραπείας είναι η κατευθυνόμενη αποβλάκωση. Αυτή δεν καλείται να διαχειριστεί την υπάρχουσα κρίση αλλά καλείται να αποβλακώσει και τον τελευταίο ζωντανό περιτυλίγοντάς τον με σερπαντίνες, χρώματα και μπουκάλια αναψυκτικών για την διάσωση της φώκιας στη Χονολουλού. Παραδείγματα ταξικά ασυνείδητων υποκειμένων με ψυχοτραυματικούς συνδέσμους ηλιθιότητας όπως οι ατενίστας και οι ΜΚΟ ή οι φοιτητικοί οργανισμοί που μαζεύουν τις τσίχλες από τα παγκάκια περισσεύουν.