analyst
του Σαράντου Λέκκα
Ο μεγαλύτερος φόβος αυτών που κατέχουν δημόσια αξιώματα και πρέπει να λαμβάνουν αποφάσεις είναι το λεγόμενο πολιτικό κόστος.
Πολλοί εξ αυτών έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να δραστηριοποιούνται πολιτικά χωρίς να έρθουν σε αντιπαράθεση με καμία κοινωνική ομάδα και με κανένα φυσικό πρόσωπο.
Αυτό είναι εύκολο στην αντιπολίτευση και δει όταν ο πολιτικός ή ο κομματικός μηχανισμός διαπνέονται από τα ιδεώδη του λαϊκισμού.
Όμως ως εξουσία τα πράγματα δυσκολεύουν ενώ γίνονται δυσκολότερα σε περιόδους κρίσεων και δει χρονικά παρατεταμένων.
Να θυμηθούμε τους λεονταρισμούς των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της κατάληψης της πλατείας Συντάγματος από τους ‘αυθόρμητα’ αγανακτισμένους όπως και τις υποσχέσεις προς όλες ανεξαιρέτως τις κοινωνικές ομάδες.
Η προσγείωση στην πραγματικότητα της εξουσίας και της λήψης αποφάσεων ειδικά όταν αυτές οι αποφάσεις εκπορεύονται από συμβατικές υποχρεώσεις δείχνει το υπόβαθρο των πολιτικών ηγετών.
Η δύναμη της συνήθειας όμως και του λαϊκισμού οδηγεί σε πλείστες των περιπτώσεων στις κλασσικές κουτοπόνηρες ελληνικές προσεγγίσεις.
Κλασικό παράδειγμα οι συμβασιούχοι και δει αυτοί της καθαριότητας.
Μετα από 3 συν 1 μνημόνια συνεχίζουμε τις πρακτικές του παρελθόντος αδιαφορώντας ακόμη και για τις επιταγές του Συντάγματος.
Όλα στο βωμό της ψηφοθηρίας και του άκρατου κομματισμού.
Προκειμένου για τα ‘δικά μας παιδιά’ είμαστε έτοιμοι να αλλοιώσουμε τα πάντα από τις λέξεις έως τους νόμους και το δίκαιο.
Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα στελέχη της κεντρικής πολιτικής σκηνής αλλά και στα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης και φυσικά του συνδικαλισμού που η κεκτημένη ταχύτητα των εποχών του συνθήματος ‘ο λαός στην εξουσία’ τους οδηγεί σε προτάσεις καθαρά αντισυνταγματικές.
Οι συνδικαλιστές της καθαριότητας προσπαθούν να επιβάλουν μέσω εκβιαστικών πρακτικών την μονιμοποίηση 6.100 ατόμων που εργάζονταν με συμβάσεις 8 μηνών δηλαδή με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που το Σύνταγμα απαγορεύει ρητά της μετατροπή τους.
Συνεχίζουν δε τις απαράδεκτες παρεμβάσεις τους ζητώντας να παραμεριστεί το ανώτατο ηλικιακό όριο των 45 ετών κατά την διαδικασία επιλογής μόνιμου προσωπικού αδιαφορώντας ακόμη και τα φυσικά όρια αυτών που εργάζονται σε τέτοιες συνθήκες με το πονηρό σκεπτικό του μελλοντικού ρουσφετιού σε θέση γραφείου.
Το ευτράπελο είναι ότι ο πρωθυπουργός έκανε δεκτό το αίτημα τους.
Δυστυχώς αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία διαμορφώνουν όλοι αυτοί που νομίζουν ότι τις επιλογές τους θα χρηματοδοτήσουν κάποιοι άλλοι ξεχνώντας ότι οι κάποιοι άλλοι είναι οι φορολογούμενοι πολίτες.
Δωρεάν επιλογές δεν υπάρχουν, υπάρχουν μόνο άτομα που αδιαφορούν για το κόστος των επιλογών τους .
Φυσικά τόσο στην Αττική όσο και στην Επαρχία υπάρχουν Δήμοι που είναι πεντακάθαροι από σκουπίδια διότι οι Δήμαρχοι τους δεν έπαιξαν με τις υποσχέσεις και τα ρουσφέτια.
Σεβόμενοι απόλυτα τα χρήματα των κατοίκων των Δήμων τους προγραμματίζουν τον όγκο των εργασιών τους με το υφιστάμενο προσωπικό λαμβάνοντας υπόψη το αντίστοιχο κόστος.
Όταν το κόστος αποκομιδής των σκουπιδιών είναι 45 € ανά τόνο τότε όσοι μιλούν για την ιδιωτικοποίηση τους απλά δεν κάνουν για τη θέση του Δημάρχου και θα πρέπει είτε να παραιτηθούν είτε να κάνουν ένα ταξίδι στο εξωτερικό για να δουν πως αντιμετωπίζουν οι σοβαροί Δήμοι τα σκουπίδια τους.
Στην Ελλάδα οι συνδικαλιστές αναζητούν λύση από τον πρωθυπουργό ίσως διότι θυμούνται τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στα γεγονότα της δημιουργίας του ΧΥΤΑ Κερατέας ξεχνώντας ότι το ίδιο πρόσωπο έχει προχωρήσει την τελευταία διετία σε επιλογές που θα ζήλευε και η Συναίνεση της Ουάσιγκτον.
Εκτός και εάν πιστεύουν ότι υπάρχει η περίφημη αριστερή λύση για τα σκουπίδια που διαφήμιζε από την αντιπολίτευση η σημερινή περιφερειάρχης Αττικής.
Ότι και να πιστεύουν όμως η Ελλάδα της μετά μνημονίων εποχής εκών –άκων θα διαφέρει από την Ελλάδα των πολιτικάντηδων και των δημαγωγών.
Τα σκουπίδια απλά θα θυμίζουν τα αμαρτήματα του παρελθόντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου