Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

Μάχη με την αστάθεια - και με τον χρόνο


του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ενα απ' αυτά που συναπεκόμισε από το ταξίδι του στο Βερολίνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης - τουλάχιστον ελπίζουμε να το χώρεσαν οι βαλίτσες -! και από τις επαφές με Μέρκελ, με βουλευτές CDU, με Σώϋμπλε , με BDI (με Bundesverband der Deutschen Industrie, για όσους θέλουν τον πλήρη τίτλο: αυτός είναι ο Γερμανικός ΣΕΒ), είναι ότι η μάχη που δίνεται από την Ελλάδα και τους "εταίρους" της, και αυτήν την φορά, είναι μια μάχη με δυο πράγματα που συνήθως οι πολιτικοί τα θεωρούν δεδομένα, "δικά τους". Ενώ δεν είναι. Το ένα, ο χρόνος. Το άλλο, η επιλογή της σταθερότητας (ή: της αστάθειας).
Το ίδιο μήνυμα επεδίωξε να δώσει, προ ημερών, και ο πλέον προσεκτικός/ισορροπημένος των Ελλήνων διαπραγματευτών, ο Γιώργος Χουλιαράκης ("ο άνθρωπος που άντεξε τον Βαρουφάκη") όταν είπε στο LSE - και έκανε αίσθηση βόμβας βυθού, αυτό! - ότι μπορεί σε 5 μήνες η "λύση" να ήταν καλύτερη απ' αυτήν που μπορούμε να πετύχουμε τώρα, όμως ο χρόνος είναι πιο σημαντικός και η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει τώρα, έστω και με κάπως χειρότερη συμφωνία.
Αντίστοιχο ήταν το περιεχόμενο και του δίδυμου χρησμού, εκ Βρυξελλών: του μεν Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ (ο οποίος "επανήλθε" για το Ελληνικό ζήτημα στην επικαιρότητα μετά από απουσία, παραμερίζοντας τον συνήθη Πιέρ Μοσκοβισί, ο οποίος πάντως κάνει Αθηναϊκό ταξίδι) με την τοποθέτηση ότι "το Ελληνικό Πρόγραμμα στέκεται σε ασταθή βάση" λόγω της αμφιθυμίας του ΔΝΤ, του δε Βάλντις Ντομπρόβσκις (τον θυμάστε κι αυτόν;) με την έκκληση και προς Ελλάδα και προς τους δανειστές να επιταχύνουν την οριστικοποίηση της τωρινής αξιολόγησης "αλλιώς υπάρχει κίνδυνος χρηματοπιστωτικής αστάθειας στην Ευρωζώνη".

Για να κλείσουμε όμως αυτήν την περιήγηση με "κάτι" από Ελληνική σκοπιά, ο λόγος στον Γιάννη Στουρνάρα με το "δεν υπάρχει ορθολογική επιλογή μεταξύ ολοκλήρωσης της αξιολόγησης τώρα ή αργότερα [...]. Αργότερα, ίσως θα είναι πολύ αργά". [Να σημειωθεί, εδώ, ότι συνολικά ο ψύχραιμος Γιάννης Στουρνάρας στην παρουσίαση της Ενδιάμεσης Έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος την Βουλή "πέρασε" σε ακραία περιγραφή των συνεπειών ενός ενδεχόμενου Grexit, προσπερνώντας ακόμη και του ΣΕΒ την αντίστοιχη διεκτραγώδηση προ ημερών].
Επιστρέφουμε όμως στο θέμα μας. Αυτή όλη η έμφαση στον χρόνο και στην σταθερότητα/αστάθεια έχει ως φόντο όχι μόνο/όχι τόσο την συνεχιζόμενη διελκυστίνδα ΔΝΤ - Γερμανίας (=Σώϋμπλε), όσο την ήδη υπό απογείωση Γερμανική προεκλογική εκστρατεία. Όπου ήδη η Ελλάδα/η Ελληνική υπόθεση πάει να γίνει κεντρικό διακύβευμα - ή, αν το προτιμάτε πιο λαϊκά, αλλά μάλλον πιο ουσιαστικά, πάει να γίνει κλωτσοσκούφι. Όλη η ανταλλαγή βεεών μεταξύ Σώϋμπλε, του ανθυποψηφίου της Μέρκελ για την Καγκελλαρία Μάρτιν Σουλτς και του επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών Ζιγκμαρ Γκάμπριελ με βάση/με άξονα την Ελλάδα και την Ελληνική "διάσωση", ουσιαστικά φέρνουν στην επιφάνεια ένα: τους χρόνους της διαπραγμάτευσης Ελλάδας - "εταίρων" με φόντο τους χρόνους της προεκλογικής εκστρατείας στην Γερμανία (με ενδιάμεσο κερασάκι τις εκλογές στην Γαλλία). Η ασφυξία για την Ελλάδα έρχεται τον Ιούνιο. Οι Γερμανικές εκλογές είναι Σεπτέμβριο - και ο σχηματισμός Γερμανικής Κυβέρνησης, παραδοσιακά κρατάει αρκετές εβδομάδες. Οι Γαλλικές εκλογές είναι τέλη Απριλίου (πρώτος γύρος Προεδρικών) μέχρι Ιούνιο (βουλευτικές). Και, ως καταλύτης των εξελίξεων λειτουργεί η απειλή της αστάθειας: συστημικής για τους "εταίρους" μας, πολιτικής για μας.
Όποιος θαρρεί ότι κυριαρχεί επί του χρόνου, αλλά και επί των συνεπειών της αστάθειας, είναι βαθιά νυχτωμένος.


kontranews

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου