Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Πορτορίκο, Κόσοβο - και βλέπουμε


του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Το Πορτορίκο (που η διεθνής κοινή γνώμη το "έμαθε" από την πυκνή προ καιρού ειδησεογραφία για χρεοκοπία του) έχει και χρησιμοποιεί ως νόμισμα το δολάριο. Το Κόσοβο (αυτό, το γνωρίζουμε την άκρια αυτή του κόσμου από την βίαια εμπειρία της έκρηξης της Βαλκανικής πριν δυο δεκαετίες) έχει και χρησιμοποιεί, αντίστοιχα, ως νόμισμα το ευρώ. Κανείς βέβαια δεν θα διενοείτο να σκεφτεί ότι είτε το Πορτορίκο έχει λόγο στα της διαμόρφωσης της νομισματικής πολιτικής τού greenback, του δολαρίου των ΗΠΑ. είτε ότι το Κόσοβο έχει την οποιαδήποτε συμμετοχή στην διαχείριση της Ευρωζώνης.
Το παίρνουμε το ακραίο αυτό παράδειγμα, μην και ξυπνήσει κάποτε η δική μας δημόσια συζήτηση στο ότι τα όσα αυτόν τον καιρό διαμείβονται περί "Ευρώπης των δυο (ή: των περισσότερων) ταχυτήτων", ή πάλι τα άλλα περί "σκληρού πυρήνα" της Ευρώπης, δηλαδή της Ευρωζώνης, στην οποία η Ελλάδα ανήκει κα θα ανήκει και δεν δέχεται αμφισβητήσεις πάνω σ' αυτό (τέτοιο ήταν π.χ. το μαχητικό μοτίβο στην επίσκεψη Κυριάκου Μητσοτάκη στο Βερολίνο, τέτοιο και εκείνο που διακινείται κι από τα κυβερνητικά έδρανα οσάκις κάποιος εκτεθεί μιλώντας για το νόμισμα ως μη-φετίχ), ειναι θέματα λιγάκι πιο πολύπλοκα απ' όσο νομίζεται.

Όταν ανοίξει, στα σοβαρά, αυτή η συζήτηση περί Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων - και φαίνεται ότι κατά τον εορτασμό των 60χρονων της ΕΕ, σε πέντε βδομάδες, στην Ρώμη θα υπογραφεί ούτως ή άλλως ένα πανηγυρικό κείμενο των ηγετών των "27" προς αυτήν την κατεύθυνση - θα έχει ξεκινήσει μια βαριά μηχανή που δεν θα επιδέχεται τους συνήθεις εξορκισμούς ή τους όρκους περί "όλο και στενότερης Ένωσης" των λαών της Ευρώπης. Δεν είμαστε, σημειωτέον, μόνον εμείς που κάνουμε παρόμοιες τοποθετήσεις αποδιωξίματος του "κακού (διότι για τις Ευρωπαϊκές ελίτ, βλέπετε, η παραδοχή της αναδίπλωσης που τώρα κάνει - και σκοπός είναι να κάνει οργανωμένα! - η "Ευρώπη" θεωρείται αυτονόητα κακόν), αφού και η ίδια η Καγκελλάριος Μέρκελ την μια μέρα - στην Μάλτα - αναγνωρίζει ότι πάμε για τις δυο ταχύτητες, την άλλη σπεύδει (περιμαζεύοντας τον Σόιμπλε) να διακηρύξει ότι η Ευρωζώνη θα παραμείνει ενιαία.
Το μάξιμουμ που μπορεί να προσδοκά μια χώρα-πολυτραυματίας σαν την Ελλάδα σήμερα, από μια τέτοια εξέλιξη τι είναι; Σ' αυτήν την καινούργια αρχιτεκτονική της Ευρώπης που προωθείται από τους αρχικούς Έξη (συν Ισπανία, συν ίσως κάτι από Κεντρευρώπη, π.χ. Αυστρία) να μην υπάρξει μια κλειστή πορεία προς τα μπρος αλλά να αφεθούν όσοι θέλουν και μπορούν - the willing and able - να πάνε πιο γρήγορα, αλλά: (α) η διαδικασία αυτή να είναι διαφανής, να μην γίνει με λογική Διευθυντηρίου, πίσω από κλειστές πόρτες, (β) η βάση τής πιο "προχωρημένης" Ευρώπης να αποτελείται από κριτήρια αντικειμενικά και σαφή, συμφωνημένα και όχι εξ αποκαλύψεως (των διαφόρων Σώϋμπλε, που θεσπίζουν κριτήρια για τους άλλους όχι όμως και για τον εαυτό τους - αυστηρή διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, όμως στον κάλαθο των αχρήστων οι συστάσεις για το υπερβάλλον πλεόνασμα!) και (γ) να πρόκειται για διαδικασία ανοιχτή, στην οποία όταν κανείς πιάνει τα κριτήρια ("able") και το θελήσει ("willing") να έχει δικαίωμα πρόσβασης.
Εκεί βρισκόμαστε/εκεί θα βρεθούμε. Το να παριστάνουμε ότι θα παίξουμε καθοριστικό ρόλο σ' αυτήν την αναδίπλωση της Ευρώπης είναι πικρό αστείο. Το να λέμε ότι "δεν θα δεχθούμε" μια διαφορετική Ευρωζώνη, ομοίως. Το να αναζητούμε τι αληθινά αντέχουμε ("able") και το αληθινά θέλουμε ("willing") είναι το μόνο που μπορούμε.

kontranews

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου