του Αντώνη Δ. Παπαγιαννιδη
Τελικά στην Κυβέρνηση είχαν δίκιο -βέβαια όχι ακριβώς όπως το περίμεναν/το εξέφραζαν. Τι εννοούμε μ ' αυτό; Ότι η διαπραγμάτευση για την διαβόητη δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου-3 κρίθηκε πολιτικά, έκλεισε πολιτικά ο κύκλος αυτός/προσπεράστηκε πολιτικά το αδιέξοδο που αφέθηκε ή και επιδιώχθηκε να δημιουργηθεί.
(Βέβαια, μην τρελαθούμε: δεν έκλεισε η διαπραγμάτευση, απλώς... ξανάνοιξε! Και βέβαια, μην παρασυρόμαστε: εκείνο που θα γίνει τώρα είναι τεχνικό, απόλυτα τεχνικό. Όμως στηρίζεται σε μια βασικά πολιτική απόφαση: να μην αφεθεί η κατάσταση να ξεφύγει). Ήταν άλλωστε χαρακτηριστικό το πώς μετεστράφη η στάση του Σκοτεινού Ιππότη Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: εκεί που εβρυχάτο ως τίγρης, άρχισε να γουργουρίζει υπέρ της Ελληνικής υπόθεσης ως γατάκι - αντί να τον κλείσει στο κλουβί, όπως είχε ζητήσει ο Αλέξης Τσίπρας, του έδωσε η Άνγκελα Μέρκελ ζαχαρίτσα - και μεταμορφώθηκε.
Να δούμε όμως τα συμφωνημένα του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, όπως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε (κάθε άνθρωπος και η πραγματικότητα) και δεχόμενοι ότι το αύριο θα μας κάνει να ξαναδιαβάσουμε το χθες. Η συμφωνία έφερε την Ελληνική πλευρά σε μια θέση ουσιαστικής υποχώρησης (απλά: η Κυβέρνηση δέχθηκε προ-νομοθέτηση μέτρων για μετά το 2018, μέτρων και με δημοσιονομικό χαρακτήρα - μείωση του αφορολόγητου/διεύρυνση της φορολογικής βάσης, νέα παρέμβαση στο Ασφαλιστικό/υποχώρηση της "προσωπικής διαφοράς", εργασιακά/συλλογικές διαπραγματεύσεις, συν επαναφορά ενεργειακών θεμάτων, ιδιωτικοποιήσεων κοκ,) όμως με τρία σημαντικά φύλλα συκής.
Το ένα ήδη συμφωνήθηκε, αλλά δεν έχει ακόμη διασαφηνιστεί το ουσιαστικό του περιεχόμενο. τα άλλα δύο βρίσκονται "λίγο παρακάτω" down the road που λέμε σε καλά Ελληνικά. Ποιο το πρώτο; Και στο Eurogroup και στις τριγύρω δηλώσεις έγινε σαφές ότι η έμφαση μετατίθεται από μέτρα λιτότητας σε διαρθρωτικές παρεμβάσεις: ακόμα και ο Γερούν Ντάϊσσελμπλουμ το διετύπωσε ρητά, ακόμη και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έκανε αναφορά σε ανάγκη να υπάρξει τώρα επενδυτικό σκέλος. Πώς, όμως, αυτή η κατ' αρχήν παραδοχή θα γίνει πράξη; Θα υπάρξουν "αντισταθμιστικές κινήσεις" δημοσιονομικού fiscal χαρακτήρα (π.χ. επιλεκτικές μειώσεις φόρων - ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ - όπως γίνεται διαρροή τελευταίως); ή απλώς θα επιδιωχθεί να κινητοποιηθούν πόροι/financial, μετά και την τυχόν υπεραπόδοση μέτρων, για επενδυτικούς σκοπούς; Εκεί βρίσκεται η ουσία - εκεί, και... στο αν και πώς η προ-νομοθέτηση θα προχωρήσει στην Βουλή των Ελλήνων.
Τα άλλα δυο φύλλα συκής έμειναν, ατυχώς, πιο πίσω. Δεν κατορθώθηκε σε επίπεδο Eurogroup να δοθεί κάποια επίσημη διαβεβαίωση ότι τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και θα ληφθούν αυτόματα - έστω μετά την λήξη του Προγράμματος, άρα... μετά τις Γερμανικές εκλογές - αλλά και ότι θα είναι τέτοια και όσα το ΔΝΤ θα θεωρήσει αναγκαία, προκειμένου να οριστικοποιηθεί η παρουσία του στο Πρόγραμμα. Αυτό μένει σε συζήτηση σε επίπεδο Μέρκελ-Λαγκάρντ: σημαντικό ,πολύτιμο, όμως όχι και επαρκές.
Επίσης, δεν κατορθώθηκε να δοθεί "πολιτική ώθηση" στην δεδομένη πρόθεση Ντράγκι να κάνει την δική του αποτίμηση βιωσιμότητας, που θα ξεκλείδωνε πρόσβαση των Ελληνικών ομολόγων στην Q.E. της ΕΚΤ. Και εδώ υπάρχει κατ' αρχήν συμφωνία, όμως.... down the road.
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου