του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Τώρα που ξαναπιάνεται το νήμα της επικοινωνίας των δημοσιογράφων, του Τύπου, των ηλεκτρονικών Μέσων με την κοινή γνώμη, την κοινή γνώμη “τους” (όπως είχαμε το συνήθειο να λέμε παλιότερα), δηλαδή αφότου η σπασμωδική απεργία της φάσης πριν το ξεκίνημα της Μεγάλης Βδομάδας και των πρώτων ημερών της, εν συνεχεία οι ημέρες αργίας που η Πρωτομαγιά (η οποία “δεν ειναι αργία, είναι απεργία” κατά την γερασμένη αλλά επικρατήσασα έκφραση) βοήθησε να τραβήξουν ακόμη περισσότερο, χρειάζεται στο σινάφι να οπλιστούμε με μια πρόσθετη δόση ειλικρίνειας.
Για δυο τουλάχιστον λόγους: πρώτον, γιατί τις ημέρες απεργίας-αργίας-απεργίας αποκόπηκε η επαφή εμπιστοσύνης καθώς οι (σημαντικές, πολύ σημαντικές) εξελίξεις συσσωρεύονταν, αλλά η είδηση - κι ακόμη περισσότερο το σχόλιο, η τοποθέτηση - είχε εκτοπιστεί και απο τις σελίδες των εφημερίδων και απο τα ερτζιανά. Και είχε μετατοπισθεί προς το ίντερνετ, προς το Facebook προς την φήμη και την τερατολογία. Κυριολεκτικά δεν περιγράφεται τι ακούστηκε και τι διαδόθηκε αυτές τις μέρες, όχι δε μόνον στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης-που-μόνον-διαπραγμάτευση-δεν-υπήρξε για την διαβόητη αξιολόγηση/review του Μνημονίου-3, αλλά π.χ. και σ’ εκείνο των διεθνών σχέσεων, όπως π.χ. με τις έμπρακτες ή/και φημολογούμενες διεκδικήσεις της Τουρκίας στα νησάκια του Ανατολικού Αιγαίου.
Έκανε λοιπόν η κοινή γνώμη βουτιές σε κείμενα και σε αναρτήσεις ακραία αμφιλεγόμενης ποιότητας για να μαντέψει τι τελικά επικρατεί: η αισιοδοξία της Κυβερνητικής Εκπροσώπου ή/και του Γερούν Ντάϊσσελμπλουμ ότι οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται κοντά στην ολοκλήρωση; ή οι διαρροές από Μαξίμου ότι (αν συνεχίσουν να μην στριμώχνουν έτσι) μας εξωθούν προς Grexit ή/και οι τοποθετήσεις του ξένου Τύπου (που... δεν είχε απεργία-αργία-απεργία άρα διαβαζόταν και ακουγόταν όπως το BBC ή η Deutsche Welle λησμονημένων εποχών συσκότισης) ότι βρισκόμαστε σε θέση χειρότερη κι από του καλοκαιρού του 2015; Η αντίληψη ότι η παρουσία Αλέξη Τσίπρα και Πάνου Καμμένου στην φρεγάτα “ΑΔΡΙΑΣ” (άραγε πόσοι γνωρίζουν την συγκλονιστική ιστορία του ομώνυμου αντιτορπιλικού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;) υποδηλώνει ασφάλεια ή μήπως ότι η βραχονησίδα “Πασάς” στο συγκρότημα των Οινουσσών πήγε να γίνει καινούργια Υμια, 20 χρόνια αργότερα;. Τώρα, λοιπόν, χρειάζεται να επανασυνδεθεί η επαφή με την κοινή γνώμη, υπό τόσο ακραίες συνθήκες. να κερδηθεί η εμπιστοσύνη. να ξαναπιαστεί - κυρίως - η άκρια μιας γνήσιας ενημέρωσης και ενός πιο ζυγισμένου σχολίου.
Ο δεύτερος λόγος θα ακουστεί λίγο συντεχνιακός. Δεν είναι! Οι δημοσιογράφοι, έτσι όπως σήκωσαν το απεργιακό μπαϊράκι για το Ασφαλιστικό “τους”, για τα Ταμεία και για το Αγγελιόσημό “τους”, μόνο να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη δεν κατάφεραν περί τίνος πρόκειται. Τι διακυβεύεται. Στην... καλύτερη περίπτωση, οι κανονικοί άνθρωποι έμειναν με την αντίληψη ότι γίνεται ένας αγώνας οπισθοφυλακών απο προνομιούχους. που θέλουν την δική τους, ιδιαίτερη περίθαλψη και που σιτίζονται σε άνετα Ταμεία. (Το γεγονός ότι αυτά βαθμιαία ήδη δεν ισχύουν, δεν “πέρασε”. Η λειτουργία του Αγγελιοσήμου, ως στοιχείου ανεξαρτησίας της δημοσιογραφικής πένας απο την εργοδοσία, δεν πήγε καν να επεξηγηθεί). Στην χειρότερη, οι κανονικοί άνθρωποι μας είπαν, σε όλους μας, ότι “τα κάναμε πλακάκια” με την Κυβέρνηση. Ωστε “να περάσουν πιο ανώδυνα τα μέτρα”, το Μνημόνιο-3 και το Μνημόνιο-4.
Ανηφορική υπόθεση, το να ξανασυναντήσουν οι δημοσιογράφοι την κοινή γνώμη.
Πηγή kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου