Στην μπάλα όλα γίνονται...*

Το Ποντίκι

του Δημήτρη Μηλάκα

Όλα είναι δύσκολα, τίποτε ωστόσο ακατόρθωτο στο ποδόσφαιρο - την απόλυτη προσοµοίωση της µάχης για επιβίωση, δόξα και πλούτο. Αλλά και το θεωρούµενο ως δηµοκρατικότερο άθληµα στον κόσµο: όλοι µπορούν να το παίξουν. Εκεί κάθε µάχη εξάλλου δίνεται για να κερδηθεί και όσοι θέλουν ή είναι υποχρεωµένοι να πολεµήσουν, προετοιµάζονται για να κερδίσουν.

Όσοι αγωνίζονται προετοιµασµένοι - δηλαδή µε σαφείς στόχους, µε αξιοποίηση των δυνατοτήτων τους, µε κάλυψη των αδυναµιών τους -, ακόµα κι αν χάσουν, φεύγουν µε το κεφάλι ψηλά.

Δεν είναι λίγες οι φορές που το ποδόσφαιρο µας έχει θυµίσει ότι τίποτε δεν είναι αδύνατο. ∆εν ήταν αδύνατον να κατακτήσει από το πουθενά το Ευρωπαϊκό Κύπελλο η ∆ανία και καµία εικοσαριά χρόνια αργότερα η απίθανη Εθνική Ελλάδας. ∆εν ήταν τελικά αδύνατον να κατακτήσει το δυσκολότερο πρωτάθληµα του κόσµου, το αγγλικό, η Λέστερ, µια οµάδα που τηρουµένων των αναλογιών αντιστοιχεί, ας πούµε, στον Ηρακλή.

Δεν ήταν αδύνατον να βρεθεί στον τελικό των πρωταθλητριών οµάδων της Ευρώπης η Ατλέτικο Μαδρίτης, δύο φορές σε τρία χρόνια, αποκλείοντας µάλιστα στη σειρά τις δύο κατά τεκµήριο καλύτερες (και πολλαπλάσια πλουσιότερες) οµάδες της Ευρώπης: την Μπαρτσελόνα και την Μπάγερν. Τίποτε δεν είναι αδύνατο λοιπόν στον ποδόσφαιρο, εκτός ίσως από το να χάσει στην Ελλάδα το πρωτάθληµα ο µόνιµος πρωταθλητής της χώρας...

Και αφού στις ποδοσφαιρικές µάχες τίποτε δεν είναι αδύνατο, γιατί να υπάρχει αυτό το «αδύνατο» σε άλλες µάχες - στις πολιτικές ας πούµε...

Θα είχε ίσως ενδιαφέρον όλοι όσοι επιχειρηµατολογούν, για παράδειγµα, υπέρ του µονόδροµου της ικανοποίησης των απαιτήσεων των δανειστών ως µόνης δυνατής πολιτικής επιλογής και διεξόδου να παρακολουθήσουν προσεκτικά πως κάποιοι κάπου αλλού - π.χ. στο ποδόσφαιρο - επιχειρούν και πετυχαίνουν το - θεωρητικά - αδύνατο.

Θα δουν τότε έναν κοινό παρονοµαστή αυτής της «αδύνατης» επιτυχίας, ο οποίος συνοπτικά περιγράφεται µε τέσσερις λέξεις: στόχος, σχέδιο, ρεαλισµός και δουλειά. Πολύ σκληρή δουλειά. Αυτά είναι που εξασφαλίζουν, αν όχι το «αδύνατο», τουλάχιστον τις έντιµες ήττες...

Αυτά τα λίγα αλλά πολύτιµα στοιχεία, ο στόχος, το σχέδιο, ο ρεαλισµός και η δουλειά, είναι που απουσιάζουν από την ελληνική πολιτική σκηνή και το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που κατεβαίνει στο γήπεδο χαµένο από χέρι...

* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1915 στις 05-05-2016