Αμα δεν βγαίνει αλλιώς, φορολογήστε!

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Στο Βρετανικό Πολεμικό Ναυτικό υποτίθεται ότι υπήρχε μια αρχή για τους νεοσύλλεκτους της παλιάς εποχής: “If it moves, salute it. If it doesn’t ,paint it”/”Αμα κινείται, χαιρέτισε! Άμα δεν κινείται, βάψε το!”.

Με μια τέτοια λογική δείχνει να εξελίσσεται η “διαπραγμάτευση” (εντός εισαγωγικών: αρχίζει να θυμίζει λιγάκι ημέρες του 2015) της σημερινής Κυβέρνησης με την Τρόικα/Κουαρτέτο για την διαβόητη αυτή αξιολόγηση που κουβαλάμε ήδη απο το φθινόπωρο του 2015. Αμα δεν σε παίρνει να μιλάς για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις – Ασφαλιστικό, άνοιγμα αγορών, εξίσωση των αγροτών με τον υπόλοιπο πληθυσμό, περιέλευση των ελεύθερων επαγγελματιών στο ασφαλιστικό/φορολογικό δίχτυ – τι κάνεις; Μα… φορολογείς εν γένει. “Αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, φορολόγησε!” Και ποια απλούστερη φορολογική παρέμβαση απο εκείνην που έρχεται εύκολα και αυτόματα;

Έτσι, τώρα, φαίνεται πως οι “εταίροι” μας κι ο ίδιος ο τζαναμπέτης Σόϊμπλε μας “αφήνουν” να παρακάμψουμε Ασφαλιστικό και αγρότες και “γραβάτες” – πώς; Α! λίγη ακόμα φορολόγηση του αυτοκινήτου, συν κάτι παραπάνω στα καύσιμα, άντε κι ένα τέλος στην Κινητή Τηλεφωνία και την συνδρομητική τηλεόραση. Συν… κάτι παραπάνω στην (έκτακτη που έγινε μόνιμη) εισφορά αλληλεγγύης, άντε και λίγος παραπάνω ΕΝΦΙΑ, σαφώς και αρκετή προκαταβολή φόρων. Τα γνωστά!

Η αλήθεια είναι πως η πρακτική αυτή, του να μεταφράζονται όλα σε φορολόγηση, δεν είναι και τόσο καινούργια. Η αρχική, κακόζηλη συνταγή του ΔΝΤ – θυμίζουμε – που  “εξευρωπαΐστηκε” και έδωσε έτσι το Μνημόνιο-1 και το Μνημόνιο-2, ήταν γνωστή ως tax-tax-tax και cut-cut-cut. Δηλονότι “φορολογήστε όπου γίνεται” και “περικόψε ο,τι γίνεται”. Ήδη επί των ημερών ΓΑΠ και Παπακ., θεωρήθηκε ότι η φορολόγηση ήταν φιλολαϊκότερη απο το να κόβει κανείς (μισθούς ή αριθμούς δημοσίων υπαλλήλων, μετά την πρώτη σειρά οριζόντιου σφαγιασμού, η οποία εν πολλοίς μετέτρεψε δημόσιους υπαλλήλους σε συνταξιούχους του Δημοσίου). Ακολούθησαν οι  υπέροχες ημέρες Βαγγέλη Βενιζέλου, που για να κάνει αντίσταση στην τότε Τρόικα, μας σαμάρωσε με τον ΕΕΤΗΔΕ/”χαράτσι Βενιζέλου”. Στην Σαμαρικη περίοδο είχαμε πολλήν συζήτηση για φοροελαφρυνσεις, όμως και εκει όταν έμπλεξαν τα μπούτια τους – συγγνώμην για την ωμή έκφραση, πλην περί αυτου επρόκειτο – με τα διαρθρωτικά, θυμηθείτε π.χ. την σταυροφορία για το γάλα των 4 ή 5 ημερών, και το έπος των μη-συνταγογραφούμενων φαρμάκων αν μη τις μεγάλες ώρες του “μαύρου” στην ΕΡΤ, κατέληξαν στον υπέροχο εκείνο ΕΝΦΙΑ.

Ετσι λοιπόν και τώρα: αφού δεν μας βγαίνει αλλιώς, φορολογούμε! Τώρα, άμα μ’ αυτόν τον τρόπο κατορθώσουμε να έχουμε λίγο παραπάνω ύφεση στο 2016, κι άμα ετσι τα νούμερα δεν βγουν (πάλι) απολογιστικά, ξέρετε τι θα γίνει – παλιά μου τέχνη κόσκινο. Ένας ακόμη γύρος “διαπραγμάτευσης” σε μεταγενέστερη φάση. Ούτως ή άλλως, η κοινή γνώμη έχει απαυδήσει. Ηρθε και το Προσφυγικό, και δημιούργησε νέες ανασφάλειες. Ενώ η Αντιπολίτευση – Αξιωματική και ελάσσων/Φώφης και Βαγγέλη και Σταύρου – βασικά προσπαθεί να ανέβει στα ψηλά άλογα της κάθαρσης. Πού λοιπόν καιρός για εναντίωση στο πέμπτο κύμα φορολογικής υπερεπιβάρυνσης;

Χώρια που ούτως ή άλλως θέλουμε να κλείσει η ρημάδα η αξιολόγηση. Δεν θέλουμε;

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)