Antifono.gr
Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης Γιώργος Κοντογιώργης απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο Βασίλης Ξυδιάς, εκπροσωπώντας την Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή. Συζητούν για την κρίση του πολιτικού συστήματος και διερευνούν τη δυνατότητα θεσμικής διεξόδου. Ο Γ. Κοντογιώργης εξηγεί πως δεν περιμένει καμία λύση από τους εκπροσώπους του συστήματος (στους οποίους, πέρα από τα πολιτικά κόμματα, περιλαμβάνει και τους λοιπούς πολιτειακούς θεσμούς) και περιγράφει τον τρόπο που η κοινωνία θα μπορούσε να επέμβει (όχι με απλές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, αλλά με ένα πλαίσιο θεσμικών αιτημάτων που, όπως λέει, θα ανάγκαζαν το πολιτικό σύστημα να μεταβεί από το σημερινό ολιγαρχικό καθεστώς σε ένα πιο αντιπροσωπευτικό).
Τοποθετεί την κρίση στο πλαίσιο της εξέλιξης των πολιτικών συστημάτων της νεωτερικότητας. Εξηγεί πως το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν είναι δημοκρατία και σημειώνει ότι από την άποψη αυτή η ελληνική κρίση μπορεί να σηματοδοτήσει την αρχή εκείνων των ιστορικών αλλαγών που θα οδηγήσουν -- αρχικώς την Ελλάδα και στη συνέχεια όλο τον κόσμο -- σε ιστορικά πιο ώριμα πολιτικά συστήματα (αντιπροσώπευση, δημοκρατία). Συζητά τις προτάσεις για Νέο Σύνταγμα, και χωρίς να διαφωνεί με την ανάγκη ριζικής συνταγματικής μεταρρύθμισης, υπογραμμίζει ως προτεραιότητα την είσοδο της κοινωνίας στην πολιτική με πρώτο βήμα την αντιπροσωπευτική έκφραση της βουλήσεώς της. Παρουσιάζει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα του πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό μέσω του θεσμού του «δημοσκοπικού δήμου». Στο σημείο αυτό ο Β. Ξυδιάς εξηγεί πως η Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή προτίθεται να αναλάβει ένα τέτοιο εγχείρημα και οι δύο συνομιλητές συζητούν για τις προϋποθέσεις επιτυχίας του.
Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης Γιώργος Κοντογιώργης απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο Βασίλης Ξυδιάς, εκπροσωπώντας την Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή. Συζητούν για την κρίση του πολιτικού συστήματος και διερευνούν τη δυνατότητα θεσμικής διεξόδου. Ο Γ. Κοντογιώργης εξηγεί πως δεν περιμένει καμία λύση από τους εκπροσώπους του συστήματος (στους οποίους, πέρα από τα πολιτικά κόμματα, περιλαμβάνει και τους λοιπούς πολιτειακούς θεσμούς) και περιγράφει τον τρόπο που η κοινωνία θα μπορούσε να επέμβει (όχι με απλές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, αλλά με ένα πλαίσιο θεσμικών αιτημάτων που, όπως λέει, θα ανάγκαζαν το πολιτικό σύστημα να μεταβεί από το σημερινό ολιγαρχικό καθεστώς σε ένα πιο αντιπροσωπευτικό).
Τοποθετεί την κρίση στο πλαίσιο της εξέλιξης των πολιτικών συστημάτων της νεωτερικότητας. Εξηγεί πως το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν είναι δημοκρατία και σημειώνει ότι από την άποψη αυτή η ελληνική κρίση μπορεί να σηματοδοτήσει την αρχή εκείνων των ιστορικών αλλαγών που θα οδηγήσουν -- αρχικώς την Ελλάδα και στη συνέχεια όλο τον κόσμο -- σε ιστορικά πιο ώριμα πολιτικά συστήματα (αντιπροσώπευση, δημοκρατία). Συζητά τις προτάσεις για Νέο Σύνταγμα, και χωρίς να διαφωνεί με την ανάγκη ριζικής συνταγματικής μεταρρύθμισης, υπογραμμίζει ως προτεραιότητα την είσοδο της κοινωνίας στην πολιτική με πρώτο βήμα την αντιπροσωπευτική έκφραση της βουλήσεώς της. Παρουσιάζει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα του πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό μέσω του θεσμού του «δημοσκοπικού δήμου». Στο σημείο αυτό ο Β. Ξυδιάς εξηγεί πως η Πρωτοβουλία για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή προτίθεται να αναλάβει ένα τέτοιο εγχείρημα και οι δύο συνομιλητές συζητούν για τις προϋποθέσεις επιτυχίας του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου