Ο τελευταίος πειρασμός της διαπλοκής*

Το Ποντίκι

του Δημήτρη Μηλάκα

Το πρόβλημα, όπως το θέτουν οι «έξω», δεν είναι η συμφωνία που διαπραγματεύονται με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε στις γενικές της γραμμές αυτή η συμφωνία έχει διαμορφωθεί ως αποτέλεσμα των λαθών της ελληνικής κυβέρνησης κατά τη διαπραγμάτευση και της κατάστασης ασφυξίας που οι «έξω» έχουν επιβάλει στην ελληνική οικονομία. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η συμφωνία, αλλά, όπως κυνικά το περιγράφουν, «ο φορέας υλοποίησης».

Με πιο απλά λόγια, οι «έξω» έχουν μπει στον πειρασμό να αναζητήσουν έναν νέο φορέα – δηλαδή μια νέα κυβέρνηση – υλοποίησης της συμφωνίας. Οι λόγοι είναι απλοί:

 

♦ Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την ευελιξία που επιδεικνύει, επιμένει στο αριστερό του πρόσημο.

♦ Ο Τσίπρας δεν βαρύνεται με αμαρτήματα που θα μπορούσαν να τον καταστήσουν υπάκουο εκτελεστικό όργανο.

♦  Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το «κακό» παράδειγμα σ’ ολόκληρη τηn Ε.Ε. διεξάγοντας δημοψήφισμα.

♦  Ο Τσίπρας επιμένει να επιδιώκει μια βιώσιμη λύση και όχι την αέναη ανακύκλωση του δανεισμού.

 

Όλα τα παραπάνω, ομολογουμένως, περιγράφουν μια απειλή για τη συντηρητική (γερμανική) διακυβέρνηση της Ευρώπης. Περιγράφουν και μια νέα κατάσταση, η οποία ξεβολεύει την άριστη σχέση «αφεντικών - υπαλλήλων» που είχαν διαμορφώσει οι Γερμανοί ηγήτορες με το απελθόν πολιτικό προσωπικό...

 

Από την άλλη μεριά, τα απομεινάρια του παρελθόντος και κάποιοι «φρέσκοι» πρόθυμοι υποθάλπουν τους πειρασμούς των ακραίων του Βερολίνου. Από κοντά τους (σάρκα από τη σάρκα τους) και το εγχώριο κατεστημένο, που στα πέντε χρόνια της καταστροφής την περνάει μπέικα φοροδιαφεύγοντας, αρπάζοντας και κοροϊδεύοντας την κοινωνία.

 

Πάνω σ’ αυτόν τον «υγιή» ιστό ποντάρουν οι «έξω» στον τελευταίο γύρο του παιχνιδιού. Συντονισμένοι με αυτό το... υγιές πολιτικό σκορποχώρι στο εσωτερικό, «φορτώνουν» τη συμφωνία τόσο όσο να ξεπεράσει το όριο πολιτικής αν(τ)οχής του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα, ελπίζοντας πως μπορούν να τον οδηγήσουν στην έξοδο...

 

Για τους «εξω» τι μπορεί να πει κανείς; Μόνο αφελείς και ανόητοι μπορούν πραγματικά να πιστεύουν ότι είναι κάτι άλλο από ένας στυγνός μηχανισμός εξυπηρέτησης συμφερόντων; Το ερώτημα, όμως, είναι για τους «μέσα» και για την αδυναμία τους να ξεχωρίσουν το δικό τους πολιτικό ή προσωπικό συμφέρον από αυτό της χώρας...

* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1872 στις 09-07-2015