Εκτός ελέγχου-analyst.gr

analyst

Οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες έχουν χάσει τα ηνία του συστήματος – με τα διεθνή ΜΜΕ να παρομοιάζουν τον πλανήτη με ένα αεροπλάνο, οι πιλότοι του οποίου ευρίσκονται αναίσθητοι, ο αυτόματος πιλότος έχει αναλάβει, ενώ έχουν τελειώσει τα καύσιμα.      

του Βασίλη Βιλιάρδου

Εισαγωγικά, έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο ήθος, στη διαύγεια και στην ειλικρίνεια του πρωθυπουργού, θεωρώντας πως η πρόθεση του συμβαδίζει απόλυτα με τη δική μας – με τη ριζική λύση δηλαδή του ελληνικού προβλήματος, η οποία προϋποθέτει απαραίτητα τη διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους (ανάλυση), με εναλλακτική λύση τη χρεοκοπία εντός της Ευρωζώνης ως τον ορισμό της «ρήξης» που αναφέρει, αντί τον αργό θάνατο (άρθρο).

Πιστεύουμε επίσης, όπως ο ίδιος ότι, δεν πρέπει να υποταχθούμε στην καγκελάριο, πόσο μάλλον στονυπουργό οικονομικών της – ενώ οφείλουμε να μην ανεχθούμε την πρωσική υστερία, ούτε τη μετατροπή της Ευρώπης σε γερμανική. Το μοναδικό δε που θα του προσαρτούσαμε θα ήταν οι υπερβολικές καθυστερήσεις, με αποτέλεσμα να λαμβάνονται οι σωστές μεν αποφάσεις, αλλά σε λάθος χρόνο – όπως ηχρεοκοπία, η διαπραγμάτευση και το δημοψήφισμα.

Ενδεχομένως επίσης το ότι, έχει υποτιμήσει τις επιθέσεις των δανειστών, τις ίντριγκες, καθώς επίσης τα κρυφά τους σχέδια – ένα εκ των οποίων είναι ίσως η μετατροπή της χώρας μας στην Ουκρανία της Μεσογείου, με την υιοθέτηση της δραχμής ή σε έναν εξαθλιωμένο προθάλαμο συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών, για να εμποδίζεται η εισβολή τους στην κεντρική Ευρώπη.

.

Η κυρία Lagarde

Όσον αφορά τώρα το ΔΝΤ και τη διευθύντρια του, η οποία πιέζεται για λύση στο ελληνικό πρόβλημα από την κυβέρνηση των Η.Π.Α., ενώ βρίσκεται στο στόχο όλων, κινδυνεύοντας να εκδιωχθεί από τη θέση της για τα απίστευτα λάθη που έκανε (ανάλυση), δεν φαίνεται να είναι πρόθυμη να εγκαταλείψει τη σκληρή γραμμή απέναντι στην Ελλάδα – μεταξύ άλλων, επειδή πρόκειται για την αξιοπιστία ενός οργανισμού, ο οποίος δεν συμφώνησε ποτέ μέχρι σήμερα στην ιστορία του, με την αναδιάρθρωση του χρέους μίας ανεπτυγμένης οικονομίας.

Έχοντας εγκρίνει στη χώρα μας ένα δάνειο ύψους 48 δις €, από τα οποία οφείλει να στείλει το ένα τρίτο περίπου το επόμενο χρονικό διάστημα, υπό την προϋπόθεση της εφαρμογής της δεύτερης φάσης του προγράμματος από την κυβέρνηση μας (παρά το ότι τοποθετείται εναντίον της λιτότητας στην Ευρώπη!), διακινδυνεύοντας όμως τη μη πληρωμή των ληξιπρόθεσμων δόσεων από την Ελλάδα, νοιώθει πως εκβιάζεται – οπότε αντιδράει στις προτροπές του υπουργού οικονομικών της υπερδύναμης, ο οποίος θέλει να αποφύγει το σεισμό που θα συνόδευε τυχόν χρεοκοπία της χώρας μας, καθώς επίσης τους υπαρκτούς κινδύνους διάλυσης της Ευρωζώνης.

Τα ενδιαφέροντα των Η.Π.Α. όμως δεν είναι μόνο οικονομικά αλλά, επίσης, γεωπολιτικά – λόγω της γειτνίασης της Ελλάδας με χώρες βυθισμένες σε διάφορες κρίσεις, όπως η Συρία, η Λιβύη κοκ., ενώ δεν θέλουν προσφέρουν στη Ρωσία ένα αναπάντεχο πλεονέκτημα. Με δεδομένο δε το ότι, οι Η.Π.Α. είναι το μοναδικό μέλος από τα 188 του ΔΝΤ, το οποίο μπορεί να μπλοκάρει οποιαδήποτε σημαντική απόφαση του ΔΣ, οι πιέσεις του υπουργού οικονομικών για να δοθεί λύση στην Ελλάδα δεν είναι αμελητέες.

Ολοκληρώνοντας, η κυρία Lagarde γνωρίζει πολύ καλά πως η Ελλάδα χρειάζεται μία ονομαστική διαγραφή του χρέους για να επιβιώσει – διατάζει όμως να το απαιτήσει, επειδή δεν θέλει να δημιουργηθεί ένα «δεδικασμένο» για τους υπόλοιπους πελάτες του ΔΝΤ. Ως εκ τούτου, δίνεται η ευκαιρία στη Γερμανία να επιβάλλει τις δικές της αντιλήψεις – επειδή, από την πλευρά της, δεν θέλει επίσης να δημιουργηθεί κάποιο «δεδικασμένο», για τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

.

Η Ελλάδα και η Ευρωζώνη

Το παρακάτω γράφημα περιγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κατάρρευση της Ελλάδας, καθώς επίσης την πτώση των περισσοτέρων άλλων χωρών της Ευρωζώνης – αφού μόνο η Γερμανία, η Βρετανία, το Βέλγιο και η Γαλλία έχουν υπερβεί σε κάποιο βαθμό τα επίπεδα του ΑΕΠ του 2008.

.

.

Όλες οι άλλες χώρες είναι σε χειρότερη θέση, συγκριτικά με το 2008, με την Ελλάδα στην κορυφή της καταστροφής – αφού η πτώση του ΑΕΠ της έχει υπερβεί το 25%, ενώ δεν έχει ανακάμψει καθόλου από το ναδίρ της κρίσης, παρά τα πακέτα στήριξης και το PSI.

Αν και το 2014 τώρα φάνηκε πως επιστρέφει σε πορεία ανάπτυξης, οι πρόωρες εκλογές, καθώς επίσης οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις χωρίς αποτέλεσμα, επιδείνωσαν ξανά τα οικονομικά της μεγέθη – κάτι που προφανώς θα συνεχισθεί λόγω της αργίας των τραπεζών, καθώς επίσης του ξαφνικού δημοψηφίσματος.Κατά τις δημοσκοπήσεις δε, το 35% περίπου είναι υπέρ του «ΟΧΙ» – γεγονός που ίσως αναγκάσει τελικά τον πρωθυπουργό να αλλάξει πορεία.

Ο υπόλοιπος πλανήτης

Ο μεγάλος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία δεν είναι βέβαια η Ελλάδα, αλλά το ότι οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες έχουν χάσει τον έλεγχο του συστήματος (ανάλυση) - με τα διεθνή ΜΜΕ να παρομοιάζουν τον πλανήτη με ένα επιβατικό αεροπλάνο, οι πιλότοι του οποίου ευρίσκονται αναίσθητοι στο πιλοτήριο, ο αυτόματος πιλότος έχει αναλάβει, ενώ του έχουν τελειώσει τα καύσιμα. Ειδικότερα τα εξής:

(α) Η κεντρική τράπεζα της Κίνας έχει χρησιμοποιήσει τις τελευταίες ημέρες κάθε είδους τέχνασμα που διέθετε, για να εμποδίσει την κατάρρευση των χρηματιστηρίων της – ένα από τα οποία έπεσε κατά περίπου -30% μέσα σε τρεις μόλις ημέρες (το Chinext, αντίστοιχο του αμερικανικού Nasdaq).

Εν τούτοις, τίποτα δεν βοήθησε. Ούτε η μείωση ξανά των βασικών επιτοκίων δανεισμού, ούτε ο περιορισμός των επιτοκίων στις καταθέσεις, ούτε η χαλάρωση των κεφαλαιακών υποχρεώσεων των κρατικών τραπεζών, ούτε το πλήρες σταμάτημα των εγγραφών νέων εταιρειών στο χρηματιστήριο - έτσι ώστε να μειωθεί η προσφορά μετοχών, οπότε να εμποδιστεί η περαιτέρω πτώση τους.

Η Κίνα λοιπόν διαπίστωσε με έναν επώδυνο τρόπο ότι, με τα γνωστά μέτρα δεν μπορεί να επιτύχει τα γνωστά αποτελέσματα – κάτι που όμως σημαίνει αυτόματα πως, εάν ο πλανήτης διαπιστώσει ότι, η Κίνα δεν μπορεί πλέον να ελέγξει τα χρηματιστήρια της, τότε ξαφνικά η Ελλάδα θα πάψει βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος (κάτι που δύσκολα μπορεί να κρίνει κανείς, εάν είναι θετικό ή αρνητικό).

Αναλυτικότερα, επειδή πρόκειται για το μεγαλύτερο εμπορικό κράτος του κόσμου, θα μπορούσε να βυθίσει άμεσα την Ιαπωνία στην ύφεση, να στείλει κύματα κρίσης σε ολόκληρη την Ασία, να οδηγήσει τις αγορές εμπορευμάτων στο ναδίρ, μαζί με τη ναυτιλία, να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στις χώρες παραγωγής ενέργειας, από την Αυστραλία έως τη Ρωσία και τον Καναδά, να αναγκάσει πολλές αναπτυσσόμενες χώρες στη χρεοκοπία κοκ.

(β)  Η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης έχει χάσει επίσης τον έλεγχο, αφού σταμάτησε έκνομα το πρόγραμμα παροχής ρευστότητας στην Ελλάδα (ELA), αναγκάζοντας τις τράπεζες να κλείσουν – δίνοντας τους τη χαριστική βολή, όσον αφορά τη φερεγγυότητα τους, καθώς επίσης δολοφονώντας την οικονομία της χώρας.

Το κλείσιμο των τραπεζών θα μπορούσε να αναγκάσει την Ελλάδα να φύγει από την Ευρωζώνη, με αποτέλεσμα την αρχή του τέλους του ευρώ (άρθρο) – εάν φυσικά δεν μεσολαβήσει μία βιώσιμη συμφωνία με τους δανειστές της. Το πρόγραμμα ποσοτικής διευκόλυνσης της ΕΚΤ, μέσω του οποίου έχει αποφευχθεί μέχρι στιγμής η αύξηση των επιτοκίων δανεισμού των κρατών του Νότου, δεν πρόκειται να βοηθήσει – όπως δεν έχει βοηθήσει την πραγματική οικονομία.

(γ)  Η Τράπεζα της Ιαπωνίας αντιμετωπίζει ένα μεγάλο πρόβλημα, μετά την πρόσφατη κατάρτιση του προϋπολογισμού από την κυβέρνηση – στον οποίο δεν προβλέπεται πλέον κανένας περιορισμός στις δαπάνες!

Προφανώς θα προκληθεί αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, ενώ η κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να αγοράσει πλέον ομόλογα του δημοσίου, για να τα διατηρήσει χαμηλά – επειδή αγόρασε ήδη όλα τα ομόλογα που έχει εκδώσει η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να εκραγεί ο ισολογισμός της. Επομένως έχει χάσει και αυτή τον έλεγχο της οικονομίας – με προβλεπόμενη την κατάρρευση της ισοτιμίας του γεν.

(δ)  Η Fed, παρά τις συνεχείς της αναφορές στην αύξηση των βασικών επιτοκίων, δεν τολμάει να το επιχειρήσει – λόγω του χαμηλού ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας των Η.Π.Α., της φούσκας των χρηματιστηρίων, των προβλημάτων που θα προκαλούσε στις υπερδανεισμένες σε δολάρια αναπτυσσόμενες οικονομίες (γράφημα), της ελληνικής κρίσης κοκ.

.

.

Επομένως, έχει χαθεί ο έλεγχος, ενώ έχει καταναλώσει όλα της τα όπλα, μετά από τρία συνεχή πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης, τα οποία υπερδιόγκωσαν τον ισολογισμό της - ενώ μάλλον θα στερέψει από ρευστότητα και η δική της αγορά ομολόγων, όπως η ευρωπαϊκή (ανάλυση).

.

Επίλογος

Στο παρελθόν οι κεντρικές τράπεζες είχαν την ουτοπία πως θα μπορούσαν να ελέγξουν την κρίση, με την καινούργια μέθοδο των πακέτων ποσοτικής διευκόλυνσης, τα οποία εφεύραν οι αμερικανοί κεντρικοί τραπεζίτες – θέλοντας να μην κάνουν τα λάθη του 1929, τα οποία προκάλεσαν τότε τη Μεγάλη Ύφεση.

Θεώρησαν λοιπόν πως έχουν τη δυνατότητα να κατευθύνουν κεντρικά την παγκόσμια οικονομία, διορθώνοντας όλα τα λάθη και τις υπερβολές της – να αντιμετωπίσουν τα παλαιά χρέη με νέα χρέη, την υφιστάμενη πυρκαγιά δηλαδή με μία νέα πυρκαγιά, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί το παγκόσμιο χρέος κατά 57 τρις $ από το 2007, στο 286% του παγκοσμίου ΑΕΠ (από 246% το 2007).

Απέτυχαν λοιπόν παταγωδώς, επιδεινώνοντας τρομακτικά τις ήδη καταστροφικές συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας, οι οποίες προκάλεσαν την κρίση του 2008 – απομένοντας πλέον κυριολεκτικά άοπλες μπροστά στην καταιγίδα των καταιγίδων, η οποία φαίνεται ήδη στον ορίζοντα.

.

Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Για το πλήρες βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα, πατήστε εδώ.

( e-mail: viliardos@analyst.gr )