“Θλιβερές επισημάνσεις και τέσσερις καίριες ερωτήσεις”

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Χρήστου Λαζαρόπουλου

Ας ξεκινήσουμε με όσες θλιβερές και επώδυνες επισημάνσεις μας αναλογούν.
Ας παραδεχθούμε σοβαρά ελαττώματα ως Έθνος, ως Κράτος, ως λαός.
Ας ενδοσκοπήσουμε (και όχι ομφαλοσκοπήσουμε) για μα, έστω φορά.
Ας κάνουμε την πιο αυστηρή, προτεσταντικού τύπου, αυτοκριτική.

Με δεδομένα, μη διαπραγματεύσιμα, τις παραπάνω αποδοχές, ας προχωρήσουμε με τόλμη και ρεαλισμό στο τι απαιτείται για να εγκαταλείψουμε τον δημοσιονομικό δρόμο της (σπάταλης) απωλείας και να βαδίσουμε τον υγιή δρόμο της αυτοπειθαρχίας.

Ας δεχθούμε, λοιπόν, τα αιματηρά μέτρα, τα οποία μας “επιβάλλουν” καλοπροαίρετα οι Εταίροι-Δανειστές μας και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με τον ιερό καταστατικό σκοπό του.

Ας αποδεχθούμε, έστω τώρα, την προηγμένη τεχνογνωσία των Φίλων-Δανειστών μας για να επιστρέψει η Χώρα στο υγιές οικονομικό περιβάλλον που επιθυμούν οι εμφανείς, και κυρίως αφανείς, δέσποτες και επικυρίαρχοι της Γηραιάς Ηπείρου.

Ας εμπιστευθούμε, έστω στο παρά πέντε, τις καλοπροαίρετες συμβουλές-εντολές των Φίλων Εταίρων για να καταστούμε, κυριολεκτικά, Κράτος-Μέλος με ίσες υποχρεώσεις και δικαιώματα.

Ας καταστρέψουμε, ας αφανίσουμε, επί τέλους, την Τρίτη Ηλικία στον βωμό της Ανάπττυξης και Ευημερίας των λοιπών γενεών.

Ας ιδρύσουμε Ηλικιακό Καιάδα, ως τίμημα Ανάκαμψης και ευημερίας των δεικτών, Οικονομικών και άλλων.

Τόσοι πολλοί γέροι και γριές, έρμα είναι στο σκάφος που λέγεται Πατρίδα.

Ας θυσιασθούμε όλοι για τις επερχόμενες γενιές.

Μα οι γνήσιοι απόγονοι του Αλάριχου γιατί

α) δεν μας υποχρεώνουν για 5% επί του Α.Ε.Π. δαπάνες στην Έρευνα και Τεχνολογία;
β) δεν μας υποχρεώνουν για Μόνιμο Γενικό Γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας;
γ) δεν μας υποχρεώνουν για 5% επί του Α.Ε.Π. δαπάνες για την Παιδεία;
δ) δεν μας υποχρεώνουν για Μόνιμο Γενικό Γραμματέα Παιδείας;

Επεμβαίνουν, ανάλγητα, σε τρομακτικής λεπτομέρειας δημοσιονομικούς δείκτες και ασελγούν στις ανήμπορες κοινωνικές ομάδες.

Κουνούν, επιδεικτικά, το δάχτυλο προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων Ευρωπαϊκών Λαών και Κυβερνήσεων.

Επαίρονται, αν και έχουν οικτρά διαψευσθεί, ως μια Νέα Ιερά Εξέταση, ότι είναι οι μόνοι που κατέχουν την μία και μοναδική Αλήθεια Σωτηρίας.

Πετούν όμως την σανίδα σωτηρίας μακράν των ακτών του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου και της Ισοτιμίας που αυτό καθιερώνει.

Απειλούν ανερυθρίαστα, ως μια Νέα Ιερή Συμμαχία, ότι δεν θα ανεχθούν Κοινωνική και Πολιτική Αλλαγή στην γερασμένη Γηραιά Ήπειρο.

Εμείς, ως Έλληνες, δικαίως ή αδίκως, κληρονόμοι μιας λαμπρής Πνευματικής, αλλά και Υλικής Κληρονομιάς, έχουμε και σημερινό Πολιτισμό που λαμπρύνει την Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Μια Χώρα δέκα εκατομμυρίων έχει δύο Nobel Λογοτεχνίας, θα μπορούσε να έχει άλλα τέσσερα (Καβάφης, Σικελιανός, Καζαντζάκης, Ρίτσος).

Είναι πασίγνωστο, πια, πως έχασαν το Βραβείο ο Καζαντζάκης, αλλά και οι ραδιουργίες «Ελλήνων» προς τον Σουηδό βασιλέα για να το χάσει ο Σικελιανό…).

Η Χώρα αυτή έχει προσφέρει Κουν, Τερζάκη, Μινωτή, Παξινού, Μελίνα, Χόρν, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Λεοντή, Χρήστου, Ξενάκη, Ελύτη, Σεφέρη, Αναγνωστάκη, Καββαδία, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Δημουλά, Χιόνη, Τέτση, Βασιλείου, Παρθένη, Χατζηκυριάκο-Γκίκα, Μητρόπουλο, Κάλλας, Μούσχουρη, Παπαθανασίου, Αγγελόπουλο, Λάνθιμο, Λιβαθηνό, Χατζάκη, Δοξιάδη, Κανδύλη, Κωνσταντινίδη, Πικιώνη, Παπανικολάου, Νανόπουλο, Κριμιζή, περίπου, σήμερα, εν ενεργεία, 3.500 καθηγητές Πανεπιστημίων παγκοσμίως.

Η Ελλάδα προσέφερε το μεγαλύτερο ποσοστό, επί του πληθυσμού, νεκρών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τιμήθηκε δια δηλώσεων και πράξεων από τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τον Τσώρτσιλλ, τον Ντε Γκωλ.

Η Ελλάδα διαθέτει σπάνια γεωστρατηγική, άφθονο πλούτο σπανίων ορυκτών, σπάνιες γαίες και έχει τα τελευταία ανεκμετάλλευτα αποθέματα πετρελαίου, σχιστολιθικών υδρογονανθράκων στην Ευρώπη.
Και ουράνιο…

Η Ελλάδα διαθέτει πληθυσμό, όπως παραδεχθήκαμε παραπάνω, με τρομερά αυτοκαταστροφικά ελαττώματα. Η Ελλάδα ένα, μόνον, δεν διαθέτει πλειοψηφικά, ευτυχώς ή δυστυχώς.

Δειλούς και Μαλάκες !

Τελεία και … καύλα.

Με αγάπη, συμπόνια και αλληλεγγύη. Και…δυο αφιερώσεις, όπου δει… :

1) Οδυσσέας Ελύτης «Τό Ἄξιον Ἐστί» Ψαλμός Ζ΄
“Ήρθαν
ντυμένοι “φίλοι”
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν
το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη,
Βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα Υποταγή και Δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν’ αρχινίσει παιχνίδι∙
ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.
Έστησαν και θεμελίωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς κι επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε∙
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν
ντυμένοι “φίλοι”
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου,
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα
μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.”

2) Ανδρέας Εμπειρίκος “ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΤΩΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ–ΟΚΤΑΝΑ”

“Θεέ!
Ο καύσων αυτός χρειάζεται για να υπάρξει τέτοιο φως!
Το φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνει, μια δόξα κοινή,
μια δόξα πανανθρώπινη,
η δόξα των Ελλήνων,
που πρώτοι, θαρρώ,
αυτοί,
στον κόσμο εδώ κάτω,
έκαμαν οίστρο της ζωής,
τον φόβο του θανάτου.”