Η Ελλάδα πληρώνει την οικογενειοκρατία, τη φαυλοκρατία και την αναξιοκρατία

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι δημοσιογράφος της μεγάλης σχολής των Bob Woodward και Carl Bernstein της Washington Post, που αποκάλυψαν το διαβόητο σκάνδαλο Watergate. Με το τελευταίο του βιβλίο: Τρόϊκα – ο δρόμος προς την καταστροφή, [εκδόσεις Νέα Σύνορα], ο Ιγνατίου προκαλεί σοκ στην ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη.

Αποκαλύπτει ότι στις 21 Νοεμβρίου του 2009, λίγο μετά τις εκλογές, προσεφέρθη στον τότε (νεοεκλεγέντα με μεγάλη πλειοψηφία) πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου από τον τότε πρόεδρο του Eurogroup Γιούνκερ και τον επίτροπο Αλμούνια, σχέδιο σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας χωρίς προσφυγή στο ΔΝΤ! Μάλιστα, ο Ντομινίκ Στρος Καν, τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, ενεθάρρυνε τον Παπανδρέου να δεχθεί το σχέδιο και να αποφύγει το ΔΝΤ, γνωρίζοντας τι θα ακολουθούσε. 

Σύμφωνα με τον Ιγνατίου, ο Παπανδρέου ούτε κάν απάντησε στην πρόταση των Γιούνκερ – Αλμούνια – Τρισέ, που του μετέφεραν με θετική εισήγηση ο τότε υπουργός Οικονομικών και ο διοικητής της Τραπέζης Ελλάδος, και προχώρησε στην επιλογή της προσφυγής στο ΔΝΤ και στο μνημόνιο. Μάλιστα, σύμφωνα με το παραπάνω σενάριο, διογκώθηκε το έλλειμμα για να δικαιολογηθεί το επείγον του πράγματος. Ακολούθησε η ανακοίνωση του Καστελόριζου και τα υπόλοιπα τα ξέρουμε.

Ασφαλώς θα υπάρξει παρέμβαση της Βουλής, ασφαλώς θα συγκροτηθεί εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή ή και άμεσα προανακριτική, ασφαλώς θα υπάρξει προβληματισμός της τακτικής Δικαιοσύνης, ασφαλώς ο Γιώργος Παπανδρέου αναδεικνύεται ως ο μεγάλος ένοχος για την ολική καταστροφή που έπαθε η χώρα, ασφαλώς θα εγκαταλείψει οριστικά κάθε απόπειρα να επανέλθει στην πολιτική και ίσως εγκαταλείψει και την ίδια τη χώρα. Διότι πώς θα μπορεί πλέον να εμφανισθεί οπουδήποτε δημοσίως, αφού οργισμένοι πολίτες, κατεστραμμένοι επιχειρηματίες, άνεργοι οικογενειάρχες θα τον εγκαλούν για τη μοίρα τους.

Αλλά εδώ το πρόβλημα είναι βαθύτερο, και αφορά την ίδια την τριτοκοσμική, ολιγαρχική και οικογενειοκρατική δομή του πολιτικού μας συστήματος. Διότι τι θα ήταν ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου, αν ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος, με τα χαρακτηριστικά και τα ατομικά προσόντα που θα διαθέτει, ονομαζόταν φερ’ειπείν Γιώργος Ανδρέα Παπαγεωργίου; Ή Παπαδημητρίου; Ο αναγνώστης καλείται με τη φαντασία του να σκεφθεί ποιο επάγγελμα θα του ταίριαζε αν δεν ήταν γιος του Ανδρέα Παπανδρέου και εγγονός του Γεωργίου Παπανδρέου.

Οπότε: ο μεν Γιώργος θα ήταν ευτυχής περιοριζόμενος σε κάποιο επάγγελμα που θα του ταίριαζε περισσότερο, ενώ εμείς θα είχαμε γλιτώσει το Μνημόνιο, την Ύφεση και την Ανεργία.

Παρακαλούνται οι Έλληνες πολίτες να ξανασκεφθούν τις τραγικές συνέπειες που έχει το κληρονομικό κριτήριο στην επιλογή των κυβερνητών αυτής της χώρας.

* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)