Ποιοι επικαλούνται την Ευρώπη

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου

Εσχάτως καταβάλλεται προσπάθεια συγκρότησης «φιλο-ευρωπαϊκού συνασπισμού» από τον Σημίτη και άλλους εκπροσώπους του αποτυχημένου πολιτικού κατεστημένου της Μεταπολίτευσης.

Ο προτεινόμενος «φιλοευρωπαϊκός» (στην πραγματικότητα φιλομνημονιακός) συνασπισμός, θα συμπεριλαμβάνει ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ΔΗΜΑΡ.  Παρεπιμπτόντως, εντυπωσιάζει που ο Σημίτης δεν συμπεριέλαβε στην πρότασή του το κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου, που πήρε πολύ περισσότερες ψήφους από την ΔΗΜΑΡ, και δείχνει την αχαριστία του προς την οικογένεια Παπανδρέου, χωρίς την εύνοια της οποίας ο Σημίτης θα ήταν ένα μεσαίο στέλεχος του ΚΚΕ εσωτερικού ή του ΚΟΔΗΣΟ.

Αυτός ο «φιλοευρωπαϊκός συνασπισμός» θα αντιμετωπίσει, υποτίθεται, το αντιμνημονιακό μπλοκ (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ κλπ.). Αλλά η φαεινή ιδέα του Σημίτη και των άλλων «ευρωπαϊστών» πάσχει από εγγενή προβλήματα και αντιφάσεις. Διότι υψώνουν την σημαία του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» της χώρας οι πολιτικές εκείνες δυνάμεις οι οποίες:

α. κατάργησαν την κληρονομική μοναρχία για να αντικαταστήσουν την δυναστεία των Γλύξμπουργκ με τα σόγια των Παπανδρέου, Καραμανλή, Μητσοτάκη κλπ., και μάλιστα με πολλαπλάσια εκπροσώπηση, αφού στην Βουλή και στην κυβέρνηση συνυπάρχουν ταυτόχρονα πολλοί Καραμανλήδες, πολλοί Μητσοτάκηδες, πολλοί Παπανδρέου, μαζί με γαμπρούς, ανίψια και συμπεθέρους. Αν κάποιος βλέπει κάτι το ευρωπαϊκό σε όλα αυτά, καλείται να το δηλώσει. Μάλλον, όμως, πολιτικά ήθη κεντρώας Αφρικής θυμίζουν αυτά. Στην Ευρώπη, δεν υπάρχει ούτε ένας, μα ούτε ένας πολιτικός, που να είναι γόνος ή έστω συγγενής δευτέρου βαθμού άλλου πολιτικού. Πλην της Λεπέν, που κι αυτή αποκήρυξε τον πατέρα της για να σταθεί μόνη της στα πόδια της.

β. μετέβαλαν την πολλά υποσχόμενη νεαρή δημοκρατία του 1974 σε τριτοκοσμική ολιγαρχία, με βασικό μηχανισμό στρατολόγησης στελεχών την αναξιοκρατία και την ευνοιοκρατία. Έτσι αναδείχθηκαν σε ανώτατα αξιώματα ανεπάγγελτοι και ανάξιοι, και παρήλασαν από υπουργικά συμβούλια απίθανα πρόσωπα, που σε μία ευρωπαϊκή χώρα θα ήσαν περιθωριακοί και πάντως δεν θα υπήρχε απολύτως καμμία περίπτωση να αναλάβουν υπεύθυνες πολιτικές θέσεις.

γ. μετέβαλαν τον κρατικό μηχανισμό σε όργανο εξυπηρέτησης κομματικών σκοπιμοτήτων, διορισμού ψηφοφόρων, διαπλοκής και πελατειακών συμφερόντων. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες το κράτος είναι ένας αμερόληπτος, αποτελεσματικός και αδέκαστος μηχανισμός, που λειτουργεί με μοναδικό γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.

δ. υπερχρέωσαν το κράτος με συνεχή δανεισμό, ο οποίος κάλυπτε τις τεράστιες, κυρίως πελατειακές δαπάνες, παροχές, διορισμούς, και τα διάφορα προνόμια των ίδιων των πολιτικών. Αυτά δεν συμβαίνουν πουθενά στην Ευρώπη.

ε. κατέστρεψαν την παραγωγική δομή της χώρας, δημιουργώντας ανυπέρβλητα γραφειοκρατικά εμπόδια στις εγχώριες και ξένες επενδύσεις, και επιδεικνύοντας ασύγγνωστη  ανοχή στην διαφθορά. Κάτι που στην Ευρώπη είναι απλώς αδιανόητο. Ακόμη και στην Βουλγαρία, η έναρξη μίας επιχείρησης ρυθμίζεται σε  24 ώρες.

ζ. θέσπισαν ένα νομικό πλαίσιο ατιμωρησίας και προνομίων, που θυμίζει μπανανίες της Λατινικής Αμερικής. Νόμοι περί ευθύνης υπουργών, βουλευτικές ασυλίες, απαράδεκτα επιδόματα, πολυπληθείς ακολουθίες αστυνομικών, μετακλητοί υπάλληλοι που στην συνέχεια διορίζονται στο δημόσιο, γραμματείς και φαρισαίοι. Και κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός αλλάζουν και όλοι οι υπάλληλοι του γραφείου του. Στην Γαλλία, στην Αγγλία κλπ., η ιδιαιτέρα γραμματεύς του πρωθυπουργού είναι μόνιμη υπάλληλος, ασχέτως του προσώπου που ασκεί τα πρωθυπουργικά καθήκοντα.

η. έθεσαν ολόκληρο δίκτυο από ανυπέρβλητα εμπόδια για κάθε νέα πολιτική κίνηση, με την πολύπλοκη εκλογική νομοθεσία, το κόστος της υποβολής υποψηφιότητας, τον αποκλεισμό των ανεπιθύμητων από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, και κυρίως το «μαύρο χρήμα» με το οποίο χρηματοδοτούν τις πανάκριβες προεκλογικές τους εκστρατείες, αποκλείοντας έτσι τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις. Στην  Ευρώπη, που επικαλούνται, όλοι έχουν ίση πρόσβαση στην δημοσιότητα, και το πολιτικό παιχνίδι είναι ανοιχτό και έντιμο.

θ. δέχθηκαν φαινομενικά τα μνημόνια, προκειμένου να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση και να αποφύγουν την χρεωκοπία, αλλά βραχυκύκλωσαν κάθε μεταρρύθμιση που απαίτησαν οι δανειστές, ακόμη και παραπλανώντας τους. Το καλοκαίρι του 2013, ένας τηλεοπτικός σταθμός αποκάλυψε ότι οι δημόσιοι οργανισμοί που δήθεν είχαν καταργηθεί το 2011 για λόγους οικονομίας, στην πραγματικότητα λειτουργούσαν βάσει μεταβατικών διατάξεων! Αλλά, για να αντισταθμίσουν την πίεση για μεταρρυθμίσεις, και για να περιφρουρήσουν το κομματικό τους κράτος, εφηύραν τα περίφημα «ισοδύναμα μέτρα», δηλαδή την φορολογική εξόντωση του λαού και την δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όλα αυτά λίαν ευρωπαϊκά.

ι. ας μνημονεύσουμε εδώ την τριτοκοσμική και αηδιαστική συνήθεια να υποχρεώνεται η τροχαία να «διευκολύνει» την μετακίνηση των πρωθυπουργικών αυτοκινήτων, κάτι που θυμόμαστε από την εποχή του Παπαδόπουλου. Και που, ευτυχώς, σταμάτησε μετά τις εκλογές. Στην Ευρώπη, οι διάφοροι αξιωματούχοι περιμένουν στην στάση του λεωφορείου ή κυκλοφορούν με το ποδήλατο.

Και έχουν, οι κύριοι αυτοί, το θράσος να επικαλούνται την Ευρώπη!

* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)