analyst
 |
Οι ομοιότητες της Ελλάδας με την Αργεντινή είναι εντυπωσιακές, οδηγώντας στο συμπέρασμα πως όταν ένα κράτος έχει καταστεί αφερέγγυο, δεν βοηθάει ένα παράλληλο νόμισμα, αλλά μόνο η διαγραφή χρέους – τηλεφωνική συνομιλία με τον 9.84
Φαίνεται τουλάχιστον εξωτερικά ότι, η τελευταία σκηνή του ελληνικού δράματος, της τραγωδίας καλύτερα, θα είναι το τέλος του Ιουνίου – όπου η Ελλάδα θα πρέπει να εξοφλήσει τα ληξιπρόθεσμα χρέη της προς το ΔΝΤ, ενώ λήγει το πρόγραμμα της τρόικας, έτσι όπως αυτό υπογράφηκε από την κυβέρνηση στις 20 Φεβρουαρίου (παραδόξως χωρίς να εισπράξει τις οφειλόμενες δόσεις).
Φυσικά δεν μπορεί να είναι κανείς βέβαιος για τη συγκεκριμένη ημερομηνία, αφού μέχρι στιγμής υπάρχουν συνεχείς αναβολές του «μοιραίου» - το ΔΝΤ δεν ξεκινάει αμέσως μία διαδικασία κυρώσεων, η ΕΚΤ δεν θα ήταν έννομο να μας χρεοκοπήσει, ενώ υπάρχουν πολλές άλλες ιδιαιτερότητες (ανάλυση).
Επομένως, ακόμη και στη χειρότερη περίπτωση, θα καθυστερήσει η χρεοκοπία – χωρίς να αποκλείεται η βοήθεια τελικά εκ μέρους της Ευρώπης, μεταξύ άλλων επειδή σταμάτησε τη διαδικασία κυρώσεων λόγω των υψηλών ελλειμμάτων, τόσο για τη Γαλλία, όσο και για την Ιταλία.
Πόσο μάλλον όταν δεν ευθυνόμαστε εμείς για τη διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών(ανάλυση), όπου μεταφέρθηκαν τα χρέη από αυτές στους Πολίτες της Ευρωζώνης (γράφημα), για την αποτυχία των μνημονίων της τρόικας (ανάλυση), για τους λανθασμένους συντελεστές του ΔΝΤ, για το κενό στη χρηματοδότηση οπότε για το λάθος του PSI κοκ.
.
.
Σε κάθε περίπτωση, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, ακολουθούμε πιστά τα ίχνη της Αργεντινής, με ένα ακριβώς όμοιο σενάριο – κάτι που φαίνεται από τα εξής:
(α) Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 η Αργεντινή βυθίστηκε σε μία βαθιά ύφεση, επειδή το νομισματικό της σύστημα είχε γίνει αντιπαραγωγικό, λόγω της σύνδεσης του με το δολάριο – η οποία δεν επέτρεπε μία ανεξάρτητη νομισματική πολιτική στην κυβέρνηση (όπως ουσιαστικά η αντίστοιχη της Ελλάδας με το ευρώ).
Την ίδια εποχή οι Η.Π.Α. βίωναν μία μεγάλη ανάπτυξη, η οποία οδήγησε στην αύξηση των επιτοκίων, καθώς επίσης της ισοτιμίας του δολαρίου – ενώ η Αργεντινή χρειαζόταν ακριβώς το αντίθετο, για να αντιμετωπίσει την κρίση (χαμηλά επιτόκια, υποτίμηση του νομίσματος), όπως η Ελλάδα το 2010.
(β) Η Αργεντινή είχε πολύ υψηλά εξωτερικά χρέη και το φορολογικό της σύστημα δεν λειτουργούσε σωστά – ενώ, όταν ξέσπασε η κρίση, δεν διέθετε δημοσιονομικές ρεζέρβες, οπότε υποχρεώθηκε να ακολουθήσει μία πολιτική λιτότητας, η οποία επιδείνωσε βραχυπρόθεσμα τα προβλήματα της.
(γ) Οι υψηλές αποδόσεις των ομολόγων της, η αύξηση δηλαδή των επιτοκίων δανεισμού της, ανάγκασε την κυβέρνηση να ζητήσει τη βοήθεια του ΔΝΤ (ανάλυση), της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθώς επίσης του υπουργείου οικονομικών των Η.Π.Α. – λαμβάνοντας δάνεια έναντι μνημονίων.
(δ) Η πολιτική λιτότητας προκάλεσε το 2001 μεγάλες απεργίες, διαδηλώσεις και ευρύτερες κοινωνικές αναταραχές – οπότε το κράτος έμεινε χωρίς χρήματα στα ταμεία του. Το καλοκαίρι του 2001 αναγκάσθηκε λοιπόν να υιοθετήσει ένα παράλληλο νόμισμα, για την πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων (IOY) – χωρίς επιτυχία όμως, αφού δεν αποτελούσε λύση για την εξόφληση των εξωτερικών χρεών.
(ε) Η κυβέρνηση έχασε τελικά τη στήριξη των Πολιτών, με αποτέλεσμα να υποστεί μία συντριπτική ήττα στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2001.
(στ) Προκλήθηκε μία μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση, με τους Πολίτες να επιτίθενται στις τράπεζες (Bankruns), αδειάζοντας τους λογαριασμούς τους το Νοέμβριο του 2001 – οπότε η κυβέρνηση αντέδρασε με ελέγχους στην διακίνηση των κεφαλαίων (απαγορεύσεις εμβασμάτων στο εξωτερικό, περιορισμένες αναλήψεις κοκ.). Ακολούθησαν διαδηλώσεις στις μεγάλες πόλεις της Αργεντινής, καθώς επίσης βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία.
(ζ) Το Δεκέμβριο του 2011 το ΔΝΤ αρνήθηκε να πληρώσει μία επόμενη δόση του δανείου που είχε εγκριθεί (όπως η τρόικα στην Ελλάδα από το 2014 και μετά), επειδή η κυβέρνηση δεν εφάρμοζε τα μέτρα που της είχε επιβάλλει – οπότε το δράμα ολοκληρώθηκε, ο πρόεδρος παραιτήθηκε πρόωρα, η Αργεντινή δήλωσε στάση πληρωμών και απελευθέρωσε το νόμισμα της από το δολάριο.
Ολοκληρώνοντας, μεταξύ άλλων τεκμηριώθηκε το γεγονός, σύμφωνα με το οποίο όταν ένα κράτος έχει προβλήματα ρευστότητας, όπως η Ελλάδα το 2010, βοηθάει η χρήση ενός παράλληλου νομίσματος – ως μία «γέφυρα βοηθείας».
Όταν όμως ένα κράτος έχει γίνει πλέον αφερέγγυο, όπως η χώρα μας σήμερα, μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων, καθώς επίσης το άδειασμα των κρατικών ταμείων, δεν βοηθάει τίποτα (εκτός από τηδιαγραφή χρέους, παράλληλα με τη χρηματοδότηση της).
Ακολουθεί η σημερινή συνομιλία του κ. Σαχίνη με τον κ. Βιλιάρδο, η οποία αφορά κυρίως την παγίδα, στην οποία έχει οδηγηθεί η Ελλάδα – επίσης τις διεθνείς συνθήκες.
|
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου