Στο κόκκινο

Νέα Κρήτη

Όταν οι Έλληνες βομβαρδίζονται συνεχώς με αρνητικές ειδήσεις, όπως το πότε θα χρεοκοπήσει η χώρα τους ή το πώς θα οδηγηθεί στη δραχμή και στην κόλαση, ενώ η κυβέρνηση δε ζητάει το αυτονόητο, τη διαγραφή χρέους, το παιχνίδι έχει τελειώσει

Όταν μία χώρα, η οποία έχει βιώσει έξι χρόνια τρομακτικής ύφεσης εμφανίζει ξανά, μετά από ένα μικρό διάλλειμα, αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης, ελλείμματα στον προϋπολογισμό, καθώς επίσης στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, έχοντας ένα δυσθεώρητο δημόσιο χρέος και μηδενική ρευστότητα στα ταμεία της, έχει πλέον ολοκληρώσει τον καθοδικό σπειροειδή κύκλο του διαβόλου - ο οποίος οδηγεί στην απόλυτη χρεοκοπία.

Του Βασίλη Βιλιάρδου (analyst.gr)

Ο μόνος λόγος δε, για τον οποίο καταφέρνει ακόμη να διατηρείται στα όρια του χάους, σε τεντωμένο σκοινί, είναι το ότι είναι μέλος της Ευρωζώνης - έχοντας ως εκ τούτου ακόμη τη δυνατότητα να δανείζεται. Όταν όμως οι τράπεζες της έχουν υποθηκεύσει πάνω από το 30% των δανείων τους στην ΕΚΤ (γράφημα), οπότε την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων, απλά και μόνο για να μπορέσουν να καλύψουν τις συνεχείς εκροές καταθέσεων, οι οποίες έχουν φτάσει στα 27 δις € μέσα σε λίγους μήνες, δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα - όσο αισιόδοξος και αν είναι κανείς.

Από την άλλη πλευρά, όταν οι Έλληνες βομβαρδίζονται συνεχώς με αρνητικές ειδήσεις, μεταξύ των οποίων με αναφορές για το πότε και το πώς θα χρεοκοπήσει η χώρα τους, για επόμενες αυξήσεις φόρων, για μία νέα άνοδο της ανεργίας (όταν μειώνεται το ετήσιο ΑΕΠ κατά 50.000 € χάνεται αυτόματα μία θέση εργασίας), για αυξανόμενες πιθανότητες εξόδου από την Ευρωζώνη και επιστροφής στη δραχμή, οπότε στην κόλαση, είναι αδύνατον ποτέ να λειτουργήσουν ορθολογικά, να επενδύσουν ή να καταναλώσουν.

Περαιτέρω, δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι μία χώρα, με δημόσιο χρέος της τάξης των 320 δις € ή 180% του ΑΕΠ της, με εξωτερικό χρέος σχεδόν 420 δις € ή 236% του ΑΕΠ της, με υπερχρεωμένο τραπεζικό τομέα, με καταστραμμένο παραγωγικό ιστό, με μηδενική φοροδοτική ικανότητα των Πολιτών της κοκ., είναι αδύνατον ποτέ να επιστρέψει σε πορεία ανάπτυξης - ενώ άνευ ανάπτυξης δεν μπορούν να δημιουργηθούν εισοδήματα και θέσεις εργασίας, χωρίς τα οποία δεν υπάρχει καμία προοπτική για το μέλλον.

Όταν δε διαπιστώνουν οι Έλληνες πως η πολιτική τους ηγεσία, σχεδόν στο σύνολο της, συμπεριφέρεται σαν ένα μικρό και ανόητο παιδί που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τα προβλήματα, με τα οποία είναι αντιμέτωπο, συνεχίζοντας να διαπληκτίζεται στα τηλεοπτικά παράθυρα ή να προβαίνει σε βαρύγδουπες ανακοινώσεις εντελώς κενές νοήματος, τότε χάνουν εντελώς τις ελπίδες τους - κατανοώντας πως βρίσκονται δυστυχώς με την πλάτη στον τοίχο, περιμένοντας να σωθούν από κόμματα που δεν έχουν καν την κοινή λογική και δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, παρά το ότι η χώρα τους βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού.

Στα πλαίσια αυτά, είναι πολύ δύσκολο να περιμένει κανείς βοήθεια από την Ευρώπη - παρά το ότι μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα μπορούσε να θέσει σε μεγάλη δοκιμασία τόσο τη νομισματική ένωση, όσο και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Αν μη τι άλλο, για να μπορέσει να βοηθηθεί η Ελλάδα, για την καταστροφή της οποίας συνευθύνεται η πολιτική που της επιβλήθηκε (ανάλυση), θα έπρεπε να ζητήσει αυτά που πραγματικά χρειάζεται - τη διαγραφή χρέους, καθώς επίσης αναπτυξιακά μέτρα, παρέχοντας τα εύλογα ανταλλάγματα που θα απαιτηθούν.

Όταν όμως η κυβέρνηση επιμένει σε ανόητες «κόκκινες γραμμές», όπως για παράδειγμα στη μη αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, γνωρίζοντας πως σε περίπτωση μη συμφωνίας με τους δανειστές η χώρα θα χρεοκοπήσει, οπότε δεν θα υπάρχουν καν τουρίστες για να πληρώσουν τον όποιο ΦΠΑ, ενώ δεν ζητάει το αυτονόητο, την ονομαστική διαγραφή του χρέους, τότε είναι καλύτερα να προετοιμάζεται κανείς για τα χειρότερα - την επιστροφή στη δραχμή η οποία, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, αφού έχουν δηλαδή προηγηθεί έξι χρόνια ύφεσης, με την ανεργία στο ζενίθ, χωρίς παραγωγικό ιστό και με τα ταμεία άδεια, θα είναι συνώνυμη με την επί γης κόλαση.

ΥΓ: Σύμφωνα με την πρόσφατη μελέτη του ΔΝΤ (Global Financial Stability Report), ακόμη και η πιο μικρή κρίση στον πλανήτη, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο κραχ - αφού τα ρίσκα έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό μετά τον Οκτώβριο του 2014, ενώ οι κεντρικές τράπεζες έχουν καταναλώσει όλα τους τα όπλα (βασικά επιτόκια, ποσότητα χρήματος), χωρίς να έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Η ξαφνική πτώση του ρυθμού ανάπτυξης στις Η.Π.Α., η οποία τρομοκράτησε τη Fed, με αποτέλεσμα να αναβάλλει επ' αόριστον την αύξηση των επιτοκίων, το χθεσινό κραχ των ομολόγων και του χρηματιστηρίου της Γερμανίας, το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία αμερικανική προειδοποιητική βολή στη χώρα, με στόχο την αναίρεση της πολιτικής λιτότητας που επιδεινώνει την ανάπτυξη,  καθώς επίσης μία σειρά άλλων ενδείξεων, τεκμηριώνουν τα παραπάνω - αποτελώντας μία μοναδική, ανέλπιστη ευκαιρία για την Ελλάδα, η οποία όμως θα είναι η τελευταία.