Οι «κόκκινες γραμμές» στην διαπραγμάτευση

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Ορθώς η κυβέρνηση έχει θέσει τις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» στην διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Αν τις είχε θέσει και ο Σαμαράς, μπορεί να ήταν ακόμα πρωθυπουργός. Και θα ήταν καλό τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης, και γενικά το λόμπυ του ευρώ, να συνταχθούν με την κυβέρνηση στο θέμα των «κόκκινων γραμμών».

 Γιατί η αντιπολίτευση έχει φετιχοποιήσει και θεοποιήσει το ευρώ, ενώ το μεγάλο ζήτημα δεν είναι το νόμισμα, αλλά πώς θα πορευτούμε ως συντεταγμένη κοινωνία. Διότι αν είναι, χάριν του ευρώ, να γίνουμε αποικία αφρικανικού τύπου, με μισθούς 600 ευρώ και συντάξεις 250, καλύτερα να λείπει. Ποιές πρέπει να είναι οι «κόκκινες γραμμές» στην διαπραγμάτευση; Αυτά που διαφοροποιούν τον πολιτισμό από την βαρβαρότητα είναι η μεταχείριση των αρρώστων, των ηλικιωμένων, των εργαζομένων και των παιδιών. Άρα τα ευαίσθητα πεδία είναι η υγεία, η ασφάλιση, το εργασιακό καθεστώς και η παιδεία. Αυτά πρέπει να περιφρουρηθούν πάση θυσία, αλλιώς η Ελλάδα δεν θα αξίζει να λέγεται πολιτισμένο κράτος.

1.    Το Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι ένας από τους ελάχιστους θεσμούς που λειτουργούν και μάλιστα πολύ καλά, παρά τις τρομακτικές ελλείψεις λόγω κρίσης σε εξοπλισμό και υλικά. Όποιος έχει εμπειρία από το Σισμανόγλειο ή το ΚΑΤ ή το Παίδων μόνον καλά λόγια έχει να πει για την εξαιρετική περίθαλψη που είχε και τους λαμπρούς ιατρούς τους. Οι παλαιότεροι θυμούνται εποχές που οι μη προνομιούχοι, που δεν είχαν οικονομική δυνατότητα να πάνε σε κάποια κλινική ή ζούσαν σε δυσπρόσιτες περιοχές, απλά προσεύχονταν να μην αρρωστήσουν. Το ΕΣΥ υπήρξε τεράστια πολιτισμική κατάκτηση. Το ΕΣΥ και τα μάτια μας. 

2.     Η προσπάθεια να αλλάξει το ασφαλιστικό εμπεριέχει, μεταξύ άλλων, μία τεράστια αδικία: όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν κάποια εισφορά στο επικουρικό ταμείο του κλάδου τους. Ξαφνικά εμφανίζεται η τρόικα και διατάσσει να καταργηθούν οι επικουρικές συντάξεις. Δηλαδή οι επί δεκαετίες εισφέροντες εργαζόμενοι, απλά χάνουν τα χρήματά τους. Σε κανένα δικαστήριο, εγχώριο ή διεθνές, δεν θα σταθεί μία τέτοια ρύθμιση, που στην πραγματικότητα αποτελεί ληστεία με νομιμοφανές πρόσωπο. Επίσης οι άνθρωποι που έχουν δουλέψει τριανταπέντε ή σαράντα χρόνια θα καταδικασθούν να λαμβάνουν σύνταξη 250-300 ευρώ, διότι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων πήγαν σε δομημένα ομόλογα ή ασυνόδευτα στο χρηματιστήριο. Παλαιότερα οι κοινωνίες σέβονταν τους γέροντες, σήμερα θα τους καταδικάσουμε σε θάνατο λόγω πείνας; 

3.    Οι αλλαγές που ζητούν οι ξένοι στο εργασιακό καθεστώς (ελεύθερες απολύσεις με μικρές αποζημιώσεις κλπ.) δεν πρόκειται να μειώσουν το κόστος παραγωγής των ελληνικών προϊόντων ώστε αυτά να γίνουν ανταγωνιστικά στην διεθνή αγορά. Απλά οι εξειδικευμένοι, έμπειροι και ταλαντούχοι εργαζόμενοι θα πάνε στο εξωτερικό. Η ποιότητα, το marketing, το “branding” και η ανάπτυξη εξαγωγικών δικτύων είναι αυτά που θα ανοίξουν αγορές. Φτηνά είναι και τα βουλγάρικα προϊόντα, αλλά δεν τα αγοράζει κανείς. Ούτε κανείς πάει σε ένα ελεεινό ξενοδοχείο επειδή είναι φτηνό. Απεναντίας τα πανάκριβα ξενοδοχεία έχουν πάντα κόσμο, ενώ υπάρχει τεράστια ζήτηση για το πανάκριβο βιολογικό ελαιόλαδο. 

4.    Τέλος, αν πρόκειται να υπονομεύσουμε την παιδεία μας και κυρίως την Μέση Εκπαίδευση, διότι δεν θα διορίζονται εκπαιδευτικοί λόγω περικοπών, διότι δεν θα επισκευάζονται τα σχολεία γιατί δεν υπάρχουν κονδύλια, διότι το εκπαιδευτικό οπτικοακουστικό και έντυπο υλικό θα θεωρείται πολυτέλεια, έ τότε ας γυρίσουμε στην δραχμούλα μας, με την οποία δεν μας έλειπε τίποτα από όλα αυτά. Και ας κάνουμε οικονομίες σε άλλους τομείς, όπως πχ. τα πολυτελή αυτοκίνητα των βουλευτών μας ή οι υπερχρεωμένες ΔΕΚΟ ή οι διαφημιστικές ή οι εκατοντάδες άχρηστοι οργανισμοί.

* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)