Η "κολοκυθιά" με τις ΠΝΠ

Νέα Κρήτη

Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου θυμίζουν τη διετία της συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και γενικά μιλώντας δεν είναι πολύ καλό πράγμα για μία κοινοβουλευτική δημοκρατία. Κυρίως δίνουν την αίσθηση "εκτάκτων συνθηκών" που άλλες εποχές κράτησαν 7 ολόκληρα χρόνια. Όταν μάλιστα πρόκειται για μια κυβέρνηση "πρώτη φορά Αριστερά" με σύμπραξη ΑΝ.ΕΛ., που όπως μας είπε και ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές του δηλώσεις «αποφασίζει και νομοθετεί μαζί και με το λαό», τότε πολιτικά είναι ήττα.

Του Γιώργου Σαχίνη

Η απόφαση επίσης για μεταφορά όλων ταμειακών διαθεσίμων και όχι απλά των αποθεματικών ή των πλεονασμάτων, όπως ακούστηκε, των Δήμων στην Τράπεζα της Ελλάδας δεν είναι ούτε αυτονόητη, ούτε εύκολη. Ειδικά όταν στο παρελθόν η Αριστερά έχει τονίσει τη σπουδαιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και έχει καταγγείλει την υποχρηματοδότηση που μειώνει τα περιθώρια παρέμβασης στις τοπικές κοινωνίες.

Οι αιρετοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν ευθύνη να υπερασπίζονται και την αυτονομία τους και τη δημοκρατία και να στέκονται απέναντι σε αποφάσεις της εξουσίας, όταν δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολλών αυτού του τόπου. Δυστυχώς, όμως, δεν το έπραξαν ούτε όταν ο Φούχτελ και η παρέα του έκαναν τα "όργια του Μέλανα Δρυμού" στους Δήμους, ούτε όταν εργαζόμενοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης απολύονταν και έμπαιναν σε διαθεσιμότητα, ούτε όταν εργολάβοι έπαιρναν τις δραστηριότητες των Οργανισμών που διοικούσαν, ούτε όταν οι συμπολίτες τους ζητούσαν να επανασυνδεθεί το ρεύμα που τους έκοβε η ΔΕΗ. Φυσικά, και υπήρξαν εξαιρέσεις τέτοιων αιρετών και στην Κρήτη .

Δεν τόλμησαν στην πλειοψηφία τους - με εξαίρεση κάποιους ηρωικούς δημάρχους - να πάρουν θέση για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα, ενώ δε δίσταζαν να δηλώσουν πως είναι με "το γκουβέρνο" και πως δεν μπορούν να καταπατήσουν νόμους του κράτους.

Μερικούς μήνες μετά τη νέα κυβερνητική πραγματικότητα, από τον κ. Καμίνη μέχρι τον Πατούλη και τον Αγοραστό, οι δήμαρχοι αρνούνται να εφαρμόσουν Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (είπαμε πράξη πολιτικής ήττας της παρούσης κυβέρνησης), ενώ σιωπούσαν για τα Παρατηρητήρια στους Δήμους, τους τροϊκανούς νόμους, τις περικοπές κατά 66% στους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (οξυγόνο των ΟΤΑ) και κρατώντας "χύτρες" στα χέρια δεν παραδίδουν τα διαθέσιμά τους. Τουλάχιστον κάποιοι είναι ειλικρινείς και ευθαρσώς δηλώνουν πως με τα χρήματα αυτά πρέπει να πληρώσουν τους εργολάβους των Δήμων. Η ΠΝΠ είναι κατακριτέα, εδώ αποδεικνύεται και πρόχειρη, αόριστη και ανερμάτιστη. Όμως ο σκοπός είναι προφανής, για πληρωμή μισθών και συντάξεων και όχι για τους δανειστές. Σωστό, αλλά και έτσι καταφεύγουμε σε εσωτερικό δανεισμό σε συνθήκες ασφυξίας ρευστότητας που μας έχουν επιβάλει, και επιμένουμε και τα δάνεια έξω να τα πληρώνουμε στο ακέραιο (τυχόν άρνηση πληρωμής τους δε συνιστά αυτόματα κατάσταση χρεωκοπίας, σε αντίθεση με τη μη πληρωμή ομολόγων) και μισθούς και συντάξεις στο εσωτερικό να πληρώνουμε. Για πόσο ακόμη, όμως, "δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη";

Είναι ίσως το πρώτο οργανωμένο κίνημα αντίδρασης στη νέα κυβέρνηση, πατάει στις επίσημες δηλώσεις του ίδιου του Τσίπρα ως αρχηγού της αντιπολίτευσης κάποτε και τα όσα σκληρά έλεγε για τις ΠΝΠ. Συνάμα όμως αποδεικνύει γιατί τον περασμένο Μάιο του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ, χάνοντας σχεδόν παντού τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών, πληρώνει σήμερα τις συνέπειες σε επίπεδο συμμαχιών αυτής της ήττας τότε.

Στο δικό τους κόσμο, οι εκπρόσωποι των "θεσμών" ισχυρίζονται ότι ζήτησαν τη μεταφορά όλων των διαθεσίμων του Δημοσίου στην ΤτΕ ως κάτι φυσιολογικό που γίνεται σε πολλές χώρες. Με μία διαφορά, χώρες όπως η Ολλανδία δεν έχουν θέμα ρευστότητας, και τέτοιες μεταφορές διαθεσίμων είναι απλά για μεγάλο "κουμπαρά-μαξιλάρι" και όχι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, όπως στην περίπτωσή μας.

Ερωτηματικά προκαλεί και η προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ως κάτι σχεδόν φυσιολογικό που δεν πρέπει να φέρει πανικό, την ώρα που όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμούσε να κάνει οτιδήποτε άλλο από το να φέρει αυτήν τη στιγμή μια ΠΝΠ. Στις προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα, άλλωστε, είχε ακουστεί ότι η πρακτική των έκτακτων πράξεων θα αποτελέσει παρελθόν.

Με περισσή δόση υποκρισίας ο πρώην περιφερειάρχης Αττικής Γιάννης Σγουρός εξέδωσε ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είναι αντισυνταγματική. Ο κ. Σγουρός προφανώς είχε άλλες σοβαρές ασχολίες (ίσως διάβαζε) όταν ο Κάρολος Παπούλιας υπέγραψε 22 Πράξεις κατά τη διάρκεια στην οποία τελούσε περιφερειάρχης.

Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον είχε η ανακοίνωση του Ευάγγελου Βενιζέλου και του ΠΑΣΟΚ που όχι μόνο συνυπέγραψαν τις προηγούμενες Πράξεις, αλλά ο ίδιος ο Βενιζέλος ήταν αυτός που σχεδίασε και εκτέλεσε το PSI, το "κούρεμα" δηλαδή των ταμειακών διαθεσίμων των ασφαλιστικών ταμείων.

Η κυβέρνηση όμως κάνει το ίδιο πλέον και δυστυχώς συνηθισμένο λάθος: Δε λέει την απόλυτη αλήθεια στον κόσμο. Δε χρειάζεται να είσαι ειδικός επιστήμονας για να αντιληφθείς τι συμβαίνει, αλλά έχει άλλη ιστορική αξία να τα μαθαίνεις από τον πρωθυπουργό σου. Η ΠΝΠ που υπόγραψε ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν σοκαριστική. Απέδειξε ότι, προκειμένου να γίνει ο "έντιμος συμβιβασμός", οι πιστωτές μας είναι αποφασισμένοι να ζητήσουν "αίμα" και ότι η κυβέρνηση προκειμένου να μη χρεωθεί τη ρήξη είναι πολύ πιθανό να το δώσει. Ίσως τελικά η συμφωνία να είναι πιο κοντά από ό,τι φανταζόμαστε και απλά να είναι θέμα επικοινωνιακής διαχείρισης στο εσωτερικό για να μη βγουν στα κάγκελα όσοι στο εσωτερικό της κυβέρνησης θα τη θεωρούν Βατερλό!

Η απόφαση για παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ μέσω ΕLA στις ελληνικές τράπεζες κατά 1,5 δισ. ακόμη έρχεται να καλύψει το κενό από τα διαθέσιμά τους που φεύγουν για την ΤτΕ. Αυτό δε λέει κάτι για ενδεχόμενο συμφωνίας;

Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης Τσίπρα αναστάτωσε και τη Νέα Δημοκρατία, που σε ανακοίνωσή της κάνει λόγο για «πραξικοπηματική απόφαση», αλλά η αλήθεια είναι - όπως αποδεικνύεται - ότι η κίνηση έγινε βάσει συμφωνίας που είχε υπογράψει ο τέως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

Στην έκθεση της αξιολόγησης για το δεύτερο πρόγραμμα προσαρμογής που υπέγραψε ο Αντώνης Σαμαράς τον Απρίλιο του 2014 υπάρχει ειδική αναφορά επί του θέματος, την οποία τουλάχιστον οι "γαλάζιοι" και "πράσινοι" αιρετοί δε θα έπρεπε να ξεχνούν. Σύμφωνα με αυτήν και συγκεκριμένα στην παράγραφο 136 η χρήση των ταμειακών διαθεσίμων των άλλων φορέων του Δημοσίου όχι μόνο δε χαρακτηρίζεται ως «πραξικοπηματική» και «υφαρπαγή», αλλά αντίθετα περιγράφεται βήμα-βήμα ως μέτρο που οφείλει να λάβει η κυβέρνηση. Μέτρο που θυμίζουμε ότι αποδέχτηκε ο πρώην πρωθυπουργός με την υπογραφή του.

Άλλωστε μέχρι σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς ζητάει από την κυβέρνηση να εφαρμόσει όλα όσα είχε υπογράψει ο ίδιος προκειμένου η χώρα να σωθεί. Τι άλλαξε αυτήν τη φορά; Για του λόγου το αληθές ιδού η έκθεση αξιολόγησης τον Απρίλιο του 2014 και τι αναφέρεται εκεί:

«Για την κάλυψη των επιπλέον αναγκών, εάν υπάρξουν, επιπλέον κεφάλαια μπορούν να εξευρεθούν με μια σειρά από μέτρα όπως η χρήση ρέπος και των ταμειακών διαθεσίμων της γενικής κυβέρνησης.

Εσωτερικός δανεισμός μέσω πράξεων ρέπος. Αν τα αποθεματικά του κράτους φτάσουν σε επικίνδυνα χαμηλό σημείο, άλλες κυβερνητικές δομές διαθέτουν ευμεγέθη αποθεματικά. Ως μέρος του προγράμματος θα δημιουργηθεί μηχανισμός που θα δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να χρησιμοποιεί αυτές τις διαθέσιμες πηγές, μεταφέροντάς τα σε άλλα μέρη της γενικής κυβέρνησης προκειμένου να καλύψει τις δημοσιονομικές της ανάγκες. Ως πρώτο βήμα οι Αρχές θα θεσμοθετήσουν ένα πλαίσιο πράξεως ρέπος, χρησιμοποιώντας την κρατική περιουσία προκειμένου να αντληθεί ρευστότητα για την κυβέρνηση μέχρι και για 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό το πλαίσιο θα υλοποιηθεί ως μέρος μιας προηγούμενης πράξης και παρόλο που τα ρέπος θα είναι βραχυπρόθεσμα, ο δανεισμός αυτός θα μπορεί να ανανεώνεται για όσο υπάρχει ανάγκη».

Το σημείωμα του Λένιν… "Περίεργο και τερατώδες"

Αντί επιλόγου, θα κλείσω με μία άκρως διδακτική ιστορία επειδή σαν χθες πριν 145 χρόνια γεννήθηκε ο Λένιν, ο άνθρωπος που χάραξε με τη σκέψη και τη δράση του όσο λίγοι τον 20ό αιώνα.

Το 1918, ο Λένιν έγραψε ένα μικρό σημείωμα με τίτλο "Περίεργο και τερατώδες". Εκεί ασκεί κριτική στην απόφαση πού πήρε το Φεβρουάριο του 1918 το Γραφείο περιοχής Μόσχας του κόμματος των Μπολσεβίκων, να «μη πειθαρχήσει στην απόφαση της ΚΕ που θα είχε σχέση με την εφαρμογή της συνθήκης ειρήνης με την Αυστρία και τη Γερμανία». Εκεί ο Λένιν, απαντώντας σε μια σειρά ζητημάτων, θέτει, με τη γνωστή του ειρωνεία, και το θέμα της σκοπιμότητας των συμβιβασμών.

«Η σοσιαλιστική δημοκρατία που βρίσκεται ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δε θα μπορούσε, σύμφωνα με αυτές τις απόψεις, να κλείσει καμιά οικονομική συμφωνία, δε θα μπορούσε να υπάρχει, παρά μόνο αν πετούσε στο φεγγάρι».

Ή την παράδοση εξαρχής («προς το συμφέρον της διεθνούς επανάστασης είναι σκόπιμο να δεχτούμε μια στρατιωτική ήττα της σοβιετικής εξουσίας», τόνιζε η αριστερή πτέρυγα των μπολσεβίκων το '18) ή την υιοθέτηση μιας γραμμής που μέσα από σωρεία αντιφάσεων θα μπορούσε πιθανά να οδηγήσει στη νίκη. Επέλεξε... και νίκησε.