ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ «ΣΑΜΠΟΤΕΡ» ΤΟΥ ΡΗΓΚΑΝΟΘΑΤΣΕΡΙΚΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

iskra

Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ 

Την άνοιξη του 1965, ενώ ωρίμαζε η συνωμοσία του Βασιλιά και του παρακράτους ενάντια στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, η Ελλάδα «συγκλονίστηκε» από μια ανακάλυψη: Ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος (ο μετέπειτα στυγνός δικτάτορας) συνέλαβε δύο στρατιώτες στον Έβρο, διότι δήθεν έβαλαν ζάχαρη στα ρεζερβουάρ μερικών φορτηγών του στρατού! Αυτό ήταν το «σαμποτάζ του Έβρου». Οι εφημερίδες της Δεξιάς ούρλιαζαν κάθε μέρα για την «αντεθνικήν παράλυσιν της κυβερνήσεως». Όπως αποδείχθηκε αργότερα, τη ζάχαρη στα φορτηγά την είχε βάλει ο ίδιος ο Παπαδόπουλος με τους ανθρώπους του, για να καταγγείλει την «ερυθρά διείσδυση στον στρατό». Ο σκληρός δεξιός Παπαδόπουλος, ο συνεργάτης της CIA, ήταν ο πραγματικός «σαμποτέρ του Έβρου».

ΠΩΣ Η ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΨΥΧΩΣΗ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΘΑΤΣΕΡ ... «ΜΟΥ-ΘΟΥ»

Όταν στα 1975 - 1979 η Μ. Θάτσερ ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η Μ. Βρετανία παρήκμαζε σιγά-σιγά, αλλά διατηρούσε ακόμη μια ισχυρή βιομηχανία.

Η Θάτσερ και η νεοφιλελεύθερη ομάδα που διοικούσε το συντηρητικό κόμμα θεώρησαν ότι για όλα φταίει ο βρετανικός… σοσιαλισμός και ότι πρέπει να γίνουν πολλές ιδιωτικοποιήσεις και να κτυπηθούν άγρια τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Έτσι θεωρούσαν ότι θα σταματούσε η παρακμή της ιμπεριαλιστικής Αγγλίας.

Το Μάη του 1979, η Θάτσερ έγινε πρωθυπουργός και κυβέρνησε για 11½ χρόνια. Ακολούθησαν άλλα 6½ χρόνια του συντηρητικού Τζ. Μέιτζορ.

Ο θατσερισμός πολέμησε σκληρά τον συνδικαλισμό και ιδιωτικοποίησε πολλές επιχειρήσεις. Έκλεισε πολλά αγγλικά ανθρακωρυχεία και φυλάκισε πολλούς απεργούς εργάτες. Έτσι κτυπήθηκε σκληρά η αγγλική βαριά βιομηχανία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1979 η Κίνα είχε 1½ φορά την παραγωγή χάλυβα της Βρετανίας και το 1990 3½ φορές. Σήμερα, βέβαια, η Κίνα παράγει 35 - 40 φορές περισσότερο χάλυβα από την Βρετανία! Η παρακμή της Βρετανίας συνεχίστηκε…

Αντικειμενικά, δηλαδή, η Μ. Θάτσερ, στη μανία της να ξεφορτωθεί την «κρατικοδίαιτη» βαριά βιομηχανία της Αγγλίας, ζημίωσε το ίδιο το αστικό καθεστώς της Βρετανίας και ενίσχυσε… τον αντίπαλό της, την Κίνα.

Για να θυμηθούμε τον αξέχαστο Θ. Βέγγο με την σπαρταριστή κωμωδία του για τον «φαλακρό πράκτορα Θου-Βου», η Μ. Θάτσερ έγινε η «πράκτωρ Μου-Θου» για λογαριασμό «των ερυθρών Ασιατών»!

Το ίδιο έγινε και με την πολιτική Ρήγκαν και όλους τους φανατικούς νεοφιλελεύθερους. Έτσι, στα τελευταία 35 χρόνια, οι ΗΠΑ είχαν μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ 2,4% και η Λ.Δ. Κίνας πάνω από 8,5%. Έτσι, στο διάστημα 1980 - 2014 οι ΗΠΑ είχαν αύξηση ΑΕΠ 130% και η ΛΔ Κίνας 1630%, δηλαδή 12-13 φορές περισσότερο.

Σήμερα (2014) σε πραγματικές τιμές, η Κίνα έχει φτάσει το 90% - 100% του ΑΕΠ των ΗΠΑ (βλ. άρθρο του καθηγητή Βάμβουκα - εφημ. «KONTRA NEWS» 23/6/2014).

Να που οδήγησε τη Δύση ο Ρήγκαν, η «Μου-Θου» και ο νεοφιλελευθερισμός γενικότερα. Δηλαδή, ο Ρηγκανοθατσερισμός είναι ο «μεγάλος σαμποτέρ», που επιτάχυνε την οικονομική παρακμή της καπιταλιστικής Δύσης. Ο «περισσότερος καπιταλισμός» έφερε περισσότερη παρακμή.

Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η «ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΛΗΣΤΙΑ»

Ο νεοφιλελευθερισμός - νεοσυντηρητισμός κυριαρχεί στην οικονομικοπολιτική σκέψη της Δύσης τα τελευταία 35 χρόνια. Πέτυχε να ανατρέψει τα καθεστώτα του Συμφώνου της Βαρσοβίας, απέτυχε όμως να διαλύσει τις Λ.Δ. της Ασίας.

Τα ασιατικά ΚΚ αποδείχθηκαν «σκληρά καρύδια».

Ο νεοφιλελευθερισμός απεχθάνεται βέβαια τον σοσιαλισμό αλλά χτυπάει και το ίδιο το αστικό κράτος! Θέλει την πιο μεγάλη εξουσία για την Αγορά, για τα «χωριστά» καπιταλιστικά ιδιωτικά μονοπώλια.

Βέβαια, το αστικό κράτος δρα σαν συλλογικός καπιταλιστής και περιορίζει όταν χρειάζεται την απληστία των ξεχωριστών καπιταλιστών, για το γενικότερο συμφέρον του αστικού καθεστώτος. Τα τελευταία χρόνια, οι «χωριστοί» καπιταλιστές στην τεράστια μανία τους για το μέγιστο κέρδος, αδιαφορούν για τις παραγωγικές επενδύσεις, βάζουν τα κεφάλαια όπου θα κάνουν «την καλύτερη αρπαχτή». Δεν είναι τυχαίος ο όρος «καζινοκαπιταλισμός». Έτσι, ενώ το αστικό κράτος μπορεί να σώζει κάποιες επιχειρήσεις βαριάς βιομηχανίας λόγω «εθνικών αναγκών», ο μοναχικός μεγαλοκαπιταλιστής αδιαφορεί παντελώς γιατί ο στυγνός ταξικός εγωισμός του τόν κάνει να ενδιαφέρεται μόνο για τη μεγαλύτερη και άμεση «κονόμα».

Έτσι, το 1977 οι χώρες του ΝΑΤΟ παρήγαγαν περίπου 250.000.000 τόνους χάλυβα και η Κίνα 30.000.000 περίπου. Μετά από 35 χρόνια νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας στη Δύση, το ΝΑΤΟ (μαζί με τις προσαρτήσεις π.χ. Πολωνία, Τσεχία, Ρουμανία κλπ) παράγει 300.000.000 τόνους και η Κίνα... 750.000.000 τόνους.

Δηλαδή, το 1977 η Λ.Δ. Κίνας είχε μόνο το 12% του χάλυβα του ΝΑΤΟ, ενώ το 2014 έχει το 250%! Το ΝΑΤΟ έχει υποστεί βαρύτατη ήττα στον τομέα της βαριάς βιομηχανίας.

Ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός στη μανία και την υστερία του να επιβάλει την απόλυτη «ελευθερία ζούγκλας» για τους καπιταλιστές, βασανίζει την εργατική τάξη αλλά δρα και ως σαμποτέρ εναντίον του ίδιου του αστικού καθεστώτος, υπονομεύοντας την ισχύ και την ασφάλειά του.

ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ, Ε.Ε. ΚΑΙ ΕΥΡΩΖΩΝΗ: ΟΙ ΣΑΜΠΟΤΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τον Μάη- Ιούνη 1979 η Ελλάδα προσχώρησε στην ΕΟΚ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου διαφώνησε πλήρως και είπε ότι «η βιομηχανία και η γεωργία της Ελλάδας θα πάθουν μεγάλη ζημιά μέσα στην ΕΟΚ» ( βλ. π.χ. εφ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 14/10/1981, συνέντευξη του Α.Π. στο ιταλικό περιοδικό Panorama). Και το ΚΚΕ επίσης διαφώνησε πλήρως με την ένταξη. Ωστόσο ο Α. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός δέχτηκε μεγάλες πιέσεις από το αστικό κατεστημένο και τελικά υποχώρησε και προσχώρησε στον (αστικό) ευρωπαισμό.

Με την άνοδο του Μητσοτάκη στην εξουσία άρχιζαν οι ιδιωτικοποιήσεις. Γίνεται άγρια καταστολή των απεργιών.

Στη διάρκεια της πρωθυπουργίας Σημίτη και Κ. Καραμανλή συνεχίζονται οι ιδιωτικοποιήσεις, ενώ με την εφαρμογή του Μνημονίου επιταχύνεται το ξεπούλημα.

Παρ’ όλα αυτά στα 35 χρόνια της Ελλάδας στην Ε.Ε. ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης είναι μόλις 1,25%. (1,75% στα πρώτα 20 χρόνια 1981-2000 και …0,5% στα 15 πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα 2001-2015).

Κάναμε την παραδοχή ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας θα αυξηθεί 3% το 2015, όπως προβλέπουν Σαμαράς – Βενιζέλος – Τρόικα. Στα 35 χρόνια (1/1/1981 - 31/12/2015) το ΑΕΠ της Ελλάδας έχει αύξηση συνολικά 54%, το ΑΕΠ των ΗΠΑ περίπου 130% και το ΑΕΠ της Λ.Δ. Κίνας πάνω από 1600%!

Αλλά αυτό το αγνοεί ίσως…το 99,9% του ελληνικού λαού. Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα ( και η Αριστερά) λένε ελάχιστα για την παγκόσμια οικονομική κατάσταση. Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Αδωνις, η νέα υπουργός προπαγάνδας Βούλτεψη υμνούν την ΕΕ κάθε ημέρα και καταγγέλλουν τον «κρατισμό», ενώ ο νεοφιλελευθερισμός παγκόσμια υφίσταται οικονομικές ήττες.

Το ΚΚΕ καταγγέλλει γενικά τον καπιταλισμό και την ΕΕ, αλλά αποσιωπά πλήρως την οικονομική ήττα της αστικής Ελλάδας τα τελευταία 35 τελευταία χρόνια. Επίσης αποσιωπά τις μεγάλες νίκες της ΛΔ Κίνας. Συχνά βουλευτές του ΚΚΕ έχουν μιλήσει για τον «αμύθητο πλούτο που παρήχθη στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες». Αυτό είναι λάθος, είναι ψευδές. Το χαρακτηριστικό για την αστική Ελλάδα της ΕΟΚ – ΕΕ είναι οι πολύ χαμηλοί ρυθμοί αύξησης ΑΕΠ. Στην βιομηχανία μάλιστα υπάρχει στασιμότητα για 35 χρόνια. Η μεγαλοαστική τάξη έχει αποτύχει πλήρως στη διοίκηση της Ελλάδας.

Γενικά το ΚΚΕ καταγγέλλει μεν τους μεγαλοκαπιταλιστές ως «σκληρούς και άκαρδους που βασανίζουν τους εργαζόμενους», αλλά τους «χαρίζει» νίκες στον τομέα της ανάπτυξης, που δεν υπάρχουν καθόλου. Γιατί άραγε;

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τον Σόιμπλε και την Μέρκελ, επικρίνει θεωρητικά τον νεοφιλελευθερισμό, αλλά λέει ότι θα μείνει οπωσδήποτε στην …υπό νεοφιλελεύθερο έλεγχο ΕΕ και Ευρωζώνη! Ουσιαστικά ζητά έναν ρεφορμιστικό μεγάλο συμβιβασμό: να δώσει η ιμπεριαλιστική Γερμανία κάποιες παροχές προς την Ελλάδα προς ανακούφιση των πιο εξαθλιωμένων και η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι τμήμα της Ευρωζώνης με ηγέτη τη Γερμανία. Πολλοί ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεγάλες αυταπάτες:

Η ίδια η Γερμανία έχει εξασθενήσει αρκετά τα τελευταία 25 χρόνια. Το 1990 η Ενωμένη Γερμανία είχε σχεδόν διπλάσια βιομηχανία από την Κίνα ενώ σήμερα (2014-15) η ΛΔ Κίνας είναι 8 φορές ισχυρότερη από την Γερμανία (από βιομηχανική άποψη). Στην παραγωγή χάλυβα μάλιστα είναι 14-15 φορές ισχυρότερη.

Η Γερμανία έχει ισχυρές εξαγωγές κι υψηλή βιομηχανική τεχνολογία. Έχει επίσης εξαλείψει τα ελλείμματα. Έχει σαφή πλεονεκτήματα σε σχέση με τη Γαλλία και σαφέστερη υπεροχή έναντι της Ιταλίας. Προσπαθεί να δημιουργήσει γύρω της το «Βόρειο Μπλόκ» (Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία, Σλοβενία κλπ). Το τελευταίο που θα ήθελε η καπιταλιστική ηγεσία της Γερμανίας είναι να πληρώσει ένα μέρος των χρεών του Ευρωπαϊκού Νότου.

Άλλωστε η Ρωσία του Πούτιν ξεπέρασε την Γερμανία στην βιομηχανία και έχει το 80% του γερμανικού ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης. Η Ρωσία πλησιάζει τη Γερμανία στο πραγματικό ΑΕΠ.

Η Γερμανία φοβάται την επόμενη καπιταλιστική κρίση. Στα 5 χρόνια (2009-2013) το ΑΕΠ της Γερμανίας αυξήθηκε μόνον 2%. Το 2014 θα αυξηθεί ακόμα 2%. Δηλαδή αύξηση 4% σε 6 χρόνια. Πολύ λίγο για μια Γερμανία. Εάν η Ρωσία, η Ινδία και η Βραζιλία ξεπέρασουν την Γερμανία στο πραγματικό ΑΕΠ, τότε το 2019-20 η Γερμανία θα είναι η 7η παγκόσμια δύναμη.

Επομένως, το τελευταίο που σκέπτεται η ιθύνουσα μεγαλοαστική τάξη της Γερμανίας είναι μια συμφωνία τύπου 1953! Οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης ( ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία) προσπαθούν πρώτα απ΄ όλα να ισχυροποιήσουν τις δικές τους καταχρεωμένες οικονομίες. Πού να βρούν κεφάλαια για σχέδια Μάρσαλ;

Όταν το 1947-50 οι ΗΠΑ έδιναν χρήματα για να υποδουλώσουν πολιτικά την Δυτ. Ευρώπη, η ΕΣΣΔ και οι ΛΔ είχαν λιγότερο από το 20% της παγκόσμιας βιομηχανίας και η Δύση το 75% ( αναλογία 3,5:1 υπέρ της Δύσης ). Το 2015, όμως, το σύμφωνο της Σαγκάης θα έχει σχεδόν το 45% της παγκόσμιας βιομηχανίας και η Δύση το 35%.

Ταυτόχρονα ΗΠΑ-Ιαπωνία-Γερμανία-Αγγλία-Γαλλία έχουν σχεδόν 35 τρις$ δημόσιο χρέος, έναντι περίπου 2τρις$ του Συμφώνου της Σαγκάης. Οι δυνατότητες της Γερμανίας να ελαφρύνει το δημόσιο χρέος του Ευρωπαικού Νότου (περίπου 5τρις$, από τα οποία 3τρις$ ιταλικό) είναι πολύ περιορισμένες.

Χρειάζεται πολύ πιο ριζική λύση: χρειάζεται μια νέα Ελλάδα με βαθιές ταξικές και γεωστρατηγικές αλλαγές!