Το Ποντίκι
Ενώ στην Ελλάδα παιζόταν ένα απίστευτο θέατρο του παραλόγου κι ένα
ασταμάτητο... κρυφτούλι στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και
ΔΗΜΑΡ, με τα σκληρά μέτρα του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου να προκαλούν
τριγμούς συνοχής στην κυβέρνηση εξαιτίας της ρητορικής απροθυμίας των
Βενιζέλου και Κουβέλη να συναινέσουν στην υιοθέτηση του επιθετικού
πακέτου που απαιτεί «εδώ και τώρα» η τρόικα, κάποιοι έβαζαν στο τραπέζι
σενάρια αποχώρησης του ΔΝΤ από τη χώρα μας.
Τη Δευτέρα έσκασε μύτη ένα φοβερό κείμενο στη βρετανική οικονομική εφημερίδα «Financial Times», το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, «συμβούλευε» το ΔΝΤ να εγκαταλείψει... πάραυτα την Ελλάδα.
Θα μπορούσε να περάσει ακόμη και απαρατήρητο εάν επρόκειτο για την άποψη ενός από τους πολλούς διάσημους αρθρογράφους της διεθνούς απήχησης «φωνής των αγορών». Δεν ήταν όμως μια απλή άποψη, αλλά το editorial, κοινώς το κύριο άρθρο γνώμης της εφημερίδας. Επομένως έχει ιδιαίτερη σημασία να παρακολουθήσουμε το κείμενο αυτό σε όλη την έκταση του σκεπτικού του.
Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι την τελευταία περίοδο όλο και πληθαίνουν διεθνώς οι αμφισβητήσεις για το αν το ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής «προσαρμογής» είναι βιώσιμο, ενώ και οι προβλέψεις για μια έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη αποτελούν μια καθιερωμένη ατζέντα.
«Αποτυχία»
Κατ’ αρχάς η εφημερίδα λέει τα... γνωστά:
«Το ΔΝΤ προσπάθησε σκληρά και με επιτυχία να συνεργαστεί με τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης και την ΕΚΤ, όταν άρχισε η εφαρμογή του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας, πριν από παραπάνω από δύο χρόνια, μια εμπειρία που δεν ήταν ευχάριστη. Η ελληνική οικονομία δεν έχει επιτύχει τους αναπτυξιακούς στόχους και τη μείωση των χρεών και είναι εγκλωβισμένη σε μετεκλογικά προβλήματα. Αν δεν σημειωθεί μια θεαματική ύφεση στη διαμάχη και την άρνηση μεταξύ των εταίρων του ΔΝΤ, τότε είναι η ώρα το Ταμείο να εγκαταλείψει το βάρος της προσπάθειας στους ώμους τους».
Ποια, κατά τους «F.T.» είναι η πραγματική διάθεση του ΔΝΤ έναντι της Ελλάδας;
«Το ΔΝΤ νιώθει άβολα με την Ελλάδα και το δείχνει εδώ κι έναν χρόνο. Από τότε άρχισε να διαπιστώνει την πραγματικότητα. Έπρεπε να έχει επιδιώξει από την αρχή την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού ελληνικού χρέους και να επιμείνει σε μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση για το πόση οικονομική ανάπτυξη μπορεί να παραγάγει μια ταλαιπωρημένη και δύσκαμπτη οικονομία».
Κατά την εφημερίδα, το ΔΝΤ, παρά τις έγκαιρες αυτές διαπιστώσεις του και τη διαπιστωμένη «ανεπάρκεια» του πρώτου δανείου της κυβέρνησης Παπανδρέου να βάλει τα πράγματα σε τροχιά βιωσιμότητας, δεν εγκατέλειψε τη δέσμευσή του στην Ελλάδα. Αντιθέτως, πείστηκε να συμμετάσχει και στο δεύτερο δάνειο τον περασμένο Μάρτιο, παρότι εξέφρασε έντονες επιφυλάξεις.
Όμως τώρα, πλέον, κατά τους «F.T.», «δεν θα πρέπει να συρθεί να συμμετάσχει και σε τρίτο πακέτο – ούτε καν να συνεχίσει να εκταμιεύει δόσεις από το τρέχον πρόγραμμα» (!), καθώς δια-τυπώνονται συνεχώς όλο και λιγότερο αισιόδοξες προβλέψεις για την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος «προσαρμογής», ενώ τα συνεχή σχέδια με τα οποία η Ελλάδα καλείται να κλείνει τις δημοσιονομικές «τρύπες» της εμφανίζονται όλο και πιο ανεπαρκή.
Ως πρόσχημα
Και κάπου εδώ φτάνουμε στο... ζουμί της ιστορίας, αφού η εφημερίδα αγγίζει τον πυρήνα της άποψής της, η οποία δεν είναι καθόλου άγνωστη σε όσους επιμελώς την παρακολουθούν εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και δεν είναι άλλη από το ότι η ευρωζώνη πρέπει να πληρώσει.
Όσοι, μάλιστα, παρακολουθούν τους «F.T.» συστηματικά, θα διακρίνουν ίσως ότι η Ελλάδα, στο συγκεκριμένο κείμενο, χρησιμοποιείται σχεδόν ως... πρόσχημα, καθώς το αίτημα των αγορών, αλλά και των μεγάλων διεθνών οικονομικών παικτών που επηρεάζονται άμεσα από τις εξελίξεις στη ζώνη του ευρώ, έχει προ πολλού διατυπωθεί – και αποτελεί άποψη της ίδιας εφημερίδας: η ευρωζώνη (δηλαδή... η Γερμανία!) πρέπει να εγγυηθεί το σύνολο των ευρωπαϊκών χρεών και να προχωρήσει ταχύτατα σε πολιτική, δημοσιονομική και τραπεζική ενοποίηση.
Ειδικά για την Ελλάδα, όμως, σημειώνεται πως «αν οι αρχές της ευρωζώνης θέλουν να βγει από το χρέος της η Ελλάδα με ανάπτυξη, χωρίς να υποστούν αναδιοργάνωση τα δικά τους επίσημα δάνεια προς την Αθήνα, το ΔΝΤ πρέπει να τους ζητήσει να αναλάβουν το άνοιγμά του και να περιορίσει τον δικό του ρόλο στην παροχή ανοιχτών και ειλικρινών εκτιμήσεων για την προσπάθεια διάσωσης. Μπορεί να το κάνει προσφέροντας διαβεβαιώσεις για την εμπιστοσύνη του σε άλλα προγράμματα της ευρωζώνης».
Αντίθετα, λένε οι «F.T.», όσο το ΔΝΤ συμμετέχει στην ελληνική «διάσωση», στην οποία μάλιστα δεν πιστεύει ούτε καν... το ίδιο, τόσο αυξάνεται το κόστος και για τη φήμη του Ταμείου και για τα προγράμματα στα οποία εμπλέκεται εκτός ευρωζώνης.
Μάλιστα, επισείουν τον κίνδυνο η ελληνική του περιπέτεια να καταλήξει σε πρόταση για «κούρεμα» των δικών του δανείων προς την Ελλάδα, κάτι που θα κάνει «έξαλλους» κάποιους άλλους μετόχους του, «όπως οι ΗΠΑ και οι μεγάλες αναπτυσσόμενες οικονομίες». Ένα τέτοιο «κούρεμα», κατά την εφημερίδα, «θα είναι καταστροφικό», διότι «θα αυξήσει το κόστος δανεισμού για άλλους δανειολήπτες και τελικά θα καταστρέψει το ίδιο το ΔΝΤ».
Οι «F.T.» αποτιμούν εντέλει ως σωστή την αρχική εμπλοκή του Ταμείου στην Ελλάδα, όμως πλέον θεωρούν πως «οι κίνδυνοι για τη φήμη του έχουν αρχίσει να υπερκαλύπτουν» την... προσφορά του στη χώρα μας.
Και η αυτονόητη κατάληξη του κειμένου, όπως την αναλύσαμε λίγο παραπάνω: «Η ευρωζώνη έχει λεφτά. Χρειάζεται έναν αμερόληπτο και ειλικρινή σύμβουλο, όχι έναν συνεταίρο στον δανεισμό. Το ΔΝΤ πρέπει να ψάξει πώς θα απαγκιστρωθεί από μεγαλύτερη μετακύλιση της ελληνικής διάσωσης». Κοινώς, να πληρώσουν οι Ευρωπαίοι ώστε το ΔΝΤ να παραμείνει αλώβητο.
Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; Για όλους, αλλά κυρίως για τη Γερμανία και την Άνγκελα Μέρκελ. Για εμάς έχει χτυπήσει πένθιμα προ πολλού, είτε με το ΔΝΤ είτε χωρίς αυτό...
Τη Δευτέρα έσκασε μύτη ένα φοβερό κείμενο στη βρετανική οικονομική εφημερίδα «Financial Times», το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, «συμβούλευε» το ΔΝΤ να εγκαταλείψει... πάραυτα την Ελλάδα.
Θα μπορούσε να περάσει ακόμη και απαρατήρητο εάν επρόκειτο για την άποψη ενός από τους πολλούς διάσημους αρθρογράφους της διεθνούς απήχησης «φωνής των αγορών». Δεν ήταν όμως μια απλή άποψη, αλλά το editorial, κοινώς το κύριο άρθρο γνώμης της εφημερίδας. Επομένως έχει ιδιαίτερη σημασία να παρακολουθήσουμε το κείμενο αυτό σε όλη την έκταση του σκεπτικού του.
Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι την τελευταία περίοδο όλο και πληθαίνουν διεθνώς οι αμφισβητήσεις για το αν το ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής «προσαρμογής» είναι βιώσιμο, ενώ και οι προβλέψεις για μια έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη αποτελούν μια καθιερωμένη ατζέντα.
«Αποτυχία»
Κατ’ αρχάς η εφημερίδα λέει τα... γνωστά:
«Το ΔΝΤ προσπάθησε σκληρά και με επιτυχία να συνεργαστεί με τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης και την ΕΚΤ, όταν άρχισε η εφαρμογή του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας, πριν από παραπάνω από δύο χρόνια, μια εμπειρία που δεν ήταν ευχάριστη. Η ελληνική οικονομία δεν έχει επιτύχει τους αναπτυξιακούς στόχους και τη μείωση των χρεών και είναι εγκλωβισμένη σε μετεκλογικά προβλήματα. Αν δεν σημειωθεί μια θεαματική ύφεση στη διαμάχη και την άρνηση μεταξύ των εταίρων του ΔΝΤ, τότε είναι η ώρα το Ταμείο να εγκαταλείψει το βάρος της προσπάθειας στους ώμους τους».
Ποια, κατά τους «F.T.» είναι η πραγματική διάθεση του ΔΝΤ έναντι της Ελλάδας;
«Το ΔΝΤ νιώθει άβολα με την Ελλάδα και το δείχνει εδώ κι έναν χρόνο. Από τότε άρχισε να διαπιστώνει την πραγματικότητα. Έπρεπε να έχει επιδιώξει από την αρχή την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού ελληνικού χρέους και να επιμείνει σε μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση για το πόση οικονομική ανάπτυξη μπορεί να παραγάγει μια ταλαιπωρημένη και δύσκαμπτη οικονομία».
Κατά την εφημερίδα, το ΔΝΤ, παρά τις έγκαιρες αυτές διαπιστώσεις του και τη διαπιστωμένη «ανεπάρκεια» του πρώτου δανείου της κυβέρνησης Παπανδρέου να βάλει τα πράγματα σε τροχιά βιωσιμότητας, δεν εγκατέλειψε τη δέσμευσή του στην Ελλάδα. Αντιθέτως, πείστηκε να συμμετάσχει και στο δεύτερο δάνειο τον περασμένο Μάρτιο, παρότι εξέφρασε έντονες επιφυλάξεις.
Όμως τώρα, πλέον, κατά τους «F.T.», «δεν θα πρέπει να συρθεί να συμμετάσχει και σε τρίτο πακέτο – ούτε καν να συνεχίσει να εκταμιεύει δόσεις από το τρέχον πρόγραμμα» (!), καθώς δια-τυπώνονται συνεχώς όλο και λιγότερο αισιόδοξες προβλέψεις για την επιτυχία του ελληνικού προγράμματος «προσαρμογής», ενώ τα συνεχή σχέδια με τα οποία η Ελλάδα καλείται να κλείνει τις δημοσιονομικές «τρύπες» της εμφανίζονται όλο και πιο ανεπαρκή.
Ως πρόσχημα
Και κάπου εδώ φτάνουμε στο... ζουμί της ιστορίας, αφού η εφημερίδα αγγίζει τον πυρήνα της άποψής της, η οποία δεν είναι καθόλου άγνωστη σε όσους επιμελώς την παρακολουθούν εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και δεν είναι άλλη από το ότι η ευρωζώνη πρέπει να πληρώσει.
Όσοι, μάλιστα, παρακολουθούν τους «F.T.» συστηματικά, θα διακρίνουν ίσως ότι η Ελλάδα, στο συγκεκριμένο κείμενο, χρησιμοποιείται σχεδόν ως... πρόσχημα, καθώς το αίτημα των αγορών, αλλά και των μεγάλων διεθνών οικονομικών παικτών που επηρεάζονται άμεσα από τις εξελίξεις στη ζώνη του ευρώ, έχει προ πολλού διατυπωθεί – και αποτελεί άποψη της ίδιας εφημερίδας: η ευρωζώνη (δηλαδή... η Γερμανία!) πρέπει να εγγυηθεί το σύνολο των ευρωπαϊκών χρεών και να προχωρήσει ταχύτατα σε πολιτική, δημοσιονομική και τραπεζική ενοποίηση.
Ειδικά για την Ελλάδα, όμως, σημειώνεται πως «αν οι αρχές της ευρωζώνης θέλουν να βγει από το χρέος της η Ελλάδα με ανάπτυξη, χωρίς να υποστούν αναδιοργάνωση τα δικά τους επίσημα δάνεια προς την Αθήνα, το ΔΝΤ πρέπει να τους ζητήσει να αναλάβουν το άνοιγμά του και να περιορίσει τον δικό του ρόλο στην παροχή ανοιχτών και ειλικρινών εκτιμήσεων για την προσπάθεια διάσωσης. Μπορεί να το κάνει προσφέροντας διαβεβαιώσεις για την εμπιστοσύνη του σε άλλα προγράμματα της ευρωζώνης».
Αντίθετα, λένε οι «F.T.», όσο το ΔΝΤ συμμετέχει στην ελληνική «διάσωση», στην οποία μάλιστα δεν πιστεύει ούτε καν... το ίδιο, τόσο αυξάνεται το κόστος και για τη φήμη του Ταμείου και για τα προγράμματα στα οποία εμπλέκεται εκτός ευρωζώνης.
Μάλιστα, επισείουν τον κίνδυνο η ελληνική του περιπέτεια να καταλήξει σε πρόταση για «κούρεμα» των δικών του δανείων προς την Ελλάδα, κάτι που θα κάνει «έξαλλους» κάποιους άλλους μετόχους του, «όπως οι ΗΠΑ και οι μεγάλες αναπτυσσόμενες οικονομίες». Ένα τέτοιο «κούρεμα», κατά την εφημερίδα, «θα είναι καταστροφικό», διότι «θα αυξήσει το κόστος δανεισμού για άλλους δανειολήπτες και τελικά θα καταστρέψει το ίδιο το ΔΝΤ».
Οι «F.T.» αποτιμούν εντέλει ως σωστή την αρχική εμπλοκή του Ταμείου στην Ελλάδα, όμως πλέον θεωρούν πως «οι κίνδυνοι για τη φήμη του έχουν αρχίσει να υπερκαλύπτουν» την... προσφορά του στη χώρα μας.
Και η αυτονόητη κατάληξη του κειμένου, όπως την αναλύσαμε λίγο παραπάνω: «Η ευρωζώνη έχει λεφτά. Χρειάζεται έναν αμερόληπτο και ειλικρινή σύμβουλο, όχι έναν συνεταίρο στον δανεισμό. Το ΔΝΤ πρέπει να ψάξει πώς θα απαγκιστρωθεί από μεγαλύτερη μετακύλιση της ελληνικής διάσωσης». Κοινώς, να πληρώσουν οι Ευρωπαίοι ώστε το ΔΝΤ να παραμείνει αλώβητο.
Για ποιον χτυπάει η καμπάνα; Για όλους, αλλά κυρίως για τη Γερμανία και την Άνγκελα Μέρκελ. Για εμάς έχει χτυπήσει πένθιμα προ πολλού, είτε με το ΔΝΤ είτε χωρίς αυτό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου