Όραμα

analyst

Η ιστορία έχει αποδείξει πως ένα έθνος μπορεί να σταθεί ισάξια ανάμεσα στα υπόλοιπα έθνη της γης μόνο εάν το σύνολο του πληθυσμού του έχει αφομοιώσει σαν δεύτερη φύση του ένα μεγαλόπνοο όραμα. Διαφορετικά, η μοναδική εξέλιξη του θα είναι μια θανάσιμη φθορά.

Άρθρο

– του Γεωργίου Μιχαήλ[1]

Δεν χρειάζεται κάποιος να ψάξει πολύ για να ανακαλύψει ένα παράδειγμα αυτής της ξεκάθαρης αληθείας. Αρκεί να κοιτάξει γύρω του, παντού μέσα στην Ελλάδα, όπου η διάβρωση αυτή έχει αποτυπωθεί πάνω σε  ανθρώπους, κτίρια, δρόμους και κρατικές λειτουργίες. Σήμερα υπάρχουν δυο αντίπαλα κράτη στην περιοχή μας.

Η Ελλάδα και η Τουρκία. Κράτη που δημιουργηθήκαν μετά το τέλος του πολέμου το 1922. Ένας πόλεμος που τερμάτισε προσωρινά μια αιώνια έχθρα μεταξύ των δυο εθνών. Τότε που η τελευταία προσπάθεια οποιουδήποτε κράτους να εισβάλει μέσα στην Τουρκία και να απαλλάξει τον Ελληνισμό και την ανθρωπότητα από αυτήν την συνεχόμενη απειλή, λάμβανε τέλος με την καταστροφή της Σμύρνης και τον θάνατο εκατομμυρίων Ελλήνων.

Ωστόσο, το θανάσιμο μίσος που έτρεφαν και ακόμα τρέφουν οι Τούρκοι για τους Έλληνες δεν έσβησε και δεν θα σβήσει ποτέ. Ιδιαίτερα σήμερα που την Τουρκία κυβερνά ένα προσωποπαγές θεοκρατικό καθεστώς όμοιο με εκείνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το οποίο, την τελευταία φορά θρυμματίστηκε από τις προσπάθειες των Ελλήνων, αλλά και των Νεότουρκων του Μουσταφά Κεμάλ. Του Μουσταφά Κεμάλ, στο μαυσωλείο του οποίου ο πρωθυπουργός της σημερινής Ελλάδος δεν κατέθεσε στεφάνι, εκπληρώνοντας ταυτόχρονα δυο σκοπούς: (α) να μειώσει την αξία του αρχηγού των δυτικό-Θρεμμένων Νεότουρκων για χάρη του σημερινού Τούρκου προέδρου, (β) και την ίδια στιγμή να δημιουργήσει την απατηλή εντύπωση, πως η χώρα μας απόκτησε ξαφνικά το, εδώ και δεκαετίες, πεταμένο στα απορρίμματα κύρος.

Ωστόσο, η Τουρκία τα τελευταίο χρόνια κατά τα οποία η Ελλάδα γονάτισε ηθικά και οικονομικά, δυναμιτίζει καθημερινά την ατμόσφαιρα. Προσπαθώντας συνεχώς να ξεθάψει κάποια αφορμή για να ξεκινήσει μια νέα διαμάχη με τους Έλληνες. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία βρίσκεται ακόμα στην πρώτη πεντάδα των χωρών στις οποίες η Ελλάδα εξάγει τα προϊόντα της, όταν το 2014 είχε βρεθεί ακόμα και στην πρώτη θέση.

Η υποτίμηση του νομίσματος της και η ύφεση της Ελληνικής οικονομίας υποβάθμισε αυτήν την θέση της Τουρκίας. Ταυτόχρονα η Τουρκία έχει σχεδόν αποτελειώσει την ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της Ελλάδας, εξαιτίας (α) του ασθενέστερου νομίσματος της αλλά και (β) της έλλειψης συνδικαλισμού στους εργαζόμενους στα ναυπηγεία της. Προσπαθεί δε παράλληλα να πλήξει την τουριστική μας βιομηχανία με μοναδικό της αντίπαλο την εσωτερική της κατάσταση.

Εν τω μεταξύ, σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέψει στην Ελλάδα την οποιαδήποτε προσπάθεια εκμετάλλευσης της ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα, ενθαρρύνει τον κάθε λογής δουλέμπορο να στέλνει καθημερινά εκατοντάδες λαθρομετανάστες στην χώρα μας απαξιώνοντας, σε τριτοκοσμικό βαθμό, την κοινωνία μας.

Η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας που βασίζεται στην φιλοσοφία του διεθνισμού, μόνο να εξυπηρετήσει μπορεί, παρά να πλήξει, τα συμφέροντα της Τουρκίας ενάντια σε αυτά της Ελλάδας. Γιατί τα συμφέροντα αυτά μπορούν να χτυπηθούν μόνο από ένα συμπαγές εθνικό σύνολο, το όποιο δεν θα έπρεπε να έχει παρεκκλίνει καθόλου από την αιώνια αποστολή του.

Γιατί η ισορροπία μιας δυνατής Τουρκίας και μιας αδύναμης Ελλάδας είναι επικίνδυνη. Το ερώτημα τώρα είναι ποιος μπορεί να σταματήσει αυτήν την ξέφρενη πορεία της Τουρκίας. Η Αμερική σίγουρα δεν θα ρισκάρει μια σύγκρουση με την Τουρκία. Η Ρωσία αυτή την στιγμή δεν έχει συμφέρον να το κάνει, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει την δύναμη.

Εύκολα μπορεί κάποιος να κατανοήσει πως η Ελλάδα πρέπει να στηριχτεί πρώτα και πάνω από όλα στις δυνάμεις της. Η σημερινή κυβέρνηση δεν διακατέχεται από ένα όραμα σαν αυτό. Την ενδιαφέρει μόνο να κτίσει ένα διεθνιστικό προφίλ για τους δικούς της λόγους. Η επομένη κυβέρνηση όποια και να είναι, σίγουρα θα ακολουθήσει την ίδια συνταγή για να μπορέσει να επιβιώσει.

Το Έθνος μας ωστόσο θα βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην σκοτεινή αυτή άβυσσο. Θα γονατίζει όλο και περισσότερο στα πόδια των ισχυρών, εκλιπαρώντας για βοήθεια. Ελπίζω όσοι διαβάζουν τις γραμμές αυτές να αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος και της επερχόμενης απειλής. Ακόμα ελπίζω πως όσοι ακόμα αισθάνονται Έλληνες, θα συνεχίσουν να διατηρούν αναλλοίωτα μέσα τους τα συναισθήματα αυτά ως το τέλος. Γιατί από την θέληση μας, το ταλέντο μας και την προσπάθεια μας εξαρτάται το μέλλον των παιδιών μας.

Το κράτος και οι μεγάλες δυνάμεις ενδιαφέρονται μόνο για το συμφέρον τους. Το συμφέρον αυτό δεν μπορεί να συμβαδίσει με ένα φωτεινό μέλλον για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων. Η έκβαση αυτής της σύγκρουσης συμφερόντων θα εξαρτηθεί από την θέληση και την καθημερινή αντίσταση του κάθε ενός από εμάς. Η θα κτίσουμε ένα συμπαγές εθνικό σύνολο από την αρχή, ή θα παρασυρθούμε στα όρια του αφανισμού από τον χείμαρρο του διεθνισμού και τα ακονισμένα νύχια του Τουρκικού θηρίου.

Επίλογος

Το όραμα των Ελλήνων ανά τους αιώνες δεν πρέπει να σβήσει. Το όραμα αυτό πρέπει να φωτίζει ασταμάτητα τον δρόμο προς την εκπλήρωση της γήινης αποστολής μας. Το όραμα αυτό πρέπει να καταστεί η ίδια η υπόσταση μας. Το όραμα αυτό πρέπει να αποτελέσει τον πρωταρχικό σκοπό της ζωής μας.

[1] Ο Γεώργιος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, Διευθύνων Σύμβουλος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, Κύπρης, 2017.