Η τραπεζική βόμβα στα θεμέλια του ευρώ

analyst

.

Η Deutsche Bank, με συνολικό ισολογισμό 1,5 τρις €, ίσο με το 45% του ΑΕΠ της Γερμανίας, έχει ένα τρομακτικό μέγεθος σε σύγκριση με τις τράπεζες όλων των άλλων κρατών του πλανήτη – γεγονός που τρομοκρατεί όσο τίποτα άλλο την καγκελάριο.

.του Βασίλη Βιλιάρδου

Επενδύσεις & Αγορές

Σύμφωνα με το ινστιτούτο Mises, ο τραπεζικός τομέας της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης είναι κυριολεκτικά τεράστιος – αφού οι συνολικοί ισολογισμοί των τραπεζών είχαν εκτοξευθεί στα 30,9 τρις € ή στο 268% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης στα τέλη Απριλίου, αν και ήταν μεγαλύτεροι στο παρελθόν. Ακόμη χειρότερα, μία μεγάλη σειρά τραπεζών είναι σε άθλια οικονομική κατάσταση – ενώ ταυτόχρονα υποφέρουν από χαμηλή κερδοφορία, κυρίως λόγω της πολιτικής της ΕΚΤ (μηδενικά επιτόκια, QE). Εκτός αυτού είναι σημαντικά εκτεθειμένες στην αποπληρωμή δανείων ύψους περί τα 760 δις € – τα οποία αντιπροσωπεύουν το 30% περίπου του μετοχικού κεφαλαίου τους.

Το συγκεκριμένο γεγονός, το οποίο έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν (ανάλυση), είναι ασφαλώς γνωστό στους επενδυτές, ενώ αποτελεί τη βασική αιτία της πτώσης των μετοχών των ευρωπαϊκών τραπεζών σωρευτικά κατά -70% μετά το 2008, όταν οι αμερικανικές παρουσιάζουν αύξηση κατά 24% – με τη γερμανική Deutsche Bank που έχει χαρακτηρισθεί ως εγκληματική συμμορία από τη χώρα της να χάνει το 85% της χρηματιστηριακής αξίας της, όταν η δεύτερη μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα της χώρας, η Commerzbank, παρουσιάζει μείωση -94% (γράφημα).

Ειδικότερα η Deutsche Bank, με συνολικό ισολογισμό 1,5 τρις €, ίσο με το 45,3% του ΑΕΠ της Γερμανίας, έχει ένα τρομακτικό μέγεθος σε σύγκριση με τις τράπεζες όλων των άλλων κρατών του πλανήτη, όπως φαίνεται από το επόμενο γράφημα που συγκρίνει το μέγεθος των τραπεζών με το ΑΕΠ της χώρας τους – παρά το ότι μειώνει συνεχώς το μέγεθος της, για να αποφύγει την ολοκληρωτική της κατάρρευση που θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα στη χώρα της. Εκτός αυτού, κανένας δεν γνωρίζει σήμερα επακριβώς την έκθεση της στα παράγωγα – η οποία στο παρελθόν υπερέβαινε τα 50 τρις €, αποτελώντας μία βραδυφλεγή βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος και όχι μόνο της Γερμανίας.

Εάν τώρα η Γερμανία είχε μία δική της κεντρική τράπεζα, θα μπορούσε να στηρίξει τη Deutsche Bank ή/και την Commerzbank τυπώνοντας χρήματα, όπως η Ελβετία στο παρελθόν τη UBS – με κίνδυνο είτε να δημιουργηθεί πληθωρισμός, εάν πάγωνε μέρος των χρεών τους αυξάνοντας τη ρευστότητα, είτε να επιβαρύνει τους φορολογουμένους (ανάλυση). Εν τούτοις δεν έχει, αφού όλες οι χώρες της Ευρωζώνης απώλεσαν τη νομισματική τους κυριαρχία – οπότε βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, παρά το ότι δεν το αποδέχεται και δεν το αναφέρει πουθενά.

Ολοκληρώνοντας δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ένας από τους βασικότερους λόγους που οδηγήθηκε η Ελλάδα ύπουλα στην παγίδα των μνημονίων, ήταν η διάσωση των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών – πριν από όλα της Deutsche Bank που εάν είχε τότε καταρρεύσει, θα συμπαρέσυρε μαζί της ολόκληρο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, προκαλώντας μία καταστροφή ανυπολόγιστου μεγέθους.

Κάτι ανάλογο ισχύει ασφαλώς σήμερα για την Ιταλία, οι τράπεζες της οποίας είναι σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση – ενώ οφείλουν αρκετά χρήματα στις τράπεζες των υπολοίπων μεγάλων χωρών της νομισματικής ένωσης, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει ολόκληρη η ζώνη του ευρώ, το ίδιο το ευρώ και κατ’ επέκταση ο υπόλοιπος πλανήτης. Αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που αναφέραμε ανέκαθεν πως η Ιταλία έχει πολύ ισχυρά όπλα διαπραγμάτευσης στη διάθεση της, όσον αφορά τη Γερμανία, εκτός εάν οδηγηθεί τελικά σε μία παγίδα, όπως η Ελλάδα στο παρελθόν – καθώς επίσης της σχετικής προθυμίας της Γερμανίας για την τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης, όταν δεν θέλει ούτε τη δημοσιονομική, ούτε την πολιτική.