Τον Ιούνιο του 2008 ένα πρωτοσέλιδο της Wall Street Journal τάραξε τα νερά . Έχοντας ως κεντρικό τίτλο: «Κουλτούρα των αρπακτικών», η κορυφαία –κατά πολλους- οικονομική εφημερίδα στον κόσμο τάχθηκε κατά των κατασχέσεων και πλειστηριασμών που είχαν ξεσπιτώσει εκατομμύρια αμερικάνους οδηγώντας τους σε τροχόσπιτα και σε παράγκες . Η εφημερίδα μάλιστα κατηγόρησε ευθέως τα fund-και όχι μόνο- που έπεφταν σαν σαν τα κοράκια στα ακίνητα των υπερχρεωμένων αμερικάνων αποκτώντας τα με ψίχουλα.
Τα κοράκια μάλιστα δεν άρπαζαν μόνο σπίτια αλλά και ακίνητα σύμβολα του «αμερικάνικου ονείρου». Έτσι, λίγο καιρό πριν το δημοσίευμα, απέκτησαν τρία από τα σύμβολα της Ν. Υόρκης. Το ένα ήταν το κτίριο της «General Motors» που αγοράστηκε για πάνω από 3δις δολάρια απο επενδυτές από την Μέση Ανατολή, το άλλο το «Flat Iron Building» που πουλήθηκε σε Ιταλό και το τρίτο το «Chrysler Building» που αποκτήθηκε από επενδυτές από τη Μέση Ανατολή κατά 75%.
Αυτές οι μαζικές εκποιήσεις είχαν οδηγήσει σε κατάρρευση τις τιμές οι οποίες μέσα σε δύο χρόνια είχαν καταγράψει συνολική υποχώρηση κατά 17,8% από τα ιστορικά υψηλά ποσοστά του 2006.
Το σοκ ήταν τεράστιο καθώς οι επιπτώσεις δεν αφορούσαν μόνο στην πτωχοποίηση και την αρπαγή ακινήτων. Η εποχή των πλειστηριασμών προκάλεσε ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές καθώς διεύρυναν την ανισότητα , συρρίκνωσαν την μεσαία τάξη ενώ ,σύμφωνα με κάποιους αναλυτές ,άνοιξαν τον δρόμο του κ. Τράμπ προς τον Λευκό Οίκο αφού οι μόνοι που τελικά έμειναν στο απυρόβλητο ήταν οι τραπεζίτες.
Σύμφωνα με έρευνες κορυφαίων thinktankοι μαζικοί πλειστηριασμοί είχαν ως αποτέλεσμα να αυξηθεί κατακόρυφα η εγκληματικότητα. Οι γειτονιές φαντάσματα άρχισαν να ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά των ΗΠΑ. Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Woodstock και το Georgia Institute of Technology, η αύξηση κατα 3% των κατασχέσεων οδήγησε σε αύξηση της εγκληματικότητας κατά 7%. Απο τις μετρήσεις που έγιναν προέκυψε ότι η σχέση αυτή συνδέεται με τα κενά σπίτια, την κοινωνική ζωή της περιοχής και τις συνθήκες αστυνόμευσης. "Τα κενά σπίτια μπορεί να λειτουργήσουν ως μαγνήτες για εγκληματική δραστηριότητα», δήλωνε ο Τζεφ Σμιθ, ανώτερος αντιπρόεδρος στο Woodstock. Αλλά υπάρχουν και άλλα στοιχεία που οδηγούν σε περιθωριοποίηση ολόκληρων συνοικιών.
Σύμφωνα με καταγραφές ,τα περισσότερα από τα σπίτια που πέρασαν στα χέρια των τραπεζών υπέστησαν ζημιές οι οποίες πολλές φορές άγγιζαν τα όρια του βανδαλισμού. Τα ΜΜΕ της εποχής είχαν ασχοληθεί με ένα σπίτι στην Καλιφόρνια που καταστράφηκε όταν οι τράπεζες το κατάσχεσαν . Οι τοίχοι του είχαν καταστραφεί, η οροφή του α΄ ορόφου είχε υποστεί καθίζηση ενώ το σύστημα αποχέτευσης είχε και αυτό καταστραφεί από τσιμέντο και χημικά που είχαν ριχθεί. Επίσης οι βρύσες είχαν μείνει ανοικτές και όλες οι συσκευές είχαν αφαιρεθεί . Η αστυνομία δεν μπόρεσε να βρει τον ένοχο και τελικά πουλήθηκε μετά από πολύ καιρό σε εξευτελιστική τιμή, αφού το ύψος των τιμών εκτιμήθηκε ότι ξεπερνούν τα 250.000 δολάρια σε ένα σπίτι που η συνολική του αξία εκτιμήθηκε στο 1,78 εκατ. δολάρια όταν βγήκε στον πλειστηριασμό, αλλά δεν είχε εμφανιστεί ενδιαφερόμενος. Η κατάσταση αυτή δεν είναι άγνωστη στις ΗΠΑ όπου κατά την περίοδο της κρίσης των στεγαστικών δανείων κατασχέθηκαν εκατομμύρια κατοικίες με αποτέλεσμα γειτονιές ολόκληρες να έχουν ερημώσει ενώ τα περισσότερα σπίτια να έχουν καταστραφεί και λεηλατηθεί . Δεν ήταν μάλιστα ασυνήθιστο το φαινόμενο της εγκατάστασης στα σπίτια αυτά συμμοριών ή και κάποιων που υποστηρίζουν ότι τα έχουν νοικιάσει.
Η κρίση κατασχέσεων που ξέσπασε στις ΗΠΑ είχε ως αποτέλεσμα πάνω από 5 εκατομμύρια ανθρώπων στις ΗΠΑ χάσουν τα σπίτια τους. Πρόκειται για περίπου 10% όλων των κατοικιών με υποθήκη. Η κρίση ξεκίνησε από τις περιοχές με το χαμηλότερο εισόδημα και εξαπλώθηκε σε μερικές από τις προνομιούχες αγορές κατοικίας των ΗΠΑ Οι σπόροι της κρίσης είχαν φυτευτεί, όταν οι τράπεζες, ανακαλύπτουν τις υψηλές αποδόσεις από την πώληση πακέτων με τιτλοποιημένα ενυπόθηκα δάνεια. Η εφαρμογή χαλαρών προδιαγραφών στα πρότυπα δανεισμού είχε ως συνέπεια να προκύψουν εκατομμύρια κυμαινόμενου επιτοκίου, subprime στεγαστικά δάνεια. Ήταν εκείνα τα δάνεια που είχαν ως σκοπό να επιτρέψουν στον καθένα να πάρει ένα στεγαστικό δάνειο. Όταν τα επιτόκια των στεγαστικών κυμαινόμενου επιτοκίου, άρχισαν να ανεβαίνουν , πολλοί δανειολήπτες άρχισαν να μένουν πίσω στις πληρωμές τους. Αυτό οδήγησε στο πρώτο κύμα των καθυστερήσεων και κατασχέσεων. Στις αρχές του 2008, με την ύφεση να κτυπά την οικονομία των ΗΠΑ ήλθε η ανεργία να συμπληρώσει το σκηνικό του χάους καθώς τα εκατομμύρια των αμερικάνων που έχασαν τις δουλειές του βρέθηκαν σε αδυναμία να αποπληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι δανειολήπτες ανακάλυψαν ότι είχαν πληρώσει υψηλές τιμές για τα σπίτια τους και αυτό ήταν μία από τις αιτίες που δεν μπορούσαν πλέον να αντέξουν οικονομικά. Αυτό ήταν το δεύτερο κύμα. Μέχρι το τέλος του 2008, οι τιμές των κατοικιών βυθίζονταν και ένας στους έξι ιδιοκτήτες ακινήτων ήταν «υποβρύχιο», που σημαίνει ότι το σπίτι του αξίζει λιγότερο από ό, τι ο ιδιοκτήτης σπιτιού όφειλε στην τράπεζα για το στεγαστικό του δάνειο. Δανειολήπτες, ακόμη και εκείνοι με σταθερές θέσεις εργασίας, άρχισαν να βλέπουν αυτό το αρνητικό κεφάλαιο ως αιτία για να σταματήσουν τις πληρωμές τους για τις δόσεις των στεγαστικών τους δανείων. Αυτό προκάλεσε το τρίτο κύμα της κρίσης κατασχέσεων : η στρατηγική επιλογή.
Η κυβέρνηση Ομπάμα προσπάθησε να συνεργασθεί με τράπεζες για να αποτραπούν μελλοντικά τέτοια φαινόμενα αλλά κάτι δεν πήγε καλά με τα προγράμματα του για την τροποποίηση ενυπόθηκων δανείων. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2009 για την τροποποίηση 3.000.000 με 4.000.000 δάνειων είχε στόχο να προστατεύσει τους δανειοληπτες αυτούς αλλά τελικά μόνο 450.000 δανειολήπτες επωφελήθηκαν . Στην πορεία αποδείχτηκε ότι πολλές κατασχέσεις έγιναν παράνομα . Οι τράπεζες δεν τιμωρήθηκαν αλλά οι άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου