Αμερικανορωσσική σύμπραξη με ρωσσική πρωτοβουλία

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*

Η Ρωσσία πίεσε και έπεισε τις απρόθυμες ΗΠΑ να μετάσχουν σε κοινή παρέμβαση στην Συρία. Το ISIS, από εξωπραγματικό όραμα αναβίωσης του μεσαιωνικού χαλιφάτου των Αββασιδών, κατέστη πραγματικότητα, και μάλιστα απειλητική για την Δύση. Αποτελεί ήδη συγκροτημένο κράτος, με στρατό, εκπαιδευτικό και δικαστικό σύστημα και δημόσια οικονομικά. Ταυτόχρονα αποτελεί ορμητήριο τρομοκρατικών ενεργειών κατά δυτικών στόχων και κέντρο συντονισμού των απανταχού τζιχαντιστών. Κύριος στόχος του η καταστροφή ή έστω η αποσταθεροποίηση του δυτικού κόσμου μέσω τρομοκρατίας και ασύμμετρων απειλών.

Οι ΗΠΑ δίστασαν και εξακολουθούν να διστάζουν να παρέμβουν στρατιωτικά, λόγω των αδιεξόδων που οδηγήθηκαν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Εξάλλου, ο φιλειρηνιστής Ομπάμα είναι ο πρόεδρος που δεν ανοίγει αλλά κλείνει μέτωπα (Κούβα, Ιράν, Κίνα) και αποφεύγει να εμπλακεί σε επικίνδυνες περιπλοκές (Ουκρανία, Κριμαία). Η απειλή του ISIS, όμως, είναι ποιοτικά διαφορετική. Εδώ πρόκειται για μηχανισμό καταστροφής που υποκινείται από μεταφυσικά κίνητρα, και όχι από γεωπολιτικές σκοπιμότητες ή απλά επεκτατικές βλέψεις.

Επίσης, οι ΗΠΑ έχουν ήδη την τραυματική εμπειρία της 11ης Σεπτεμβρίου. Ένας παράγων που μέχρι σήμερα έχει βραχυκυκλώσει την αμερικανική εμπλοκή είναι το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αποδύθηκαν σε αγώνα αποκαθήλωσης του Σύρου προέδρου Άσαντ. Αντιθέτως οι Ρώσσοι τον στήριξαν ως μοναδική ρεαλιστική λύση έναντι του χαλιφάτου. Αντιθέτως η αμερικανική πολιτική στήριξε την συριακή αντιπολίτευση, η οποία όμως είτε είναι κατακερματισμένη είτε προσχώρησε στους τζιχαντιστές.

Τώρα οι ΗΠΑ προσχωρούν διστακτικά στην συμμαχία με την Ρωσσία. Αυτή άλλωστε είναι και η μόνη οδός εξουδετέρωσης της απειλής, πηγή της μαζικής μετακίνησης πληθυσμών, που απειλεί τον δυτικό πολιτισμό με δημογραφική και πολιτιστική αποδόμηση. Το θέμα της Ουκρανίας αποτελεί παρελθόν, ενώ το ζήτημα του Άσαντ παρακάμπτεται σιωπηλά. Οι ΗΠΑ εκτιμούν προφανώς ότι προέχει όλων η εξουδετέρωση του ΙSIS, ακόμα κι αν έτσι δικαιώνεται η Μόσχα.

* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο)