Ο ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*

Το πρόβλημα δεν είναι τα αγγλικά του κ. Τσίπρα, αντιθέτως η πρόοδός του στην εκμάθηση αυτής της γλώσσας τα τελευταία χρόνια είναι αξιοθαύμαστη εν σχέσει με το εγγύς παρελθόν, όταν την κατείχε πολύ λιγότερο.

Ούτε είναι μεγάλο πρόβλημα τα όσα είπε ο Ελληνας Πρωθυπουργός - τι άλλα και πόσο διαφορετικά θα μπορούσε να έχει πει σε έναν χώρο που πρυτανεύουν ή οι κοινοτοπίες ή, αντιθέτως, η ευρηματικότητα και το χιούμορ (διότι οι κρίσιμες αποφάσεις αλλού προετοιμάζονται, αλλού και λαμβάνονται). Τα σκηνικά

αυτά είναι απλώς ένα σόου για επικοινωνιακή κατανάλωση απ’ τις μάζες, παραστάσεις άλλοτε με σοβαρά, άλλοτε με ευτράπελα και πάντα με συμβολισμούς, για να έχει και η προπαγάνδα (απ’ το βάθος) να λέει. Και να διαμορφώνει την κοινή γνώμη.

Το ουσιώδες, κατά τη γνώμη μου, πρόβλημα του κ. Τσίπρα και της εμφάνισής του στο εν λόγω σόου είναι ότι πλέον υπερεκτιμά τον εαυτόν του. Νομίζει ότι μπορεί να τα κάνει όλα. Κι αυτό τον οδηγεί σε μια «άγνοια κινδύνου» που μπορεί να ’χει κωμικά αποτελέσματα (όπως με τον κ. Κλίντον) ή τραγικά αποτελέσματα (όπως με την προσυπογραφή του Μνημονίου). Η αλήθεια

είναι ότι ως τώρα ο κ. Τσίπρας έχει πηδήξει πέντε-έξι φορές απ’ την Ακρόπολη, έχει σταθεί όλες όρθιος και μια-δυο φορές έχει βρει κι από ένα γεμάτο πορτοφόλι. Ο Αλέξης έχει πλέον σημειώσει αρκετές επιτυχίες (κατά τον σχεδιασμό του) και φαίνεται να έχει χάσει την αίσθηση του μέτρου.

Μετέστρεψε το κόμμα του από αντιμνημονιακό σε μνημονιακό, το διέσπασε, απαλλάχθηκε από ιδεολογίες και κοσμοθεωρίες περί σοσιαλισμού, υπέγραψε την διά των Μνημονίων μεταμόρφωση της χώρας σε προτεκτοράτο, διέστρεψε το «όχι» σε «ναι», νομιμοποποίησε τη δεξιά κι ακροδεξιά πολιτική, υιοθέτησε την απολιτική ρητορική του «νέου» κατά του «παλιού» και (με όλα αυτά) κέρδισε τις εκλογές! Πρόκειται περί εποποιίας. Πώς όμως

τα κατάφερε όλα αυτά ο κ. Τσίπρας; Φοβίζοντας τον λαό, λέγοντας ότιδεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Ενδυόμενος ταυτοχρόνως και το πιο πτωχοπροδρομικό μελό, ενός Κούρκουλου εν είδει Διγενή Ακρίτα που πάλεψε στα μαρμαρένια αλώνια, ώσπου το τερέν έγινε κινούμενη άμμος και μας κατάπιε. Εμάς και τις ελπίδες μας. «Δεν γινόταν αλλιώς» - ο λαός δεν είναι χαζός, είδε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (προσωποποιημένος στον κ. Τσίπρα) παραιτήθηκε, παραιτήθηκε κι αυτός. Ο κ. Τσίπρας

με το «δεν γίνεται αλλιώς» του είχε ενσταλάξει το δέος, τον φόβο.

Κι έτσι στη χώρα μας η «πολιτική του σοκ και του δέους» ολοκληρώθηκε. Το σοκ που προκάλεσε η Δεξιά με την επιβολή των Μνημονίων έδωσε τη θέση του στον φόβο που προκάλεσε η Αριστερά με την αδυναμία της να τα ανατρέψει.

Κατά συνέπεια, ο κ. Τσίπρας διατρέχει  τώρα την Εσπερία ως ο ηγέτης ενός φοβισμένου λαού.

Μιας Αριστεράς που γονάτισε κι ενός λαού που φοβήθηκε (όταν την είδε να γονατίζει). Είναι λοιπόν φυσιολογικό παρεπόμενο να δίνει τώρα ο κ. Τσίπρας στη Νέα Υόρκη την εικόνα ενός «Ηγεμόνος εκ Δυτικής Λιβύης» όχι τόσον εις όσα αφορούν τα αγγλικά του (που ήταν «ελληνικά», ήγουν κινέζικα για όλους τους άλλους), όσον

για τη γκροτέσκ αυταρέσκεια εκείνων που υπερτιμούν τον εαυτόν τους. Διότι όλη η ελληνική αντιπροσωπεία στη Μέκκα των Μεγάλων Μαχαιριών θύμιζε έναν τρεμάμενο (πλην όμως υπερφίαλο) συρφετό παρακοιμώμενων που προσπαθούν να αδράξουν τα «τρία λεπτά με τον Ομπάμα», να καταλάβουν τιτους λένε τα Λόμπυ και να μην κάνουν άλλες γκάφες - μια εικόνα

του «νέου» απολιθωμένου στο «παλιό», με την κυρίαΑγγελοπούλου να κανοναρχεί τα κομιλφώ της φάρσας. Από δω ο Μονοκράτωρ και Σεβαστοκράτωρ των αιχμαλωτισμένων, ό,τι προαιρείσθε, κύριε Πρόεδρε!

Και την ίδια στιγμή ο σκιώδης (για την ώρα) Υπερπρωθυπουργός κ.Μάαρτεν Φερβέι εκινείτο στην Αθήνα από Υπουργείου εις Υπουργείον κι έψαχνε και ρωτούσε κι έβλεπε. Και υπολόγιζε, κατέγραφε και όριζε. Και τούτο να κάνετε και κείνο να μην αφήνετε. Και γέλαγε και χρούμαζε και απειλούσε κι έδερνε. Οκύριος και κύριος Μάαρτεν Φερβέι ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών,

ενώ την ίδια και πάλι ώρα ο Πλανητάρχης στην Ουάσινγκτον επεφύλασσε μιαν ακόμα ταπείνωση στον φτωχό μας Καισαρίωνα: πήγαινε να κάτσεις στο ίδιο τραπέζι με τους Σκοπιανούς (τους Μακεδόνες με το όνομα) και κοίτα να τα βρεις μαζί τους. Με σκυμμένο κεφάλι και στάχτη στα μαλλιά, ενδεδυμένος φθηνά ρούχα ηθοποιού απήλθε ο θλιβερός Δημήτριος, σαν κατάλαβε ότι η παράσταση έλαβε τέλος. «Στην άλλη παράσταση θα τα πάω πολύ καλύτερα» έλεγε και ξανάλεγε. Ελεγε...

ΥΓ.: Και για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν: ως FYROM παρίσταται κανονικά στον ΟΗΕ η γείτων κι όχι ως Μακεδονία (όπως αυτήν τη φορά κανόνισαν οι ΗΠΑ να γίνει). Αυτό όφειλε να είναι προετοιμασμένηνα προασπισθεί η χώρα μας, όχι να βρεθεί προ τετελεσμένου και να «αποχωρήσει υπερήφανη» για την κορυφή της κανέλας...

*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015.