Τι ακριβώς σημαίνει η «Οικουμενική» που προτείνουν ο Σαμαράς και το «Ποτάμι»

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πήρε λαϊκή εντολή να παραδώσει ξανά την εξουσία στις πολιτικές δυνάμεις που κατέστρεψαν τον τόπο με την “μνημονιακή” τους πολιτική.  Αντιθέτως, το εκλογικό σώμα εξοστράκισε τις δυνάμεις αυτές (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), δίδοντάς τους ποσοστά σε ιστορικά χαμηλά.

 Η μεν Δεξιά, που ποτέ στον Εικοστό Αιώνα δεν πήρε κάτω από 35%, κατέρρευσε στο 27,81%, ενώ το κάποτε πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ, που το 2009 είχε έρθει πρώτο με 43,92, τώρα πήρε….4,68%. Το δε ακραία φιλομνημονιακό “Ποτάμι”, που συγκροτήθηκε για να συγκρατήσει τους φιλομνημονιακούς ψηφοφόρους που διακατέχονταν από αηδία για την συγκυβέρνηση, έλαβε το απογοητευτικό 6,05%.

Μαζί με τα κόμματα αυτά, το εκλογικό σώμα καταδίκασε όχι μόνον το μνημόνιο αλλά και την φαυλοκρατία, την διαφθορά, την ανικανότητα, την ευνοιοκρατία και την αναξιοκρατία, τα προνόμια, την οικογενειοκρατία και την διαπλοκή. Ανέδειξε μία νέα κυβέρνηση, με εντολή όχι μόνον να καταργήσει το μνημόνιο, αλλά και όλα τα φαινόμενα σήψης και πολιτικού εκφυλισμού που εκπροσωπούν τα ηττημένα κόμματα. Απαίτησε πολιτικό ήθος, αποτελεσματική διακυβέρνηση, εθνική αξιοπρέπεια και νέα πρόσωπα στην εξουσία. Σε αυτό το πλαίσιο σχηματίσθηκε η σημερινή κυβέρνηση.

Το ηττημένο φιλομνημονιακό μπλοκ έχει επενδύσει τις τελευταίες του ελπίδες επιστροφής στην εξουσία, στην αποτυχία της διαπραγμάτευσης με τους “εταίρους”. Εμφανίζει την πιθανότητα αδυναμίας συνεννόησης ως ύστατο κίνδυνο, και το Grexit ως νέα Μικρασιατική Καταστροφή. Με άσκηση ψυχολογικής τρομοκρατίας στην κοινή γνώμη, πιστεύει ότι θα “δικαιώσει”  την μνημονιακή πολιτική του. Φαντασιώνεται δε την παλινόρθωσή του εν μέσω ερειπίων. Φυσικά, δεν μπορεί να δεχθεί ότι πολιτικά ολόκληρο το φιλομνημονιακό μπλοκ είναι ιστορικά καταδικασμένο και πολιτικά νεκρό, ασχέτως των εξελίξεων.

Αυτήν την στιγμή, εν ονόματι του “εθνικού κινδύνου”, συντελείται μία έσχατη απόπειρα της φαυλοκρατίας να ανακτήσει μέρος έστω της απωλεσθείσης εξουσίας της. Εμφανίζεται λοιπόν ως προπομπός “εξελίξεων” το “Ποτάμι”, δηλώνοντας έτοιμο να συμμετάσχει σε συμμαχία προθύμων, δηλαδή σε κυβέρνηση συνεργασίας “προκειμένου να παραμείνει η χώρα στο ευρώ”. Ακολουθεί ο κ. Σαμαράς, δηλώνοντας έτοιμος κι αυτός να συμβάλει σε οικουμενική κυβέρνηση “προκειμένου να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη”. Η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένη, με την διαφορά ότι πρόκειται πλέον για ένα ασήμαντο κομματίδιο.

Επομένως, καλείται από όλους αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ να αποπέμψει από τον κυβερνητικό συνασπισμό τους ενοχλητικούς αντιμνημονιακούς ΑΝΕΛ και να παραμείνει στην κυβέρνηση με νέο συνασπισμό. Με το εξής αποτέλεσμα: η χώρα θα διοικείται από ένα συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, όπως ήταν το κονκλάβιο Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, μόνον που τώρα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Σαμαρά-Βαγγέλη Βενιζέλο-Σταύρο Θεοδωράκη-και όποιον άλλον σπεύσει. Δηλαδή η χώρα θα παραδοθεί και πάλι στον έλεγχο ενός συμβουλίου αρχηγών με φιλομνημονιακή σύνθεση, που θα περιθωριοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, θα επιβάλουν υπουργούς της ηττηθείσας φιλομνημονιακής φαυλοκρατίας και στην ουσία θα ακυρώσουν το αποτέλεσμα των εκλογών.

Η κυβέρνηση πρέπει να παραμείνει σταθερή στην απόρριψη μίας τέτοιας “πρότασης”, πολύ περισσότερο αφού χαίρει ευρείας λαϊκής υποστήριξης.

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)